Σαούλ - Παύλος προς Εβραίους: Πρόδρομος Υπέρ Ημών ... ο Ιησούς

Παραθέτω αυτούσια τα κεφάλαια 6, 7 και 8 από την προς Εβραίους (εννοεί τους Εβραίους της Παλαιστίνης, και όχι αυτούς της διασποράς, που κατοικούσαν στη Ρώμη, την Θεσσαλονίκη κλπ). Η μοναδική παρέμβαση που κάνω στο κείμενο είναι ο τονισμός κάποιων σημείων, τα οποία προκάλεσαν, σε εμένα τουλάχιστον, ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προβληματισμό.


Προς Εβραίους Επιστολή

Κεφάλαιο 6
1 Διό αφέντες τον της αρχής του Χριστού λόγον επί την τελειότητα φερώμεθα, μη πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως επί Θεόν, 2 βαπτισμών διδαχής, επιθέσεώς τε χειρών, αναστάσεώς τε νεκρών και κρίματος αιωνίου. 3 και τούτο ποιήσομεν, εάνπερ επιτρέπη ο Θεός. 4 αδύνατον γαρ τους άπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε της δωρεάς της επουρανίου και μετόχους γενηθέντας Πνεύματος αγίου 5 και καλόν γευσαμένους Θεού ρήμα δυνάμεις τε μέλλοντος αιώνος, 6 και παραπεσόντας, πάλιν ανακαινίζειν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντας εαυτοίς τον υιόν του Θεού και παραδειγματίζοντας. 7 γη γαρ η πιούσα τον επ' αυτής πολλάκις ερχόμενον υετόν και τίκτουσα βοτάνην εύθετον εκείνοις δι' ους και γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίας από του Θεού· 8 εκφέρουσα δε ακάνθας και τριβόλους, αδόκιμος και κατάρας εγγύς, ης το τέλος εις καύσιν.
9 Πεπείσμεθα δε περί υμών, αγαπητοί, τα κρείττονα και εχόμενα σωτηρίας, ει και ούτω λαλούμεν. 10 ου γαρ άδικος ο Θεός επιλαθέσθαι του έργου υμών και του κόπου της αγάπης ης ενεδείξασθε εις το όνομα αυτού, διακονήσαντες τοις αγίοις και διακονούντες. 11 επιθυμούμεν δε έκαστον υμών την αυτήν ενδείκνυσθαι σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος άχρι τέλους, 12 ίνα μη νωθροί γένησθε, μιμηταί δε των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.
13 Τω γαρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ' ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, 14 λέγων· ει μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε· 15 και ούτω μακροθυμήσας επέτυχε της επαγγελίας. 16 άνθρωποι μεν γαρ κατά του μείζονος ομνύουσι, και πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος· 17 εν ω περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοις κληρονόμοις της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, εμεσίτευσεν όρκω, 18 ίνα δια δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οις αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκειμένης ελπίδος· 19 ην ως άγκυραν έχομεν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσώτερον του καταπετάσματος, 20 όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα.

Κεφάλαιο 7
1 Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του υψίστου, ο συναντήσας Αβραάμ υποστρέφοντι από της κοπλης των βασιλέων και ευλογήσας αυτόν, 2 ω και δεκάτην από πάντων εμέρισεν Αβραάμ, πρώτον μεν ερμηνευόμενος βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε και βασιλεύς Σαλήμ, ο έστι βασιλεύς ειρήνης, 3 απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε τω υιώ του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές.
4 Θεωρείτε δε πηλίκος ούτος, ω και δεκάτην Αβραάμ έδωκεν εκ των ακροθινίων ο πατριάρχης. 5 και οι μεν εκ των υιών Λευΐ την ιερατείαν λαμβάνοντες εντολήν έχουσιν αποδεκατούν τον λαόν κατά τον νόμον, τούτ' έστι τους αδελφούς αυτών, καίπερ εξεληλυθότας εκ της οσφύος Αβραάμ· 6 ο δε μη γενεαλογούμενος εξ αυτών δεδεκάτωκε τον Αβραάμ, και τον έχοντα τας επαγγελίας ευλόγηκε. 7 χωρίς δε πάσης αντιλογίας το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται. 8 και ώδε μεν δεκάτας αποθνήσκοντες άνθρωποι λαμβάνουσιν, εκεί δε μαρτυρούμενος οτι ζή.
9 και ως έπος ειπείν, δια Αβραάμ και Λευΐ ο δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται· 10 έτι γαρ εν τη οσφύϊ του πατρός ην ότε συνήντησεν αυτώ ο Μελχισεδέκ.
11 Ει μεν ουν τελείωσις δια της Λευϊτικής ιερωσύνης ην· ο λαός γαρ επ' αυτή νενομοθέτητο· τίς έτι χρεία κατά την τάξιν Μελχισεδέκ έτερον ανίστασθαι ιερέα και ου κατά την τάξιν Ααρών λέγεσθαι; 12 μετατιθεμένης γαρ της ιερωσύνης εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 εφ' ον γαρ λέγεται ταύτα. φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ' ης ουδείς προσέσχηκε τω θυσιαστηρίω. 14 πρόδηλον γαρ οτι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιεροσύνης Μωϋσής ελάλησε.
15 Και περισσότερον έτι κατάδηλόν εστιν, ει κατά την ομοιότητα Μελχισεδέκ ανίσταται ιερεύς έτερος, 16 ος ου κατά νόμον εντολής σαρκικής γέγονεν, αλλά κατά δύναμιν ζωής ακαταλύτου. 17 μαρτυρεί γαρ οτι συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 18 αθέτησις μεν γαρ γίνεται προαγούσης εντολής δια το αυτής ασθενές και ανωφελές· 19 ουδέν γαρ ετελείωσεν ο νόμος, επεισαγωγή δε κρείττονος ελπίδος, δι' ης εγγίζομεν τω Θεώ. 20 και καθ' όσον ου χωρίς ορκωμοσίας· - οι μεν γαρ χωρίς ορκωμοσίας εισίν ιερείς γεγονότες, 21 ο δε μετά ορκωμοσίας δια του λέγοντος προς αυτόν· ώμοσε Κύριος, και ου μεταμεληθήσεται· συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. - 22 κατά τοσούτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν έγγυος Ιησούς.
23 Και οι μεν πλείονές εισι γεγονότες ιερείς δια το θανάτω κωλύεσθαι παραμένειν· 24 ο δε δια το μένειν αυτόν εις τον αιώνα απαράβατον έχει την ιερωσύνην· 25 όθεν και σώζειν εις το παντελές δύναται τους προσερχομένους δι' αυτού τω Θεώ, πάντοτε ζων εις το εντυγχάνειν υπέρ αυτών. 26 Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 ος ουκ έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ώσπερ οι αρχιερείς, πρότερον υπέρ των ιδίων αμαρτιών θυσίας αναφέρειν, έπειτα των του λαού· τούτο γαρ εποίησεν εφάπαξ εαυτόν ανενέγκας. 28 ο νόμος γαρ ανθρώπους καθίστησιν αρχιερείς έχοντας ασθένειαν, ο λόγος δε της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον, υιόν εις τον αιώνα τετελειωμένον.

Κεφάλαιο 8
1 Κεφάλαιον δε επί τοις λεγομένοις, τοιούτον έχομεν αρχιερέα, ος εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς, 2 των Αγίων λειτουργός και της σκηνής της αληθινής, ην έπηξεν ο Κύριος, και ουκ άνθρωπος. 3 πας γαρ αρχιερεύς εις το προσφέρειν δώρά τε και θυσίας καθίσταται· όθεν αναγκαίον έχειν τι και τούτον ο προσενέγκη. 4 ει μεν γαρ ην επί γης, ουδ' αν ην ιερεύς, όντων των ιερέων των προσφερόντων κατά τον νόμον τα δώρα, 5 οίτινες υποδείγματι και σκιά λατρεύουσι των επουρανίων, καθώς κεχρημάτισται Μωϋσής μέλλων επιτελείν την σκηνήν· όρα γάρ φησι, ποιήσεις πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα σοι εν τω όρει· 6 νυνί δε διαφορωτέρας τέτευχε λειτουργίας, όσω και κρείττονός έστι διαθήκης μεσίτης, ήτις επί κρείττοσιν επαγγελίαις νενομοθέτηται. 7 ει γαρ η πρώτη εκείνη ην άμεμπτος, ουκ αν δευτέρας εζητείτο τόπος. 8 μεμφόμενος γαρ αυτοίς λέγει· ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και συντελέσω επί τον οίκον Ισραήλ και επί τον οίκον Ιούδα διαθήκην καινήν, 9 ου κατά την διαθήκην ην εποίησα τοις πατράσιν αυτών εν ημέρα επιλαβομένου μου της χειρός αυτών εξαγαγείν αυτούς εκ γης Αιγύπτου· οτι αυτοί ουκ ενέμειναν εν τη διαθήκη μου, καγώ ημέλησα αυτών, λέγει Κύριος· 10 οτι αύτη η διαθήκη ην διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· διδούς νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και επί καρδίας αυτών επιγράψω αυτούς, και έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και αυτοί έσονταί μοι εις λαόν. 11 και ου μη διδάξωσιν έκαστος τον πολίτην αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων· γνώθι τον Κύριον· οτι πάντες ειδήσουσί με από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών· 12 οτι ίλεως έσομαι ταις αδικίαις αυτών, και των αμαρτιών αυτών και των ανομιών αυτών ου μη μνησθώ έτι. 13 εν τω λέγειν καινήν, πεπαλαίωκε την πρώτην· το δε παλαιούμενον και γηράσκον εγγύς αφανισμού.


