Τετάρτη 30 Μαΐου 2007

Πράξεις Αποστόλων: Ο Παράξενος Θάνατος του Ανανία και της Σαπφείρας ή "Όλα τα Λεφτά σας ή την Ζωή σας"!

Ένα από τα πολλά παράξενα επεισόδια τα οποία περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη και πιο συγκεκριμένα στις Πράξεις των Αποστόλων είναι αυτό με το ζευγάρι των Ανανία και Σαπφείρας. Εντοπίζεται στο πέμπτο κεφάλαιο των Πράξεων, αλλά είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα τελευταία εδάφια του τετάρτου κεφαλαίου, τα οποία παραθέτω αυτούσια παρακάτω:

Πράξεις Αποστόλων, Κεφάλαιο Δ΄

32 Τού δέ πλήθους τών πιστευσάντων ήν η καρδία καί η ψυχή μία, καί ουδέ είς τι τών υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ' ήν αυτοίς άπαντα κοινά. 33 καί μεγάλη δυνάμει απεδίδουν τό μαρτύριον οι απόστολοι τής αναστάσεως τού Κυρίου Ιησού, χάρις τε μεγάλη ήν επί πάντας αυτούς. 34 ουδέ γάρ ενδεής τις υπήρχεν εν αυτοίς· όσοι γάρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τάς τιμάς τών πιπρασκομένων καί ετίθουν παρά τούς πόδας τών αποστόλων· 35 διεδίδετο δέ εκάστω καθότι αν τις χρείαν είχεν. 36 Ιωσής δέ ο επικληθείς Βαρνάβας υπό τών αποστόλων, ό έστι μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευίτης, Κύπριος τώ γένει, 37 υπάρχοντος αυτώ αγρού, πωλήσας ήνεγκε τό χρήμα καί έθηκε παρά τούς πόδας τών αποστόλων.

Με άλλα λόγια εδώ μαθαίνουμε οτι οι πρώτοι Χριστιανοί της "εκκλησίας" του Πέτρου, του γνωστού μας μαθητή του Ιησού, ο οποίος είχε σπεύσει κατά την σύλληψη του δασκάλου του να κόψει με μαχαίρι το αυτί ενός δούλου – και όχι βέβαια του αρχιερέα αφέντη (σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη, στο οποίο κατονομάζεται ο Πέτρος) είχαν "κοινοκτημοσύνη" και όσοι είχαν σπίτια ή χωράφια, αφού τα πουλούσαν, έφερναν τα χρήματα στην "οργάνωση" και τα άφηναν μπροστά στα πόδια του Πέτρου. Με αυτόν τον τρόπο μας λέει το κείμενο των Πράξεων οτι ζούσαν αυτοί καλά (κι εμείς καλύτερα;)
Να λοιπόν ένας τρόπος να δημιουργήσει κάποιος έναν πυρήνα "πιστών", ένα αρχικό "ποίμνιο", ευχαριστημένων φτωχών χάρη σε αλτρουϊστές πλούσιους, που χαρίζουν την περιουσία τους για την εύκολη επιβίωση όλων.
Πάντα χρειάζεται ένα δόλωμα για να μαζέψει κάποιος αρκετά ψάρια στα θολά νερά γύρω του.
Βέβαια, αν κάποιος από τους "έχοντες" της παρέας δεν είχε τη διάθεση να τα δώσει όλα στην οργάνωση, τότε ... μαύρο φίδι που τον έφαγε, όπως θα διαπιστώσουμε λίαν συντόμως.

Κάτι ακόμα που αξίζει να προσέξουμε είναι η χρήση του όρου "τω γένει" (κατά το γένος). Προφανώς, όταν λέει "Λευίτης, Κύπριος τώ γένει" εννοεί σαφώς Εβραίο, μια που αλλιώς δεν μπορεί να ήταν Λευίτης, αν για παράδειγμα ήταν Έλληνας-Κύπριος. Επομένως, η έκφραση αυτή σημαίνει Λευίτης (βέρος Εβραίος), γεννημένος στην Κύπρο. Η επισήμανση αυτή έχει σημασία, διότι παραπλήσιες με αυτήν εκφράσεις χρησιμοποιούνται και σε άλλα σημεία της Καινής Διαθήκης (πχ Ελληνίς, Συροφοινίκισα τω γένει), όπου κάποιοι τις ερμηνεύουν όπως τους συμφέρει, ανάλογα με την περίσταση.

Πάμε τώρα στη συνέχεια της υπόθεσης:

Πράξεις Αποστόλων, Κεφάλαιο Ε΄

Ανήρ δέ τις Ανανίας ονόματι σύν Σαπφείρη τή γυναικί αυτού επώλησε κτήμα 2 καί ενοσφίσατο από τής τιμής, συνειδυίας καί τής γυναικός αυτού, καί ενέγκας μέρος τι παρά τούς πόδας τών αποστόλων έθηκεν. 3 είπε δέ Πέτρος· Ανανία, διατί επλήρωσεν ο σατανάς τήν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τό Πνεύμα τό Άγιον καί νοσφίσασθαι από τής τιμής τού χωρίου; 4 ουχί μένον σοι έμενε καί πραθέν εν τή σή εξουσία υπήρχε; τί ότι έθου εν τή καρδία σου τό πράγμα τούτο; ουκ εψεύσω ανθρώποις, αλλά τώ Θεώ. 5 ακούων δέ ο Ανανίας τούς λόγους τούτους πεσών εξέψυξε, καί εγένετο φόβος μέγας επί πάντας τούς ακούοντας ταύτα. 6 αναστάντες δέ οι νεώτεροι συνέστειλαν αυτόν καί εξενέγκαντες έθαψαν. 7 Εγένετο δέ ως ωρών τριών διάστημα καί η γυνή αυτού, μή ειδυία τό γεγονός, εισήλθεν. 8 απεκρίθη δέ αυτή ο Πέτρος· ειπέ μοι, ει τοσούτου τό χωρίον απέδοσθε; η δέ είπε· ναί, τοσούτου. 9 ο δέ Πέτρος είπε πρός αυτήν· τί ότι συνεφωνήθη υμίν πειράσαι τό Πνεύμα Κυρίου; ιδού οι πόδες τών θαψάντων τόν άνδρα σου επί τή θύρα καί εξοίσουσί σε. 10 έπεσε δέ παραχρήμα παρά τούς πόδας αυτού καί εξέψυξεν· εισελθόντες δέ οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν, καί εξενέγκαντες έθαψαν πρός τόν άνδρα αυτής.
11 καί εγένετο φόβος μέγας εφ' όλην τήν εκκλησίαν καί επί πάντας τούς ακούοντας ταύτα.


Με λίγα λόγια, ο Ανανίας μαζί με τη γυναίκα του συνεννοήθηκαν να δώσουν μόνο τα μισά από τα χρήματα τα οποία εισέπραξαν από την πώληση του κτήματός τους. Ο ανεκδιήγητος Πέτρος φαίνεται οτι είχε μάθει (πώς;) την αξία του κτήματος και επέπληξε τον Ανανία, που τόλμησε να πει ψέματα - προς το ... Άγιο Πνεύμα (!) και τον θεό (!), ο οποίος κατόπιν, στα καλά καθούμενα, έπεσε νεκρός (εξέψυξεν ο δυτυχής).
Τώρα αυτό αν θέλουμε το πιστεύουμε βάβαια!
Και τι έγινε μετά; "Φόβος μέγας επί πάντας τους ακούοντας αυτά". Δηλαδή δεν φοβήθηκαν πάντες οι αυτόπτες, αλλά οι ακούοντες. Πολύ περίεργο και αυτό. Και ακόμα πιο περίεργο μοιάζει το γεγονός οτι σηκώθηκαν τα νεότερα μέλη της φατρίας, έβγαλαν έξω τον νεκρό και τον έθαψαν.
Τρείς ώρες μετά ήρθε η ανυποψίαστη σύζυγος του Ανανία την οποία ο Πέτρος ανέκρινε με παραπλήσιο τρόπο σχετικά με το ποσό που εισέπραξε με τον άνδρα της για το κτήμα. Είπε κι εκείνη το ίδιο ψέμα, όπως είχαν προσυνεννοηθεί με τον Ανανία, οπότε, μετά τις επιπλήξεις του Πέτρου, "εξέψυξεν" και αυτή, έτσι στα καλά του καθουμένου. Εντύπωση προκαλεί η φράση που της είπε ο Πέτρος, προφανώς δείχνοντας προς τους νεαρούς, οι οποίοι πρέπει να κατέφθασαν εκείνη τη στιγμή, έχοντας ολοκληρώσει την ταφή του Ανανία: Τότε ο Πέτρος της είπε: Να στην πόρτα (βρίσκονται) τα πόδια εκείνων που έθαψαν τον άντρα σου, οι οποίοι θα βγάλουν κι εσένα.
Πολύ ενδιαφέρουσα η τελευταία φράση που άκουσε η Σαπφείρα πριν ξεψυχήσει...
Ας δούμε τώρα επί τροχάδην τα αμέσως επόμενα εδάφια:

12 Διά δέ τών χειρών τών αποστόλων εγίνετο σημεία καί τέρατα εν τώ λαώ πολλά· καί ήσαν ομοθυμαδόν άπαντες εν τή στοά Σολομώντος· 13 τών δέ λοιπών ουδείς ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς, αλλ' εμεγάλυνεν αυτούς ο λαός·
14 μάλλον δέ προσετίθεντο πιστεύοντες τώ Κυρίω πλήθη ανδρών τε καί γυναικών, 15 ώστε κατά τάς πλατείας εκφέρειν τούς ασθενείς καί τιθέναι επί κλινών καί κραβάττων, ίνα ερχομένου Πέτρου κάν η σκιά επισκιάση τινί αυτών.
16 συνήρχετο δέ καί τό πλήθος τών πέριξ πόλεων εις Ιερουσαλήμ φέροντες ασθενείς καί οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες.


Και βέβαια πώς να τολμήσει μετά από όλα όσα συνέβησαν να τους ενοχλήσει κάποιος; (ουδείς ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς). Ο λαός - ή μήπως ο αμόρφωτος όχλος – εύκολο θύμα τσαρλατάνων και απατεώνων, έσπευσε να προσκομίσει τους αρρώστους του για να τους θεραπεύσει η ... σκιά του μεγάλου "γκουρού" Πέτρου.

Τα περιστατικά που περιγράφονται παραπάνω, μπορούν να "ερμηνευτούν" με διάφορους τρόπους και εγώ δεν σκοπεύω να τα ερμηνεύσω με την θεολογική μέθοδο, μια που ο καλύτερος χαρακτηρισμός, ο οποίος της ταιριάζει, εξάγεται εύκολα από τη φράση "ας κάνουμε το άσπρο μαύρο".

Αν δούμε τα γεγονότα σαν πραγματικά περιστατικά, σαν ιστορικά δεδομένα, τότε εύκολα διαπιστώνουμε οτι έχουν φτάσει σε εμάς μετά από "αναθεωρήσεις". Δυο άνθρωποι πεθαίνουν, έτσι ξαφνικά, ο ένας μετά τον άλλο, απλά και μόνο εξ αιτίας ψυχολογικής βίας που ασκήθηκε πάνω τους; Τους σκότωσε ο Γιαχβέ με τον μακρύ του βραχίονα ή μήπως ανθρώπινο χέρι, από αυτά που ήξεραν ήδη να χρησιμοποιούν το μαχαίρι πάνω σε αθώους ανθρώπους; Αυτή η εκδοχή μοιάζει πιο λογική και καλύπτει πλήρως τα κενά της διήγησης, αν την θεωρήσουμε ως εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων.

Αν πάλι δούμε τα περιγραφόμενα γεγονότα σαν μεταγενέστερη Χριστιανική μυθοπλασία (εκδοχή πολύ πιθανότερη κατά την δική μου άποψη), τότε το δίδαγμα είναι πολύ απλό: Ποίμνιο, μην τολμήσεις να κρύψει τίποτα από τους ιερείς-ηγέτες σου. Μη τολμήσεις να μη μας παραδώσεις όλα σου τα υπάρχοντα, σε πρώτη ζήτηση: Όλα σας τα χρήματα σε εμάς, διαφορετικά, το χέρι του παντογνώστη και πανταχού παρόντος "Κυρίου" – ή πιθανότατα το χέρι κάποιου απεσταλμένου του (αγγέλου) – θα πέσει βαρύ πάνω σας! Με άλλα λόγια ο μύθος κατασκευάστηκε για να λειτουργήσει σαν μια δόλια προπαγάνδα εκφοβισμού του "ποιμνίου".

