Η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει: Πληγή και "Θεραπεία" – Κατάρα και ... Ευλογία!

Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος στα βιβλία του, στα οποία ασχολείται με την ανάλυση – απομυθοποίηση της "Αγίας Γραφής", έχει κάνει μια σημαντική επισήμανση – ανακάλυψη μελετώντας τα εν λόγω κείμενα: Την δόλια μέθοδο της "πληγοποίησης" και στη συνέχεια της "θεραπείας" των ίδιων των θυμάτων της απάτης, πάντα με το αζημίωτο, μέθοδο την οποία διδάσκεται κάθε "ξύπνιος" αναγνώστης – μιμητής (εννοείται όχι ειλικρινά θεοσεβής, σίγουρα όμως θεοκάπηλος) της παλαιάς διαθήκης.
Τα αποσπάσματα που παραθέτω (επισημαίνονται με μπλε χρώμα), προέρχονται από το βιβλίο "Αβραάμ ο Μάγος" του Μιχάλη Καλόπουλου.

Η ζωή και οι σκέψεις ενός μάγου, κινούνται σταθερά έξω απ' τα συνηθισμένα. Το αδιανόητο και το αναπάντεχο είναι ο φυσικός του χώρος! Έτσι (για να επιστρέψουμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του ταλαντούχου αυτού μάγου), ο Αβραάμ διαθέτει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του κόσμου και τα όπλα, οι σχεδιασμοί και οι συμμαχίες του, είναι σταθερά πέρα απ' τα γνωστά όρια.
Κατεβαίνοντας λοιπόν στην Χαναάν, μαζί του έχει την όμορφη και αποφασισμένη για όλα αδελφή, σύζυγο και βοηθό του Σάρρα, η οποία ήταν: "γυνή ευπρόσωπος" και "ευειδής" (Γεν. ΙΒ΄, 11). Μια σκέτη κούκλα δηλαδή. Ο Αβραάμ, κλείνει μάλιστα μαζί της μια ανήκουστη για ανδρόγυνο συμμαχία, που όμως έμελλε να τους αποφέρει πολλά...! Να πώς την περιγράφει ο ίδιος ο Αβραάμ: "ότε εξήλθον εκ του οίκου του πατρός μου, είπον προς αυτήν (την Σάρρα) ταύτην την χάριν θέλεις κάμει εις εμέ, εις πάντα τόπον όπου αν υπάγωμεν (και πήγαν σε πολλά μέρη!!!) λέγε περί εμού, ούτος είναι αδελφός μου" (Γεν. Κ΄, 12, 13).
Πολύ καλά καταλάβατε... Ο Αβραάμ, είχε κατά νούν το αδιανόητο! Είχε προσυνεννοηθεί να καλοπαντρεύει την γυναίκα του (!) σε κάθε τόπο που πήγαιναν! "Η δε Σάρρα ήτο (βολικότατα) στείρα"! (Γεν. ΙΑ΄, 30).
Φυσικά η βιβλίκή αφήγηση ψελλίζει διά στόματος Αβραάμ, κάποιες στοιχειώδεις δικαιολογίες. Παρουσιάζει τον Αβραάμ να παραγγέλνει στη γυναίκα του: "λέγε λοιπόν περί εμού οτι είσαι αδελφή μου διά να γίνει καλόν εις εμέ εξ αιτίας σου και να φυλαχθεί η ζωή μου"! (Γεν. ΙΒ΄, 13).
Ο Αβραάμ παρουσιάζεται εδώ ως κάτοχος πεντάμορφης γυναίκας, που φοβάται τόσο πολύ απ' τους άρπαγες ωραίων γυναικών, ώστε προτιμά με κάθε ευκολία να παντρεύει την γυναίκα του δεξιά κι αριστερά, προκειμένου να γλιτώνει την ζωή του! Ταυτόχρονα όμως, με το "διά να γίνει καλόν εις εμέ", ευθέως ομολογεί οτι, απ' την προσυμφωνημένη αυτή παράδοση της γυναικός του στους επίδοξους εραστές ωραίων γυναικών, θα δεχθεί, ευχαρίστως, δώρα και τα διάφορα λοιπά οφέλη!

Στη συνέχεια ο συγγραφέας, με επαρκή και πειστικά επιχειρήματα, δείχνει οτι η πρόφαση του Αβραάμ (η οποία κατά τη γνώμη μου έχει και συκοφαντικό χαρακτήρα απέναντι στους Αιγυπτίους και τους Παλαιστινίους εκείνης της περιόδου) δεν έχει έρεισμα. Οι άνθρωποι εκείνοι σέβονταν με το παραπάνω τον θεσμό του γάμου, οπότε η δόλια μεθόδευση του Αβραάμ δεν απέτρεπε, αλλά αντιθέτως ενεθάρρυνε να συμβεί το "απευκταίο", αφού η Σάρρα βρισκόταν – με τις ευλογίες του συζύγου και αδελφού της – παντρεμένη με άλλους άνδρες. Και τι άνδρες! Ένας Φαραώ της Αιγύπτου και ένας βασιλιάς των Φιλισταίων της εποχής εκείνης δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα πρόσωπα.

Ας έρθουμε στον Φαραώ: Με τα κόλπα του Αβραάμ και της Σάρρας, ο ηγεμόνας της Αιγύπτου παίρνει για γυναίκα του τη Σάρρα, για την οποία γνωρίζει αυτά που το ζεύγος ισχυρίζεται και διαδίδει: οτι δηλαδή η Σάρρα είναι αδελφή (και όχι γυναίκα) του Αβραάμ:

Η ξεκάθαρη βιβλική δήλωση του Φαραώ προς τον ίδιο τον Αβραάμ δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων: "έλαβον αυτήν (την Σάρρα) εις εμαυτόν διά γυναίκα" (Γεν. ΙΒ΄, 19). "Τον δε Αβραάμ μεταχειρίσθησαν καλώς δι' αυτήν (πήρε προικώα δώρα δηλαδή) και είχε (έλαβε) πρόβατα και βόας και όνους και δούλους και δούλας και όνους θηλυκάς και καμήλους"! (Γεν. ΙΒ΄, 16)... Τα γνωστά "αγαθά του Αβραάμ" δηλαδή!

Ας δούμε τι έγινε στη συνέχεια:

Όμως, για να επιστρέψουμε στους Χαλδαιο-εμπορικούς έρωτες του Αβραάμ... καλή η "θεάρεστη μοιχεία", καλή και η "σωτήρια ελευθερογαμία" με τον Φαραώ... τα συμπεθερικά όμως δώρα, σε λίγο τελείωσαν και όπως όλα τα ωραία πράγματα, έτσι και η "ανοχή της βαρβαρικής συνουσίας" από την Σάρρα έπρεπε κι αυτή να τελειώσει κάποτε!!!
Ο Αβραάμ βέβαια, ούτε την Σάρρα σκόπευε να χάσει, ούτε να μείνει αιώνια αυλοκόλακας στην Αίγυπτο! Η θέση του αυλικού αρχιμάγου μόνο εύκολη δεν πρέπει να ήταν! Και οι πιό εντυπωσιακές μαγείες, μόνο για μικρό χρονικό διάστημα αποδίδουν τους εκτυφλωτικούς εντυπωσιασμούς. Αν, π.χ., σε εμπόλεμη περίπτωση, ο Φαραώ ζητούσε απ' τον Αβραάμ να καταστρέψει έναν αντίπαλο άρχοντα ή και ολόκληρο στρατό αντιπάλων, με την ευκολία που η μαγεία του μπορούσε να σκοτώσει ένα ζώο ή έναν αυλικό υπηρέτη... τότε τα πράγματα θα έπαιρναν επικίνδυνη τροπή για τους εντυπωσιασμούς του μάγου! Ή θα έπρεπε να αποκαλύψει τους ακριβείς μηχανισμούς της μαγγανομαγείας του και να τους θέσει στην υπηρεσία του ξένου αυτού άρχοντα... ή να χρεωθεί αποτυχίες άκρως επικίνδυνες για την ζωή του!
Γι' αυτούς λοιπόν, και για άλλους παρόμοιους λόγους, ο Αβραάμ σοφά σκεπτόμενος, δεν σκόπευε να μείνει μάγος στην Αίγυπτο. Είχε αποφασίσει να κατάσχει ολόκληρη την περιοχή διά των απογόνων του και όχι να περάσει την ζωή του υπηρετώντας υπό τις διαταγές οποιουδήποτε άρχοντα! Η επίσκεψη στην Αίγυπτο, όσο αποδοτική κι αν ήταν, έπρεπε να τελειώσει.
Έτσι, η Σάρρα όχι μόνο σταμάτησε, ξαφνικά, την "ένταση της ευσέβειας και της σωφροσύνης" στις εξωσυζυγικές περιπτύξεις, αλλά και ο προσωρινός της σύντροφος, ο βαρβαρικός ερωτικός Φαραώ, αλλά και πάμπλουτος μονάρχης, εντελώς ξαφνικά δεινοπαθεί με ανεξήγητες οδυνηρές πληγές: "πληγάς επί τον Φαραώ και επί τον οίκον αυτού, πληγάς μεγάλας, εξ αιτίας Σάρρας της γυναικός του Αβραάμ"! (Γεν. ΙΒ΄, 17).
Ο Φαραώ ξαφνιάζεται, υποφέρει και αδημονεί. Μόνο ο Χαλδαίος θεός του Αβραάμ είναι ικανός να επιφέρει τέτοιες πληγές σε όσους αμαρτήσουν σε βάρος του προστατευόμενου προφήτη του! Ο "σωτήρας" Αβραάμ, όμως, καραδοκεί και δίνει, επεμβαίνοντας, τις κατάλληλες χαλδαιοπαραμυθικές εξηγήσεις...! Ο Φαραώ πείθεται οτι όλοι στο παλάτι του υποφέρουν πράγματι, επειδή αυτός ο βασιλιάς αμάρτησε παίρνοντας στο σπίτι του για γυναίκα μια παντρεμένη! Πράγμα που, για ολόκληρη την Αίγυπτο, αλλά και απ' τον ευσεβή βασιλέα της, εθεωρείτο αμαρτία μεγάλη!
Ποιά όμως είναι αυτή η γυναίκα που σκόρπισε την αμαρτία και την κολάσιμη παρανομία στον βασιλιά της Αιγύπτου; Η αδελφή του Αβραάμ, του τελευταίου φιλικότατου γαμπρού του! Ποιος είναι ο σύζυγός της; Μα ο ίδιος της ο αδελφός, ο πανίσχυρος Χαλδαίος μάγος, που, μ' ένα του λόγο, νεύμα ή προσευχή, μπορεί να ανατρέψει την ειμαρμένη ζώων και ανθρώπων! Ο Φαραώ πρέπει να κατάλαβε αμέσως την δύσκολη θέση του! Ενάντια στον ισχυρό αυτό μάγο, λίγες μόνο κινήσεις είχαν ελπίδα να ευοδωθούν.
Ο βασιλιάς, άρρωστος και παγιδευμένος, κατεπλάγη: "και εκάλεσε δε ο Φαραώ τον Αβραάμ και είπε: Τι είναι τούτο το οποίο έκαμες εις εμέ; Διατί δεν μ' εφανέρωσας οτι αυτή είναι γυνή σου; Διατί είπας Αδελφή μου είναι αύτη; και έλαβον αυτήν (την Σάρρα) εις εμαυτόν διά γυναίκα;" (Γεν. ΙΒ΄, 17-19).
Ανεξάρτητα, όμως, από τις εξηγήσεις που δόθηκαν με χαλδαϊκή λογική (και τις οποίες θα δούμε σε λίγο), ο Φαραώ έβλεπε, με αδημονία, οτι οι πληγές τόσο επάνω του, όσο και στην πολυπληθή του οικογένεια παρέμεναν! Τελικά, ο Φαραώ φαίνεται πως κατάπιε εύκολα ολόκληρο το παραμύθι των ηθικών πληγών από το χέρι του δήθεν θυμωμένου Χαλδαίου θεού, που μετά απ' όλα αυτά (για φαντάσου!), παρουσιάζεται και ως οργισμένος προστάτης της νομιμότητας του γάμου!
Εμείς βέβαια, μάταια προσπαθούμε να διώξουμε την σκέψη της ευκολότατης ιδιόχειρης μαγγανείας από το τρυφερό χέρι της Σάρρας, που, όλο αυτό τον καιρό, βολικότατα βρίσκεται θρονιασμένη και, συχνά, παρακοιμώμενη του πάμπλουτου θύματος! Η Σάρρα, με όλη την άνεση του κόσμου, απ' την θέση της συν-οικοδέσποινας, μπορούσε με τα υλικά της θεο-μαγγανείας, να συντηρεί τις οδυνηρές πληγές, νοθεύοντας, απλώς τις τροφές του ανυποψίαστου, αλλά και χαζόθρησκου Φαραώ!
Το μαγικό "δέσιμο" συνετελέσθη με απόλυτη ευχέρεια και ταχυδακτυλουργική μαεστρία. Το θύμα τελεί απολύτως υπό θεϊκή ομηρία... οι πληγές του συνεχίζουν ασταμάτητα την θραύση τους, όχι μόνο στο ανήμπορο σώμα του βασιλιά, αλλά και σε ολόκληρο τον πολυπληθή του οίκο. Ο Φαραώ, για να βρεί την υγεία του, εξαναγκάζεται σε πλήρη οικονομική συμμόρφωση! Αν και στην Βίβλο δεν μας περιγράφονται λεπτομέρειες της συναλλαγής, ο Ιώσηπος για την συγκεκριμένη περίπτωση ομολογεί ξερά: "δώρισε δε (ο Φαραώ) εις αυτόν (τον Αβραάμ) χρήματα πολλά" (ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, 1.165/5). Αλλού, προσθέτει "και τρέμων (ο Φαραώ) από των εν νυκτί φαντασμάτων (!) αργύριον τε και χρυσίον τους θεοφιλείς Εβραίους εδώρισε" (Ιώσηπος, ΙΣΤΟΡΙΑ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, 5.381.4). Τα αργυρά και χρυσά ήταν λύτρα αποκατάστασης των πληγών! Και η Βίβλος συμπληρώνει οτι, φεύγοντας από την Αίγυπτο, "ο Αβραάμ ήτο (πλέον) πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσίον" (Γεν. ΙΓ΄, 12).

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να επεκταθώ και να περιγράψω τα παθήματα του Φιλισταίου βασιλιά Αβιμέλεχ από το πληγοποιό ζεύγος: Ίδια μέθοδος, ίδια αποτελέσματα.

Τώρα, σε εμάς μένει η αναγνώριση των, σύγχρονων με εμάς, μιμητών της μεθόδου, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, χωρίς προκαταλήψεις και ... με τις υγείες μας!

Η Άλλη Πλευρά του AIDS

Το βίντεο που ακολουθεί προτείνεται με link στην δικτυακή τοποθεσία της Μαίρης Παπαγιαννίδου, μοναδικής στη χώρα μας, όσον αφορά την πληροφόρησή μας για μια "άλλη πλευρά του AIDS":

Η άλλη πλευρά του AIDS, 20 λεπτο τρέιλερ





Αναθεώρηση 24-11-2007
Το πλήρες βίντεο, διάρκειας μιας ώρας και εικοσιέξι λεπτών έχει αναρτηθεί στο google, με τον τίτλο Η άλλη πλευρά του AIDS και διαθέτει Ελληνικούς υπότοτλους.

Πρόκειται για μια πλευρά που δεν προβάλλεται από τα μέσα, τα οποία τάσσονται στο πλευρό των "επίσημων" θέσεων και απόψεων, προκειμένου να μας κρατούν μακρυά από "αιρετικές" απόψεις και αμφισβητήσεις.
Όπως μας έχει δείξει η ιστορία μέχρι σήμερα, οι δύσκολες ερωτήσεις και η αμφισβήτηση των εκάστοτε προβαλλόμενων κυρίαρχων απόψεων και δογμάτων (είτε έχουν θεολογική προέλευση είτε "επιστημονική" επίφαση) είναι πάντα ενοχλητικές για όσους καταφέρνουν να εξουσιάζουν - χειραγωγούν - απομυζούν τα πλήθη. Γνωστή μέθοδος για την επίτευξη του στόχου παραμένει η κατασκευή και συντήρηση μύθων, με τους οποίους αντικαθίσταται ή εντέχνως "συμπληρώνεται" η αλήθεια.

Υπήρξαν από το μακρυνό παρελθόν "σπουδαίοι" δάσκαλοι της μεθόδου:
"Έχουμε ανάγκη απ' όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους, για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Όσο λιγότερο καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιό ενθουσιώδης γίνεται" (Γρηγόριος Ναζιανζηνός προς "άγιο" Ιερώνυμο).

Και όσο πιό "ενθουσιώδης" γίνεται ο όχλος στην περίπτωση στην οποία αναφέρομαι εδώ, και όσο λιγότερα καταλαβαίνει για την ασθένεια (;) που ... πρόκειται να εκδηλώσει (ή που κάποιοι αποφάσισαν οτι οπωσδήποτε θα εκδηλώσει), τόσο περισσότερο καταναλώνει τα ακριβά φάρμακα της "θεραπείας" του και τόσο πιο κοντά έρχεται στην εκδήλωση της ασθένειας.

Σημαντικά Παραλειπόμενα του Στέλιου Φραγκόπουλου

Σημαντικά Παραλειπόμενα
από την Ιστορία της επιστήμης,
της τέχνολογίας, του Πολιτισμού

Συγγραφέας: Στέλιος Γ. Φραγκόπουλος, Δρ. Μηχανικός, Καθηγητής

Κείμενα από το weblog: http://sfrang.blogspot.com/

Τα «σημαντικά παραλειπόμενα» κείμενα αυτού του βιβλίου αποτελούν απαντήσεις στα ερωτήματα:

• Ποιες αντιθέσεις και συγκρούσεις προέκυψαν μεταξύ, αφενός των κοινωνικών δυνάμεων της προόδου και του πολιτισμού που στηρίζονται στη φυσιοκρατία και αναζητούν εξηγήσεις για τα φαινόμενα της φύσης και της κοινωνίας και, αφετέρου, των δυνάμεων που στηρίζονται στη θεοκρατία και διασώζουν ή ακόμα χειρότερα, καλλιεργούν παρωχημένες δοξασίες και αντιλήψεις με συνηθέστερο συνειδητό στόχο τη χειραγώγηση της κοινωνίας;

• Ποιες δυνάμεις και ποιες στρατηγικές επιλογές οδήγησαν τους πληθυσμούς στον ελληνόφωνο χώρο, από το υψηλό μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο της ύστερης Αρχαιότητας στην υποβάθμιση του τέλους της πρώτης μ.Χ. χιλιετίας και της πνευματικής ανυπαρξίας στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα;

• Ποιες εξηγήσεις μπορούν να δοθούν για ιστορικά γεγονότα από την περιοχή της γνώσης και του πολιτισμού, για τα οποία η επίσημη (σχολική) ιστοριογραφία δίνει, ακόμα και για παιδιά, αφελείς ερμηνείες, με αποτέλεσμα να θεωρούν οι, έτσι κι' αλλιώς δύσπιστοι, έφηβοι μαθητές το μάθημα της Ιστορίας κρατική προπαγάνδα και τους δασκάλους τους παραμυθάδες;

Το βιβλίο του Στέλιου Φραγκόπουλου κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ.