Συνοψίζοντας:
Ο Παύλος προτρέπει τους συμπατριώτες του Εβραίους-Χριστιανούς, να πάψουν να επικεντρώνουν τις δραστηριότητές τους και τη διανοητική τους ενέργεια σε ζητήματα όπως οι βαπτισμοί, οι επιθέσεις χειρών, η ανάσταση νεκρών κλπ. Τους λέει οτι ο θεός δεν είναι άδικος για να παραβλέψει τον κόπο της αγάπης τους, και οτι επιθυμεί για αυτούς να εκδηλώνουν την ίδια σπουδή για την σιγουριά της ελπίδας μέχρι το τέλος. Πρέπει να μιμηθούν εκείνους που με πίστη και μακροθυμία κληρονομούν όλα όσα υποσχέθηκε ο θεός.
Τους θυμίζει οτι ο θεός έδωσε όρκο στον Αβραάμ, ορκιζόμενος στον ίδιο του τον εαυτό (μη έχοντας κάποιον ανώτερο να ορκιστεί σε αυτόν) και ο Αβραάμ δείχνοντας μακροθυμία κέρδισε την επαγγελία. Και μετά έρχονται τα εκπληκτικά εδάφια (σε απλή μετάφραση):
"Ο Θεός, λοιπόν, επειδή ήθελε να αποδείξει εντονότερα στους κληρονόμους της υπόσχεσής του, πως η απόφασή του είναι αμετάκλητη, περιέβαλε την υπόσχεσή του με όρκο, έτσι που στηριζόμενοι σε δύο αμετάκλητα πράγματα, τα οποία αποδεικνύουν πως είναι αδύνατο να πεί ψέματα ο Θεός, να έχουμε ακατάβλητο κουράγιο εμείς που καταφύγαμε σ' αυτόν, ώστε να κρατήσουμε την ελπίδα που προβάλλει μπροστά μας.
Την ελπίδα μας αυτή την έχουμε σαν μια ασφαλή και σίγουρη άγκυρα, που εισχωρεί στα ενδότερα του καταπετάσματος (καταπέτασμα = παραπέτασμα του Εβραϊκού ναού, που διαχώριζε το άδυτο από τον κυρίως ναό), όπου πρόδρομος (πρόδρομος = αυτός που με το έργο του προετοιμάζει τη δράση ενός άλλου προσώπου ή που δημιουργεί μια νέα κατάσταση) για λογαριασμό μας μπήκε ο Ιησούς, αφού έγινε αρχιερέας αιώνιος κατά τον ιερατικό τύπο του Μελχισεδέκ."
Στη συνέχεια, εξηγεί ή μάλλον θυμίζει στους συμπατριώτες του ο Παύλος ποιός ήταν ο Μελχισεδέκ: Ιερεύς του "θεού του υψίστου" προς τον οποίο ο Αβραάμ απέδωσε το ένα δέκατο από τα λάφυρα μιας μάχης κατά κάποιων βασιλέων (το περιστατικό αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη). Και ισχυρίζεται ο Παύλος οτι ο Ιησούς είναι όμοιος με τον Μελχισεδέκ (τον έχει αφομοιώσει) χρησιμοποιώντας τα λόγια "απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε τω υιώ του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές". Αλλά ποιός μπορεί να είναι όλα αυτά, που περιγράφει εδώ ο Παύλος; Μόνο ήρωες των μύθων έχουν αυτές τις ιδιότητες.
Ακατάβλητος, εξηγεί στους συμπατριώτες του ο Παύλος οτι με τον προγενέστερο νόμο (του Μωϋσή για την διαδοχή των Λευϊτών στα ιερατικά αξιώματα) δεν επετεύχθη η τελείωση (προφανώς αφορά την "τελείωση" - πραγματοποίηση της "επαγγελίας") και ο νόμος αποδείχθηκε ανωφελής και αδύναμος. Επιπλέον, λέει οτι εισάγεται μια υπέρτερη ελπίδα μέσω της οποίας πλησιάζουν τον Θεό. Και στη συνέχεια προσδιορίζει καλύτερα οτι το θέμα σχετίζεται με την "διαθήκη", λέγοντας οτι "ορκίστηκε ο Κύριος και δεν θα μεταμεληθεί· εσύ θα είσαι αιώνιος ιερέας κατά την ίδια ιερατική τάξη με τον Μελχισεδέκ. Τόσο ανώτερης διαθήκης έγινε εγγυητής ο Ιησούς."
Στο ίδιο πνεύμα συνεχίζει και στο 8ο κεφάλαιο με τα λόγια "Τώρα όμως (ο Ιησούς) έχει αναλάβει μια τόσο ανώτερη ιερατική υπηρεσία, όσο πιο υπέρτερη είναι η διαθήκη της οποίας είναι μεσίτης, και η οποία έχει νομοθετηθεί με βάση υπέρτερες υποσχέσεις. Και βέβαια, αν η πρώτη εκείνη διαθήκη δεν ήταν ανεπαρκής, δε θα χρειαζόταν να αντικατασταθεί από μια δεύτερη."


Αξίζει αυτός που θα προβληματιστεί από τα λεγόμενα του Παύλου σε αυτή την επιστολή να ρίξει μια ματιά στα άρθρα του ραββίνου Marcus Eli Ravage, που βρίσκονται σε πολλές τοποθεσίες του διαδικτύου.
Μια από τις ιστοσελίδες, όπου έχουν δημοσιευθεί τα εν λόγω άρθρα μεταφρασμένα στα Ελληνικά, είναι η παρακάτω:

http://helios.e-e-e.gr/religion/christinanity/005/index.html

Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, με κλειδί το όνομα του ραββίνου Marcus Eli Ravage, δίνει πολλά αποτελέσματα στην Ελληνική και στην Αγγλική γλώσσα.

Άκουσα οτι τα άρθρα αυτά χρησιμοποιήθηκαν από τη φασιστική προπαγάνδα, με σκοπό την δημιουργία ρατσιστικού κλίματος κατά των Εβραίων.
Γνωστή μέθοδος: βάζοντας κάποιοι μια κοινώς μη-αποδεκτή ετικέτα (λόγου χάρη "φασιστική") σε ένα πρόσωπο ή μια πληροφορία - ή ακουμπώντας μόνο την αποδιοπομπαία λέξη σε αυτό που θέλουν να εξοβελίσουν - μπορούν να πετύχουν τη μείωση της αξιοπιστίας του προσώπου ή της πληροφορίας, που τους προκαλεί ενόχληση ή πρόβλημα.

Το βίντεο του Α. Στυλιανάκη για το "Άγιο Φώς"

Τα παρακάτω βίντεο βρίσκονται στην σελίδα Άγιο Φως από την οποία μπορεί κανείς να τα κατεβάσει σε μορφή Quick Time Video.
Στην ίδια σελίδα παρουσιάζεται "ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ" και σύμφωνα με την "μαρτυρία" η οποία παρουσιάζεται σην συγκεκριμένη σελίδα:

"Το Πάσχα του 1994 παρακολούθησα από κοντά την τελετή του Αγίου Φωτός και μάλιστα κατέγραψα τα γεγονότα με την ερασιτεχνική μου κάμερα. Είδα το Αγιο Φως να διασχίζει όλα τα μέρη του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως, ενώ μια μπάλα φωτός διέσχισε το πλήθος και πήγε και άναψε την λαμπάδα ενός ηλικιωμένου ανθρώπου. 'Αγγιξα την φλόγα του Αγίου Φωτός, περιέλουσα το πρόσωπό μου και δεν κάηκα. Μια απέραντη γαλήνη κόσμησε την ψυχή μου και παράλληλα αισθάνθηκα ένα είδος αναπτέρωσης των δυνάμεών μου."

Πατώντας στον σύνδεσμο Βίντεο Ντοκουμέντο πέφτουμε πάνω σε βίντεο, που με μια πρώτη ματιά αναγνωρίζουμε οτι πρόκειται για το βίντεο του "πατρός" Αντωνίου Στυλιανάκη, το οποίο προβλήθηκε στην εκπομπή της Άννας Δρούζα σήμερα το μεσημέρι στο κανάλι της ΝΕΤ. Εύκολα διαπιστώνει κανείς οτι μέρος του ίδιου βίντεο, μετά από επεξεργασία για την αποκοπή ανεστίαστων πλάνων - η οποία όμως αλλοιώνει την εντύπωση της συνέχειας στην κίνηση της φλόγας (πύρινης σφαίρας κατά τον π. Στυλιανάκη) - εμφανίζεται και στην τοποθεσία του π. Στυλιανάκη. Το βίντεο αυτό εμφανίζεται παρακάτω:



Στον σύνδεσμο Κατεβάστε το Βίντεο πέφτουμε σε μια κάπως διαφορετική εκδοχή της ίδιας ταινίας:



Στην δικτυακή τοποθεσία του "πατρός" Αντωνίου Στυλιανάκη, και πιο συγκεκριμένα στις σελίδες που αναφέρονται στο "Άγιον Φώς", διαβάζουμε τα παρακάτω:

"Από τους πρώτους που την έδειξα ήταν η μητέρα μου και σε κάποια στιγμή την άφησα μόνη αφού εγώ ήξερα το περιεχόμενο... Σε λίγο με φώναξε για να δω κάτι το καταπληκτικό. Ξαναγυρίζω πίσω την ταινία και βλέπω μια πύρινη σφαίρα (σαν αυτή που είχα δεί από τα αριστερά) να βγαίνει από τα δεξιά του Π.Τ. και να γλύφει στην κυριολεξία τα κεφάλια του κόσμου κατευθυνόμενη προς την κοντινότερη κολώνα που έφεξε ολόκληρη μέχρι που να σβήσει..."

Παρακολουθώντας και τα δυο βίντεο, στάθηκε αδύνατο να εντοπίσω "πύρινη σφαίρα". Αυτό, που φαίνεται, στα δικά μου μάτια, είναι πολλά φλας και μετά η φλόγα από έναν δαυλό αναμένο, που αυτός ο οποίος τον κρατάει δεν φαίνεται - πιθανόν λόγω χαμηλού αναστήματος - και κινείται ταχύτατα μέσα στο μακρινό πλήθος.
Το βίντεο επιπλέον, σε κάποιες - κρίσιμες - στιγμές, γίνεται πολύ θολό, σαν να έχει απώλεια εστίασης.

Παρέδωσα εδώ τα δυο βίντεο, ώστε να μπορέσει όποιος άλλος τα δει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Λόγω του χρόνου που πέρασε από τη στιγμή που είχα κατεβάσει τα βίντεο, έκανα μια πρώτη παρουσίαση του άρθρου, όπου λάθος (προδοσία της μνήμης) είχα αναφέρει την τοποθεσία του π. Στυλιανάκη ως πηγή από την οποία έγινε το download του 2ου βίντεο. Έτσι αυτό το άρθρο είναι τώρα διορθωμένο, προς αποκατάσταση της ορθής παρουσίασης και εμπλουτισμό των πηγών στις οποίες βρίσκονται οι πληροφορίες που παραθέτω.