Αξίζει εδώ να παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο "Κατά Χριστιανών" του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφυρίου, όπως αυτό έχει διασωθεί μέσα από το βιβλίο "Αποκριτικός προς Έλληνας" του Μακαρίου Μάγνητος (χριστιανού κατηχητή και πιθανόν επισκόπου, που προσπαθεί στο βιβλίο του να αντικρούσει τα επιχειρήματα των Ελλήνων κατά του χριστιανισμού), μια που όλα τα αντύτυπα του βιβλίου του Πορφυρίου ρίχτηκαν στην πυρά, με αυτοκρατορική εντολή το 448μχ:

Ας εξετάσουμε μια φράση ακόμα πιο σκοτεινή απ' ότι οι προηγούμενες, στην οποία ισχυρίζεται (ο Ιησούς) οτι: "Πιο εύκολο είναι να περάσει καμήλα μέσα από βελόνα, παρά πλούσιος να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών." [Ματθ. 19.24]. Αν ένας πλούσιος που δεν διαπράττει κανένα αδίκημα (φόνο, κλοπή, μοιχεία, δηλητηρίαση, ψευδορκία, τυμβωρυχία, ιεροσυλία) δεν πρόκειται να οδηγηθεί στη λεγόμενη "βασιλεία των ουρανών", τότε ποιο το όφελος να κάνουν δίκαιες πράξεις οι δίκαιοι, αν τυχαίνει να 'ναι πλούσιοι; Και τι έχουν να χάσουν οι φτωχοί, αν διαπράττουν κάθε είδους κακούργημα; Αφού δεν είναι η αρετή που ανεβάζει τον άνθρωπο στους ουρανούς, αλλά η πενία και η ένδεια. Γιατί εφ' όσον ο πλούτος είναι που αποκλείει τον πλούσιο από τους ουρανούς, κατ' αντίφαση, η φτώχεια ανοίγει το δρόμο στους πτωχούς. Όποιος το πληροφορηθεί αυτό, με το δίκιο του δεν θα ασχολείται διόλου με το μάθημα της αρετής και τίποτα δεν θα τον εμποδίζει να κάνει τα μεγαλύτερα αίσχη, μιας και η πενία είναι που σώζει τον πένητα ενώ ο πλούτος αποκλείει τον πλούσιο από τα αμόλυντα ουράνια δώματα.
Από αυτό συμπεραίνω ότι δεν ήταν λόγια του Χριστού αυτά - αν δεχτούμε πως ο Χριστός παρέδιδε "τον κανόνα της αληθείας" - αλλά κάποιων φτωχών που ήθελαν, με τέτοιες αερολογίες, να φάνε από τις περιουσίες των πλουσίων. Μα μόλις χθες - κι όχι στο μακρινό παρελθόν -, γι' άλλη μια φορά, αυτά ακριβώς απάγγειλαν σε κάποιες ευκατάστατες γυναίκες: "Πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε στους πτωχούς και θα κερδίσεις το θησαυρό του ουρανού", και τις έπεισαν να μοιράσουν όλη τους την περιουσία στους φτωχούς. Κι οι γυναίκες έπεσαν σε τέτοια φτώχια που το 'ριξαν στη ζητιανιά, κι από ελεύθερες που ήταν, κατάντησαν να ζητάνε πίσω τα χαμένα με τρόπο αισχρό και όψη ελεεινή, ώσπου τέλος αναγκάστηκαν να βγουν στη γύρα και να χτυπούν τις πόρτες των πλουσίων. Η έσχατη ατίμωση και το χειρότερο πάθημα: στο όνομα της ευσέβειας, να ξεπέσεις και να χάσεις το βιός σου και μετά, επειδή σε σφίγγει η ανάγκη, να λαχταράς τα ξένα αγαθά. Από κάτι τέτοια, έχω την εντύπωση ότι το ρητό αυτό ανήκει σε κάποια ταλαίπωρη γυναίκα (και όχι στον Χριστό).


Και να μην ξεχνάμε οτι ο λόγος του Πορφυρίου – ή ότι απέμεινε από αυτόν – αρχίζει με τη φράση: "Τους ευαγγελιστάς εφευρέτας ουχ ίστορας των περί τον Ιησούν γεγενήσθε πράξεων" ή σε σύγχρονη γραφή, "Οι ευαγγελιστές δεν μεταφέρουν (ιστορικές) μαρτυρίες, απλώς επινόησαν τα όσα συνέβησαν στον Ιησού".

Σάββατο 26 Μαΐου 2007

Για την Αμαλία που Έφυγε

Η Αμαλία δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Την ιστορία της μας την διηγήθηκε η ίδια μέσα από το ιστολόγιό της. Η Αμαλία θα είναι μαζί μας, όσο θα μπορούμε να τη θυμόμαστε. Θνητοί εμείς, όπως κι εκείνη, που έφυγε πρόωρα και άδικα.

Ας θυμηθούμε:


Αμαλία Καλυβίνου: Εχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους «επιστήμονες», έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα. Δεν μπορώ να γελάσω, γιατί με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους, δεν μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια μέρα...

(Από το άρθρο της Ελευθεροτυπίας της 5-5-2007, μετά την συνέντευξη στις 2-5-2007 της Αμαλίας)

Για την Αμαλία έγραψαν πολλοί bloggers. Ενδεικτικά παραθέτω:


Ξεκίνησα αυτόν τον αποχαιρετισμό με την φράση "Η Αμαλία δεν βρίσκεται πια μαζί μας", εννοώντας οτι η Αμαλία δεν βρίσκεται πια στην ζωή. Αυτό που θέλω να πω τελειώνοντας είναι οτι με τη στάση της, όσο ζούσε, η Αμαλία πέτυχε να βρίσκεται πάντα μαζί μας.

Κυριακή 20 Μαΐου 2007

Βίντεο-Καταγγελία για Μαζική Δηλητηρίαση με Ακτινοβολία Όλων Σχεδόν των Νεαρών Σεφαρδιτών Εβραίων μιας Ολόκληρης Γενιάς

Αναμεταδίδω την είδηση, με παράθεση και του βίντεο στο οποίο παραπέμπει το άρθρο του InOut



Αναθεώρηση 10/9/2007
Το παραπάνω βίντεο έχει προφανώς αποσυρθεί από το google.
Τα συμπεράσματα δικά σας!


Αναθεώρηση 20/9/2007
Το βίντεο έχει ανεβεί πάλι στο google, στη διεύθυνση:
http://video.google.com/videoplay?docid=7749694216572836816&q=Ringworm


Αποκαλύφθηκε το πιο Άσχημο Μυστικό του Ισραήλ

Τριχοφυτία και Ακτινοβολία

Στις 14 Αυγούστου, στις 9 μ.μ., το τηλεοπτικό Κανάλι 10 του Ισραήλ έδειξε ένα ντοκυμαντέρ που αποκαλύπτει το πιο άσχημο μυστικό των ιδρυτών του Ισραηλινού Εργατικού κόμματος: την εσκεμμένη μαζική δηλητηρίαση με ακτινοβολία όλων σχεδόν των νεαρών Σεφαρδιτών Εβραίων μιας ολόκληρης γενιάς.
Το ντοκυμαντέρ "Τα Παιδιά με την Τριχοφυτία" (= δερματική ασθένεια σ.τ.μ.) – μεταφρασμένο στα Εβραϊκά ως “100.000 Ακτίνες” - με σκηνοθέτες τους David Belhassen και Asher Hemias, κέρδισε πρόσφατα το βραβείο για το “καλύτερο ντοκυμαντέρ” στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών της Χάιφα, και πέρυσι είχε κάνει το γύρο του κόσμου συμμετέχοντας σε Εβραϊκά και Ισραηλινά Φεστιβάλ Ταινιών. Αλλά δεν είχε ακόμη εμφανιστεί στις Ισραηλινές τηλεοπτικές οθόνες. Το θέμα του είναι η μαζική ακτινοβόληση εκατοντάδων χιλιάδων νεαρών Ισραηλινών μεταναστών από τις χώρες της Μέσης Ανατολής – των Σεφαρδιτών, όπως ονομάζονται σήμερα. Η ιστορία έχει ως εξής:

Το 1951, ο γενικός διευθυντής του Ισραηλινού Υπουργείου Υγείας, ο Δρ Chaim Sheba, πέταξε στην Αμερική και επέστρεψε με εφτά μηχανήματα ακτίνων-Χ, που του τα προμήθευσε ο Αμερικανικός στρατός.

Επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν σε ένα μαζικό πείραμα με μια ολόκληρη γενιά νεαρών Σεφαρδιτών Εβραίων οι οποίοι θα χρησίμευαν ως πειραματόζωα. Σε κάθε παιδί-Σεφαρδίτη θα χορηγούνταν στο κεφάλι του ακτινοβολία κατά 35.000 φορές μεγαλύτερη από την μέγιστη επιτρεπόμενη δόση για τις ακτίνες-Χ. Για να το πετύχει αυτό, η Αμερικανική κυβέρνηση πλήρωνε την Ισραηλινή κυβέρνηση 300 εκατομμύρια Ισραηλινές λίρες το χρόνο. Ολόκληρος ο προϋπολογισμός για την Υγεία στο Ισραήλ ήταν 60 εκατομμύρια λίρες. Τα χρήματα που πλήρωναν οι Αμερικάνοι ισοδυναμούν με δισεκατομμύρια δολλάρια σήμερα.

Για να εξαπατηθούν οι γονείς των θυμάτων, τα παιδιά τα έπαιρναν σε “σχολικές εκδρομές” και αργότερα έλεγαν στους γονείς ότι οι ακτίνες-Χ ήταν μια θεραπεία για τις πληγές από την τριχοφυτία στο δέρμα της κεφαλής. 6.000 από τα παιδιά πέθαναν λίγο καιρό αφότου τους χορηγήθηκαν οι δόσεις της ακτινοβολίας, ενώ πολλά από τα υπόλοιπα ανέπτυξαν καρκίνους που σκότωσαν χιλιάδες με τον καιρό και σκοτώνουν ακόμη και τώρα. Ενώ ζούσαν, τα θύματα υπέφεραν από διαταραχές όπως επιληψία, αμνησία, νόσο του Αλτσχάιμερ, χρόνιους πονοκεφάλους και ψύχωση.

Αυτό είναι το θέμα του ντοκυμαντέρ δοσμένο με ψυχρές λέξεις. Είναι τελείως άλλο πράγμα να βλέπει κανείς τα θύματα στην οθόνη.

Να παρακολουθείς την Μαροκινή κυρία να περιγράφει πώς ένιωθε όταν της έριχναν δόση ακτινοβολίας 35.000 φορές μεγαλύτερη από τη επιτρεπόμενη δόση ακτίνων-Χ στο κεφάλι της. “Ούρλιαζα, κάντε τον πονοκέφαλο να φύγει. Κάντε τον πονοκέφαλο να φύγει. Κάντε τον πονοκέφαλο να φύγει. Αλλά δεν έφευγε ποτέ.”

Να παρακολουθείς τον γενειοφόρο άντρα να περπατά καμπουριαστά στο δρόμο. “Είμαι στα πενήντα μου και όλοι νομίζουν ότι είμαι εβδομήντα. Πρέπει να καμπουριάζω όταν περπατώ ώστε να μην πέσω. Μου πήραν τα νιάτα μου με αυτές τις ακτίνες-Χ.”

Να παρακολουθείς την ηλικιωμένη κυρία που χορήγησε τις δόσεις σε χιλιάδες παιδιά να λέει: “Τα έφερναν μέσα σε γραμμές. Πρώτα τα κεφάλια τους ξυρίζονταν και αλοίφονταν με αλοιφή που έκαιγε. Μετά τοποθετούσαν μια μπάλα ανάμεσα στα πόδια τους και τα διέταζαν να μην την αφήσουν να πέσει, έτσι ώστε να μην κινούνται. Δεν προστάτευαν το υπόλοιπο σώμα των παιδιών. Δεν υπήρχαν γιλέκα με μόλυβδο για αυτά τα παιδιά. Μου είπαν ότι έκανα καλό που βοηθούσα να απομακρυνθεί η τριχοφυτία. Αν ήξερα τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν τα παιδιά, δεν θα είχα συνεργαστεί ποτέ. Ποτέ!”

Επειδή ήταν εκτεθειμένο ολόκληρο το σώμα τους στις ακτίνες, συχνά η γενετική δομή των παιδιών υφίστατο τροποποίηση, επηρρεάζοντας έτσι και την επόμενη γενιά. Παρακολουθούμε τη γυναίκα με το παραμορφωμένο πρόσωπο να εξηγεί, “Και τα τρία παιδιά μου έχουν τους ίδιους καρκίνους που έπληξαν την οικογένειά μου. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι σύμπτωση;”

Η πλειονότητα των θυμάτων ήταν Μαροκινοί γιατί αυτοί ήταν οι πιο πολυάριθμοι από τους Σεφαρδίτες μετανάστες. Η γενιά που δηλητηριάστηκε αποτέλεσε τους μόνιμους φτωχούς της χώρας και την τάξη των εγκληματιών. Αυτό δεν είχε λογική εξήγηση. Οι Μαροκινοί που διέφυγαν στη Γαλλία έγιναν εύποροι και με υψηλή μόρφωση. Η κοινή εξήγηση ήταν ότι η Γαλλία πήρε τους πλούσιους, και συνεπώς τους έξυπνους. Η πραγματική εξήγηση είναι ότι σε κανένα Γαλλο-Μαροκινό παιδί δεν του τηγάνισαν τα μυαλά του με ακτίνες γάμμα.

Το φιλμ κατέστησε τελείως σαφές ότι αυτή η επιχείρηση δεν ήταν τυχαία. Οι κίνδυνοι από τις ακτίνες-Χ ήταν ήδη γνωστοί για σαράντα χρόνια. Διαβάσαμε τις επίσημες οδηγίες για τη θεραπεία με ακτίνες-Χ του 1952. Η μέγιστη δόση που μπορούσε να δοθεί σε ένα παιδί στο Ισραήλ ήταν 0,5 rad. Δεν έγινε κανένα λάθος. Τα παιδιά δηλητηριάστηκαν εσκεμμένα.

Ο David Deri υποστηρίζει ότι μόνο παιδιά Σεφαρδιτών δέχθηκαν τις ακτίνες-Χ: “Βρισκόμουν στην τάξη και οι άντρες ήρθαν να μας πάρουν για μια περιήγηση. Ζήτησαν τα ονόματά μας. Στα παιδιά των Ασκενάζι (Ασκενάζι: Εβραίοι προερχόμενοι από την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη – σ.τ.μ.) είπαν να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Τα σκουρόχρωμα παιδιά τα έβαλαν στο λεωφορείο.”