8.600 στρέματα δασικής έκτασης στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής δόθηκαν στη Μονή Βατοπεδίου

Ανακάλυψα την είδηση στο πάντα ενδιαφέρον ιστολόγιο ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, το οποίο παραπέμπει στο πλήρες άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία.

Μια που ο πειρασμός της αναμετάδοσης του άρθρου είναι μεγάλος, το παραθέτω ολόκληρο αμέσως παρακάτω:


8.600 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ δόθηκαν για «γεωργική εκμετάλλευση» στη Μονή Βατοπεδίου

Μεθόδευση στα κρυφά για αποχαρακτηρισμό

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΣΚΑΡΕΛΙΑ


Δάσος 8.600 στρεμμάτων στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής, σύμφωνα με τον κτηματολογικό πίνακα του 1971, αποχαρακτηρίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και δόθηκε προς «αγροτική εκμετάλλευση» με το ευτελές τίμημα των 1.107.000 ευρώ, στη Μονή Βατοπεδίου.

Είναι το δάσος που εμπίπτει στις διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας, όπως αποκαλύφθηκε στην «Κ.Ε.», και είναι αυτό που το μοναστήρι δεν δέχθηκε να ανταλλάξει, σε δεύτερο βαθμό, με ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας, μια ανταλλαγή που έγινε για άλλα ακίνητα.

Το νέο «χρυσόβουλλο» Καραμανλή στη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Ορους είναι μέσα στα ανταλλάγματα της Βιστονίδας λίμνης και της παραλίμνιας περιοχής 25.000 στρεμμάτων. Η ανταλλαγή με συμβολαιογράφο την Αικατερίνη Διονυσίου Πελέκη-Βουλγαράκη έγινε στην Αθήνα στις 22 Μαΐου του 2007. Το τίμημά του, όπως το όρισαν οι ορκωτοί εκτιμητές, είναι 1.107.044 ευρώ. Η εκτίμηση της Εφορίας ήταν 8.470.695 ευρώ.

«Το ανταλλασσόμενο ακίνητο, όπως αναφέρεται στη σελίδα 21 του 2.823 συμβολαίου της προαναφερθείσης συμβολαιογράφου, δίδεται σε αγροτική εκμετάλλευση και υπάγεται στην αγροτική και όχι στη δασική νομοθεσία».

Η συμβολαιογράφος καταλήγει σε αυτόν τον χαρακτηρισμό του δάσους -το συμβόλαιο έχει και την υπογραφή της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, η οποία για λογαριασμό του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης χειρίστηκε την ανταλλαγή- αναφέρεται σε γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Η γνωμοδότηση προκλήθηκε από ερώτημα της Διεύθυνσης Πολιτικής Γης του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και έγγραφο του γενικού γραμματέα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, με το οποίο εντέλλεται ο νομικός σύμβουλος να γνωμοδοτήσει για το 1.193 «δάσος κοινόχρηστο».

Στη γνωμοδότησή του ο Χριστόδουλος Μπότσιος, νομικός σύμβουλος του κράτους, καταλήγει: «Η ανωτέρω έκταση, σύμφωνα με το ως άνω αναφερθέν γνωμοδοτικό μου έγγραφο, υπάγεται στη ρύθμιση της παρ. 2 άρθρ. 75 του Ν.998/79». Το άρθρο αυτό αναφέρει: «Κοινόχρησται δασικαί εκτάσεις ως και διαθέσιμαι τοιαύται του αγροτικού κώδικος δύνανται να αποδοθούν εις την αγροτικήν εκμετάλλευσιν».

Η μεθόδευση

Η μεθόδευση είναι προφανής:

1 Η γνωμοδότηση στηρίζεται στην προσωρινή διανομή του 1934, όταν το 1.193 ακίνητο 12.665 στρεμμάτων τότε, χαρακτηρίστηκε «δάσος χθαμαλόν» (χαμηλό, έως 2 μέτρα), με τη διευκρίνιση ότι μόνον 400 στρέμματα ήταν πεύκα. Η οριστική διανομή του 1971, η οποία είναι αυτή που ισχύει στις δασικές υπηρεσίες και ενώ είχαν απομείνει από τις καταπατήσεις και τις παράνομες παραχωρήσεις 10.809 στρέμματα, το αναφέρει ως «δάσος κοινόχρηστο». Ο κτηματολογικός αυτός πίνακας δεν αναφέρεται στη γνωμοδότηση.

2 Το δασαρχείο της περιοχής δεν κλήθηκε να γνωμοδοτήσει. Του κοινοποιήθηκε, μόνον, απευθείας από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, δίχως να λάβουν υπόψη την ιεραρχία και τη γνωμοδότηση του νομικού συμβούλου. Το δασαρχείο υπέβαλε ερωτήματα, ζήτησε διευκρινίσεις, αλλά το υπουργείο παρ' ότι πέρασαν 2 μήνες ακόμη... απαντά.

3 Ο πρόσφατος δασικός νόμος αναφέρει ότι δεν επιδέχεται μεταβολής χαρακτηρισμός δασικής έκτασης, αλλά το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης με τη σημερινή του σύνθεση αποφάσισε διαφορετικά και επομένως παρά τον νόμο.

4 Την περασμένη Παρασκευή, όπως έγραψε η «Ε», το μοναστήρι, μπροστά στις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στις τοπικές κοινωνίες και το πολιτικό κόστος που ήδη μετρούσε η κυβέρνηση, δέχθηκε την ανταλλαγή οικοπέδων της Θεσσαλονίκης, της Χαλκιδικής και των Τρικάλων με ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας, που του πρότεινε η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Το δάσος, που ονομάστηκε «γεωργική εκτετάλλευσις» και μπορεί σε αυτό να αναπτυχθούν όλα τα... επενδυτικά σχέδια της μονής, δεν το πρότεινε η κυβέρνηση ούτε το περιέλαβε η Μονή Βατοπεδίου στην ανταλλαγή.

Εμεινε στην κυριότητα της μονής. Εκτός της νέας ανταλλαγής έμειναν και τα παραλιακά ακίνητα της Καβάλας 1.240 στρεμμάτων.

Οι αντιδράσεις

Οι αντιδράσεις ήρθαν άμεσα από την τοπική κοινωνία:

- Ο δήμαρχος Ακάνθου - Σταγείρων Μιχάλης Βλαχόπουλος προανήγγειλε συνάντησή του με την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου και υποβολή μηνύσεων προς κάθε κατεύθυνση.

- Το τοπικό συμβούλιο της Ουρανούπολης με ευρεία συμμετοχή κατοίκων της περιοχής μίλησε για «σκάνδαλο που δεν έχει το προηγούμενό του», ανέθεσε ήδη σε ομάδα νομικών προσφυγές στα ποινικά και στα αστικά δικαστήρια και δεν αποκλείει και δυναμικές κινητοποιήσεις κατά της συγκεκριμένης μονής, αλλά και κάθε τοπικής εξουσίας που απουσιάζει. Η απουσία αυτή αφορά κυρίως τη Νομαρχία Χαλκιδικής.

Δήμαρχος και τοπικό συμβούλιο με τις ενέργειές τους στοχεύουν στην άμεση επιστροφή του δάσους, με τον χαρακτήρα που έχει από το '71 και απόδοσή του στην τοπική κοινωνία. Θυμίζουν και τα δύο μέρη ότι οι παρανομίες στην επίμαχη έκταση έχουν ως εξής:

Οι παρανομίες

1 Οτι συντάχθηκε ένα συμβόλαιο χωρίς να ζητηθεί η γνωμάτευση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και ήδη προκύπτει ότι το δάσος είναι χαρακτηρισμένο και αρχαιολογικός χώρος και καμία παραχώρησή του από το Δημόσιο δεν μπορεί να γίνει, και

2 Οτι είναι πρωτοφανές, δεν υπάρχει προηγούμενό του στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, να παραχωρείται από το Δημόσιο δάσος σε ιδιώτη και ούτε υπήρξε ποτέ τέτοια μεθόδευση απόπειρας αποχαρακτηρισμού του δάσους.

Το συγκεκριμένο ακίνητο ξεκίνησε, όπως ήδη είδαμε, από τους σχετικούς πίνακες 12.665 στρέμματα το '34. Σύμφωνα με την καταμέτρηση του '71 ήταν 10.809 στρέμματα και η πρόσφατη καταμέτρηση «μιλάει» για 8.600 στρέμματα. Στα μεσοδιαστήματα έγιναν καταπατήσεις και παράνομες παραχωρήσεις, ιδιαίτερα σε ξενοδοχεία της περιοχής. Μια σειρά τέτοιων παραχωρήσεων, το 2002 από τη νομαρχία και την τότε διοίκησή της, έφερε τους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης στη Χαλκιδική και στο εδώλιο πολλές από τις υποθέσεις αυτές, όταν με ευτελές τίμημα εκτάσεις από το δάσος περνούσαν σε ιδιώτες.

______________________________________

ΑΠΟΨΕΙΣ

Διπλό σκάνδαλο

ΣΥΝΙΣΤΑ σκάνδαλο η παραχώρηση από το κράτος στη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Ορους, δασικής έκτασης 8.600 στρεμμάτων στη Χαλκιδική, που έχει κηρυχθεί και αρχαιολογικός χώρος, την ώρα που γίνεται αγώνας για τη σωτηρία των δασών του τόπου.

ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΟ το σκάνδαλο, διότι η δασική έκταση-φιλέτο (βρίσκεται σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της χώρας), αποχαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης με συνοπτικές διαδικασίες για να δοθεί προς «αγροτική ανάπτυξη», που όλοι γνωρίζουν ότι είναι το προτελευταίο στάδιο για την οικοπεδοποίηση.

ΤΑ ΔΑΣΗ και οι δασικές εκτάσεις δεν αποχαρακτηρίζονται «εκτός αν προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον», όπως ορίζει το Σύνταγμα (άρθρο 24 παράγρ. 1).

ΓΙΑ ΤΗΝ έκταση των 8.600 στρεμμάτων υπάρχει και πρόσθετος λόγος που αποκλείει την παραχώρηση και τον αποχαρακτηρισμό: είναι αρχαιολογικός χώρος και το Σύνταγμα ορίζει ότι «τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών» (άρθρο 24 παράγρ. 6).

ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΕ και αποχαρακτηρίστηκε η έκταση των 8.600 στρεμμάτων ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση από τη Μονή Βατοπεδίου 25.000 στρεμμάτων στην παραλίμνια περιοχή της Βιστονίδας, προκειμένου να δοθεί σε αγρότες.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΕΡΗ από κάθε άποψη η ανταλλαγή των δύο εκτάσεων, διότι ούτε καν ίσης αξίας είναι, αλλά ούτε και νομιμοποιείται, ακόμη και με πλάγια και αυθαίρετα μέσα, όπως ήδη αποκαλύφθηκε από τα ρεπορτάζ της «Κυριακάτικης "Ε"» και από τα στοιχεία που δημοσιεύει σήμερα η «Ε» σε άλλες σελίδες.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ αποκάλυψη της ανίερης συμφωνίας, ξεσηκώθηκαν αντιδράσεις στη Χαλκιδική κατά της κυβέρνησης. Η Μονή Βατοπεδίου δέχθηκε αζημίως και μάλλον επωφελώς γι' αυτήν να ανταλλάξει οικόπεδα που έχει στη Θεσσαλονίκη, στη Χαλκιδική και στα Τρίκαλα με ακίνητο του Δημοσίου στο κέντρο της Αθήνας.

ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΕ όμως η Μονή, αλλά και δεν το πρότεινε η κυβέρνηση, αντί του δάσους και του αρχαιολογικού χώρου των 8.600 στρεμμάτων, να πάρει ως αντάλλαγμα άλλα ακίνητα, ώστε να αποφευχθεί το σκάνδαλο. Λέγεται, μάλιστα, ότι η Μονή Βατοπεδίου έχει ήδη δρομολογήσει επενδυτικά σχέδια.

ΜΠΟΡΕΙ κάποιοι ιερωμένοι να θέλουν την Εκκλησία «οίκον εμπορίου». Δεν μπορεί όμως το κράτος να ενθαρρύνει αυτές τις βλέψεις και να συνεργεί εκχωρώντας δημόσια αγαθά, να συμπράττει δηλαδή σε ιεροσυλία.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/07/2007

Τι να προσθέσουμε τώρα εμείς σε αυτά και πολλά άλλα παραπλήσια!

Αυτά θα συμβαίνουν όσο το Ελληνικό κράτος κηδεμονεύεται από την εκκλησία και δεν βρίσκεται μια κυβέρνηση να της ζητήσει το "πόθεν έσχες" και, όπου τα έγγραφα ιδιοκτησίας προέρχονται από κατακτητές (βλέπε "Βυζαντινοί" αυτοκράτορες και Οθωμανοί Σουλτάνοι) ή είναι αμφιβόλου προελεύσεως, να θεωρούνται άκυρα και οι ιδιοκτησίες αυτές να περιέρχονται αυτόματα στο Ελληνικό δημόσιο.

Ενδιαφέρον άρθρο για την εκκλησιαστική περιουσία αναμεταδίδει ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος στο άρθρο Εκκλησία, ο μεγάλος καπιτα-ληστής.

Εις μνήμην ... της 11/9/2001

Παρακάτω μια γεύση του video με τίτλο 9/11 Controlled Demolitions of September 11, 2001 που σε απλά Ελληνικά μεταφράζεται:

9/11 Ελεγχόμενες Κατεδαφίσεις (με εκρηκτικά) της 11ης Σεπτεμβρίου 2001

Για το 36-λεπτο βίντεο πατήστε εδώ.

Πολλές καλές και διαφωτιστικές ταινίες βρίσκονται στο διαδίκτυο σχετικά με το ίδιο θέμα, όπως η ταινία 911 Mysteries (full length), και περισσότερα βρίσκονται με μια απλή αναζήτηση.

Μετά από 6 χρόνια θα πρέπει όλοι - και όχι μόνο οι ειδικοί - να αναγνωρίζουμε μια ελεγχόμενη κατεδάφιση με εκρηκτικά!

Ο Άγιος Πορφύριος και οι Καταστροφές των Ελληνικών Μνημείων της Γάζας

Κατά την καλοκαιρινή περίοδο είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ μεταξύ άλλων και με το βιβλίο "Βίος Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης", το οποίο εκδίδεται από τις εκδόσεις Ζήτρος και έχει γραφεί κατά το πρώτο μισό του 5ου μχ αιώνα από τον Μάρκο Διάκονο, καλλιγράφο στο επάγγελμα, ο οποίος έγινε, από κάποια στιγμή και μετά, ακόλουθος και βοηθός του "αγίου" (ως διάκονος του επισκόπου) στο θεάρεστο έργο του.
Πρέπει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο οτι, όπως μας πληροφορεί στον πρόλογό του και ο διευθυντής της σειράς Βασίλης Κατσαρός, το αντίγραφο του συγγράμματος που σώζεται στην Ελληνική γλώσσα είναι "μια μεταγενέστερη διασκευή (6ου-7ου μχ αιώνα) του Βίου του αρχικού βιογράφου του Πορφυρίου, του διακόνου του Μάρκου".

Ποιό ήταν το θεάρεστο έργο αυτού του "αγίου"; Όπως θα φανεί στη συνέχεια, το μεγαλύτερο μέρος του βίου του περιγράφει τις προσπάθειες του αγίου να πετύχει την καταστροφή κάθε Ελληνικής δημιουργίας στην περιοχή της Γάζας, όπου από αρχαιοτάτων χρόνων κατοικούσαν Έλληνες, όπως και στη συνέχεια κατά τα Ελληνιστικά χρόνια και στη διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας.
Έτσι εξηγείται εύκολα το γεγονός οτι, ενώ μέχρι εκείνα τα χρόνια οι Χριστιανοί - έχοντας ήδη αλώσει την Ρωμαϊκή εξουσία - είχαν καταστρέψει αμέτρητους "Παρθενώνες" και γλυπτά ανάλογα με τα απομεινάρια, χάρη στα οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα κάποια μνήμη του τότε Ελληνικού πολιτισμού (πχ Αφροδίτη της Μήλου, Ερμής του Πραξιτέλη κλπ), στη Γάζα δεν είχαν ακόμα μπορέσει να κατεδαφίσουν κανέναν Ελληνικό ναό, ούτε να κατακομματιάσουν τα Ελληνικά έργα τέχνης, που τόσο πολύ μισούσαν. Σωστά επισημαίνει ο συγγράψας την Εισαγωγή του βιβλίου (φέρεται ως "Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας") οτι "Η περίπτωση της Γάζας σίγουρα παρουσιάζει ένα μοναδικό φαινόμενο, διατηρώντας όρθια τα ειδωλεία της μέχρι τις αρχές του πέμπτου αιώνα". Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε και να ξεχνάμε τι πραγματικά είναι αυτά τα "ειδωλεία".

Εικόνα από τα απομεινάρια γνωστού "ειδωλείου"

Ξέρουν πολύ καλά τι λένε οι καλόγεροι της Σίμωνος Πέτρας, διότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι, με τα έγγραφα – βίους αγίων και όσα ανάλογα αναγνώσματα διαθέτουν – ποιοί ήταν εκείνοι που κατέστρεψαν τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού. Ξέρουν πολύ καλά οτι, όταν τα Χριστιανικά κείμενα μιλούν για "ναούς των ειδώλων", τους οποίους γκρεμίζανε μέχρις εδάφους οι "άγιοί" τους, πρόκειται για αρχιτεκτονήματα σαν τον Παρθενώνα και όταν μιλούν για είδωλα, εννοούν αριστουργήματα της Ελληνικής γλυπτικής τέχνης.

Σύμφωνα με τον βιογράφο του Μάρκο, ο "άγιος" Πορφύριος γεννήθηκε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και το γένος του ήταν "επίσημο". Πλούσια προφανώς οικογένεια, που κατοικούσαν στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη. Βέβαια για την καταγωγή του "επίσημου" γένους του Πορφυρίου δεν κάνει κουβέντα ο Μάρκος: ούτε η λέξη Έλλην, ούτε Μακεδών εμφανίζεται στο κείμενο. Αν όμως κρίνουμε από τον "θείο έρωτα" που κυρίευσε τον "άγιο", ώστε να αφήσει την οικογένειά του για να καταλήξει πρώτα στην Αίγυπτο – προκειμένου να γίνει μοναχός – κατόπιν σε σπήλαιο στον Ιορδάνη ποταμό και μετά, λόγω ασθενείας (σύμφωνα με τον Μάρκο), να μεταφερθεί στα Ιεροσόλυμα και τελικά να καταλήξει επίσκοπος Γάζας, αγωνιζόμενος με κάθε μέσο για την καταστροφή των Ελληνικών ναών, μπορούμε να υποθέσουμε οτι σωστά δεν εμφανίζονται λέξεις όπως Έλλην ή Μακεδών στην περιγραφή της καταγωγής του από τον Μάρκο.