Αμερική: Εκκλησία και Σκάνδαλα Παιδεραστίας

Μεταφέρω από το σημερινό ΒΗΜΑ της Κυριακής μακροσκελές άρθρο, που αναφέρεται σε σκάνδαλα παιδεραστίας, τα οποία ταλανίζουν την Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

Καταγγελίες για βιασμούς ανηλίκων από ιερείς συγκλονίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία
Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής στη δίνη των σκανδάλων παιδεραστίας
Ολα για όλα στη μάχη για την επόμενη μετά τον Αρχιεπίσκοπο κ. Δημήτριο ημέρα

ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Αναυδοι πριν από τρία χρόνια οι Αμερικανοί παρακολουθούσαν το FBI να εισέρχεται σε ναούς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, να συλλαμβάνει ιερείς και να τους οδηγεί στα δικαστήρια με την κατηγορία της παιδεραστίας. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καταποντίστηκε οικονομικά από τις αποζημιώσεις που εκλήθη να καταβάλει στα θύματα των παιδεραστών κληρικών της. Το ιστορικό κτίριο της Επισκοπής Βοστώνης πουλήθηκε στο Τάγμα των Ιησουιτών μοναχών σε μια προσπάθεια να διασωθεί από τις κατασχέσεις. Ο ισχυρός καρδινάλιος της Βοστώνης ανεκλήθη στην Αγία Εδρα και οι papabillis της Αμερικής - δηλαδή, οι εν δυνάμει διάδοχοι - του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β' ανέκρουσαν πρύμναν, «εγκατέλειψαν» τις φιλοδοξίες τους και προσπάθησαν να διασώσουν την παρουσία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τρία χρόνια έπειτα από εκείνα τα δραματικά γεγονότα η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική αντιμετωπίζει τα δικά της ανάλογα προβλήματα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος έχει καταβάλει από τα ταμεία της Εκκλησίας τα τελευταία χρόνια 8.300.000 δολάρια ως αποζημιώσεις και έξοδα δικαστηρίων για υποθέσεις παιδεραστίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος έχει καταβάλει από τα ταμεία της Εκκλησίας τα τελευταία χρόνια 8.300.000 δολάρια ως αποζημιώσεις και έξοδα δικαστηρίων για υποθέσεις παιδεραστίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης

Πρόκειται στην πλειονότητά τους για υποθέσεις που εκτυλίχθηκαν πριν από 20 και πλέον χρόνια αλλά έρχονται σήμερα στην επιφάνεια. Μάλιστα μία εξ αυτών αποτελεί ακόμη μία αφορμή για τη διατύπωση σοβαρών επιθέσεων κατά του κ. Δημητρίου, ίσως γιατί, όπως εκτιμούν εκκλησιαστικοί κύκλοι, ορισμένοι θα ήθελαν να έχει το τέλος του καρδιναλίου της Βοστώνης. Την ίδια ώρα και αφού έχει ήδη αρχίσει η μάχη της διαδοχής στη μεγαλύτερη επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας στην Αμερική ζει τη δική της θύελλα που προκάλεσε η καταγγελία ενός σπουδαστή της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Βλαδίμηρου: αφού κατήγγειλε ότι είχε σεξουαλική σχέση με κληρικό του σεμιναρίου, στη συνέχεια αυτοκτόνησε.
Από τις αρχές Φεβρουαρίου ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος ζει στη δίνη της αποκάλυψης μιας υπόθεσης παιδεραστίας η οποία, σύμφωνα με καταγγελίες, διαδραματίστηκε πριν από 20 και πλέον χρόνια. Κατηγορούμενος είναι ένας 72χρονος σήμερα έγγαμος ιερέας, πατέρας κληρικού και παππούς. Ο 72χρονος κληρικός, ο οποίος υπηρέτησε σε τρεις διαφορετικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, κατηγορήθηκε ως παιδεραστής από έλληνες ομογενείς που τον κατηγόρησαν ότι τους βίασε. Η Αρχιεπισκοπή διεξήγαγε ανακρίσεις, ο ηλικιωμένος κληρικός εστάλη σε ειδικό κέντρο όπου εξετάστηκε από ειδικούς ψυχιάτρους και σήμερα, όπως λένε κύκλοι της ομογένειας, ζει σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Ελληνικής καταγωγής, ο ιερέας εθεωρείτο πρόσωπο υπεράνω πάσης υποψίας. Ο ίδιος όμως ομολόγησε τις πράξεις του. Μετά την ομολογία του και αφού τα γεγονότα αποδείχθηκαν από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, ο κ. Δημήτριος δημοσιοποίησε το όνομά του και τις κατηγορίες που τον βαρύνουν, του απαγόρευσε τη συμμετοχή του στις ιεροπραξίες και το δικαίωμά του να φέρει το σχήμα του κληρικού, δηλαδή να φοράει ράσο.
Πριν από έναν μήνα ο βοηθός πρωτοσυγκέλου της Αρχιεπισκοπής, πρωτοπρεσβύτερος κ. Μιχαήλ Κοντογιώργης επισκέφθηκε την ενορία στην οποία υπηρετούσε ο 72χρονος κληρικός στο Ντάλας και ενημέρωσε αναλυτικά τους πιστούς για τα όσα είχαν γίνει. Το εκκλησίασμα δεν πίστευε τα όσα έλεγε ο βοηθός πρωτοσυγκέλου. Δύο ημέρες αργότερα όμως με επίσημο ανακοινωθέν της η ίδια η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, αφού δημοσιοποίησε το όνομα του ιερέα που εμπλεκόταν στο σκάνδαλο, δήλωσε ότι εις βάρος του διεξάγεται λεπτομερής έρευνα για ζητήματα που αφορούν σχέσεις με ανηλίκους και ότι «ετέθη σε αργία βάσει του Κανονισμού για θέματα επιλήψιμης ηθικής συμπεριφοράς κληρικών».
Οπως ήταν λογικό, η αποκάλυψη και η παραδοχή από την ίδια την Αρχιεπισκοπή προκάλεσε σεισμικές δονήσεις στην ελληνική ομογένεια. Οι σχέσεις του κληρικού μπήκαν στο μικροσκόπιο και το θέμα συζητήθηκε την περασμένη εβδομάδα στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου. Οι περισσότεροι ιεράρχες ζήτησαν να παραπεμφθεί στο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο και να καθαιρεθεί. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, επικαλούμενος το γεγονός ότι ο κληρικός έχει καρκίνο και πως του έχει ήδη επιβάλει σχεδόν όλες τις ποινές που προβλέπει η καθαίρεση, ζήτησε να μη γίνει παραπομπή στο δικαστήριο. Ακόμη επικαλείται το γεγονός ότι οι καταγγελλόμενοι δηλώνουν στην Αρχιεπισκοπή πως δεν θα προσφύγουν στην ποινική δικαιοσύνη εξαιτίας των μέτρων που έχουν ήδη ληφθεί κατά του 72χρονου. Η τύχη του παιδεραστή-ιερέα αναμένεται να αποφασιστεί το επόμενο χρονικό διάστημα.
Γεννημένος το 1928, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος εξελέγη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 19 Αυγούστου 1999. Η ατμόσφαιρα στην ομογένεια κατά την εκλογή του ήταν εξαιρετικά τεταμένη αφού η Εκκλησία είχε δοκιμασθεί: αρχικά από την παραίτηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής και στη συνέχεια από την εκλογή αλλά και την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής κ. Σπυρίδωνα. Ο κ. Δημήτριος προσπάθησε να φέρει την ηρεμία αποφεύγοντας να ανοίξει νέα μέτωπα. Οι περισσότερες υποθέσεις παιδεραστίας ήταν γνωστές πριν από την εκλογή του. Στην πορεία όμως εκλήθη να τις χειριστεί. Εκτός από την περίπτωση του αρχιμανδρίτη υπήρχε και η περίπτωση ενός εγγάμου κληρικού που σήμερα είναι υπέργηρος και ζει κάπου στην Ουάσιγκτον. Τους τελευταίους μήνες ο κ. Δημήτριος καλείται να δώσει λύσεις σε δύο ζητήματα: το πρώτο αφορά την εξεύρεση χρημάτων ώστε τα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής να μην καταποντιστούν εξαιτίας των υποθέσεων παιδεραστίας· και το δεύτερο είναι ο σκόπελος της υπόθεσης του 72χρονου έγγαμου κληρικού.
Οι επικριτές του κ. Δημητρίου τον κατηγορούν ότι δεν δίνει δυναμικές λύσεις και προσπαθεί να χαμηλώνει τους τόνους. Ακόμη υποστηρίζουν ότι καλύπτει τον 72χρονο κληρικό εξαιτίας των υψηλών σχέσεων που διατηρεί με προβεβλημένους ιερείς των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μέλη της ομογένειας μέσω του Τύπου τον κατηγορούν ευθέως ότι προσπαθεί να συγκαλύψει την υπόθεση. Ο κ. Δημήτριος δεν δείχνει να ανησυχεί. Αλλά οι συνεργάτες του έχουν αρχίσει να «κονταροχτυπιούνται» με ιεράρχες τους οποίους κατηγορούν ευθέως ότι επιτρέπουν τη διαρροή στις εφημερίδες των πληροφοριών για τα σκάνδαλα παιδεραστίας δημιουργώντας προβλήματα στον κ. Δημήτριο, παρά το γεγονός ότι αυτές οι πράξεις δεν τελέστηκαν επί δικής του αρχιεπισκοπίας.