Το φιλμ παρουσιάζει έναν ιστορικό ο οποίος πρώτα δίνει μια συνοπτική ιστορία του κινήματος ευγονικής. Σε μια σύντομη αποστροφή του αργότερα, δηλώνει ότι η επιχείρηση για την τριχοφυτία ήταν ένα πρόγραμμα ευγονικής με σκοπό να ξεριζώσει τα θεωρούμενα πιο αδύναμα είδη από την κοινωνία. Η Μαροκινή κυρία εμφανίζεται πάλι στην οθόνη. “Ήταν ένα Ολοκαύτωμα, ένα Ολοκαύτωμα των Σεφαρδιτών. Και αυτό που θέλω να ξέρω είναι γιατί κανείς δεν σηκώθηκε για να το σταματήσει.”

Ο David Deri, στο φιλμ και στη συνέχεια ως μέλος της ομάδας συζήτησης, αφηγείται την απογοήτευση που ένιωσε όταν προσπάθησε να βρει τα ιατρικά αρχεία της παιδικής του ηλικίας. “Το μόνο που ήθελα να μάθω ήταν γιατί μου το έκαναν αυτό. Ήθελα να ξέρω ποιος έδωσε την εξουσιοδότηση για να γίνει αυτό. Ήθελα να εντοπίσω την ιεραρχία της εξουσίας που ήταν υπέυθυνη. Αλλά το Υπουργείο Υγείας μου είπε ότι τα αρχεία μου έλειπαν.” Ο Boaz Lev, εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας παρεμβαίνει: “Σχεδόν όλα τα αρχεία κάηκαν σε μια πυρκαγιά.”

Μας έχουν πει ότι ένας νόμος των ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του '40 έθεσε τέλος σε πειράματα με ακτινοβολίες σε ανθρώπους που πραγματοποιούνταν σε φυλακισμένους, διανοητικά αδύναμους και σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το Αμερικανικό πυρηνικό πρόγραμμα χρειαζόταν μια νέα πηγή ανθρώπινων πειραματόζωων και η Ισραηλινή κυβέρνηση την παρείχε. Ιδού το κυβερνητικό υπουργικό συμβούλιο την εποχή των κτηνωδιών της τριχοφυτίας:

Πρωθυπουργός: David Ben Gurion
Υπουργός Οικονομικών: Eliezer Kaplan
Υπουργός Εποικισμών: Levi Eshkol
Υπουργός Εξωτερικών: Moshe Sharrett
Υπουργός Υγείας: Yosef Burg
Υπουργός Εργασίας: Golda Meir
Υπουργός Αστυνομίας: Amos Ben Gurion.
Το πιο υψηλόβαθμο μη-υπουργικό πόστο κατείχε ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας, Shimon Peres.

Το ότι ένα πρόγραμμα που αφορούσε κονδύλια της Αμερικανικής κυβέρνησης ισοδύναμα με δισεκατομμύρια δολλάρια μπορεί να ήταν άγνωστο στον Πρωθυπουργό ενός διψασμένου για ρευστό Ισραήλ είναι γελοίο. Ο Ben Gurion ήταν σίγουρα χωμένος μέσα σε αυτόν τον τρόμο και αναμφίβολα επέλεξε το γιο του να γίνει Υπουργός Αστυνομίας για την περίπτωση που κάποιος τους παρεμπόδιζε.

Ο Υπουργός Οικονομικών Eliezer Kaplan ανταμοίφθηκε στην αιωνιότητα με το όνομά του να δίνεται σε ένα νοσοκομείο κοντά στο Rehovot. Αλλά δεν ήταν ο μόνος που έλαβε τέτοια τιμή. Ο Chaim Sheba, που διηύθυνε την Ανώνυμη Εταιρία Τριχοφυτία, είδε το όνομά του να δίνεται σε ένα ολόκληρο ιατρικό συγκρότημα. Δεν χρειάζεται να το πούμε, αν υπάρχει έστω και ένα γραμμάριο τσίπας στο ντόπιο ιατρικό λειτούργημα, τα ονόματα αυτών των νοσοκομείων πρέπει να αλλάξουν.

Μετά το τέλος του φιλμ, υπήρξε μια συζήτηση που περιελάμβανε έναν Μαροκινό τραγουδιστή, τον David Edri, επικεφαλή της Επιτροπής Αποζημίωσης για τα Θύματα από τις Ακτίνες-Χ για την Τριχοφυτία, και τον Boaz Lev, εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας.

Ο τηλεοπτικός οικοδεσπότης Dan Margalit προσπάθησε να ωραιοποιήσει αυτά που είχε δει. Εξήγησε πράα ότι “το κράτος ήταν φτωχό. Ήταν ζήτημα καθημερινής επιβίωσης.” Μετά σταμάτησε. Ήξερε ότι δεν υπήρχε καμιά δικαιολογία για τις κτηνωδίες που υπέστησαν τα παιδιά των Σεφαρδιτών.

Αλλά ήταν ο Μαροκινός τραγουδιστής που συνόψισε την εμπειρία καλύτερα. “Θα πονέσει, αλλά η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Αν όχι, οι πληγές ποτέ δεν θα επουλωθούν.”

Υπάρχει ένα πρόσωπο εν ζωή που γνωρίζει την αλήθεια: ο Shimon Peres. Ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στην αλήθεια ώστε να ξεκινήσει η επούλωση είναι να τον ερευνήσουμε για το ρόλο του στη μαζική δηλητηρίαση πάνω από 100.000 παιδιών και νεαρών Σεφαρδιτών.

Αλλά να γιατί αυτό δεν θα συμβεί. Το φιλμ βγήκε στον αέρα την ίδια ώρα με το πιο υψηλής θεαματικότητας σόου της χρονιάς, τον τελικό του Ισραηλινού σόου για νέα ταλέντα: “Ένα Αστέρι Γεννιέται.” Την επόμενη ημέρα, η φωτογραφία του μόλις γεννημένου νέου αστεριού κατελάμβανε τα μισά πρωτοσέλιδα. Δεν υπήρχε ούτε μια λέξη σχετικά με “Τα Παιδιά της Τριχοφυτίας” σε οποιαδήποτε εφημερίδα, ούτε στο Διαδίκτυο. Μέχρι τώρα.

Πηγή:
http://web.israelinsider.com/views/3998.htm
Από τον Barry Chamish

Το ντοκυμαντέρ βρίσκεται σε:
http://video.google.com/videoplay?docid=5681201882713148969&q=Ringworm+and+Radiation

Παρασκευή 18 Μαΐου 2007

Ενδιαφέρουσα Επιστημονική Υπόθεση που Συνδέει το Σύμπαν με τα Fractals

Φράκταλ είναι ένα μαθηματικά παραγόμενο μοτίβο, που μπορεί να αναπαραχθεί σε οποιαδήποτε μεγέθυνση ή σμίκρυνση. Εικόνες φράκταλ μπορούν να παραχθούν με χρήση αναδρομικά καλούμενων συναρτήσεων στην οθόνη του υπολογιστή. Μια τέτοια εικόνα βλέπουμε παρακάτω:



Ένα φράκταλ έχει στατιστική αυτο-ομοιότητα σε όλες τις αναλύσεις και παράγεται από μια επ' άπειρον επανάληπτική αναδρομική διαδικασία. Στην πραγματικότητα, εκείνα τα φράκταλς που παράγονται από πεπερασμένες διαδικασίες, μπορεί να παρουσιάζουν μη ορατή μεταβολή στην λεπτομέρεια μετά από κάποιο στάδιο και έτσι είναι ικανοποιητικές προσεγγίσεις. Για τα γραφικά των ηλεκτρονικών υπολογιστών μπορούμε να επεκτείνουμε τον ορισμό, για να περιλάβει οτιδήποτε έχει σε έναν ικανοποιητικό βαθμό ακριβή ή στατιστική αυτο-ομοιότητα.

Πολύ ωραίες εικόνες fractal (σε καλές αναλύσεις) υπάρχουν και στο Enchgallery.

Στο Βήμα της Κυριακής 13 Μαΐου παρουσιάζεται μια ενδιαφέρουσα νέα θεωρία:


Είναι το ΣΥΜΠΑΝ φράκταλ;
Την ομοιογενή δομή των γαλαξιών αμφισβητεί ομάδα επιστημόνων, βασιζόμενη στην πληρέστερη ως τώρα χαρτογράφηση του Σύμπαντος. Αν επιβεβαιωθεί ότι το Σύμπαν είναι φράκταλ, η κοσμολογία θα σειστεί εκ θεμελίων...

AMANDA GEFTER




Πέρα, μακριά στον ουρανό, είναι γραμμένο ένα μυστικό, ένα κρυμμένο σχήμα, το οποίο δείχνει με λεπτομέρεια τον αρχικό σχεδιασμό του ίδιου του Σύμπαντος. Η κατανομή της ύλης στο Διάστημα ακολουθεί ένα πρότυπο το οποίο δημιουργήθηκε στην απαρχή του χρόνου και μεγεθύνθηκε σε απίστευτες διαστάσεις στα σχεδόν 14 εκατομμύρια χρόνια της κοσμικής διαστολής. Σήμερα το πρότυπο αυτό σχήμα αρχίζει σιγά σιγά να αποκωδικοποιείται με την ανάλυση χαρτών της κατανομής των άστρων. Τα όσα αποκαλύπτονται θα μπορούσαν να ανατρέψουν τη σύγχρονη κοσμολογία από τα θεμέλιά της. Η κοσμολογία στηρίζεται στο συμπέρασμα ότι, όταν κοιτάζουμε το Σύμπαν στις μεγαλύτερες κλίμακές του, η ύλη είναι σε γενικές γραμμές κατανεμημένη ισομερώς στο σύνολό του. Αυτό αποκαλείται από τους κοσμολόγους «ομοιογενής» δομή. Μια μικρή ομάδα ερευνητών ωστόσο, με επικεφαλής τον στατιστικό φυσικό Λουτσιάνο Πιετρονέρο του Πανεπιστημίου της Ρώμης και του ιταλικού Ινστιτούτου Σύνθετων Συστημάτων, υποστηρίζει ότι το συμπέρασμα αυτό βρίσκεται σε αντίφαση με αυτά που βλέπουμε. Αντιθέτως, ισχυρίζονται, η δομή των γαλαξιών δεν είναι καθόλου ομοιογενής: σε κάποια σημεία υπάρχει πολλή ύλη, σε άλλα όχι. Η κατανομή αυτή της ύλης ακολουθεί πάντα τα ίδια πρότυπα, σε μεγάλες και σε μικρές εκδοχές, σε όποια κλίμακα και αν κοιτάξει κανείς. Με άλλα λόγια, το Σύμπαν είναι φράκταλ.

Η συνέχεια του άρθρου βρίσκεται στο physics4u. Οι τελευταίες παράγραφοι μας αφήνουν με τη γεύση οτι και στον χώρο της επιστήμης ενεργούν δυνάμεις "συντήρησης" έτοιμες να υποβαθμίσουν όποια νέα θεωρία εμφανιστεί, θεωρώντας τις κατεστημένες απόψεις-υποθέσεις-θεωρίες ως αμετακίνητα ή στην καλύτερη περίπτωση δυσκόλως αμφισβητήσιμα, δόγματα:

"Το Σύμπαν δεν είναι φράκταλ", επιμένει ο Hogg, "και αν ήταν φράκταλ θα δημιουργούσε ακόμη περισσότερα προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή". Ένα Σύμπαν δομημένο σε πρότυπα φράκταλ θα τίναζε στον αέρα όλη τη γνωστή κοσμολογία. Οι κοσμολογικές εξισώσεις του Αϊνστάιν θα ήταν οι πρώτες που θα έπρεπε να απορριφθούν, με αμέσως επόμενες στη σειρά τη Μεγάλη Έκρηξη και τη διαστολή του Σύμπαντος.
Η ομάδα του Hogg θεωρεί ότι ώσπου βρεθεί μια θεωρία η οποία να εξηγεί γιατί η συγκέντρωση των γαλαξιών γίνεται σε πρότυπα φράκταλ δεν υπάρχει λόγος να βλέπουμε το ζήτημα σοβαρά. "Η άποψη μου είναι ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε καν να σκεφτόμαστε μια φράκταλ δομή του Σύμπαντος ώσπου να αναπτυχθεί ένα φυσικό φράκταλ μοντέλο", τονίζει. "Αν δεν έχουμε ένα μοντέλο για να το δοκιμάσουμε, είναι σαν να κυνηγάμε ανεμόμυλους".

0 Pietronero, από την πλευρά του, παραμένει εξίσου ακλόνητος. "Είναι γεγονός", επιμένει. "Δεν είναι θεωρία". Λέει ότι τον ενδιαφέρει μόνο αυτό που βλέπει και αυτό που δείχνουν τα στοιχεία και υποστηρίζει ότι οι γαλαξίες είναι φράκταλ ανεξάρτητα από το αν αυτό μπορεί να εξηγηθεί ή όχι.