Από τη στιγμή που ο Πορφύριος γίνεται επίσκοπος της Γάζας, ένα πράγμα έχει στο μυαλό του: Πώς θα πάρει την αυτοκρατορική έγκριση για να καταστρέψει τους εκεί Ελληνικούς ναούς. Πρόφαση, οι υποτιθέμενες αδικίες κατά των χριστιανών:

"Ορών δε ο εν αγίοις Πορφύριος τα αθέμιτα καθ' εκάστην γινόμενα υπό των ειδωλολατρών (υποθέτω οτι το αρχικό κείμενο μπορεί αντί "ειδωλολατρών" να έγραφε Ελλήνων, ακριβώς όπως συμβαίνει με άλλα αντίστοιχα χριστιανικά κείμενα), βουλεύεται αποστείλαι με εις το Βυζάντιον αιτήσαι τους βασιλείς περιαιρεθήναι τους ναούς των ειδώλων· έτι γαρ εχρημάτιζον εν Γάζη, μάλιστα το καλούμενον Μαρνείον"

Με απλά λόγια, ο "άγιος", τάχα επειδή θύμωσε με τους Γαζαίους "ειδωλολάτρες" για τις αδικίες που έκαναν κατά των χριστιανών, αποφάσισε να στείλει τον Μάρκο στην πρωτεύουσα για να ζητήσει από τους βασιλείς (εννοεί τον αυτοκράτορα Αρκάδιο – γιό του γνωστού διώκτη του Ελληνικού πολιτισμού Θεοδοσίου – και της γυναίκας του Ευδοξίας, που φαίνεται οτι μπορούσε να χειρίζεται με μαεστρία τον σύζυγό της και να κατευθύνει τις αποφάσεις του) να καταστραφούν οι ναοί των Ελλήνων στη Γάζα, οι οποίοι ακόμα λειτουργούσαν και προπάντων το φημισμένο Μαρνείο. Βέβαια, μπορεί κάποιος να θέσει την ένσταση οτι στο κείμενο, στην μορφή που διατίθεται, δεν μιλάει για ναούς των Ελλήνων αλλά για ναούς των ειδώλων. Σε αυτή την ένσταση, η απάντηση μπορεί να αντληθεί από το ίδιο το σύγγραμμα του Μάρκου, ο οποίος μας πληροφορεί ποιοί ήταν αυτοί οι ναοί:

"Ήσαν δε εν τη πόλει ναοί ειδώλων δημόσιοι οκτώ, του τε Ηλίου και της Αφροδίτης και του Απόλλωνος και της Κόρης και της Εκάτης και το λεγόμενον Ηρωείον και της Τύχης της πόλεως, ό εκάλουν Τυχαίον, και το Μαρνείον, ό έλεγον είναι του Κρηταγενούς Διός, ό ενόμιζον είναι ενδοξότερον πάντων των ιερών των απανταχού. Ήσαν δε και άλλα πλείστα είδωλα εν ταις οικείαις και εν ταις κώμαις, άτινα ουδείς ηδύνατο καθυποβαλείν αριθμώ..."

Σήμερα, έχοντας υπόψη τα απομεινάρια αντίστοιχων "ειδωλολατρικών" ναών, μπορούμε σε κάποιο βαθμό να φανταστούμε την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια του Μαρνείου, ναού του Κρηταγενούς Διός, όταν, σύμφωνα με τον Μάρκο, αυτός ο ναός θεωρούνταν "ενδοξότερος πάντων των ιερών των απανταχού". Σε αυτό το σημείο καλή θα ήταν η υπενθύμιση οτι, σύμφωνα με την ίδια την "αγία γραφή", Κρηταγενείς ήταν οι κάτοικοι της περιοχής της Παλαιστίνης, όταν ο "Κύριος", θεός του "περιούσιου λαού" και ταυτόσημος με τον θεό των χριστιανών, έταξε την γή αυτή στον "περιούσιο" λαό του. Την Ελληνικότητα των παλαιών κατοίκων της Παλαιστίνης αποδεικνύει σήμερα και η αρχαιολογική σκαπάνη.

Ο Μάρκος πήγε στην Κωνσταντινούπολη και παρέδωσε τις επιστολές του επισκόπου του Πορφυρίου σε ποιόν άλλον; στον τότε επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη (αυτόν τον μισέλληνα, που χωρίς αιδώ κάποιοι αποκαλούν "Χρυσόστομο" και υποχρεώνουν τους Έλληνες μαθητές να τον γιορτάζουν σαν προστάτη των Ελληνικών γραμμάτων). Το αποτέλεσμα ήταν να εκδοθεί αυτοκρατορική απόφαση ("Θείον γράμμα"), σύμφωνα με την οποία έπρεπε να κλείσουν όλοι οι "ειδωλολατρικοί" ναοί της Γάζας. Για την εκτέλεση της εντολής στάλθηκε κάποιος Ιλάριος, ο οποίος διάβασε στους ανώτερους άρχοντες της Γάζας το "Θείον γράμμα", που πρόσταζε το κλείσιμο των ναών με κίνδυνο της ... κεφαλής τους! Έτσι, "καταστρέψας πάντα τα εν αυτοίς είδωλα, έκλεισεν αυτά (τα "ειδωλεία", δηλαδή τους ναούς)". Τώρα, για να καταλάβουν και οι άσχετοι ποιά είναι τα "είδωλα", παράδειγμα ειδώλου είναι και ο Ερμής του Πραξιτέλη. Παρ' όλα αυτά το Μαρνείο δεν πειράχτηκε, διότι ο Ιλάριος έτυχε "λαβών υπέρ τούτου πάμπολλα χρήματα". Για να μη νομίζουμε οτι μόνο σήμερα υπάρχουν κάποιοι που "τα πιάνουν".

Βέβαια η καταστροφή των αγαλμάτων και το κλείσιμο των ναών δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν τον "άγιο". Εξ άλλου, η μόνιμη αγωνία του ήταν πώς θα αφανίσει κάθε ίχνος Ελληνισμού από τη Γάζα. Οπότε, με πρόφαση τις τάχα νέες αδικίες των "ειδωλολατρών" κατά των χριστιανών, μάλλον όμως "βλέπων δε αυτούς (τους χριστιανούς) επηρεαζομένους", πείθει ο Πορφύριος τον επίσκοπο Καισσαρείας Ιωάννη να τον συνοδέψει στην Κωνσταντινούπολη για να επιδιώξουν και να πετύχουν αυτή την φορά την πλήρη καταστροφή των Ελληνικών ναών στην πόλη της Γάζας. Ιδού τα επιχειρήματα του "αγίου":

"Μαρτύρομαί σε ενώπιον του αοράτου θεού και της ελπίδος ημών Ιησού Χριστού του κυρίου πάσης κτίσεως και του προσκυνητού και ζωοποιού αγίου πνεύματος μη παριδείν την αίτησίν μου, ίνα μη εκζητηθή παρ' ημών απώλεια ψυχών απαριθμήτων. Αλλ' αιτώ σε, πάτερ, συμπλεύσαί μοι επί την βασιλίδα πόλιν, ίνα δεηθώμεν των βασιλέων του ουρανίου βασιλέως επινεύοντος καταστρέψαι τους ναούς των ειδώλων"

Με απλά λόγια, το πρόβλημα του Πορφυρίου ήταν οτι κινδύνευε να χάσει το "επηρεαζόμενο" ποίμνιο (τις αναρίθμητες ψυχές), παρά τα απίστευτα "θαύματά" του στην πόλη της Γάζας.

Το ταξίδι στέφθηκε από επιτυχία: Οι δολοπλοκίες των "αγίων", οι σωστές επαφές και η κατάλληλη συνεννόηση με την αυτοκράτειρα Ευδοξία έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα: Την μέρα της βάφτισης του γιού της, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής των "αγίων πατέρων" στην πρωτεύουσα, η Ευδοξία χρησιμοποίησε το βρέφος προκειμένου να πειθαναγκάσει τον αυτοκράτορα να δεχτεί το αίτημα του Πορφυρίου. Ο αυτοκράτορας είχε αρχικά αντιρρήσεις, διότι δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους κατοίκους της Γάζας, μια που η συμβολή της πόλης τους στα δημόσια έσοδα, με την πληρωμή από αυτούς μεγάλων φόρων, ήταν σημαντική και δεν ήθελε να τους κάνει να φύγουν από τον τόπο τους και να ζημιωθεί έτσι το δημόσιο ταμείο. Η άποψή του ήταν οτι θα έπρεπε να τους περιορίσουν σιγά - σιγά, χωρίς αιφνίδιες υπερβολές. Χάρη στην παρέμβαση της συζύγου του, οι αντιστάσεις του Αρκαδίου κάμφθηκαν και οι "άγιοι" πήραν το πολυπόθητο "Θείον γράμμα".
Η υλοποίηση της αυτοκρατορικής εντολής ανατέθηκε σε "άνδρα ζηλωτήν Χριστιανόν", σε κάποιον Κυνήγιο και "Προσκαλεσαμένη αυτόν η Αυγούστα, παρήγγειλεν αυτώ πάντα τα ειδωλεία έως εδάφους καταστρέψαι και πυρί παραδούναι". Επίσης του έδωσε τα απαραίτητα χρήματα, για να φέρει εις πέρας το θεάρεστο έργο του. Χρύσωσε και τους "άγιους πατέρες", τους οποίους στη συνέχεια χρύσωσε και ο σύζυγός της, Αυτοκράτορας Αρκάδιος και τότε αυτοί πήραν το δρόμο της επιστροφής.