To κτίριο της Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής στη Νέα Υόρκη

Ορισμένοι διερωτώνται γιατί στην κρίσιμη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου απουσίαζε επικαλούμενος λόγους υγείας ο δεύτερος ισχυρότερος αρχιερέας μετά τον κ. Δημήτριο και εν δυνάμει διάδοχός του Μητροπολίτης Βοστώνης. Ο κ. Μεθόδιος δήλωσε ότι δεν μπορεί να μεταβεί στη Νέα Υόρκη εξαιτίας ενός μικρού προβλήματος υγείας. Την επόμενη ημέρα όμως εμφανίστηκε σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του στη Βοστώνη. Και το εντυπωσιακότερο είναι ότι απέφυγε να αναμειχθεί στην υπόθεση αφού αυτή ξέσπασε όταν ο ίδιος βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη καθώς ήταν μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αργότερα ήταν στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε τις τελετές βράβευσης επιφανών ομογενών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια. Οπως λένε κύκλοι της ομογένειας, ο κ. Μεθόδιος θα μπορούσε να βοηθήσει στον χειρισμό της υπόθεσης καθώς διαθέτει τεράστια εμπειρία στον χειρισμό αναλόγων περιπτώσεων.
Μία από τις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης για την οποία η Αρχιεπισκοπή έχει καταβάλει αποζημιώσεις εκτυλίχθηκε στη Βοστώνη προ της εκλογής του στον μητροπολιτικό θρόνο. Μάλιστα ο ίδιος ως ιεράρχης της περιοχής εκλήθη και αποκατέστησε την εικόνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Βοστώνη.
Το γεγονός ότι ο κ. Δημήτριος είναι πλέον 79 χρόνων και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφεύγει να κρατά εν ενεργεία αρχιερείς που έχουν ξεπεράσει το 80ό έτος της ηλικίας του φαίνεται ότι αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα. Εκκλησιαστικοί κύκλοι βλέπουν πίσω από την κριτική που ασκείται στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής και το ενδεχόμενο της «επόμενης ημέρας». Ο κ. Δημήτριος όμως έχει ως υποστηρικτές τους επιχειρηματίες κκ. Μ. Τζαχάρη, Ν. Μπούρα, Γ. Κατσιματίδη και κυρίως τον πρωτοπρεσβύτερο και στενό συνεργάτη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Αλέξανδρο Καρλούτσο. Κατά τα λοιπά, όπως επισημαίνεται, το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι ορισμένοι επικριτές και σύμμαχοι του κ. Δημητρίου συγκροτούνται περίπου απο τις ίδιες ομάδες που είχε να αντιμετωπίσει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος πριν από την παραίτησή του αλλά και από τις ίδιες που είχε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδωνας προτού υποβάλει τη δική του παραίτηση.
Πάντως ακόμη και οι στενοί συνεργάτες του αναγνωρίζουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος αποφεύγει τις δυναμικές λύσεις. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δεν μπόρεσε στα περίπου επτά χρόνια να εκλέξει μητροπολίτη τον βοηθό Επίσκοπο Τρωάδος κ. Σάββα, πρωτοσύγκελο της Αρχιεπισκοπής και στενό συνεργάτη του. Στο τριπρόσωπο που κατήρτισε η Σύνοδος της Αρχιεπισκοπής και εστάλη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εκλογή δύο ιεραρχών δεν ήταν πρώτος, όπως απαιτείται. Και ο πατριάρχης θα έπρεπε να κάνει παρατυπίες για να τον επιβάλει.

Φοιτητής κατήγγειλε σεξουαλική κακοποίηση και μετά αυτοκτόνησε
Βιασμός στη Θεολογική Σχολή

Η πρώτη σελίδα της μήνυσης για βιασμό που κατέθεσε ο φοιτητής, ο οποίος στη συνέχεια αυτοκτόνησε

Στις αρχές Δεκεμβρίου, η Θεολογική Σχολή του Αγίου Βλαδίμηρου, ο Μητροπολίτης - επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική του Πατριαρχείου Μόσχας (OCA) κ. Γερμανός και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος ως πρόεδρος της SCOBA ­ δηλαδή του Συμβουλίου στο οποίο συμμετέχουν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ­ παρέλαβαν τη μήνυση συνολικού ύψους 20 εκατομμυρίων δολαρίων που υπέβαλε ένας πρώην φοιτητής της Σχολής. Η αγωγή και η μήνυση στρέφονται κατά της Σχολής και του Μητροπολίτη Γερμανού ο οποίος προΐσταται της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας που αναγνώρισε το 1970 το Πατριαρχείο της Ρωσίας για τους Ρώσους της Αμερικής.
Ο Ερικ, όπως αναφέρεται στην καταγγελία, ήθελε να γίνει ιερέας και εισήχθη στο Ορθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο του Αγίου Βλαδίμηρου το Φθινόπωρο του 2003, προκειμένου να εκπαιδευτεί. Από την πρώτη χρονιά των σπουδών του έδειξε να αντιμετωπίζει ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα τα οποία προέρχονταν από τον πατέρα του που ήταν αλκοολικός. Ενας άλλος φοιτητής τού συνέστησε να έρθει σε επαφή με τον ιερέα... και καθηγητή της Σχολής που ήταν στη διάθεση των φοιτητών ως σύμβουλος και θεραπευτής στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Ο πατήρ... ήταν αναπληρωτής καθηγητής της Ποιμαντικής Θεολογίας στο σεμινάριο. Ως εκ τούτου, προστίθεται: «Ο ιερέας γνώρισε τον φοιτητή στο σεμινάριο και έπειτα από μικρό χρονικό διάστημα άρχισε να δημιουργείται μεταξύ τους μια σχέση συμβούλου - ασθενούς με στόχο να βοηθηθεί ο σπουδαστής να ξεπεράσει το τραύμα που είχε ως παιδί ενός αλκοολικού πατέρα».
«Ο ιερέας ως σύμβουλος» τονίζεται «άρχισε μια διαδικασία καθοδήγησης του φοιτητή με αποτέλεσμα βαθμιαία να τον ελέγχει. Ακόμη δημιούργησε μια σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης του σπουδαστή στο πρόσωπό του. Στη διάρκεια αυτής της καθοδήγησης ο ιερέας διεξήγαγε συζητήσεις που αφορούσαν τη σεξουαλικότητα και τη σεξουαλική ταυτότητα του σπουδαστή. Ο ιερέας - ψυχοθεραπευτής άρχισε να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο με τον σπουδαστή συζητώντας σεξουαλικά ζητήματα ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβανόταν και η σεξουαλική ιστορία αλλά και τα σεξουαλικά ενδιαφέροντά του ιδίου του ιερέα».
Το καλοκαίρι του 2004 ο ιερέας - καθηγητής και ψυχοθεραπευτής «ζήτησε από τον φοιτητή να τον βοηθήσει να φτιάξει το γραφείο που είχε στο σπίτι του. Λίγο μετά ο ιερέας άρχισε θεραπείες μασάζ στον φοιτητή στις οποίες καθηγητής και σπουδαστής ήταν μερικώς ή ολικώς γυμνοί. Στη διάρκεια του σχολικού έτους 2004-2005 ο ιερέας σιγά σιγά και μεθοδικά παραβίασε όλα τα σεξουαλικά όρια ανάμεσα σε αυτόν και στον μαθητή του με το πρόσχημα ότι πρόσφερε σ' αυτόν καθοδήγηση και συμβουλές. Οι συμβουλευτικές προσπάθειες του ιερέα κορυφώθηκαν με τη σεξουαλική εκμετάλλευση του φοιτητή σε πολλές ευκαιρίες. Αυτή η κατάχρηση περιελάμβανε θωπείες των γεννητικών οργάνων και αμοιβαίους αυνανισμούς. Αυτή η κατάχρηση συνέβη σε διάφορα μέρη, όπως στο γραφείο του ιερέα στο Πανεπιστήμιο και στο δωμάτιο του φοιτητή στο οικοτροφείο της Σχολής. Η σεξουαλική παρενόχληση δημιούργησε στον φοιτητή συναισθηματική και ψυχολογική σύγχυση με αποτέλεσμα να εμφανίσει τάσεις κατάθλιψης και αυτοκτονίας. Και ανέφερε την κακοποίηση που υπέστη στους υπευθύνους του σεμιναρίου τον 2005».
Η μήνυση υπεβλήθη κατά της Σχολής και του κ. Γερμανού, διότι όπως επισημαίνεται «σύμφωνα με τις πληροφορίες και την πεποίθηση που είχε δημιουργηθεί» υποστήριξαν οι δικηγόροι του σπουδαστή «η Σχολή και η Εκκλησία είχαν δώσει την άδεια και ενθάρρυναν τον ιερέα... να αναλάβει έργο ψυχοθεραπευτή και να έχει σχέσεις ψυχοθεραπευτή με τους φοιτητές».
Ετσι, επισημαίνεται στην αγωγή «η Εκκλησία και η Σχολή σε όλες τις δεδομένες στιγμές γνώριζαν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ο εν λόγω ιερέας είχε παρόμοιες δραστηριότητες συμβούλου και θεραπευτού». Το θέμα αναμενόταν να λάβει διαστάσεις όταν και αν τελικά έφτανε στις αίθουσες των δικαστηρίων όμως, σύμφωνα με πληροφορίες, ο φοιτητής έδωσε ο ίδιος ένα τραγικό τέλος στην υπόθεση. Αυτοκτόνησε.

Η δολοφονία του αρχιμανδρίτη

Τα περισσότερα από τα 8,3 εκατ. δολάρια που έχει καταβάλει μέχρι στιγμής η Αρχιεπισκοπή σε αποζημιώσεις για υποθέσεις παιδεραστίας αφορούν τη δραστηριότητα που ανέπτυξε ελληνοαμερικανός αρχιμανδρίτης. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ταμείο της Αρχιεπισκοπής έχει εξαναγκαστεί να δώσει περίπου 4 εκατ. δολάρια στα θύματα του παιδεραστή αρχιμανδρίτη, στους δικηγόρους που αντιμετώπισαν τις κατηγορίες και σε δικαστικά έξοδα. Ο κληρικός, ο οποίος ανέπτυξε τη δράση του στην Καλιφόρνια και κατηγορήθηκε ακόμη και για ασέλγεια εις βάρος του ανιψιού του, φυλακίστηκε και μετά την αποφυλάκισή του το 2003 δολοφονήθηκε. Το σκάνδαλο ξέσπασε τη δεκαετία του '90. Το θέμα όμως επανέρχεται στην επικαιρότητα καθώς η Πολιτεία της Καλιφόρνιας έδωσε το δικαίωμα για έναν χρόνο σε όσους έχουν να καταγγείλουν περιπτώσεις παιδεραστίας να το πράξουν, ακόμη και αν αφορούν υποθέσεις που έχουν παραγραφεί. Και όπως λένε κληρικοί, υπάρχει ο φόβος να εμφανιστούν και άλλα θύματα του αρχιμανδρίτη τα οποία θα προσφύγουν στα δικαστήρια κάνοντας χρήση της δυνατότητας που τους δίνει ο νόμος. Βεβαίως, προσθέτουν, στα δικαστήρια θα κληθεί ως κατηγορούμενη η Αρχιεπισκοπή Αμερικής του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ακόμη πολλοί φοβούνται ότι την απόφαση της Πολιτείας της Καλιφόρνιας μπορεί να την ακολουθούσουν και άλλες Πολιτείες και τότε θα εμφανιστούν και άλλες υποθέσεις που από χρόνια έχουν παραγραφεί.