Όπως φαίνεται, υπάρχει ένα μοντέλο το οποίο θα μπορούσε να εξηγήσει ένα Σύμπαν φράκταλ. Η θεωρία ανήκει σε έναν ελάχιστα γνωστό γάλλο αστροφυσικό, τον Laurent Nottale του CNRS, και λέγεται «σχετικότητα κλίμακας» (Scale Relativity). Σύμφωνα με αυτή η κατανομή του Σύμπαντος είναι φράκταλ επειδή ο ίδιος ο χωροχρόνος είναι φράκταλ. Η θεωρία του Nottale βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο περιθώριο, αν όμως αποδειχθεί ότι το Σύμπαν είναι πραγματικά φράκταλ, πιθανότατα θα βρεθεί στο προσκήνιο. Όλα είναι ανοιχτά και για την επίλυση τους χρειάζονται μόνο περισσότερα στοιχεία, τα οποία και αναμένονται στο εγγύς μέλλον. Προς το παρόν το σχήμα του κόσμου παραμένει ένα μυστήριο κρυμμένο στη λάμψη των αστεριών.

Βέβαια το αίτημα του κυρίου Hogg, να αναπτυχθεί ένα φυσικό μοντέλο, δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρξει προσπάθεια, πράγμα που μοιάζει να είναι γι' αυτόν το πραγματικό αίτημα:

Μη μου τα δόγματα τάραττε!

Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Για το AIDS στην Αφρική (Μέρος 3)

AIDS Dissident: Charles Geshekter, PhD (Part 3 of 3)

Ακολουθεί περιγραφή του τελευταίου μέρους αυτής της παρουσίασης:

Ο ομιλητής θέτει αρχικά ένα σημαντικό ερώτημα, που αφορά την στάση των δημοσιογράφων και των μέσων ενημέρωσης και την ευθύνη τους για την μονομερή ενημέρωση πάνω στο θέμα του AIDS και ειδικότερα όσον αφορά την Αφρική: Κανένας σκεπτικισμός από μέρους τους, καμιά άσκηση κριτικής (εκτός λίγων εξαιρέσεων) για αυτά τα θέματα. Ενώ συχνά αμφισβητούν, κριτικάρουν και δεν δείχνουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε άλλους κλάδους επιστημόνων, επαγγελματιών κλπ, στο θέμα του AIDS δείχνουν ένα είδος συνενοχής και αδράνειας. Επιρρίπτει λοιπόν μεγάλο μέρος της ευθύνης στα μέσα ενημέρωσης για τη έλλειψη σκεπτικισμού και κριτικής αντιμετώπισης και την συνεχή επανάληψη των δεδομένων που παρέχεται σε αυτά από την "ορθοδοξία του AIDS".
Κάποιοι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το AIDS, λόγω αδυναμίας να κατανοήσουν τα γραφόμενα στα ιατρικά περιοδικά, απλά αναμασούν τα συμπεράσματα που γράφονται σε αυτά. Τα διάφορα ινστιτούτα δίνουν στον τύπο δελτία τύπου τα οποία αναπαράγονται από τα μέσα ενημέρωσης.
Επιπλέον μοιάζει οτι τα ΜΜΕ δεν επιθυμούν να ταράξουν τα λιμνάζοντα ύδατα ίσως και για τον λόγο οτι πολλά μέλη τους κερδίζουν βραβεία για τις ανταποκρίσεις τους σχετικά με το AIDS στην Αφρική. Είναι εξωφρενικό το πόσο αφελείς μοιάζουν, χωρίς να ασκούν καμιά κριτική απέναντι στην κυρίαρχη άποψη.
Το ερώτημα είναι αν αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι του τύπου δεν μπαίνουν στον κόπο να εξοικειωθούν με τις αδυναμίες, τις ανακολουθίες ή τις λανθασμένες προβλέψεις του κατεστημένου του AIDS. Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Υπάρχουν και μέλη του τύπου που θέτουν δύσκολες ερωτήσεις και αυτοί δεν είναι πιο σκληρόπετσοι από όλους τους άλλους. Αυτό που συμβαίνει είναι οτι το κατεστημένο του AIDS έχει πετύχει να έχει μια ομοφωνία, που τα περισσότερα μέλη του τύπου δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν.
Ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί δεν εμφανίζονται περισσότεροι άνθρωποι που να υιοθετούν πιο κριτικές θέσεις; Αυτό βέβαια δεν σταματά στο AIDS, συμβαίνει και σε άλλα θέματα, αλλά στην περίπτωση του AIDS έχουμε 25 χρόνια μιας ονομαζόμενης επιδημίας, 25 χρόνια απεριόριστων χρημάτων να ξοδεύονται γι' αυτό, και ακόμα δεν έχουν τίποτα σοβαρό να δείξουν. Όταν απευθύνεται το αίτημα προς τους ερευνητές του AIDS στην Νότιο Αφρική, να επιδείξουν ένα ερευνητικό έργο με προσαρτημένη μια αποτίμηση, έναν προϋπολογισμό, ένα σύνολο στόχων το οποίο να πέτυχε αυτά που στόχευε να πετύχει, τότε δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτα. Σαν να πρόκειται για κάτι που δεν επιτρέπεται να έχει τέλος αλλά θα συνεχίζεται ασταμάτητα.
Αυτό λοιπόν που κάνουν οι αμφισβητίες είναι οτι απειλούν την ακεραιότητα και το μέλλον ενός μεγάλου αριθμού ερευνητών και ανθρώπων του τύπου και αυτοί δεν επιτρέπουν κάτο τέτοιο.

Ο Geshekter θέτει το ερώτημα στον εαυτό του τι να συστήσει στους φοιτητές του, στους ανθρώπους του τύπου και στο κοινό. Πού να κατευθυνθούν, τι να σκεφτούν; Τους συνιστά λοιπόν να "ξαναεπισκεφτούν" την κατάσταση που ίσχυε στην Αφρική στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με αρχές της δεκαετίας του 1980 και να εντοπίσουν το περιβάλλον από το οποίο προέκυψε η ονομαζόμενη επιδημία AIDS. Τους παροτρύνει να μελετήσουν στέρεες μελέτες για την πολιτική οικονομία, την κατάρρευσή της στην Αφρική, την μείωση τιμών των εξαγομένων αγροτικών προϊόντων, τον αυξανόμενο αριθμό κοινωνικών αναταραχών, εμφυλίων πολέμων στην Αφρική, τους αυστηρούς περιορισμούς που τέθηκαν για βασικές υπηρεσίες στην Αφρική από το International Monetary Fund και την παγκόσμια τράπεζα (world bank). Έτσι θα μπορέσουν να βρεθούν ιστορικοί και οικονομικοί δείκτες που δείχνουν καθαρά γιατί δεν χρειάζεται να εισαχθεί κάποια αναφορά στα τροπικά δάση, στην συμπεριφορά που έχουν οι πόρνες, στους οδηγούς φορτηγών και σε κάθε είδους φαντασιόπληκτους μύθους του Ισημερινού, προκειμένου να γίνει κατανοητό γιατί οι ζωές των Αφρικανών άρχισαν να επιδεινώνονται την δεκαετία του 1980.
Ο ομιλητής προτείνει μια παλιομοδίτικη θεραπεία για την ορθοδοξία του AIDS: Πηγαίνετε και κάνετε λίγο διάβασμα! Κριτικό διάβασμα της Αφρικανικής ιστορίας, του πολιτισμού και της πολιτικής οικονομίας. Αν το κάνετε αυτό, μας λέει, θα δείτε οτι η μόρφωση, οι δεύτερες σκέψεις, οι προσεκτικοί συλλογισμοί, η λογική, τέτοιου είδους πράγματα είναι οι ικανότητες που χρειαζόμαστε ώστε τουλάχιστον να εγείρουμε αμφιβολίες, να ενθαρρύνουμε τον σκεπτικισμό, και να κάνουμε καινούριες σκέψεις για το τι πραγματικά κάνει τους Αφρικανούς να αρρωσταίνουν. Η θεραπεία του AIDS στην Αφρική βρίσκεται κοντά σε μια εναλλακτική υπόθεση για το τι έκανε αρχικά τους Αφρικανούς να αρρωσταίνουν. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι πριν δώσουν κι άλλα χρήματα σε αυτούς του οργανισμούς για το AIDS.

Στη συνέχεια θίγει το ζήτημα των "διασημοτήτων" (Ελίζαμπεθ Τέϊλορ, Τομ Κρούζ, Μπάνο, Μαντόνα, Σερ) που έχουν επιστρατευτεί στην προπαγάνδα AIDS. Αυτοί έχουν μετατραπεί σε "αυθεντίες" πάνω σε θέματα τα οποία κατά πολύ ξεπερνούν τις ικανότητές τους. Καλό θα ήταν να αφοσιωθούν σε αυτά που γνωρίζουν καλύτερα και να αφήσουν τα άλλα πράγματα στους επιστήμονες, τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη δημόσια υγεία, τους ακαδημαϊκούς, τους δημοσιογράφους που ασκούν κριτική, και τους ανθρώπους που έχουν εντρυφήσει στο βιβλιογραφικό υλικό και όχι απλά διάβασαν τα δελτία τύπου.

Κλείνοντας, ο Charles Geshekter μας δίνει ένα γενικότερο πλαίσιο για την άσκηση της κριτικής και ελεύθερης σκέψης, γενικότερα, και όχι μόνο όσον αφορά το AIDS στην Αφρική:

Ένα ερώτημα που συχνά εγείρεται είναι, ποιό υπήρξε το όφελος από όλα τα δισεκατομμύρια των δολαρίων που ξοδεύτηκαν στον ονομαζόμενο πόλεμο του AIDS στην Αφρική. Δεν θα μπορούσαν αυτά τα χρήματα να είχαν ξοδευτεί κάπου αλλού;
Η σύντομη απάντηση είναι οτι βεβαίως τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί πιο αποτελεσματικά και με έναν πιο βασικό τρόπο οπουδήποτε αλλού. Μια εξήγηση είναι οτι ο λόγος που τα χρήματα δεν ξοδεύτηκαν εκεί είναι επειδή αυτό έχει γίνει ένα "κάλεσμα", ένα είδος αγώνα: "πόλεμος κατά του AIDS". Οι άνθρωποι που πιστεύουν σ' αυτό που κάνουν, δεν μπορούν με ελεύθερη συνείδηση να κάνουν μια αντίθετη σκέψη.
Είναι αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν νοοτροπία του ταμπού.
Το να διατηρείς κριτική σκέψη ενώ είσαι μέσα στην ορθοδοξία του AIDS είναι ενάντια στους κανόνες.
Πρόκειται για ταμπού. Γιατί σημαίνει ή υπαινίσσεται ότι στρέφεις την πλάτη στους ανθρώπους που υποτίθεται οτι βοηθάς. Έτσι η βασική κριτική στην ορθοδοξία του AIDS προήλθε από επιστήμονες, ακαδημαϊκούς σαν κι εμένα, ή ακτιβιστές που δεν είναι υπόχρεοι στην κατήχηση. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι στις φαρμακευτικές εταιρείες. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι σ' αυτή την θεωρία. Στεκόμαστε απ' έξω και, όπως είναι το σωστό να κάνουν οι επιστήμονες, θέτουμε δύσκολες ερωτήσεις. Και μήπως παίρνουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις μας; Απολύτως όχι! Παίρνουμε αναφορές σε δικτυακές τοποθεσίες. Αν θέσεις βασικές ερωτήσεις θα κατασπιλωθείς, θα σε δαιμονοποιήσουν όπως ανακάλυψε ο Θάμπο Μπέκι. Η θεωρητική απάντηση είναι οτι τόσα πολλά διακυβεύονται, τόσες υπολήψεις, κοινωνικές θέσεις, τόσο πολλά χρήματα άγονται σε αυτή την υπόθεση οτι HIV=AIDS που είναι κυριολεκτικά αδύνατο για τα μέλη της ορθοδοξίας να σταθούν και να πουν:

_Τα κάναμε όλα λάθος!

Δεν μπορούν να το πουν αυτό. Το μόνο πράγμα που μπορούν να πουν είναι:

_Είναι πιο περίπλοκο απ' ότι είχαμε σκεφτεί

Και έτσι μου αρέσει να λεω στην εκπαίδευσή μου σαν ιστορικός οτι ο ρόλος του ιστορικού είναι να ελαχιστοποιεί το πλήθος των ψευδών. Αυτό προσπαθώ να κάνω σε αυτή την τρομακτική υπόθεση σχετικά με αυτό που προκαλεί αρρώστια στους Αφρικανούς. Να ελαχιστοποιήσω τα ψεύδη που έχουν ειπωθεί σχετικά. Και όπως έχουν πει και άλλοι, δεν θα θεραπεύσουμε ποτέ το AIDS αν δεν θεραπεύσουμε πρώτα την έρευνα. Δεν ξέρω αν είναι μπορετό για τους ανθρώπους που κάνουν έρευνα για το AIDS να κάνουν ποτέ πίσω και να πουν αυτό που πρέπει να ειπωθεί, το οποίο είναι:

_Κάναμε ένα μεγάλο λάθος

Αυτό νομίζω πραγματικά θα υπονόμευε την εκτίμηση και την υποστήριξη του κοινού για μεγάλα επιστημονικά εργαστήρια και για την πανεπιστημιακή επιστήμη. Και αν ήμουν στην θέση τους δεν θα ήθελα να πρέπει να απαντήσω σε ανθρώπους όπως στον Gary Null ή στον εαυτό μου για αυτό το θέμα.