Για να δούμε τι πήραν από την Ευδοξία:

"Ευθέως δε εκέλευσεν χρήματα ενεχθήναι, και ενεχθέντων, είπεν τω κυρίω μου τω επισκόπω Πορφυρίω· Λάβε, πάτερ, ταύτα τα δύο κεντηνάρια (μονάδα βάρους κατά την εποχή εκείνη, που αντιστοιχεί με 1000 λίτρες, δηλαδή 32,5 χιλιόγραμμα), και κτίσον ήν συνεταξάμην κτίζειν αγίαν εκκλησίαν εν τω μέσω Γάζης, και δήλωσόν μοι εάν έτι δεηθής χρημάτων, και ευθέως αποστέλλω. Κτίσον δε και ξενώνα, ίνα υποδέχη τους αδελφούς τους ενδημούντας τη ση πόλει και χορηγής αυτοίς επί τρείς ημέρας αναλώματα. Δέδωκεν δε και τω οσιωτάτω Ιωάννη (της Καισσαρείας) χρυσούς χιλίους και τίμια σκεύη αμφοτέροις, εις δε αναλώματα δέδωκεν αυτοίς ανά εκατόν χρυσούς. Ήνυσεν δε και ο προειρημένος οσιώτατος Ιωάννης ο επίσκοπος Καισσαρείας όσα ηβουλήθη προνόμια εις λόγον της αυτού εκκλησίας."

Όσο για τον βασιλιά,

"εκέλευσεν τοις επάρχοις ληγατεύσαι αυτοίς από δημοσίων Παλαιστίνης ανά χρυσού λίτρας είκοσι. Δέδωκεν δε και αυτός εις λόγον δαπανημάτων ανά δράκαν μιαν, άπερ ευρέθησαν ανά νομισμάτων πεντήκοντα"

δηλαδή με τη χούφτα τους τα έδινε τα χρήματα, χώρια οι είκοσι λίτρες χρυσού στον καθένα από τα δημόσια έσοδα της Παλαιστίνης, δηλαδή, από τα χρήματα των φορολογουμένων "ειδωλολατρών".

Ακολουθούν σκηνές καταστροφής, παράνοιας και απίστευτου χριστιανικού ψεύδους και συκοφαντίας. Σύμφωνα με τον Μάρκο, ένα άγαλμα της Αφροδίτης και η στήλη του γκρεμίστηκαν μόνα τους ή, ακριβέστερα, ο δαίμονας που κατοικούσε στο γλυπτό, τόσο τρόμαξε στη θέα του σταυρού που κρατούσαν οι Χριστιανοί, ώστε βγαίνοντας από αυτό το έσπασε σε πολλά κομάτια. Ένα από τα κομάτια αυτά, έσπασε το κεφάλι κάποιου "ειδωλολάτρη" ο οποίος ήταν κοντά στον βωμό και ενός άλλου του συνέτριψε τον ώμο μας λέει ο Μάρκος που έμαθε καλά το μάθημα της μεταποίησης των χριστιανικών εγκλημάτων σε θαύματα "Κυρίου" (δες υπόθεση Ανανία και Σαπφείρας).

Χάρηκαν πολύ οι Χριστιανοί εκείνη την ημέρα, μας πληροφορεί ο Μάρκος, "οτι συνετρίβησαν οι θεοί των εθνών και εγένοντο ωσεί κονιορτός διασκορπιζόμενος από άλωνος θερινής", και όπως μας πληροφορούν οι Σιμωνοπετρίτες μεταφραστές και σχολιαστές, η έκφραση του Μάρκου προέρχεται από εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης, και συγκεκριμένα από το βιβλίο του Δανιήλ. Αντίστοιχες παραπομπές στην Παλαιά διαθήκη υπάρχουν πολλές στις σημειώσεις του βιβλίου.
Και τώρα καλούμαστε να χαρούμε και εμείς, Έλληνες όντες, γιατί τα αγάλματα των δικών μας θεών συνετρίβησαν και έγιναν σαν κουρνιαχτός που διασκορπίζεται σε θερινό αλώνι. Καλούμαστε να γιορτάζουμε και να τιμούμε την μνήμη του εν λόγω "αγίου" Πορφυρίου. Αυτή είναι η παράνοια της Ρωμιοσύνης και της Ελληνορθοδοξίας, δυστυχώς.

Η στήλη και το άγαλμα της Αφροδίτης ήταν μόνο η αρχή. Δέκα μέρες μετά καταφθάνει ο "θαυμάσιος" Κυνήγιος έχοντας μαζί του τον υπατικό και τον δούκα και πολλή στρατιωτική και πολιτική δύναμη. Στους θρήνους των "ειδωλολατρών", όταν ανακοινώνεται σε αυτούς η αυτοκρατορική εντολή απαντά η εξουσία στέλνοντας τους στρατιώτες να τους χτυπήσουν με ραβδιά και με ρόπαλα. Γνωστό και σήμερα το σκηνικό, αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν ίσως, οτι έτσι, με τόση αγάπη δέχτηκαν την "θρησκεία της αγάπης" οι πρόγονοί μας!
Οι στρατιώτες μαζί με τον χριστιανικό όχλο, αφού συνάντησαν δυσκολίες πρόσβασης στο Μαρνείο (οι ιερείς του το κλείδωσαν και έφραξαν τις πόρτες με μεγάλους λίθους) όρμησαν στους άλλους ναούς. Σύμφωνα με τον Μάρκο:

"... ετράπησαν επί τα άλλα ειδωλεία και τα μεν κατέστρεψαν, τα δε πυρί παρέδωκαν, αρπάσαντες πάντα τα εν αυτοίς σκεύη τίμια..."

Και βέβαια κατέστρεψαν στη συνέχεια και το Μαρνείο. Θα ήταν φαιδρό το ανάγνωσμα στο σημείο αυτό, αν δεν περιέγραφε τόσο τραγικά γεγονότα, για όσους από εμάς είμαστε Έλληνες. Σύμφωνα με την διήγηση, ένα παιδί επτά ετών έδωσε τη λύση για την καταστροφή του ναού αυτού, που ήταν το καμάρι των κατοίκων της Γάζας, ρίχνοντας συνάμα και την συκοφαντία – μιλώντας περί ανθρωποθυσιών – σε αυτούς που τιμούσαν τον Κρηταγενή Δία στο Μαρνείο. Τι μπορεί να είπε ο επτάχρονος; Ας τα διαβάσουμε προσεκτικά:

"Καύσατε τον ναόν τον ένδον έως εδάφους· πολλά γαρ δεινά γέγονεν εν αυτώ, μάλιστα αι ανθρώπων θυσίαι. Τοιούτω δε τρόπω καύσατε αυτόν. Αγάγετε υγράν πίσσαν θείον τε και στέαρ χοίρεον και μίξατε τα τρία και χρίσατε τας χαλκάς θύρας και επ' αυτάς το πύρ επιβάλετε, και ούτως πάς ο ναός καίεται· άλλως γαρ ούκ έστιν δυνατόν. Τον δε εξώτερον εάσατε συν τω περιβόλω. Και μετά το καήναι, καθάραντες τον τόπον, εκεί κτίσατε αγίαν εκκλησίαν. Μαρτύρομαι υμάς ενώπιον του θεού, άλλως μη γέννηται· ούτε γαρ εγώ ειμί ο λαλών, αλλ' ο Χριστός ο εν εμοί λαλών"

Ιδού λοιπόν και μια περίπτωση δαιμονισμένου παιδιού, που ο δαίμων ο οποίος το κυρίευσε και μιλάει μέσα από αυτό είναι ο ... γλυκύτατος Ιησούς! Και για τι θέμα μιλάει ο Ιησούς; Μα φυσικά το αγαπημένο του θέμα, το οποίο, όπως σε πολλές περιπτώσεις έχουμε διαπιστώσει μέχρι τώρα, είναι το πύρ!

Έτσι καταστράφηκε και το Μαρνείο της Γάζας και δεν έμεινε εκεί τίποτα που να θυμίζει οτι κάποτε την κατοικούσαν κάποιοι Έλληνες. Βέβαια κατά την καύση του Μαρνείου είχαμε και τον ... τυχαίο θάνατο ενός "ειδωλολάτρη": ένα φλεγόμενο ξύλο, λέει ο Μάρκος, έπεσε πάνω του (τυχαία) και του έσχισε το κεφάλι, ενώ το υπόλοιπο σώμα του ατυχούς ανθρώπου κάηκε. Ακολούθησαν καταστροφές και στα σπίτια και όπου έβρισκαν οι πράοι, μειλίχιοι και αγαπησιάρηδες χριστιανοί "είδωλα", δηλαδή έργα τέχνης, άλλα τα έκαιγαν και άλλα τα έριχναν στον βόρβορο. Την ίδια μοίρα επιφύλαξαν και στα βιβλία των "ειδωλολατρών" οι καλοκάγαθοι πιστοί της "θρησκείας της αγάπης".

Κλείνοντας την παρουσίαση του βίου του Αγίου Πορφυρίου θα πρέπει να δώσω μια άποψη για τους υποψήφιους αγοραστές του βιβλίου. Λοιπόν, νομίζω οτι, για όσους θέλουν να μάθουν με κάθε λεπτομέρεια τα ανδραγαθήματα του αγίου της Ελληνορθοδοξίας Πορφυρίου, όπως και για αυτούς που θέλουν να ερευνήσουν την ψυχοσύνθεση, το πνευματικό επίπεδο και τον χαρακτήρα των ανθρώπων οι οποίοι ριζικά και αμετάκλητα κατέστρεψαν τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού και μετέτρεψαν τους πολίτες σε πρόβατα μέσω του Χριστιανισμού, το βιβλίο αυτό είναι ανεκτίμητο βοήθημα.