Η θάλασσα έσωσε τον Αποξυόμενο από τα μαυροντυμένα υποκείμενα

Αυτός ο "Αποξυόμενος", που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ζάγκρεμπ, οφείλει την επιβίωσή του στη θάλασσα, που για πολλούς αιώνες τον κράτησε στην αγκαλιά της, διασώζοντάς τον έτσι από εκείνα τα μαυροντυμένα υποκείμενα...

Στο Βήμα της Κυριακής σήμερα διαβάζουμε:

ΟΤΑΝ Η ΦΑΝΗ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ «ΑΠΟΞΥΟΜΕΝΟ»

Με θαυμασμό που είναι μάλλον δύσκολο να περιορίσει, η υπουργός Τουρισμού κυρία Φάνη Πάλλη-Πετραλιά ατενίζει τον μπρούντζινο «Αποξυόμενο», τον έλληνα αθλητή ο οποίος, σε μια κίνηση που αναδεικνύει το φυσικό του κάλλος, αφαιρεί το λάδι από το σώμα του. Το άγαλμα του νεαρού αθλητή, ίσως παλαιστή, έκλεψε - από πολιτιστικής πλευράς - την παράσταση του πρόσφατου επίσημου ταξιδιού του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια στην Κροατία. Το στιγμιότυπο είναι από το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ζάγκρεμπ, όπου τα μέλη της αποστολής βρέθηκαν έκπληκτοι να παρατηρούν το πολύ καλά διατηρημένο άγαλμα, πιθανό πρωτότυπο ελληνιστικών χρόνων, το οποίο ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του '90 από αυτοδύτες σε θαλάσσιο βάθος 45 μέτρων έξω από τις Δαλματικές ακτές. Χρειάστηκαν επτά χρόνια για να συντηρηθεί από κροάτες και ιταλούς επιστήμονες. «Αυτό το άγαλμα θα έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα» ελέχθη δι' επισήμων χειλέων της κροατικής πλευράς και ακούστηκε ιδιαίτερα ευχάριστα από ελληνικής...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

AZT

Toxic by inhalation, in contact with skin and if swallowed. Target organ(s): Blood bone marrow. If you feel unwell, seek medical advice (show the label where possible). Wear suitable protective clothing.

Διευκρίνηση για όσους δεν ξέρουν: Το παραπάνω είναι επικολλημένο στο φιαλίδιο του γνωστού "αντιρετροϊκού" AZT.
Το φιαλίδιο της Sigma στέλνεται όπως γράφει η ετικέτα μόνο για εργαστηριακή χρήση (πιθανώς για πειράματα σε πρωτεύοντα και τρωκτικά) με όλες τις παραπάνω ενδείξεις.

Μεταφράζω:
"Τοξικό κατά την εισπνοή, αν έρθει σε επαφή με το δέρμα και αν καταποθεί. Όργανα "στόχος": αίμα, μυελός των οστών. Αν αισθανθήτε άσχημα, ζητείστε ιατρική συμβουλή (δείξτε την ετικέτα όπου πρέπει). Φορέστε κατάλληλα προστατευτικά ρούχα."

Το ίδιο ακριβώς τοξικό χημικό δίνεται ως φάρμακο στους λεγόμενους φορείς του HIV, με σκοπό να "καθυστερήσει την εκδήλωση της ασθένειας", από άλλη όμως εταιρεία (Glaxo) και σε διαφορετική συσκευασία:





Στην τοποθεσία
http://www.tig.org.za/
ανακάλυψα τα παρακάτω:



Deadly toxic chemical hazard warning by Sigma Chemical Co. on tiny 25mg bottles of AZT supplied to research laboratories. You obviously don’t find this advice on GlaxoSmithKline's AZT label, or in its package insert recommending a daily dose of up to sixty times as much. Or let’s face it: who would swallow it?

Μεταφράζω:
"Προειδοποίηση θανατηφόρα τοξικού χημικού κινδύνου από την Sigma Chemical Co. πάνω στα μικρά φιαλίδια των 25mg του AZT, που παρέχονται σε ερευνητικά εργαστήρια. Προφανώς δεν θα βρείτε αυτές τις συστάσεις στην ετικέτα του AZT της GlaxoSmithKline, ούτε στο ένθετο μέσα στο κουτί, που συνιστά μια ημερήσια δόση μέχρι εξήντα φορές μεγαλύτερη. Ας το αντικρύσουμε: ποιός θα το κατάπινε;"

...
Και πολλά άλλα ενδιαφέροντα στην ίδια τοποθεσία της Νοτίου Αφρικής.

Παλαιά Διαθήκη, Δευτερονόμιον, Κεφάλαιο Ζ΄

1 εαν δε εισάγη σε Κύριος ο Θεός σου εις την γην, εις ην εισπορεύη εκεί κληρονομήσαι αυτήν, και εξάρει έθνη μεγάλα από προσώπου σου, τον Χετταίον και Γεργεσαίον και Αμορραίον και Χαναναίον και Φερεζαίον και Ευαίον και Ιεβουσαίον, επτά έθνη πολλά και ισχυρότερα υμών 2 και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου και πατάξεις αυτούς, αφανισμώ αφανιείς αυτούς, ου διαθήση προς αυτούς διαθήκην, ουδέ μη ελεήσητε αυτούς, 3 ουδέ μη γαμβρεύσητε προς αυτούς. την θυγατέρα σου ου δώσεις τω υιώ αυτού, και την θυγατέρα αυτού ου λήψη τω υιώ σου 4 αποστήσει γαρ τον υιόν σου απ' εμού, και λατρεύσει θεοίς ετέροις, και οργισθήσεται θυμώ Κύριος εις υμάς και εξολεθρεύσει σε το τάχος 5 αλλ' ούτω ποιήσετε αυτοίς: τους βωμούς αυτών καθελείτε και τας στήλας αυτών συντρίψετε και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε πυρί. 6 οτι λαός άγιος ει Κυρίω τω Θεώ σου, και σε προείλατο Κύριος ο Θεός σου είναι αυτώ λαόν περιούσιον παρά πάντα τα έθνη, όσα επί προσώπου της γης. 7 ουχ οτι πολυπληθείτε παρά πάντα τα έθνη, προείλατο Κύριος υμάς και εξελέξατο υμάς, υμείς γαρ έστε ολιγοστοί παρά πάντα τα έθνη, 8 αλλά παρά το αγαπάν Κύριον υμάς και διατηρών τον όρκον, ον ώμοσεν τοις πατράσιν υμών, εξήγαγεν υμάς Κύριος εν χειρί κραταιά και βραχίονι υψηλώ και ελυτρώσατό σε Κύριος, εξ οίκου δουλείας, εκ χειρός Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου. 9 και γνώση οτι Κύριος ο Θεός σου, ούτος Θεός, Θεός πιστός, ο φυλάσσων διαθήκην και έλεος τοις αγαπώσιν αυτόν και τοις φυλάσσουσι τας εντολάς αυτού εις χιλίας γενεάς 10 και αποδιδούς τοις μισούσι κατά πρόσωπον εξολεθρεύσαι αυτούς. και ουχί βραδυνεί τοις μισούσι, κατά πρόσωπον αποδώσει αυτοίς. 11 και φυλάξη τας εντολάς και τα δικαιώματα και τα κρίματα ταύτα, όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον ποιείν.
12 Και έσται ηνίκα αν ακούσητε τα δικαιώματα ταύτα και φυλάξητε και ποιήσητε αυτά, και διαφυλάξει Κύριος ο Θεός σου σοι την διαθήκην και το έλεος, ο ώμοσεν τοις πατράσιν υμών, 13 και αγαπήσει σε και ευλογήσει σε και πληθυνεί σε και ευλογήσει τα έκγονα της κοιλίας σου και τον καρπόν της γης σου, τον σίτον σου και τον οίνον σου και το έλαιον σου, τα βουκόλια των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου επί της γης, ης ώμοσε Κύριος τοις πατράσι σου δούναι σοι. 14 ευλογητός έση παρά πάντα τα έθνη. ουκ έσται εν υμίν άγονος, ουδέ στείρα και εν τοις κτήνεσί σου. 15 και περιελεί Κύριος ο Θεός σου από σου πάσαν μαλακίαν. και πάσας νόσους Αιγύπτου τας πονηράς, ας εώρακας, και όσα έγνως, ουκ επιθήσει επί σε και επιθήσει αυτά επί πάντας τους μισούντας σε. 16 και φαγή πάντα τα σκύλα των εθνών, α Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι. ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ' αυτοίς, και ου μη λατρεύσεις τοις Θεοίς αυτών, οτι σκώλον τούτο εστί σοι. 17 εαν δε λέγης, εν τη διανοία σου, οτι πολύ το έθνος τούτο ή εγώ πώς δυνήσομαι εξολεθρεύσαι αυτούς; 18 ου φοβηθήση αυτούς. μνεία μνησθήση όσα εποίησε Κύριος ο Θεός σου τω Φαραώ και πάσι τοις Αιγυπτίοις, 19 τους πειρασμούς τους μεγάλους, ους είδοσαν οι οφθαλμοί σου, τα σημεία και τα τέρατα τα μεγάλα εκείνα, την χείρα την κραταιάν και τον βραχίονα τον υψηλόν, ως εξήγαγέ σε Κύριος ο Θεός σου, ούτω ποιήσει Κύριος ο Θεός υμών πάσι τοις έθνεσιν, ους συ φοβή από προσώπου αυτών 20 και τας σφηκίας αποστελεί Κύριος ο Θεός σου εις αυτούς, εως αν εκτριβώσιν οι καταλελειμμένοι και οι κεκρυμμένοι απο σου. 21 ου τρωθήση απο προσώπου αυτών, οτι Κύριος ο Θεός σου εν σοι, Θεός μέγας και κραταιός, 22 και καταναλώσει Κύριος ο Θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατα μικρόν μικρόν. ου δυνήση εξαναλώσαι αυτούς το τάχος, ίνα μη γένηται η γη έρημος και πληθυνθή επί σε τα θηρία τα άγρια. 23 και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου και απολείς αυτούς απωλεία μεγάλη, έως αν εξολεθρεύσητε αυτούς. 24 και παραδώσει τους βασιλείς αυτών εις τας χείρας υμών, και απολείται το όνομα αυτών εκ του τόπου εκείνου. ουκ αντιστήσεται ουδείς κατά πρόσωπόν σου, έως αν εξολεθρεύσης αυτούς. 25 τα γλυπτά των θεών αυτών καύσετε πυρί. ουκ επιθυμήσεις αργύριον ουδέ χρυσίον απ' αυτών συ λήψη σεαυτώ, μη πταίσης δι αυτό, οτι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστί 26 και ουκ εισοίσεις βδέλυγμα εις τον οίκον σου και ανάθεμα έση ώσπερ τούτο. προσοχθίσματι προσοχθιείς και βδελύγματι βδελύξη οτι ανάθημά εστι.