← Μέρος 2

Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

Για το AIDS στην Αφρική (Μέρος 2)

AIDS Dissident: Charles Geshekter, PhD (Part 2 of 3)


Ακολουθεί η ομιλία του Charles Geshekter σε μετάφραση:

Συχνά τίθεται το ερώτημα αν υπάρχει ένας συσχετισμός ανάμεσα στο AIDS και τη φτώχεια. Οι άνθρωποι αναρωτιούνται αν το AIDS διαδίδεται στην Αφρική εξ αιτίας της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Λογικά θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί οι περιπτώσεις AIDS μεταξύ πλουσίων είναι τόσο σπάνιες - έως ανύπαρκτες - στην Νότιο Αφρική είτε πρόκειται για μαύρους είτε για λευκούς Ευρωπαίους, Ινδούς ή από άλλες εθνικότητες. Η απάντηση είναι κατά τη γνώμη μου πως ανάμεσα σε οικονομικά ευκατάστατους ανθρώπους ή της μεσαίας τάξης, επιχειρηματίες, επαγγελματίες κλπ, αν έχεις τα συμπτώματα που ορίζουν μια "περίπτωση AIDS", δηλαδή υψηλό πυρετό ή επίμονο βήχα ή διάρροια ή απώλεια βάρους, αυτοί οι άνθρωποι εξ ορισμού θα πάνε σε έναν γιατρό, θα αναζητήσουν ιατρική θεραπεία. Συνήθως δεν θα αντιμετωπιστούν σαν ασθενείς με AIDS, αλλά για τα συμπτώματα που θα δηλώσουν. Αλλά για τους φτωχούς Αφρικανούς η υπόθεση – αξίωμα είναι οτι αυτά τα συμπτώματα προέκυψαν εξ αιτίας της σεξουαλικότητάς τους, της σεξουαλικής τους συμπεριφοράς δηλαδή. Το AIDS στην Αφρική λειτουργεί σαν ένας περισπασμός από τα κύρια ζητήματα της ηπείρου, δηλαδή την καλύτερη διατροφή, το πόσιμο νερό, τις κατάλληλες μεθόδους διαχείρισης των λυμάτων, και αντ’ αυτών ρίχνει την ευθύνη και το βάρος στους ίδιους τους Αφρικανούς και την δήθεν αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά τους.
Έτσι επιτυγχάνεται μια απίστευτη παράκαμψη και αποφεύγονται ολωσδιόλου αυτά τα δυσκολότερα και έντονα προβλήματα που έχουν να κάνουν με το γιατί η Αφρική είναι τόσο φτωχή, γιατί οι κάτοικοί της υποφέρουν τόσο τραγικά.

Για να βρεθούν οι "περιπτώσεις HIV", οι ερευνητές ψάχνουν σε καταυλισμούς προσφύγων. Οι πρόσφυγες είναι ήδη σε δεινή κατάσταση: δεν είχαν σωστή τροφή για εβδομάδες, πιθανότατα είναι ασθενείς με έναν συνδυασμό από διάφορα δεινά και αρρώστιες, και αν έχετε ήδη γνώση της αναξιοπιστίας αυτών των τεστ HIV, θα έλεγα ότι οι πιθανότητες να την αξιοποιήσετε στην πράξη θα πολλαπλασίαζαν με ένα τεστ HIV για εύρεση αντισωμάτων σε κάποιον από τους τροφίμους σε καταυλισμό προσφύγων: θα παίρνατε θεαματικούς αριθμούς. Αν η επόμενη κίνησή σας ήταν να συστήσετε την χορήγηση των συγκεκριμένων τοξικών φαρμάκων στους ανθρώπους αυτούς, θεωρώ ότι θα διαπράττατε ανάρμοστο έγκλημα.

Μια άλλη άποψη για όλα αυτά, και το παρατήρησα αυτό όταν ήμουν στην Νότιο Αφρική το 1999 και 2000, είναι το ότι θεωρήθηκε δεδομένο για τους ερευνητές του AIDS πως οι Αφρικανοί της Νοτίου Αφρικής εφαρμόζουν ευρέως αχαλίνωτες σεξουαλικές συμπεριφορές, ότι δεν υφίσταται περιορισμός τους με τον γάμο, και ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες ήταν που οδηγούσαν στην λεγόμενη επιδημία HIV ή HIV-AIDS. Ταξίδεψα στη χώρα των Ζουλού που λέγεται Kwa Zulu – NATAU (Κουά Ζούλου Νατάου), μια από τις 9 επαρχίες στην Νότιο Αφρική. Αυτή είναι η πιο εκχριστιανισμένη περιοχή, η πιο "καθώς πρέπει" επαρχία από όλες κατά την γνώμη μου. Οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με αυτό που ονομάζεται κουλτούρα του σεξ, ή αλλιώς ένα είδος εμμονής με το σεξ που εντοπίζεται μόνο στις ευρωπαϊκές κοινότητες της Νότιας Αφρικής.

Αν θέλουμε να δούμε την πραγματικά ελεύθερη, απροκάλυπτη, επιθετική σεξουαλική συμπεριφορά στην Νότιο Αφρική, θα πάμε στις βόρειες ακτές του Durban όπου θα δούμε σέρφερς, ναρκομανείς, πόρνες, οίκους ανοχής, θα πάμε στα ανατολικά προάστια της Cape Town, σε κατασκηνώσεις, και εκεί θα βρούμε μια διεθνή κοινότητα από θιασώτες του ελεύθερου σεξ. Αλλά θα βρούμε AIDS εκεί; Οχι! Δεν θα βρούμε AIDS εκεί. Διότι απλούστατα ο συσχετισμός ανάμεσα στο AIDS και την σεξουαλική συμπεριφορά, παρότι εξ αρχής θεωρήθηκε δεδομένος, δεν αντέχει σε κοντινή εξέταση της πραγματικότητας.

Νομίζω ότι αν θέσουμε την ερώτηση "πού βρίσκεται το AIDS στην Αφρική και πού δεν βρίσκεται το AIDS στην Αφρική;" θα πρότεινα μια απάντηση με ελεύθερη (εκτός χαρτοφυλακίου) σκέψη. Δεν πιστεύω ότι συνδέεται το AIDS με οποιονδήποτε τρόπο στην σεξουαλική συμπεριφορά των ανθρώπων. Έχω καταλήξει στην πεποίθηση, και υπάρχουν πολύ ισχυρές αποδείξεις γι’ αυτό, ότι υπάρχει ένας συσχετισμός ανάμεσα στο πλήθος των "ερευνητών του AIDS" ή των "ακτιβιστών του AIDS" ή των "επιστημόνων του AIDS" σε μια συγκεκριμένη περιοχή της Αφρικής και τον αριθμό των περιπτώσεων AIDS που είναι πιθανό να βρεθούν εκεί. Πού βρίσκονται λοιπόν οι περιοχές στην Αφρική στις οποίες συγκεντρώνονται οι ερευνητές του AIDS;
Στην Νότιο Αφρική, στην Ουγκάντα, στην Κένυα, στην Τανζανία: πολλές υποτιθέμενες περιπτώσεις AIDS! Πολλοί άνθρωποι τους οποίους ονόμασαν οροθετικούς.

Που δεν βρίσκονται ερευνητές AIDS στην Αφρική; Δεν τους βρίσκεις σε μέρη σαν την Σομαλία, δεν τους βρίσεις να εργάζονται σε μέρη όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, δεν βρίσκεις κάποιον από αυτούς στο Σουδάν, δεν τους βρίσκεις στο Τσάντ, δεν τους βρίσκεις στην Μπουρκίνα Φάσο, δεν θα τους βρείτε στην Αλγερία ή στο Μαρόκο ή στην Αίγυπτο. Και γνωρίζουμε όλοι ότι σε αυτές τις χώρες δεν θα βρούμε πολλές "περιπτώσεις AIDS".

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις, όσον αφορά την επιστημονική διαμάχη σχετικά με το AIDS στην Αφρική, εμφανίστηκε όταν ο Tabu Umbeki (* συνήθως γράφεται Thabo Mbeki – Tάμπο Μπέκι) βρέθηκε στην κεφαλή της ηγεσίας της Νοτίου Αφρικής. Τον Ιούνιο του 1999 διαδέχθηκε τον Νέλσον Μαντέλα.

Ο Τάμπο Μπέκι

Ο Τάμπο Μπέκι έχει σπουδές οικονομολόγου, είναι εξαιρετικά ικανός στους αριθμούς, στην στατιστική. Βρίσκεται στην κορυφή του κράτους της πιο περίπλοκης, και οικονομικά – βιομηχανικά ανεπτυγμένης χώρας της Αφρικής. Θέματα σχετικά με το AIDS και τον HIV δεν φαίνονταν λογικά στον Θάμπο Μπέκι. Αρχισε να χρησιμοποιεί τις ικανότητές του για κριτική σκέψη, την αγάπη του για την επιστήμη και την ευθύνη του σαν ηγέτη, για την υγεία και την καλή κατάσταση του λαού του, προκειμένου να διαπιστώσει αν υπήρχε πιθανόν κάποια άλλη εξήγηση για αυτά τα ποσοστά HIV για τις "περιπτώσεις AIDS" στην Νότιο Αφρική.
Φοβάμαι οτι αυτό που ο πρόεδρος Μπέκι απέτυχε να συνειδητοποιήσει ήταν ότι το να συζητά την φαρμακευτική αγωγή ή τις εξετάσεις (τεστ) ή το πλήθος των "περιπτώσεων AIDS" δεν είναι μια επιστημονική διαμάχη. Δεν είναι κάτι που υποστηρίζεται σε μια ακαδημαϊκή ανταλλαγή απόψεων. Αυτό που πέτυχε ήταν να στρέψει εναντίον του τη "σφηκοφωλιά" μιας ομάδας φανατικών θρησκευόμενων: η διεθνής "Ορθοδοξία του AIDS" συμπεριφέρεται με έναν τρόπο κατά πολύ όμοιο με τους Ευαγγελιστές, που προσηλυτίζουν, που είναι απολύτως αφοσιωμένοι στα πιστεύω τους, και που θα επετίθεντο, θα δυσφημούσαν και θα δαιμονοποιούσαν τον οποιονδήποτε τολμούσε να αντικρούσει αυτό που οι ίδιοι κρατούν σαν πολύτιμο θησαυρό. Αυτό ακριβώς έκανε ο Τάμπο Μπέκι. Δεν νομίζω οτι ήταν προετοιμασμένος για την φανατισμένη, οργανωμένη, ενορχηστρωμένη επίθεση, που εξαπολύθηκε εναντίον του μόνο και μόνο σκέφτηκε να θέσει κάποιες πολύ απλές ερωτήσεις:

  • Γιατί το AIDS ορίζεται με διαφορετικό τρόπο στην Αφρική;
  • Πώς γνωρίζουμε ότι αυτή η φαρμακευτική αγωγή δεν βλάπτει τους ανθρώπους; Υποτίθεται οτι πρέπει να τους βοηθά.
Και έτσι βρέθηκε τελικά σε αυτήν την απολύτως αδιέξοδη κατάσταση, όπου δεν μπορεί κάποιος να βγει νικητής, αφού όσοι ηγέτες Αφρικανικών κρατών τον εκτιμούν, τον εμπιστεύονται και τον θαυμάζουν φοβήθηκαν να βρεθούν αντιμέτωποι με τους διεθνείς οργανισμούς του AIDS και είδαν τον τρόπο με τον οποίο χλευάστηκαν τόσο εκείνος, όσο και ο υπουργός υγείας και το συμβούλιό του. Είναι κρίμα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τα βίντεο της Διεθνούς Συμβουλευτικής Ομάδας (International Advisory Panel) που συγκάλεσε ο πρόεδρος Μπέκι το 2000, όπου ήμουν μέλος κι εγώ, και ξέρω ότι όλες οι συνεδριάσεις βιντεοσκοπήθηκαν. Εχουμε εκεί ένα καλό παράδειγμα του τι συμβαίνει στην πράξη όταν η "Ορθοδοξία του AIDS" βρίσκεται αντιμέτωπη με τους πιο αυστηρούς κριτές της. Δεν θα ήταν προς τιμήν των υποστηρικτών της "ορθοδοξίας" του AIDS ένα τέτοιο βίντεο.

Το ερώτημα που προκύπτει πάλι είναι τι συμβαίνει με ασθενείς σε κλινικές στην Αφρική. Οι γιατροί ανακαλύπτουν ότι έχουν ελλείψεις σε βασικό φαρμακευτικό υλικό, με λίγο προσωπικό, ανακαλύπτουν ότι ο προϋπολογισμός τους έχει εξανεμιστεί τα τελευταία δεκαπέντε - είκοσι χρόνια, αλλά υπάρχει αφθονία χρημάτων για να διανέμεται έντυπο υλικό για το AIDS, προφυλακτικά και - το πιο βλαβερό κατά τη γνώμη μου - η αποκαλούμενη φαρμακευτική αγωγή για το AIDS. Ένας τρόπος να δούμε τα αποτελέσματα όσων συμβαίνουν, θα μπορούσε να είναι βλέποντας την ταινία "Ο επίμονος κηπουρός" (the constant gardener) του John Le Carre. Εκεί βλέπεις την πανίσχυρη επιρροή των διεθνών φαρμακευτικών εταιρειών, που αποκαλούνται "big pharma". Οι γιατροί αγωνίζονται σε έναν δύσκολο αγώνα στο πλευρό των ασθενών, προσπαθώντας να κάνουν αυτό που μοιάζει να είναι το καλύτερο.