ΔΑΥΛΟΣ: ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ - ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Στην αρχική σελίδα του περιοδικού Δαυλός, όπως είναι διαμορφωμένη για αυτή την περίοδο, πριν από την παρουσίαση του νέου τεύχους του περιοδικού (Τεύχος 305 - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2007), βρίσκονται αναρτημένα τα παρακάτω δυο άρθρα, σχετικά με τους εμπρησμούς, τα οποία μεταφέρω στο παρόν ιστολόγιο, αμέσως παρακάτω:


Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κάποιος Γερμανός ονόματι Κέρκ, άν άκουσα καλά το όνομά του, τηλεφώνησε από τη Βουλιαγμένη, όπου βρισκόταν, σ' ένα τηλεοπτικό σταθμό το πρωί της 26ης Αυγούστου, ενώ οι τηλεπαρουσιαστές έπαιζαν σπαραξικάρδιους ρόλους μελό στην τραγωδία της πυρπόλησης της Ελλάδος και είπε μια φράση: "Ντροπή σας, που καταντήσατε σ' αυτό το χάλι την Ελλάδα." Κουραμπιεδομάγκικα και νταήδικα ο επί κεφαλής της εκπομπής απάντησε περήφανα: "Δεν δεχόμαστε μαθήματα από έναν Γερμανό". Την ίδια ώρα σε άλλον τηλεοπτικό σταθμό παρουσίαζαν με συγκινητικές κορώνες συμπαράστασης ένα βοσκό, που εξαπέλυε μύδρους κατά των πιλότων πυροσβεστικών ελικοπτέρων, γιατί δεν σταμάτησαν να κάνουν ρίψη στο ποιμνιοστάσιό του, όπου είχε τα πρόβατά του, αλλά "τράβηξαν στην Ολυμπία, για να σώσουν τα παλιομάρμαρα", όπως επί λέξει είπε. Και θυμήθηκα, ότι, όταν το 1991 βρέθηκα στο Βερολίνο, ένας Γερμανός καθηγητής Ιατρικής, που έτυχε να κάθεται δίπλα μου σε κάποιο τραπέζι, μου είπε "απρόκλητα" (τονίζω τα εισαγωγικά): "Δεν είστε εν τάξει, ψευδεπίγραφα φέρετε το όνομα Έλληνες οι σημερινοί κάτοικοι του ιερού ελληνικού χώρου." Δεν του απάντησα, αλλά, άν αποφάσιζα να του πω μια λέξη, αυτή θα ήταν "ναι", θα ήταν αυτό που επί δεκαετίες θεμελιώνουμε ιστορικά, ιδεολογικά και πνευματικά στον "Δ": Ο Ρωμιός αποτελεί την έσχατη κατάπτωση και τον ακρότατο αυτοεξευτελισμό του Έλληνα.

* * *

"Βιβλική καταστροφή", "Αποκάλυψη", "Κρανίου τόπος", "Σόδομα-Γόμορα", "κόλαση", "βαβέλ ασυντονισίας", "ολοκαύτωμα", "εξ ύψους σωτηρία", "οργή θεού", "θαύματα που έσωσαν", "πληγές του Φαραώ", "Παναγία" και ολόκληρη η φρασεολογία της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν σχεδόν αποκλειστικά το λεξιλόγιο των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των πυροσβεστών αλλά και των κοινών Ρωμιών, όταν αναφέρονταν και χαρακτήριζαν τον εμπρησμό της Ελλάδος. Υπήρχαν εκπομπές, ρεπορτάζ, "παράθυρα", δηλώσεις και άλλες εκφάνσεις της ψυχικής δομής της Ρωμιοσύνης, από την κορυφή της ηγεσίας της μέχρι την πρώτη τυχούσα γυναίκα, που της πρόσφεραν ένα μικρόφωνο, που νεκρανάσταιναν τρόπους σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας, που έβγαιναν άμεσα από την Ανατολίτικη μεταφυσική, που έρχονταν από άλλες πρωτόγονες εποχές βαρβαρότητας, όπου κυριαρχούσαν η θεοκρατική φαντασίωση, η απόρριψη των ανθρώπινων αιτίων των αποτυχιών και των συμβαινόντων, η αναγωγή τους σε υπερφυσικά αίτια, ο φόβος, η αλογία. Υπήρχαν εκδηλώσεις και εκφάνσεις ψυχής και ιδεών, που διερωτάτο κανείς άν ο εμπρησμός της Ελλάδος ήταν "θέλημα θεού" και ωφείλετο σε "πύρ εξ ουρανού" και στην "ανεξερεύνητη βουλή" του Ανατολίτικου μορμολυκείου, που έγινε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια "Θεός μας" και υπέρτατο όσιο και ιερό του Ελληνισμού. Κι όλος αυτός ο ρωμαίικος ανθρωποπολτός να περιμένη τη σωτηρία του από μια παγκυρίαρχη Κρυπτοδυναστεία, μια κάστα που αποτελείται κατά 80% από γόνους εξουσιαστών δύο, τριών, τεσσάρων και πέντε γενεών, μια συντεχνία ανεπάγγελτων και ακαμάτηδων μπούληδων και κουραμπιέδων, άριστα δασκαλεμένων από τα γεννοφάσκια τους να εξουσιάζουν, αλλά εντελώς ανυποψίαστων της αληθινής πολιτικής, της αληθινής διοίκησης και πάνω απ' όλα ανθρώπων εντελώς άμοιρων της αληθινής ελληνικότητας, του αληθινού τρόπου σκέπτεσθαι και ζην που γεννήθηκε στην Ελλάδα, καρποφόρησε στην Ελλάδα και μεγαλούργησε σε ψυχές ελληνικές, προτού αυτές εξαλλαχθούν στις ρωμαίικες γελοιογραφίες τους. Και ταυτόχρονα οι μηχανισμοί πλύσεως εγκεφάλων προσπαθούσαν να κρατήσουν επτασφράγιστη την έλλογη ερμηνεία και προσέγγιση της συμφοράς, που δεν είναι άλλη από την χωρίς παραμορφωτικούς φακούς ανάλυση της πνευματικής και ηθικής κατάστασης της σημερινής Ρωμιοσύνης, μιας Ρωμιοσύνης που από τον τελευταίο βοσκό μέχρι τον πολιτικό ηγέτη είναι πιθανοί άμεσοι ή έμμεσοι αυτουργοί της πυρπόλησης ως άμεσοι ή έμμεσοι φορείς της παλαιοδιαθηκικής ιδεολογίας, της συστέγασης δηλαδή στο "Ναό του Σολομώντος" του Γιαχβέ και του Θησαυροφυλακίου της Ιερουσαλήμ (του μεταφυσικού φόβου και της εμπορευματοποίησης ακόμη και της περιβάλλουσας Φύσης), αλλά και άμεσοι ή έμμεσοι πιστοί της ιστορικής χριστιανικής πυρομανίας και της εντολής "κατακυριεύσατε της Γης", καίοντάς την, βιάζοντάς της και δολοφονώντας την.

* * *

Αλλά σε μια Ελλάδα, που κατοικείται αποκλειστικά από ανθρώπους σαν κι εμάς τους Ρωμιούς, χρειάζονται άραγε "ξένα χέρια" για να την κάψουν, όπως ισχυρίσθηκαν οι "ηγέτες" μας, "ξένα χέρια" για να τους φορτώσουμε, όπως οι Εβραίοι στον αποδιοπομπαίο τράγο, τις αμαρτίες μας; Χρειάζονται εισβολείς αλάριχοι, όταν υπάρχουν πλείστοι ιθαγενείς με αλαρίχεια "πιστεύω",* εκατομμύρια ρωμαίικα "χέρια", που την καίνε, τη βιάζουν, την υβρίζουν και την καταντούν πνευματικά και ιδεολογικά ανύπαρκτη για 1.650 χρόνια συνεχώς, όπως καίνε και εν έτει 2007 την Ολυμπία, όπως την έκαψε πριν από 1615 χρόνια ακριβώς ο ομόθρησκός τους Γότθος εντολέας της βυζαντινής ηγεσίας; Και τέλος χρειάζονται αλλοεθνείς, για να "καύσουν την δόξαν του δάσους αυτών", όπως εντέλλεται ο Εβραίος προφήτης, όταν εμείς οι ίδιοι κάναμε στάχτη το ένδοξο Κρόνιον δάσος της Ολυμπίας στις 26 του περασμένου Αυγούστου;

* * *

Θλιβόμαστε βαθιά για την φυσική καταστροφή της πατρίδος γης, της πατρώας γης, της γης του πατέρα μας ή των πατέρων μας, της πατρίδος γης που είναι "πατρός και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και αγιώτερον", όπως θλιβόμαστε και για την πρόσφατη φρικτή βιολογική καταστροφή ζωντανών υπάρξεων. Αλλά πιο πολύ θρηνούμε για την αποκρυπτόμενη αληθινή αιτία αυτής της συμφοράς, που δεν είναι άλλη από την προ πολλού διαπραχθείσα και οριστική καταστροφή της ψυχής των κατοίκων της, μια καταστροφή που μετέτρεψε τον Έλληνα (με όποιο περιεχόμενο έχει δώσει στη λέξη αυτή η αίγλη και το μεγαλείο της ιστορικής διαδρομής και δράσης του) σε ένα καταπτοημένο, καταφοβισμένο, ανύπαρκτο ψυχικά πλάσμα (πολλοί κάηκαν λόγω ατομικού ή ομαδικού πανικού), που, όπως συμβαίνει πάντοτε σε όλα τα ελλειμματικά πλάσματα, ισορροπεί την ανυπαρξία του με την αυτοκαταστροφική εκτροπή του, καταπραΰνει το φόβο του με την μεταφυσική του εξάρτηση και καλύπτει το κενό των ελλειμμάτων του με τις θεοκρατικές φαντασιώσεις του.