Έσονται οι περιτμημένοι απερίτμητοι και οι απερίτμητοι περιτμημένοι; Ή η προπαγάνδα AIDS ξαναχτυπά;

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Αμμιανός Μαρκελλίνος - Προκόπιος, καταζητούνται τυπωμένοι σε χαρτί!

Παίρνοντας αφορμή από την ομιλία της μικρής Προμηθέας, στην οποία αναφέρεται το αμέσως προηγούμενο θέμα, έκανα μια αναζήτηση μήπως και ανακαλύψω τα βιβλία των πηγών που χρησιμοποίησε στον λόγο της.

Αμμιανός Μαρκελλίνος (Ammianus Marcellinus):

Έγραψε ιστορία με τίτλο Res Gestae που καλύπτει τα δρώμενα της περιόδου 353 - 378 μχ και παρότι ο ίδιος δηλώνει οτι είναι Έλληνας ("Graecus") η ιστορία του είναι γραμμένη στα λατινικά.
Δυστυχώς, η αναζήτηση στο διαδίκτυο και σε βιβλιοπωλεία με οδήγησε σύντομα στο συμπέρασμα οτι κανένας Έλληνας δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, που να έχει μεταφράσει το ιστορικό σύγγραμμα του Αμμιανού Μαρκελλίνου στα Ελληνικά.
Βέβαια, μπορεί κανείς να το βρεί στα Αγγλικά και σε άλλες γλώσσες, αλλά όχι στα Ελληνικά!

Αφού η επιχείρηση Αμμιανός Μαρκελλίνος έληξε άδοξα, προχωράμε στην επόμενη πηγή:

Προκόπιος:
Το συγγραφικό έργο του Προκοπίου περιλαμβάνει:

• Υπέρ των πολέμων λόγοι, ιστοριογραφικό έργο σε οκτώ βιβλία, που καλύπτουν την περίοδο 527 - 553/554. Τα επτά πρώτα βιβλία, που πρέπει να γράφτηκαν μεταξύ 548 και 550, κυκλοφόρησαν στην Κωνσταντινούπολη το 551 και αναφέρονται στις νικηφόρες εκστρατείες του Βελισάριου κατά των Περσών (Βιβλία Α' και Β'), των Βανδάλων (Βιβλία Γ' και Δ') και των Γότθων (Βιβλία Ε' και Ζ'). Στο τελευταίο όγδοο βιβλίο, που είναι συμπληρωματικό των προηγούμενων και γράφτηκε αργότερα (πάντως πριν από το 555) περιγράφει τα γεγονότα μεταξύ 551-553/554.
• Περί Κτισμάτων, σε έξι βιβλία, όπου εξυμνεί τα έργα και τα οικοδομήματα που κατασκεύασε ο Ιουστινιανός σε ολόκληρη την αυτοκρατορία, που εικάζεται ότι γράφτηκε κατά παραγγελία της αυτοκρατορικής αυλής.
• Ανέκδοτα ή Απόκρυφη Ιστορία, ένα τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα βιβλίο, όπου ανατρέπει την εικόνα που είχε δώσει για τον Ιουστινιανό και τον περίγυρό του στα άλλα βιβλία. Ο απίστευτος αυτός λίβελος θεωρήθηκε παλιότερα ότι δεν μπορεί να έχει γραφτεί από αυτόν. Η συγκριτική μελέτη του κειμένου όμως, απέδειξε ότι είναι δικό του. Δεν υπάρχει συμφωνία των ειδικών ούτε για το πότε γράφτηκε, ούτε για το πότε δημοσιεύτηκε αυτό το βιβλίο. Πάντως είναι αδύνατο να κυκλοφόρησε πριν τον θάνατο του Ιουστινιανού (565), αν και υπάρχει η άποψη ότι κυκλοφόρησε νωρίτερα σε στενό κύκλο δυσαρεστημένων αριστοκρατικών.

Εδώ τα πράγματα είναι καλύτερα στην Ελληνική αγορά βιβλίου. Έτσι, από το έργο του Προκοπίου, εντόπισα τα παρακάτω βιβλία:

• ANEKΔOTA - AΠOKPYΦH IΣTOPIA, από τις εκδόσεις AΓPA
• IΣTOPIA TΩN ΠOΛEMΩN, σε τέσσερις τόμους, από τις εκδόσεις NEA ΣYNOPA - ΛIBANHΣ

Μια μικρή αναφορά στον Προκόπιο, και ειδικά πάνω στο σύγγραμμά του "Ανέκδοτα" βρήκα στην τοποθεσία Εκαταίος, όπου δίνεται ένα μικρό απόσπασμα του εν λόγω βιβλίου και μια εκτίμηση της αξιοπιστίας του κειμένου.

Το απόσπασμα και η μετάφρασή του, μαζί με τις σημειώσεις της συγγραφέως του άρθρου, έχουν ως εξής:

Ένα απόσπασμα από τα “Ανέκδοτα” του Προκοπίου Καισαρέως.

23.06.2005 Αμαλία Κ. Ηλιάδη(Φιλόλογος-Ιστορικός, ΜΑ Βυζαντινής Ιστορίας)
Ε-Mail: ailiadi@sch.gr

“ Ένα απόσπασμα από τα “Ανέκδοτα” του Προκοπίου Καισαρέως.
Η κρυφή ζωή του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας.
”Προκοπίου “Ανέκδοτα”.

Κείμενο

“Όσα μεν ούν Ρωμαίων τω γένει εν τοις πολέμοις άχρι δεύρο ξυνηνέχθη γενέσθαι, τήδέ μοι δεδιήγηται, ήπερ δυνατόν εγεγόνει των πράξεων τάς δηλώσεις απάσας επί καιρών τε και χωρίων των επιτηδείων αρμοσαμένω: τά δε ενθένδε ουκέτι μοι τρόπω τω ειρημένω ξυγκείσεται, επί ενταύθα γεγράψεται πάντα, οπόσα δή τετύχηκε γενέσθαι πανταχόθι της Ρωμαίων αρχής. αίτιον δε, ότι δή ουχ οίον τε ην περιόντων έτι των αυτά ειργασμένων ότω δει αναγράφεσθαι τρόπω. ούτε γαρ διαλαθείν πλήθη κατασκόπων οίον τε ην ούτε φωραθέντα μη απολωλέναι θανάτω οικτίστω: ουδέ γαρ επί των συγγενών τοις γε οικειοτάτοις το θαρρείν είχον.[1] αλλά και πολλών των εν τοις έμπροσθεν λόγοις ειρημένων αποκρύψασθαι τάς αιτίας σημήναι δεήσει.

Αλλά μοι ες αγώνισιν ετέραν ιόντι χαλεπήν τινά και δεινώς άμαχον των Ιουστινιανώ τε και Θεοδώρα βεβιωμένων βαμβαίνειν τε και αναποδίζειν επί πλείστον εκείνο διαριθμουμένου ξυμβαίνει, ότι δή μοι ταύτα εν τω παρόντι γεγράψεται τά μήτε πιστά μήτε εικότα φανησόμενα τοις όπισθεν γενησομένοις, άλλως τε οπηνίκα επί μέγα ρεύσας ο χρόνος παλαιοτέραν την ακοήν απεργάζεται, δέδοικα μη και μυθολογίας αποίσομαι δόξαν καν τοις τραγωδοδιδασκάλοις τετάξομαι. Εκείνω μέντοι το θαρρείν έχων ουκ αμαρτύρητος ο λόγος εστίν. Οι γαρ νυν άνθρωποι δαημονέστατοι μάρτυρες των πράξεων όντες αξιόχρεω παραπομποί ες τον έπειτα χρόνον της υπέρ αυτών πίστεως έσονται…”[2].

[1] Η Βυζαντινή διπλωματία και κατασκοπεία φημιζόταν για τα αθέμιτα μέσα που εξεύρισκε για να εξαναγκάζει την αποκάλυψη μυστικών.