← Μέρος 1
→ Μέρος 3

Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Για το AIDS στην Αφρική (Μέρος 1)

AIDS Dissident: Charles Geshekter, PhD (Part 1 of 3)


Σύντομη παρουσίαση της ομιλίας του Charles Geshekter:

Τι ορίζουμε σαν AIDS στην Αφρική; Από το 1985 επισήμως ορίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως μια ομάδα κλινικών συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνουν επίμονο ξηρό βήχα, υψηλό πυρετό, διάρροια για δυο εβδομάδες, 10% απώλεια σωματικού βάρους σε μια περίοδο δυο μηνών... Αυτό μετράνε για να ορίσουν μια περίπτωση AIDS στην Αφρική. Αυτά τα συμπτώματα όμως είναι κλασικά της κακής διατροφής, φυματίωσης, ελονοσίας.

Οι ερευνητές τους AIDS ενιδιαφέρονται πολύ λίγο για το τι ακριβώς μετράνε.

Στις τελευταίες στατιστικές της Νότιας Αφρικής δεν κρατούν στατιστικά για AIDS αλλά για ... hiv ασθένειες.

Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη οτι οι άνθρωποι πεθαίνουν από AIDS.

Στην Νότια Αφρική αυτές οι hiv ασθένειες εντοπίζονται στις περιοχές των αποκαλούμενων μπαντού (παλαιότερα θύματα του απαρτχάιντ).

Για καμία χώρα της Αφρικής δεν υπάρχουν προηγούμενες αξιόπιστες στατιστικές σχετικά με τις αιτίες θανάτου των κατοίκων. Δεν μπορεί να υπάρξει λοιπόν σύγκριση των τωρινών αιτίων θανάτου με αυτές στο παρελθόν.

Όλα όσα μας λένε για το AIDS στην Αφρική αρχίζει με αριθμούς και σχετίζεται με αριθμούς, αίμα, θάνατο και σεξ – ότι δηλαδή "πουλάει" στα MME.

Ομως ποιές είναι οι πηγές αυτών των αριθμών; Ποιός δημιούργησε τη στατιστική, γιατί και με ποιό σκοπό; Ένας νέος όρος επινοήθηκε για την Αφρική για να εξηγήσει τα κακώς κείμενα. Δηλαδή, ενώ οι Αφρικανοί πεθαίνουν από κακή διατροφή, φυματίωση, ελονοσία, φτώχεια, ανεργία, κοινωνικές ταραχές,... είναι πολύ εύκολη και σκληρή θεωρία οτι αν αλλάξουν σεξουαλική συμπεριφορά, αν βάλουν προφυλακτικά ή αν κάνουν περιτομή θα είναι η απάντηση στο AIDS ή αν τους εφοδιάσουμε με ένα εξαιρετικά τοξικό φάρμακο. Αυτός είναι ένας εύκολος τρόπος να συγκαλυφθούν τα πραγματικά αίτια που προκαλούν τις ασθένειες στην Αφρική.

Αυτή η κατάσταση χειροτερεύει αλλά όχι λόγω σεξουαλικής συμπεριφοράς. Οδηγούμαστε σε ρατσιστικές και σεξιστικές λογικές. Οι ισχυρισμοί αυτοί συχνά προέρχονται από τους "ερευνητές" του AIDS, και μας φέρνουν πολλά χρόνια πίσω. Νοοτροπίες που ίχυαν 100 χρόνια πριν επανέρχονται στο προσκήνιο από τους ερευνητές του AIDS.

Είναι καιρός οι άνθρωποι να κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Δεν είναι αργά να αλλάξουμε ή να διορθώσουμε κάτι που είναι μια από τις μεγαλύτερες ιατρικές απάτες του εικοστού, και τώρα είμαστε στον εικοστό πρώτο, αιώνα.

Πρέπει να διαχωριστεί ο όρος hiv από αυτό που λέγεται AIDS. Το πρώτο προκύπτει ως αποτέλεσμα ενός τέστ ενώ το άλλο είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων. Τα αποκαλούμενα hiv τεστ στην Αφρική γίνονται σε έγκυες γυναίκες και η εγκυμοσύνη είναι ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που παράγουν εσφαλμένα αποτελέσματα του hiv τεστ (όπως εσφαλμένα αποτελέσματα του hiv τεστ μπορεί να προκύψουν μετά από εμβόλιο ηπατίτιδας, η λόγω φυματίωσης η ελονοσίας κλπ). Η Αφρική είναι το τέλειο μέρος για να προκύπτουν θετικά hiv αποτελέσματα.

Ο ασθενής που έχει διάρροια πρέπει να αντιμετωπίζεται με αγωγή κατά της διάρροιας, ένας ασθενής με πυρετό να αντιμετωπίζει τον πυρετό κλπ και όχι το AIDS. Τώρα όλες οι ασθένειες στην Αφρική ονομάζονται ... AIDS.

→ Μέρος 2

Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

Το ΥΠΕΠΘ και το Χρονικό μιας Χαμένης Δημοπρασίας - Χειρόγραφα της Επανάστασης του '21 Περιέρχονται σε Άγνωστο Πλειοδότη

Τα παρακάτω άρθρα, τα οποία παρατίθενται με τη σειρά που προτείνονται από το in.gr, καταγράφουν μια ακόμα αποτυχία της Ελληνικής Κυβέρνησης στον αγώνα για την ανάκτηση σημαντικών εθνικών κειμηλίων.

07/05/07
Στο σφυρί σπάνια ντοκουμέντα


Η δημοπρασία περιλαμβάνει 113 έγγραφα

Ανέκδοτα ντοκουμέντα για τα πρώτα χρόνια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας κατά των Τούρκων, την Πολιορκία του Μεσολογγίου και τα δημοσιονομικά του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, πρόκειται να δημοπρατηθούν, με τιμή εκκίνησης τις 20.000 ευρώ, στις 9 Μαΐου στο Μόναχο, από τον οίκο δημοπρασιών Χέρμαν.

Η δημοπρασία θα γίνει και μέσω Ίντερνετ. Σύμφωνα με τα Νέα, πρόκειται για 113 έγγραφα στην ελληνική γλώσσα, με επιστολές επωνύμων, κατάστιχα, δύο ελληνικές εφημερίδες, τέσσερα τουρκικά χειρόγραφα και ένα σπάνιο βιβλίο τα οποία θα διατεθούν ως σώμα.

Ανάμεσα στα έγγραφα περιλαμβάνεται και ένα ανυπόγραφο, άγνωστο μέχρι σήμερα, σχέδιο επιστολής από τους αρχηγούς της Επανάστασης «Προς τον Μεγαλειότατο της Μεγάλης Βρετανίας». Εκείνο που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε είναι πως ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο οποίος είχε αντιληφθεί την αλλαγή στρατηγικής της Μεγάλης Βρετανίας, είχε στείλει άλλη επιστολή προς το Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, στην οποία ανέφερε: «Σας προσφέρουμε διαρκή συμμαχία αν σώσετε την Ελληνική Επανάσταση».

Το πρώτο χρονολογικά ντοκουμέντο της δημοπρασίας είναι μια πρώτη σειρά επιστολών με ημερομηνία 8 Ιανουαρίου 1823 που υπογράφεται από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο από το Μεσολόγγι προς τους πολίτες της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς, και τους αρχηγούς της Επανάστασης στην Πελοπόννησο.

Περιλαμβάνεται ακόμη πολύτιμο υλικό, με σημαντικές πληροφορίες για την εποχή της Επανάστασης και της ίδρυσης του πρώτου ελληνικού κράτους, με μυστικές πληροφορίες για τις μορφές-κλειδιά του αγώνα, όπως ο Γεώργιος Κουντουριώτης, και τους αγωνιστές όπως ο Γεώργιος Πραΐδης, οι Ηλίας Χρυσοσπάθης, Πανούτσος Νοταράς, Νέγρης, Ιωάννης Κωλέττης, Νάσος Φωτομάρας, Αναστάσιος Τσαμαδός, Γιωργάκης Μαυρομιχάλης, Νικόλαος Λεβίδης, Αναγνωσταράς κ.ά.

Τέλος, θα δημοπρατηθούν η τελευταία επιστολή που έγραψε «Προς τους Κυρίους» ο Υδραίος ναυμάχος Αναστάσιος Τσαμαδός, λίγο πριν από τον θάνατό του στη ναυμαχία κατά του Ιμπραήμ στη Σφακτηρία, και η επιστολή του μετέπειτα υπουργού Ναυτικών Νικολάου Λεβίδη προς τους πολίτες της Ζακύνθου σχετικά με έναν έρανο για τις χήρες και τα ορφανά της Σφαγής των Ψαρών.

26/03/07
Πρώτα η πιστοποίηση γνησιότητας
Παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας στη δημοπρασία χειρογράφων της Επανάστασης του '21



Η υπουργός Παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου

Στην επικείμενη δημοπράτηση των χειρογράφων του 1821 στο Μόναχο από τον οίκο Hermann Historica παρενέβη τη Δευτέρα το υπουργείο Παιδείας, τονίζοντας ότι το Γενικά Αρχεία του Κράτους, υπηρεσία υπαγόμενη απευθείας στην υπουργό Παιδείας, είναι η μόνη αρμόδια υπηρεσία για τη συγκέντρωση και διάσωση χειρογράφων που αναφέρονται στην ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του ελληνικού έθνους.

Σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Παιδείας αναφέρει ότι η κ. Γιαννάκου ζήτησε από τη γενική πρόξενο της Ελλάδος στο Μόναχο να αποστείλει πλήρη φάκελο στοιχείων για την αυθεντικότητα των χειρογράφων στην αρμόδια ειδική γραμματέα του υπουργείου Παιδείας για θέματα Γενικών Αρχείων, Βιβλιοθηκών, «προκειμένου να προχωρήσει άμεσα η διαπραγμάτευση για την επιστροφή στη χώρα μας των πολυτίμων ιστορικών κειμηλίων».

Το αρχείο που πρόκειται να δημοπρατηθεί αφορά στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, της οποίας ο κύριος «κορμός» των αρχείων (400.000 έγγραφα) βρίσκονται στην κεντρική υπηρεσία των Γενικών Αρχείων μαζί με σημαντικό αριθμό εγγράφων από την περίοδο του Μεσολογγίου (1825-1826).

Η δημοπρασία είναι προγραμματισμένη για τις 9 Μαΐου και η τιμή εκκίνησης ορίστηκε στα 20.000 ευρώ. Η δημοπρασία, που θα γίνει και μέσω Ίντερνετ, αφορά 113 έγγραφα στην ελληνική γλώσσα, επιστολές επωνύμων, κατάστιχα, δύο ελληνικές εφημερίδες, τέσσερα τουρκικά χειρόγραφα και ένα σπάνιο βιβλίο, τα οποία θα διατεθούν ως σώμα.


09/05/07
Πλειοδότησε Έλληνας (;) ιδιώτης
Δεν κατόρθωσε το υπουργείο Παιδείας να αποκτήσει χειρόγραφα της Επανάστασης του '21




Δεν συνοδεύτηκε από επιτυχία η προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να αποκτήσει τη συλλογή ιστορικών εγγράφων του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Στ.Λεβίδη, που περιλάμβανε 120 έγγραφα των ετών από το 1823 έως το 1862.

Όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Παιδείας, «η δημοπρασία διεξήχθη στο Μόναχο, από τον Οίκο Hermann Historica, και πριν από αυτή η υπουργός Παιδείας Μ.Γιαννάκου είχε συστήσει επιτροπή εμπειρογνωμόνων από θεσμικούς φορείς της Πολιτείας, η οποία, αφού εξέτασε και αποφάνθηκε θετικά για τη γνησιότητα των εγγράφων, αποτίμησε την αξία της συλλογής έως 40.000 ευρώ, διπλάσια από την τιμή εκκίνησης του οίκου».

Κατά τη διαδικασία της δημοπρασίας, η ελληνική αντιπροσωπεία αντιμετώπισε ως πλειοδότη άγνωστο άτομο, το οποίο συμμετείχε μέσω τηλεφώνου, ανεβάζοντας την τιμή του δημοπρατούμενου αρχειακού υλικού με «χτυπήματα» της τάξης των 5.000 ευρώ έκαστο. «Το αποτέλεσμα» σημειώνει το υπουργείο, «ήταν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η τιμή να ανέλθει στις 105.000 ευρώ, με εμφανή τάση της συνεχούς αύξησης του ποσού».

Η ελληνική αντιπροσωπεία εκτίμησε αυτομάτως ότι η τελευταία αντιπροσφορά των 105.000 ευρώ, στην οποία προστίθεται και η προμήθεια του οίκου, ύψους 23%, ανέβαζε τελικά το ποσό στις 125.000 ευρώ, ήταν ήδη υπερβολικά υψηλή και σε πλήρη αναντιστοιχία με την πραγματική αξία της συλλογής.

«Η τελική ελληνική προσφορά, ανερχόμενη στο τριπλάσιο της πραγματικής αξίας της συλλογής, δηλαδή στο ποσό των 125.000 ευρώ, υπογραμμίζει την αταλάντευτη βούληση της Πολιτείας, που εκφράσθηκε μέσα από τους εκπροσώπους της, για την απόκτηση της εν λόγω αρχειακής συλλογής» αναφέρεται ακόμη στην ανακοίνωση του υπουργείου.

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Ο πλειοδότης παραμένει άγνωστος, αφού ο Οίκος Hermann Historica δεν ανακοίνωσε το όνομά του. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που συνέλεξε εκ των υστέρων η ελληνική αντιπροσωπεία, ο πλειοδότης ήταν 'Ελληνας και έλαβε τηλεφωνικά μέρος στη δημοπρασία από περιοχή εκτός Αθηνών».