* * *

Δεν νοείται και δεν υπάρχει Ελλάδα, εκεί όπου κυριαρχεί η Ρωμιοσύνη. Όπως δεν νοείται και δεν υπάρχει Ρωμιοσύνη, εκεί όπου κυριαρχεί η Ελλάδα. Δείτε την Ιστορία: Όταν υπήρχε Ελλάδα, η Ρωμιοσύνη ήταν ανύπαρκτη, κι όταν επιβλήθηκε (με την Ρωμαιοϊουδαϊκή πολιτική και πνευματική βία η Ρωμιοσύνη), η Ελλάδα δολοφονήθηκε ιστορικά και ιδεολογικά. Διαλέγουμε και παίρνουμε. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη και αντιμετώπιση της σημερινής Ελληνικής Τραγωδίας είναι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, εκτός πραγματικότητας και μαθηματικά καταδικασμένη να βωλοδέρνει μέσα στον φαύλο κύκλο της αποτυχίας, της παρακμής και του όλο και πιο βαθιά καταποντισμού μας στο όνειδος της "παλιοψάθας των εθνών", όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.

Δ.Ι.Λ.

* Ο χριστιανικός ζήλος και η ευσέβεια αυτού του Γότθου εξολοθρευτή του Ελληνισμού ήταν ανεπτυγμένα στον υπέρτατο βαθμό: Χριστιανοί συγγραφείς της εποχής του εξυμνούν με θαυμασμό τη βαθειά χριστιανική του πίστη και υπογραμμίζουν το γεγονός ότι, ενώ κατέστρεφε τα πάντα και κατέσφαζε τους πάντες στο διάβα του, ουδέποτε επέτρεψε την καταστροφή χριστιανικής εκκλησίας και την κακομεταχείριση έστω και ενός χριστιανού.


Η ΙΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Παρατίθενται δειγματοληπτικά και χωρίς σχόλια ωρισμένα αποσπάσματα επιλεγμένα ανάμεσα από αναρίθμητα χριστιανικά κείμενα, προκειμένου να πάρετε μία ιδέα για τη θεοκρατική νομιμοποίηση της πυρομανίας και των εμπρησμών στην ιδεολογία αυτής της Θρησκείας.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

• "Τους βωμούς αυτών καθελείτε και τας στήλας αυτών συντρίψετε και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε εν πυρί." ("Έξοδος", λδ 13.)
• "Αλλά ούτω θέλετε κάμει προς αυτούς. Τους βωμούς αυτών θέλετε καταστρέψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε συντρίψει, και τα άλση αυτών θέλετε κατακόψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε καύσει εν πυρί." ("Δευτερονόμιον", ζ 5.)
• "Ξηρά βρωθήσεται υπό πυρός· και καυθήσεται εν τοις δάσεσι του δρυμού, και συγκαταφάγεται τα κύκλω των βουνών πάντα. Δια θυμόν οργής Κυρίου συγκέκαυται η γη όλη, και έσται ο λαός ως κατακεκαυμένος υπό πυρός" ("Ησαΐας", θ 17-18.)
• "Και το φως του Ισραήλ θέλει γίνει πυρ και ο Άγιος αυτού φλοξ και θέλει καύσει και καταφάγει τας ακάνθας αυτού και τους τριβόλους αυτού εν μια ημέρα. Και θέλει αφανίσει την δόξαν του δάσους αυτού και του καρποφόρου αγρού αυτού από ψυχής έως σαρκός." ("Ησαΐας", ι 17-18.)
• "Άνοιξον, Λίβανε, τας θύρας σου, και ας καταφάγη πυρ τας κέδρους σου (...) δρυς της Βασάν, διότι το δάσος το απρόσιτον κατεκόπη." ("Ζαχαρίας", ια 1-2.)
• "Ότι πυρ εκκέκαυται εκ του θυμού μου, καυθήσεται έως Άδου κάτω, καταφάγεται γην και τα γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια ορέων." ("Δευτερονόμιον", λβ 22.)
• "Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού. Και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης." ("Γένεσις" ιθ , 24-25.)
• "Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλωτής." ("Δευτερονόμιον", δ 24.)
• "Αλλά θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Γάζης, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής (...). Θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Τύρου, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής." ("Αμώς", α 7-10.)
• "Και η θέα της δόξης του Κυρίου ήτο εις τους οφθαλμούς των υιών Ισραήλ ως πυρ κατατρώγον επί της κορυφής του όρους." ("Έξοδος", κδ 17.)
• "Πυρ εξήχθη εν τω θυμώ μου, το οποίον θέλει εκκαυθή καθ' υμών." ("Ιερεμίας", ιε 14).
• "Και εφώναξε ο Ηλίας ο προφήτης. Κύριε θεέ του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, επάκουσόν με σήμερον εν πυρί, δια να γνωρίσουν ότι εσύ είσαι ο Θεός (…) και έπεσε πυρ παρά Κυρίου και κατέφαγε το ολοκαύτωμα και τα ξύλα και τους λίθους και το χώμα και το ύδωρ το εν αύλακι." ("Βασιλειών Γ ", ιη 37-38.)

Η φωτιά που κατέκαυσε την Ρώμη επί Νέρωνος ήταν έργο του αποστόλου Παύλου και των χριστιανών. "Ο αυτοκράτορας (Νέρων), για να εκδικηθή την καταστροφή της Ρώμης, διέταξε να τιμωρηθούν εκείνοι, τους οποίους ο λαός μισούσε για την αισχρότητα και τα εγκλήματά τους, τους χριστιανούς." (Τάκιτος, "Annales", 15, 38-39.) Η νεώτερη χριστιανικά ελεγχόμενη Ιστορία αδίκως και ψευδώς κατηγόρησε τον φιλέλληνα Ρωμαίο βασιλιά ως εμπρηστή της Ρώμης κι ότι επί πλέον έπαιζε μουσική περιχαρής βλέποντας τις φλόγες. Ο Νέρων την ημέρα της πυρκαϊάς όμως, είχε κηρύξει την πόλη σε πένθος, ενώ έλαβε άμεσα σοβαρά μέτρα για την ενίσχυση των πυροπαθών. (Βλ. Ηνίοχου: "Παύλος, ο εμπρησμός της Ρώμης", "Δ", τ. 155. Ατταβύριου: "Τα "παράξενα" του ρόλου του Παύλου και ο εμπρησμός της Ρώμης επί Νέρωνος", τ. 206.)

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

• "Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην και τι θέλω ει ήδη ανήφθη." ("Λουκάς", ιβ 49.)
• "Και ο πρώτος άγγελος εσάλπισε και έγινε χάλαζα και πυρ μεμιγμένα με αίμα και ερρίφθησαν εις την γην, και το τρίτον των δένδρων κατεκάη, και πας χλωρός χόρτος κατεκάη. Και ο δεύτερος άγγελος εσάλπισε και ως όρος μέγα πυρί καιόμενον εβλήθη εις την θάλασσαν (...) Και ο τρίτος άγγελος εσάλπισε και έπεσεν εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς" ("Αποκάλυψις", η 7-12).

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ

• "Λαβών το είδωλον της μητρός των θεών Ρέας, ως φλυαρούσιν οι Έλληνες, έρριψεν αυτό εις την φωτιάν και το κατέκαυσεν." ("Συναξαριστής", Άγιος μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος Τήρων, 17 Φεβρουαρίου.)
• "Επειδή δε ο δαίμων δεν εδυνήθη πλέον να φέρη εμπόδιον, ήναψαν τα ξύλα και κατέκαυσαν τον ναόν." ("Συναξαριστής", Άγιος ιερομάρτυρας Μάρκελλος, 14 Αυγούστου.)

ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

• - "Και τους εμβάλλοντάς σε εις το πυρ κατακαύσει." (Ι. Χρυσόστομος, "Αd Theodorum lapsum", 3,73.)
• - "Εις γέενναν εμβάλω και τω πυρί παραδώ." (Ι. Χρυσόστομος, "Αd Theodorum lapsum", 8,49.)
• - "Και γίνεται τα συστήματα των ασεβών πυρίκαυστα." (Μ. Βασίλειος, Εnarratio in prophetam", 1,19,33.)

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

• "Μυών γαρ οικητήριον ην ο Αιγύπτιος θεός (Σέραπις), εις μικρά δε αυτόν διελόντες τα μεν παρέδωσαν τω πυρί..." (Θεοδώρητος, "Εκκλησιαστική Ιστορία", 321, παρ. 13.)
• "Εκ τούτου δε συλληφθέντες Θεόδωρός τε και οι του τρίποδος τεχνίται οι μεν πυρί οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν και οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες, ασχέτου δε της του βασιλέως οργής ούσης, και εις μη φιλοσόφους." (Σωζομενός, "Εκκλησιαστική Ιστορία", βιβλίο 6, κεφ. 35, παρ. 6.)
• "Άλλων τε γυναικών τα αυτά μόρια τούτο μεν σιδήρω, τούτο δε ωοίς εις άκρον πυρί θερμανθείσι προσφέροντες έκαιον." (Σωκράτης, "Εκκλησιαστική Ιστορία", βιβλίο 2, κεφ. 38, παρ. 32.)

(Βλ. Β. Μαυρομμάτη: "Το πυρ. Από την Ελληνική Κοσμολογία στην πυρομανία των χριστιανών", τ. 298.)

Γιάννης Λάζαρης