[2] Εδώ υπονοούνται οι χρονογράφοι. Αυτοί ήταν οι παραμυθάδες, θα λέγαμε, του Μεσαίωνα. Πιθανώς ήταν μοναχοί ή αυλικοί ηγεμόνων που εξιστορούσαν με όχι αντικειμενικό τρόπο γεγονότα που έζησαν ή μεταφέρουν παραδόσεις. Θεωρούσαν την ιστορία είδος “ομιλίας” με την οποία τους δινόταν η ευκαιρία να δικαιώσουν την τύχη που εκάστοτε επιφυλάσσει ο Θεός στους ανθρώπους. Δεν ενδιαφέρονταν πολύ για την πραγματική ιστορική έρευνα ή την κριτική και χρησιμοποιούσαν τις πιο πρόσφορες πηγές που εύρισκαν, τις οποίες ανθολογούσαν και διασκεύαζαν ανενδοίαστα ή τις αντέγραφαν κατά λέξη, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σ’ ορισμένα στοιχεία, όπως παραδείγματος χάριν θαύματα, χιονοθύελλες, κομήτες, πλημμύρες και άλλα παρόμοια φυσικά φαινόμενα, τα οποία θεωρούσαν εντυπωσιακά ή ηθοπλαστικά για τους κοινούς ανθρώπους. Ο Προκόπιος εδώ αντιδιαστέλλει τον εαυτό του (είναι ο κατ’ εξοχήν ιστορικός των πρώτων βυζαντινών χρόνων) προς αυτούς.

Μετάφραση

“ Το τι επέφεραν οι πόλεμοι στους Ρωμαίους έχω περιγράψει κατά τον καλύτερο τρόπο στα έργα μου αφού έλαβα υπ’ όψιν τις χρονικές και τοπικές συνθήκες. Οι διηγήσεις που ακολουθούν δεν θα γίνουν με τον τρόπο που προαναφέρθηκε, διότι τώρα θα αναφερθεί τι συνέβη σε όλη την Ρωμαική αυτοκρατορία [3]. Και ο λόγος για μένα είναι ο ακόλουθος: Κατά την διάρκεια της ζωής των δραστών δεν ήταν δυνατόν να περιγράψει κανείς τα εγκλήματά τους με τον πρέποντα τρόπο, διότι θα ήταν απίθανο να διαφεύγει τους πολυάριθμους κατασκόπους και σε περίπτωση ανακάλυψης θα θανατώνονταν με επώδυνο τρόπο. Ούτε τους στενότερους συγγενείς μου δεν μπορούσα να εμπιστευθώ. Ακόμη και τις αιτίες από πολλά γεγονότα που υπάρχουν στα προηγούμενα βιβλία μου, ήμουν αναγκασμένος να αποσιωπήσω και ως εκ τούτου αναφέρω τώρα τα μέχρι πρότινος παραλειφθέντα αυθεντικά γεγονότα μαζί με τις εσωτερικές αιτίες των γεγονότων, που ήδη προανέφερα.

Αλλά και τώρα που ανέλαβα την καινούργια άχαρη και πολύ δύσκολη αποστολή, να περιγράψω την ζωή του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, με καταλαμβάνει έντονος φόβος και πανικός και συλλογίζομαι ότι δεν έπρεπε τώρα να γράφω πράγματα, που στις επόμενες γενιές δεν θα φαίνονται ούτε αληθινά μα και ούτε πιστευτά. Διότι πάνω απ’ όλα φοβάμαι, όταν το ρεύμα του χρόνου έχει μεταφέρει τα γεγονότα μακρυά, και θα με κατατάξουν στους τραγωδούς… Συγχρόνως, λόγω του μεγέθους του έργου μου θέλω να μη χάσω το θάρρος μου, διότι μπορώ την εξιστόρησή μου να την στηρίξω σε μαρτυρίες. Οι σύγχρονοί μου είναι πεπειραμένοι μάρτυρες των όσων συνέβησαν και στο μέλλον θα μου μείνουν πιστοί όσον αφορά την αξιοπιστία μου”.

[3] Ρωμαίων: Στην πραγματικότητα η βυζαντινή αυτοκρατορία είναι μια νέα φάση της ρωμαϊκής ιστορίας, όπως και το βυζαντινό κράτος είναι βασικά η συνέχεια του imperium Romanorum. Βέβαια το επίθετο “βυζαντινός” χρησιμοποιήθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους και ήταν άγνωστο στους ονομαζόμενους “βυζαντινούς”. Αυτοί χρησιμοποιούσαν συνήθως το όνομα “Ρωμαίοι”, τον αυτοκράτορά τους θεωρούσαν ρωμαίο ηγεμόνα, διάδοχο και κληρονόμο των παλιών ρωμαίων Καισάρων.Έμειναν πιστοί στο όνομα της Ρώμης όσο χρόνο διήρκεσε η αυτοκρατορία και οι ρωμαϊκές πολιτικές παραδόσεις κυριάρχησαν ως το τέλος στην πολιτική τους συνείδηση και βούληση.

Ωστόσο αν και το Βυζάντιο διατήρησε συνειδητά το σύνδεσμό του με την παλαιά Ρώμη και για λόγους θεωρητικούς και πρακτικούς επέμενε στη διατήρηση της ρωμαϊκής κληρονομιάς, με την πάροδο του χρόνου απομακρύνθηκε σιγά-σιγά απ’ τις αρχικές ρωμαϊκές θέσεις. Πάντως στην πρώτη του εποχή το Βυζαντινό κράτος ήταν καθαρά ρωμαϊκό και η ζωή του διαποτίζεται απ’ τη ρωμαϊκή παράδοση. Η εποχή αυτή θα μπορούσε εξίσου να ονομαστεί πρώιμη βυζαντινή όσο και υστερορωμαϊκή αφού περιλαμβάνει τους τρεις πρώτους αιώνες της βυζαντινής ή τους τρεις τελευταίους αιώνες της ρωμαϊκής ιστορίας. Είναι μια χαρακτηριστική εποχή μεταβάσεως απ’ το imperium στη βυζαντινή αυτοκρατορία, στην ιστορική πορεία της οποίας ο παλαιός ρωμαϊκός τρόπος ζωής παραχωρεί σταδιακά τη θέση του στα νέα βυζαντινά στοιχεία.

Στον έλεγχο αξιοπιστίας του κειμένου, παρ' ότι η συγγραφέας του άρθρου μας πληροφορεί οτι:

Ο Προκόπιος του 6ου αιώνα είναι όχι μόνο ο πρώτος της σειράς των βυζαντινών ιστορικών, αλλά και ο επιφανέστερος και ο σημαντικότατος όλων των ιστοριογράφων. Είναι ο κατ΄εξοχήν ιστορικός της εποχής του Ιουστινιανού. Γεννήθηκε περί τα τέλη του 5ου αιώνα στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Ήταν επαρχιώτης, όπως και πολλοί άλλοι από τους βυζαντινούς συγγραφείς, αλλά ζήτησε και βρήκε στην Κωνσταντινούπολη την ευκαιρία να διακριθεί.

στη συνέχεια θέτει υπό αμφισβήτηση το σύγγραμμα "Ανέκδοτα", χαρακτηρίζοντάς το:

"ένα πικρό κατηγορητήριο, ένας κακεντρεχής λίβελλος κατά του Ιουστινιανού και της δεσποτικής διακυβέρνησής του, καθώς και κατά του Βελισαρίου και των συζύγων τους Θεοδώρας και Αντωνίνας, αντίστοιχα"

χαρακτηρισμός, που δικαιώνει τελικά τους φόβους και ενδοιασμούς του ίδιου του Προκοπίου, όταν έγραφε:

Αλλά και τώρα που ανέλαβα την καινούργια άχαρη και πολύ δύσκολη αποστολή, να περιγράψω την ζωή του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, με καταλαμβάνει έντονος φόβος και πανικός και συλλογίζομαι ότι δεν έπρεπε τώρα να γράφω πράγματα, που στις επόμενες γενιές δεν θα φαίνονται ούτε αληθινά μα και ούτε πιστευτά. Διότι πάνω απ’ όλα φοβάμαι, όταν το ρεύμα του χρόνου έχει μεταφέρει τα γεγονότα μακρυά, και θα με κατατάξουν στους τραγωδούς… Συγχρόνως, λόγω του μεγέθους του έργου μου θέλω να μη χάσω το θάρρος μου, διότι μπορώ την εξιστόρησή μου να την στηρίξω σε μαρτυρίες. Οι σύγχρονοί μου είναι πεπειραμένοι μάρτυρες των όσων συνέβησαν και στο μέλλον θα μου μείνουν πιστοί όσον αφορά την αξιοπιστία μου.

Προμηθέα Ολυμπία Κυρήνη Πυθία και Γ. Μεταλληνός

Στο
http://www.hellenicheartbeat.com/index.shtml
και κάτω από τον τίτλο:

ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Παρακολουθείστε μιά συνομιλία με τον π.ΓΕΩΡΓΙΟ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟ γύρω από τις σημαντικότερες κατηγορίες που στρέφονται κατά τού Χριστιανισμού από τους νεοπαγανιστές και πού ακούστηκαν κατά τον "εορτασμό" των Ελληνικών γραμμάτων στο Σικάγο.

μπορούμε να ακούσουμε συνέντευξη του Γ. Μεταλληνού, όπου ο γνωστός ιερωμένος αντικρούει τις απόψεις που παρουσίασε η δεκαπεντάχρονη Προμηθέα κατά τον εορτασμό των "Ελληνικών Γραμμάτων" στο Σικάγο.

Μέρος της συνέντευξης αυτής, και συγκεκριμένα μια από τις "απολογητικού" τύπου απαντήσεις του Γ. Μεταλληνού, απομαγνητοφώνησα, και το παραθέτω παρακάτω:

Ερώτηση: Πατέρα Γεώργιε θα μπορούσατε να σχολιάσετε λίγο τον όρο Έλληνες όπως χρησιμοποιείται μέσα στα κείμενα και στην νομοθεσία του Ιουστινιανού παραδείγματος χάρη.