»Αν αυτό αληθεύει, η ελληνική αντιπροσωπεία εκφράζει τη βαθιά πικρία της, διότι ο Έλληνας πλειοδότης και σημερινός κάτοχος της αρχειακής συλλογής αντιπαρατέθηκε, για λόγους 'συλλεκτικής λογικής' (;) σε θεσμούς της Πολιτείας και στους μόνους, κατά νόμο, αρμόδιους φορείς για τη συγκέντρωση, διάσωση, φύλαξη, συντήρηση, ταξινόμηση και διάθεση στην έρευνα του αρχειακού πλούτου της χώρας και της ιστορικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, όπως είναι τα Γενικά Αρχεία του Κράτους».

Κυριακή 6 Μαΐου 2007

Αμερική: Εκκλησία και Σκάνδαλα Παιδεραστίας (συνέχεια)

Στο Βήμα της Κυριακής σήμερα διαβάζουμε νέο άρθρο, που αφορά την ίδια υπόθεση των σκανδάλων παιδεραστίας, τα οποία ταλανίζουν εδώ και αρκετό καιρό απ' ότι φαίνεται την Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος προσπαθεί να περιοριστεί ο αρνητικός αντίκτυπος για την Ορθόδοξη Εκκλησία ενώ έχει καταβάλει αποζημιώσεις 8,3 εκατ. δολαρίων για παλαιότερες ιστορίες που τώρα βγαίνουν στο φως

Νέες υποθέσεις παιδεραστίας στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής

Δύο άνδρες κατέθεσαν μήνυση εναντίον ιερέα για σεξουαλική κακοποίηση που συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του '80


Β. ΝΕΔΟΣ


Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να διαχειριστεί δύσκολες υποθέσεις που συνέβησαν προτού αναλάβει ο ίδιος τα ηνία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Επάνω, η πρώτη σελίδα της μήνυσης που κατέθεσαν δύο άνδρες από το Τέξας εναντίον του ιερέα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στο Ντάλας


Στο τέλος του 2005 μια ηλικιωμένη Αμερικανίδα ζήτησε από τον γιο της να βαπτίσει το εγγόνι της στην ορθόδοξη εκκλησία του Ντάλας. Ο 35χρονος πατέρας αρχικά αρνήθηκε να βαπτίσει το παιδί του, στη συνέχεια ξέσπασε σε λυγμούς μπροστά στη μητέρα του και τελικά της εξομολογήθηκε λεπτομερώς την πιο σκοτεινή πτυχή της παιδικής ηλικίας του. Το 1983, σε ηλικία 13 ετών, είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον ιερέα του ορθόδοξου ναού της Αγίας Τριάδας στο Ντάλας. Πριν από περίπου δέκα ημέρες η υπόθεση αυτή έφτασε στη Δικαιοσύνη, όταν ο τριανταπεντάχρονος και ακόμη ένας άνδρας ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1980 είχε κακοποιηθεί από τον ίδιο ιερέα, κατέθεσαν μήνυση εις βάρος του στα δικαστήρια του Τέξας. Οι δύο νέες υποθέσεις (οι μηνύσεις κατατέθηκαν στις 27 Απριλίου) εντείνουν ακόμη περισσότερο την πίεση στην Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

Ασφυκτική η πίεση στην Εκκλησία

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος τα τελευταία τρία χρόνια έχει καταβάλει, είτε μέσω εξωδικαστικών διακανονισμών είτε έπειτα από προσφυγές στα δικαστήρια, αποζημιώσεις ύψους 8,3 εκατ. δολαρίων για τις υποθέσεις παιδεραστίας και σεξουαλικής παρενόχλησης από ορθόδοξους ιερείς την εποχή της αρχιερατείας Ιακώβου. Ο κ. Δημήτριος καλείται σήμερα να χειριστεί δυσάρεστες υποθέσεις, που εκτυλίχθηκαν πριν από μία 20ετία, όταν ο ίδιος δεν ήταν ακόμη Αρχιεπίσκοπος. Στον γηραιό σήμερα ιερέα, πρωταγωνιστή του σκανδάλου, έχει απαγορευθεί να ιερουργεί και ο κ. Δημήτριος καταβάλλει προσπάθειες για να περιοριστεί ο αρνητικός αντίκτυπος των υποθέσεων εντός και εκτός του ελληνορθόδοξου ποιμνίου της γεωγραφικά αχανούς Αρχιεπισκοπής. Ωστόσο η πίεση είναι ασφυκτική καθώς οι δύο νέες υποθέσεις έρχονται στο προσκήνιο σε μία στιγμή κατά την οποία η Αρχιεπισκοπή Αμερικής αντιμετωπίζει το φάσμα της οικονομικής δυσπραγίας καθώς έχει ήδη δαπανήσει πολλά χρήματα για τις αμαρτίες του παρελθόντος ενώ δεν είναι ακόμη γνωστές ακόμη όλες οι παράμετροι της πολύκροτης υπόθεσης και κάθε ημέρα που περνά προστίθενται νέα στοιχεία.

Ο «πνευματικός πατέρας» ήταν τέρας

Η εκκλησία Αγία Τριάδα στο Ντάλας (υπάγεται στη Μητρόπολη του Ντένβερ) στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν ένας μικρός ενοριακός ναός ο οποίος μετρούσε ήδη σχεδόν 70 χρόνια. Στην ενορία του υπάγονται περίπου οι μισοί από τους 5.000 ορθοδόξους της ευρύτερης περιοχής του Ντάλας. Ο κατηγορούμενος Ν.Κ. (τα πλήρη στοιχεία του βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας) ιερουργούσε στον ναό από το 1978. Τρία χρόνια αργότερα, ένας έφηβος 11 ετών ξεκίνησε να βοηθάει τον ιερέα στις διάφορες εργασίας της εκκλησίας, κατόπιν παρότρυνσης της μητέρας του. Στη μήνυση που κατατέθηκε 26 χρόνια μετά, η μητέρα του ανήλικου τότε αγοριού θεωρούσε ότι ο ιερέας ήταν ιδανικό ανδρικό πρότυπο για το παιδί. Πίστευε ότι ο ιερέας θα μπορούσε ενδεχομένως να αντικαταστήσει - πνευματικά - τον πατέρα του ανηλίκου που είχε εγκαταλείψει την οικογένεια του. Η ίδια δηλώνει ότι έβλεπε τον Ν.Κ. ως «πατρική φιγούρα, ως άγιο άνθρωπο που δεν θα αποτελούσε ποτέ σεξουαλικό κίνδυνο για οποιονδήποτε, ιδιαίτερα προς ένα ευάλωτο, φτωχό παιδί».

Οι αυταπάτες της μητέρας του 11χρονου θα διαρκούσαν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Οπως καταγγέλλει ο γιος της, το φθινόπωρο του 1983 ο Ν.Κ. άρχισε να τον παρενοχλεί και στη συνέχεια να τον κακοποιεί σεξουαλικά. Οι επιθέσεις του ιερέα προς τον τότε ανήλικο συνέβαιναν μέσα στον ναό, δίπλα στην Αγία Τράπεζα, κατά τη διάρκεια εξομολόγησης, ακόμη και στο βαν της εκκλησίας. Ο νεαρός υφίστατο αυτή την κακοποίηση επί τρία χρόνια, κάθε Κυριακή πριν ή μετά τη λειτουργία. Στη μήνυσή του αναφέρει ότι αμέσως μόλις ο ιερέας σταμάτησε να τον κακοποιεί, ο ίδιος κατέρρευσε. Πίστευε ότι έφερε ο ίδιος όλο το φταίξιμο για την κακοποίηση που υπέστη και θεωρούσε τον εαυτό του το μοναδικό θύμα του Ν.Κ., γεγονός το οποίο σήμερα διαψεύδεται. Ο επί 28 χρόνια ιερέας του ναού της Αγίας Τριάδας στο Ντάλας, κατηγορείται ότι είχε κακοποιήσει σεξουαλικά τουλάχιστον ακόμη δύο ανηλίκους.


«Επικίνδυνος σεξουαλικός κυνηγός»

Τα στοιχεία της δεύτερης μήνυσης που κατατέθηκε εις βάρος του Ν.Κ. είναι ακόμη πιο καταθλιπτικά. Το 1981, ένας 13χρονος με εκ γενετής διανοητικά προβλήματα, παιδί χωρισμένων γονιών, εστάλη από τη μητέρα του να βοηθάει τον ιερέα στις εργασίες της εκκλησίας. Και σε αυτή την περίπτωση ο Ν.Κ. σύντομα έδειξε ένα άλλο πρόσωπο. Ο σεβάσμιος ιερέας έδωσε τη θέση του, σύμφωνα με τον μηνυτή, «στον υποκριτικό και επικίνδυνο σεξουαλικό κυνηγό». Ο 39χρονος σήμερα άνδρας κράτησε κλειστό το στόμα του περισσότερο από 25 χρόνια. Κατήγγειλε τη σεξουαλική κακοποίησή του μόλις στις 21 Φεβρουαρίου 2007, όταν έμαθε ότι ο ιερέας είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Λίγους μήνες νωρίτερα, στις 27 Ιουνίου 2006, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος είχε παύσει τον κατηγορούμενο ιερέα, ο οποίος ως εκείνη τη στιγμή βέβαια είχε κάνει αρκετή ζημιά στην εικόνα της ορθόδοξης εκκλησίας. «Μόνο τότε» αναφέρει στη μήνυσή του «αισθάνθηκα ότι ήμουν ψυχολογικά ασφαλής, διότι αντιλήφθηκα ότι δεν είμαι το μοναδικό θύμα του Ν.Κ.».

Οι δύο άνδρες συμπεριλαμβάνουν στη μήνυσή τους και μία τρίτη περίπτωση που δηλώνουν ότι γνωρίζουν και αφορά έναν νεαρό που βιάστηκε από τον ιερέα στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ο ΝΚ ήταν ιερέας στην εκκλησία της Ανάληψης στην πόλη Olympia Fields στο Ιλινόις. Οι γονείς του DZ (έτσι αναφέρεται ο άνδρας αυτός στη μήνυση) ανήκαν στους ορθοδόξους της περιοχής που εκκλησιάζονταν τακτικά. Και σε αυτή την περίπτωση εμπιστεύτηκαν το παιδί τους στον Ν.Κ. Οι δύο μηνυτές υποστηρίζουν ότι ο DZ το 1998, σχεδόν 25 χρόνια μετά την κακοποίησή του, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ν.Κ. με σκοπό να αντιμετωπίσει τους «δαίμονες» που τον βασάνιζαν. Ο ΝΚ του γνωστοποίησε τότε, ότι είχε κακοποιήσει και άλλα παιδιά που τον βοηθούσαν στην εκκλησία (ως «παπαδάκια»).


Κατηγορίες και για συγκάλυψη

Οι δύο άνδρες περιλαμβάνουν στη μήνυσή τους κατηγορίες εναντίον όχι μόνο του ΝΚ αλλά και της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Θεωρούν ότι με τις κινήσεις της η Αρχιεπισκοπή συγκάλυψε τις υποθέσεις για να μην αντιμετωπίσει γενικευμένες επικρίσεις. Κατηγορούν συγκεκριμένα τη Μητρόπολη Ντένβερ, η οποία, όπως υποστηρίζουν, γνώριζε για τη δράση του ΝΚ πολλά χρόνια προτού αποκαλυφθούν οι υποθέσεις που τον εμπλέκουν σε παιδεραστία.

Οπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι της Αρχιεπισκοπής έμειναν άναυδοι όταν έμαθαν και τις τελευταίες εξελίξεις. Αν και ο κ. Δημήτριος έχει δημοσιοποιήσει τις κατηγορίες που βαρύνουν τον πρώην ιερέα, του απαγόρευσε τη συμμετοχή στις ιεροπραξίες και του αφαίρεσε το δικαίωμα να φορεί ράσο, το κλίμα είναι βαρύ. Συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου και ιερείς σε όλες της πόλεις της Αμερικής όπου υπάρχουν ορθόδοξοι, έχουν αναλάβει να πληροφορήσουν τους εκκλησιαζομένους για τις εξελίξεις σε αυτό το δυσάρεστο θέμα.

Αποκαλύπτοντας το AIDS, Πρόσκληση από την Μ. Παπαγιαννίδου

Μεταφέρω την είδηση - ανοικτή πρόσκληση, αυτούσια, από την τοποθεσία της Μαρίας Παπαγιαννίδου:


Σας καλωσορίζω ξανά ως Μαρία Παπαγιαννίδου - Σεν Πιερ, συγγραφέας δύο βιβλίων που προτείνουν το αυτονόητο για την περίπτωση του AIDS. Επειδή δεν προβλέπεται να σταματήσουν οι επιχορηγήσεις χωρίς αποτέλεσμα και το χρήμα ρέει άφθονο πια για ορισμένους, ας αποφασίσουμε μόνοι μας τι είναι καλύτερο για τον εαυτό μας. Kυρίως, όταν η μόνη υπόσχεση που μας δίνεται από τον Πάπα της σύγχρονης ιατρικής είναι ένα πιθανό εμβόλιο κατά του AIDS για τον γενικό πληθυσμό.

Για να διακρίνουμε την πραγματικότητα πίσω από τη θεωρία του AIDS, σας καλώ, αντί παρουσίασης του δεύτερου βιβλίου μου (προς το παρόν), στην πρώτη ελληνική προβολή του ντοκιμαντέρ AIDS Inc. (AIDS Ανώνυμος Εταιρεία) του Gary Null, με ελληνικούς υποτίτλους - πριν καταλήξει στο Φεστιβάλ Καννών στα μέσα Μαϊου - , στον κινηματογράφο Microcosmos, Συγγρού 106, Φιξ Μετρό, Αθηνα, την Κυριακή 6 Μαϊου, στις 4.30 μ.μ. Είσοδος ελεύθερη.