Απάντηση: Αυτό είναι σημαντικό που λέτε διότι ο πρώτος ο οποίος χρησιμοποίησε το όνομα Έλλην τον 14ο αιώνα για να προσδιορίσει την καταγωγή του ήταν ο Νικηφόρος Γρηγοράς ένας επιστήμονας μαθηματικός φιλόσοφος ο οποίος μάλιστα είν' αυτός που έδωσε την ορθή διόρθωση του ημερολογίου πριν ακόμη ο πάπας Γρηγόριος επιφέρει την διόρθωση. Το όνομα Έλλην από τον 3ο αιώνα προ χριστού, δεν είναι χριστιανικό αυτό, από τον 3ο αιώνα προ χριστού από την εποχή του Αλεξάνδρου και των διαδόχων του έλαβε την έννοια του εθνικού του ειδωλολάτρου διότι με την εξάπλωση του Ελληνισμού εις όλη την λεκάνη της Μεσογείου, όλοι οι εθνικοί ονομάζοντο από τους Εβραίους Έλληνες. Αυτό δεν σήμαινε την καταγωγή, αλλά τον πολιτισμό και την πίστη. Επομένως εις τις βυζαντινές πηγές όταν βρίσκουμε το όνομα Έλλην μέχρι τον 14ο 15ο αιώνα σημαίνει εθνικός ειδωλολάτρης. Εδώ ακριβώς έχουμε και το ακατανόητο εκείνο για τους αγραμμάτους δυστυχώς, και συγνώμη που μιλώ έτσι, γιατί όταν δεν ξέρει κανείς κάποια πράγματα μόνο από κακία και από μίσος και πάθος μπορεί να αποφαίνεται όπως αποφαίνονται οι νεοπαγανιστές εναντίον του χριστιανισμού μάλιστα της ορθοδοξίας. Ο Πλήθων ο Γεμιστός το 15ο αιώνα λίγο πριν από την άλωση, έλεγε οτι είμεθα Έλληνες όπως ομολογεί η πάτριος φωνή η γλώσσα μας δηλαδή και η καταγωγή μας, είμεθα Έλληνες. Και εννοούσε την καταγωγή και όχι τον ειδωλολάτρη, παρ' όλο που στον Πλήθωνα και η ειδωλολατρεία έπαιξε έναν ρόλο, αλλά εννοούσε την καταγωγή και κανείς δεν το αρνείται αυτό το πράγμα. Ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος πατριάρχης μετά την άλωση έλεγε οτι αν με ρωτούσε κάποιος τι είμαι " ουκ αν θέειν Έλλην είμαι, οτι Χριστιανός ειμί" δεν θα έλεγε ο Γεννάδιος οτι είμαι Έλλην δηλαδή ειδωλολάτρης διότι είμαι Χριστιανός. Ο ένας ο Πλήθων χρησιμοποιεί με την έννοια της καταγωγής το όνομα, ο άλλος το χρησιμοιποιεί με την πνευματική έννοιαν που άρχισε όπως είπα από τον 3ο αιώνα πρό χριστού και μάλιστα συνέβη και το εξής: Βλέπετε, εμείς προσπαθούμε, ξύνουμε τα νύχια μας για να καβγαδίζουμε μεταξύ μας μένουμε Έλληνες, αυτό το ελάττωμα είναι Ελληνικό πέρα για πέρα. Αλλά πρσπαθούμε να αλληλοεξοντωθούμε, σε κάποια βουνά βρισκόμαστε σε μόνιμο εμφύλιο πόλεμο οι νεοειδωλολάτρες και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ενώ οι άνθρωποι εκείνοι ομονοούσαν και συνειργάζοντο για το έθνος για το γένος μας. Ο Πλήθων ο Γεμιστός που ήθελε να αναστήσει την αρχαία θρησκεία για να σώσει ή να δώσει μάλλον ενότητα εις τον Ελληνισμόν, πήγε χέρι χέρι με τον Γεννάδιο Σχολάριο στην σύνοδο Φεράρας Φλωρεντίας για να υποστηρίξει την ορθοδοξία. Γιατί; διότι ήξερε οτι η ορθοδοξία σώζει τον Ελληνισμό. Ενώ ο παπισμός και τα δυτικά νεότερα κατασκευάσματα δεν σώζουν τον Ελληνισμό αλλά θα τον υποδουλώσουν, διότι περιμέναμε την υποδούλωση μετά το 1204 από την δύση και όχι από την ανατολή. Μετά ήρθε το 1453 από την ανατολή. Τι θέλω λοιπόν να πώ με αυτά: Αν κανείς δεν ξέρει την πραγματική σημασία του όρου θα πέφτει συνεχώς σε συγχίσεις. Πόσο μάλλον όταν οι συγχίσεις αυτές είναι σκόπιμες για διαδοθεί ένα ψέμα που δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική αλήθεια.

Δεν θα σχολιάσω εδώ όλα όσα λέει ο Γ. Μεταλληνός, παρά μόνο θα θέσω κάποια λίγα ερωτήματα:

1. Όταν ο ομιλητής λέει οτι "ο πρώτος ο οποίος χρησιμοποίησε το όνομα Έλλην τον 14ο αιώνα για να προσδιορίσει την καταγωγή του ήταν ο Νικηφόρος Γρηγοράς" τι εννοεί; Γιατί όλοι γνωρίζουμε και από τον Θουκυδίδη και από πολλές άλλες μαρτυρίες και ευρήματα, οτι το όνομα Έλλην προσδιορίζει τον εκ καταγωγής Έλληνα. Να θυμίσω οτι:
"Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν"
πολύ πριν από τις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου.
2. Αυτό που λέει, οτι "Το όνομα Έλλην από τον 3ο αιώνα προ χριστού, δεν είναι χριστιανικό αυτό, από τον 3ο αιώνα προ χριστού από την εποχή του Αλεξάνδρου και των διαδόχων του έλαβε την έννοια του εθνικού του ειδωλολάτρου διότι με την εξάπλωση του Ελληνισμού εις όλη την λεκάνη της Μεσογείου, όλοι οι εθνικοί ονομάζοντο από τους Εβραίους Έλληνες. Αυτό δεν σήμαινε την καταγωγή, αλλά τον πολιτισμό και την πίστη." αφήνει κάθε αμερόληπτο ακροατή άφωνο.
Δηλαδή τι υπαινίσσεται ο Γ. Μεταλληνός;
Μήπως οτι οι Εβραίοι, από την εποχή του Αλεξάνδρου, απέκτησαν τόση δύναμη ώστε να επιβάλλουν στους κατακτητές τους Έλληνες μια νέα ερμηνεία στη λέξη Έλλην και μάλιστα άκρως υποτιμητική;
Να υποθέσουμε οτι οι Ρωμαίοι αργότερα, επίσης "ειδωλολάτρες" υιοθέτησαν την Εβραϊκή εκδοχή για την σημασία της λέξης Έλλην; Σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και όχι Ρωμαίοι...
Ή μήπως πρόκειται για έναν τρόπο ομολογίας από τον Γ. Μεταλληνό της Εβραϊκής προέλευσης του Χριστιανισμού που, όταν κατάφερε να επιβληθεί στην αυτοκρατορία, επέβαλλε αυτή την Εβραϊκή απόδοση νοήματος, άλλου από το αρχικό, στη λέξη Έλλην;

Πολλά ερωτήματα επίσης προκύπτουν σχετικά με αυτά που λέει ο Μεταλληνός αναφορικά με τον Πλήθωνα Γεμιστό και τον Γεννάδιο Σχολάριο, του οποίου ο ρόλος θα πρέπει να μελετηθεί εκτενέστερα.

Όλη η ομιλία του Γ. Μεταλληνού έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, για όσους θέλουν να ακούσουν τα επιχειρήματα των σύγχρονων "απολογητών" του Χριστιανισμού. Για παράδειγμα, μιλώντας στη συνέχεια για την Υπατία, την παρουσιάζει σαν να ήταν έτοιμη να ... ασπαστεί τον Χριστιανισμό!


Τελειώνοντας:

Για όσους δεν είναι ενήμεροι για την ομιλία της μικρής Προμηθέας:
Η μικρή Προμηθέα είχε κληθεί να εκφωνησει λόγο στα πλαίσια αυτής της γιορτής, αλλά ενώ οι διοργανωτές περίμεναν έναν λόγο που να εγκωμιάζει τους τρείς Ιεράρχες, βρέθηκαν να ακούνε την εξιστόριση των καταστροφών που υπέστησαν οι Έλληνες από τον Χριστιανισμό.
Περισσότερα για αυτό το θέμα, βρίσκονται και στις παρακάτω διευθύνσεις:

http://www.hellenicheartbeat.com/index.shtml

http://sfrang2.blogspot.com/

http://ermionh.blogspot.com/

http://kleitor.blogspot.com/

Σκέψεις για την ... "μεταθάνατον ζωή"

Ο κάθε άνθρωπος, από όσα μπορεί να αντιλαμβάνεται μέσω των αισθήσεών του, εύλογα καταλήγει στο συμπέρασμα οτι είναι μέρος ενός ευρύτερου χώρου ύπαρξης. Προκειμένου να κατανοήσει τον εαυτό του και τον κόσμο που τον περιβάλλει, και του οποίου ο ίδιος αποτελεί ένα ασήμαντο - ως προς το μέγεθος - κομμάτι, χρησιμοποιεί τη σκέψη, η οποία είναι λειτουργία του εγκεφάλου του. Όταν μιλάμε για "πνεύμα" εννοούμε το προϊόν της σκέψης, και πρόκειται για μια αφηρημένη έννοια η οποία αντιπροσωπεύει αποτελέσματα μιας λειτουργίας σε νοητικό επίπεδο. Το "πνεύμα" λοιπόν, ως αποτέλεσμα αντιδράσεων, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στον εγκέφαλο, έπεται χρονικά του εγκεφάλου και, συνεπώς, κατά κανένα τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτός να βρίσκεται σε λειτουργία.
Όσοι νομίζουν οτι οι αφηρημένες έννοιες, τις οποίες εκφράζουμε με λέξεις για να συνεννοούμαστε και να διαλογιζόμαστε ως έλλογα όντα, υπάρχουν έξω από εμάς και δεν εξαρτώνται από τις ιδιότητές μας ως έμβια όντα, πλανώνται πλάνη οικτρή, και με τη σκέψη τους αυτή αποδεικνύουν την ασέβειά τους στην ίδια τη ζωή. Συγχέουν επιπλέον την ύπαρξη με την ζωή, παρότι η πρώτη δε χρειάστηκε ποτέ τη δεύτερη για την αυτοεπιβεβαίωσή της.
Αν όμως κάποιοι αισθάνονται τόσο μεγάλη ανάγκη να πιστεύουν οτι μετά τον θάνατό τους, το "πνεύμα" τους, δηλαδή το προϊόν της σκέψης τους, θα συνεχίσει να ζεί, ενώ ο εγκέφαλός τους - αφού πάψει να αιματώνεται - θα περιέρχεται σε όλο και πιό προχωρημένη σήψη, ... δικαίωμά τους.