Στη συνέχεια της σελίδας η Μαρία Παπαγιαννίδου αναφέρεται στο βίντεο αλλά και στην πρόσφατη επίσκεψη στην Ελλάδα των Gallo - Montagner:

Γέλασα πολύ λοιπόν με το φινάλε στο βίντεο του κορυφαίου στην έρευνα του καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο Dr. Andrew Maniotis: "Τόσα πολλά παραμένουν υπό εξέταση στην επιστήμη των εμβολιασμών, που γίνεται ακόμη πιο εμφανές το πρόβλημα στην περίπτωση του AIDS. Στην πραγματικότητα ο εμβολιασμός είναι μια άλλη οδός για να μολυνθεί κανείς από τον HIV (...) Αν σου κάνουν εμβόλιο, θα προκύπτεις εφεξής οροθετικός σε κάθε τεστ για τον HIV. Ακόμη και αν δεν το κάνεις, σαν άποψη είναι ενδιαφέρουσα: να βρεθούμε όλοι οροθετικοί μετά από ένα εμβόλιο για τον γενικό πληθυσμό. Οπότε θα πρέπει να κυκλοφορείς με ένα σημείωμα που θα βεβαιώνει τον εραστή σου ότι έχεις εμβολιαστεί και ότι τα αντισώματα που εμφανίζεις στο αίμα σου δεν ωφείλονται στο ότι κόλλησες AIDS από κάποιον που θεωρείται από το κατεστημένο του AIDS ότι ανήκει στις ομάδες υψηλού κινδύνου, δηλαδή από μαύρο, ομοφυλόφιλο ή έγχρωμο, αλλά το απέκτησες κάνοντας το καθήκον σου ως πολίτης με ένα εμβόλιο".

Οσο για την εμφάνιση των Gallo και Montagner - εφευρετών του AIDS - στην Αθήνα, στις 3 Μαϊου 2007, θα μπορούσε και να περάσει απαρατήρητη. Κάποιες στιγμές μοναδικές πάλι θα μου μείνουν αξέχαστες, όπως όταν ακούσαμε από τον Robert Gallo να λέει ότι "το 1984 λύθηκε το πρόβλημα του AIDS με τη δημιουργία του τεστ αντισωμάτων¨. Είχε προηγηθεί μια μακρά περίοδος που ο ιός κυκλοφορούσε ελεύθερος, και κανείς δεν το είχε καταλάβει. Από την ώρα που "λύθηκε το πρόβλημα" και άρχισαν οι επιχορηγήσεις, τα φάρμακα και η ενημέρωση του κόσμου, ο ιός εξελίχθηκε σε πανδημία.

Κατά τα άλλα, ο Gallo βομβάρδισε το αραιό κοινό με έναν μονόλογο μιάμισης ώρας, ο Montagnier κατάφερε να μεταδώσει έναν αέρα επιστημονικής εμβρίθειας στο δικό του σεμνό μισάωρο και η βραδιά έκλεισε εσπευσμένα με τρεις ερωτήσεις από το ακροατήριο. Βιαζόμασταν όλοι να φύγουμε. Είχαμε λάβει το μήνυμα άλλωστε από την τελευταία συνέντευξη του πολυεκατομμυριούχου πια Gallo στον Ελεύθερο Τύπο (29/04/07). Στην ερώτηση πώς μπορούμε ποτέ να απεμπλακούμε από τον φαύλο κύκλο η απάντηση ήταν: - Μόνο η επιστήμη μπορεί να το απεργαστεί αυτό, αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή έρευνα, ατελείωτη έρευνα (ο εστί μεθερμηνευόμενον: χρειαζόμαστε νέες χρηματοδοτήσεις...).

Σε αντιδιαστολή, ο νομπελίστας βιοχημικός Karry Mullis - επίσης επιστήμονας - στο ντοκιμαντέρ AIDS Inc. καταλήγει: "Θα γλιτώσουμε από το AIDS μόνο αν κοπούν οι χρηματοδοτήσεις'.

Κάποια αποσπάσματα τώρα από το υπό προβολή ντοκιμαντέρ του Gary Null:

"Τα τεράστια κέρδη από τα πρώτα φάρμακα μέσα σε συνθήκες πανικού για το AIDS, θα τροφοδοτούσαν τώρα τη συντήρηση του AIDS. Κάποιες οργανώσεις ομοφυλοφίλων και ακτιβιστών αλλά και χιλιάδες εθνικά κέντρα για τους γκέι χρωστούν την ύπαρξή τους σ'αυτούς τους πόρους. Οι φαρμακευτικές εταιρείες φέρονται πολύ καλά και στους γιατρούς. Με πλουσιοπάροχα γεύματα, οι συναντήσεις μεταξύ τους μετατρέπονται σε εμπορικά πανηγύρια. 'Ανθρωποι που χαριεντίζονται με προφυλακτικά, τα φορούν καπέλο, τα φουσκώνουν για να δουν πόσο αέρα θ' αντέξουν..."

Ακόμα: "Αυτοί που διαφεντεύουν και συντηρούν την υπόθεση του HIV/AIDS είναι δύο βασικά Ιδρύματα. Το CDC (Αμερ. Υπ.Υγείας)και το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH)στη Βηθεσθά του Μέριλαντ.Ο κόσμος θα εκπλαγεί αν μάθει ότι και τα δύο αυτά Ιδρύματα είναι στρατιωτικοί οργανισμοί.
'Οταν έχεις τέτοια στρατιωτική δομή σε Οργανισμούς όπως το CDC και το NIH, κρατάς τον έλεγχο των αντιδράσεων.
Μπορείς να περιορίζεις την ροή των πληροφοριών. Και δεν είναι μόνο αυτό. Από την ώρα που το NΙΗ είναι η βασική πηγή των χρηματοδοτήσεων για όλες τις πανεπιστημιακές ιατρικές έρευνες, ελέγχει σε ποιόν και για ποια έρευνα θα δοθούν λεφτά. Μ' αυτό τον τρόπο, μπορεί να ελέγχει τι θα εκδίδεται και το πιο σημαντικό, τι θα αποκλείεται..."

Ο τρόπος που εφαρμόζεται αυτό το σκηνικό σε όλο τον κόσμο, της Ελλάδας περιλαμβανομένης, όπως διακρίνεται στην προσωπική καταγραφή των εξελίξεων στο διάστημα 2006-2007 στα βιβλία μου - έχει αναγνωριστεί ως μια νέα μορφή φασισμού: Δεν απαγορεύεται να λες την αλήθεια, αλλά προμοτάρονται τόσο πολύ τα ψέματα με γενναίες επιχορηγήσεις ώστε μοιάζει αδύνατον να καταλάβεις τι έχει γίνει από το 1984 και μετά. Διαφημίζεται κιόλας η υπόθεση ως τέτοια: "Μην ασχολείσαι εσύ, είναι πολύ σύνθετο το πρόβλημα". Εκτός και αν είσαι ανεξάρτητος σκεπτόμενος άνθρωπος, μακριά από Ιδρύματα και επίσημους οργανισμούς, και αρχίσεις να ξετυλίγεις το κουβάρι. Ακόμη και αν δεν βρεις την άκρη του νήματος, αρχίζεις απλώς να τους αγνοείς.

Προσθέτω οτι τα περιεχόμενα της αρχικης σελίδας της Μ. Παπαγιαννίδου ανανεώνονται τακτικά. Έτσι, τα παραπάνω γραφόμενα προέρχονται από το τρέχον στιγμιότυπο της σελίδας της δημοσιογράφου και πρέπει να ληφθεί υπόψη οτι τα περιεχόμενα αυτά αλλάζουν συχνά, ανάλογα με τις εξελίξεις στο θέμα που πραγματεύεται η Μ. Παπαγιαννίδου.

Σάββατο 5 Μαΐου 2007

Το εργαστήριο του Φειδία και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός

Στο Βήμα της Κυρισκής της 1ης Φεβρουαρίου 2004 είχε γραφτεί άρθρο, σχετικά με το εργαστήριο του γλύπτη της αρχαιότητας Φειδία και το σύστημα εικονικής πραγματικότητας με το διαδραστικό πρόγραμμα «Το εργαστήρι του Φειδία», το οποίο οργάνωσε το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (στα πλαίσια έργου για τους Ολυμπιακούς αγώνες).
Σε πολλά σημεία του άρθρου γίνεται αναφορά στο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός, έργο του Φειδία, που είναι ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας.

αναπαράσταση του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Ολυμπίου Διός

Το άγαλμα αυτό, όπως μας πληροφορεί και μας θυμίζει το εν λόγω άρθρο της Μαρίας Θέρμου,

... φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 440 και 430 π.X., ύστερα από εκείνο της Αθηνάς Παρθένου, το οποίο ο Φειδίας ολοκλήρωσε το 438 π.X. Το άγαλμα παρέμεινε στη θέση του επί οκτώ αιώνες, υπέστη πολλές ταλαιπωρίες αλλά και επισκευές - όπως αυτή από τον μεσσήνιο γλύπτη του 2ου αι. π.X., τον Δαμοφώντα - και στη συνέχεια, στα τέλη του 4ου αι. π.X., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και καταστράφηκε λίγο μετά, το 475 μ.X., σε μεγάλη πυρκαϊά.

Το άρθρο αναφέρεται γενικότερα στα ευρήματα του χώρου:

Πολλά τμήματα από πήλινες μήτρες πτυχολογίας διαφόρων μεγεθών για τα χρυσά μέρη του αγάλματος καθώς και συμπληρωματικές μορφές, όπως ήταν οι Νίκες ή Ωρες και οι Χάριτες που κοσμούσαν τον θρόνο του Δία, τμήματα ελεφαντοστού, τεμάχια ημιπολύτιμων λίθων, σιδήρου, χαλκού και μολύβδου, γυάλινα φυλλάρια ανθεμίων και πολλά οστέινα εργαλεία χρυσοχοϊκής περιλαμβάνονται στα ευρήματα των ανασκαφών προσφέροντας τις ασφαλείς ενδείξεις ότι προέρχονται από το δημιούργημα του Φειδία.

Επιπλέον, χάρη στις περιγραφές του περιηγητή Παυσανία είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πώς ήταν το άγαλμα και τα άλλα καλλιτεχνήματα που το περιέβαλλαν:

H μόνη λεπτομερής περιγραφή του που έφθασε ως σήμερα προέρχεται από τον Παυσανία και σύμφωνα με αυτήν γίνονται όλες οι προσπάθειες ανασύνθεσης του έργου. Το άγαλμα ήταν στημένο στο βάθος του κεντρικού κλίτους του σηκού πάνω στο βάθρο του και ήταν ορατό από παντού. Αν και καθισμένος στον θρόνο του, ο θεός έφθανε σε ύψος τα 12,40 μ. Παριστανόταν στεφανωμένος με κλαδί αγριελιάς και στο δεξί του χέρι κρατούσε χρυσελεφάντινο άγαλμα Νίκης ενώ στο αριστερό το σκήπτρο του, το οποίο κατέληγε σε έναν αετό. Οσο για τον θρόνο του, ήταν από έβενο και χρυσό, διακοσμημένος με πολύτιμους λίθους, με παραστάσεις, ανάγλυφες και ζωγραφικές αλλά και αγάλματα Νίκης.

Σχετικά με τον τρόπο κατασκευής του αγάλματος διαβάζουμε:

Σύμφωνα με την τεχνική κατασκευής χρυσελεφάντινων αγαλμάτων, στην αρχαιότητα ο πυρήνας ήταν ξύλινος, με επένδυση όμως από ελάσματα χρυσού και λεπτές πλάκες ελεφαντόδοντου. Χρυσός χρησιμοποιήθηκε στο ιμάτιο, στα μαλλιά, στα γένια, στο σκήπτρο και στη Νίκη, ενώ όλα τα γυμνά μέρη του σώματος (πρόσωπο, κορμός, βραχίονες, πόδια) ήταν ελεφάντινα. H τελική εικόνα θα πρέπει να ήταν εκθαμβωτική. Δικαιολογημένη λοιπόν η φήμη του αγάλματος στην αρχαιότητα, δικαιολογημένη και η υπερηφάνεια του Φειδία που χάραξε σε κρυφό σημείο κάτω από τα πόδια του θεού το όνομά του: «Φειδίας Χαρμίδου υιός Αθηναίος μ' εποίησεν».

Όσο για το εργαστήριο του Φειδία:

Είχε μόλις ολοκληρώσει τον γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα αλλά και το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς όταν το ιερατείο της Ολυμπίας τον κάλεσε για να του αναθέσει ένα άλλο μεγάλο έργο: το άγαλμα του Δία. H φήμη του, ότι ήταν ο μοναδικός καλλιτέχνης ο οποίος μπορούσε να αποδώσει πάνω σε άψυχο υλικό τη θεϊκή ουσία των μορφών που έπλαθε, ήταν μονόδρομος. Και ο Φειδίας εγκαταστάθηκε μαζί με όλο το συνεργείο του στην Ολυμπία για να δουλέψει στο εργαστήριο που κατασκευάστηκε γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, ένα έργο που επρόκειτο να ανακηρυχθεί ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Το άγαλμα μπορεί να χάθηκε, όταν όμως πολλούς αιώνες αργότερα, τη δεκαετία του 1950 και κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής, το εργαστήρι του Φειδία ήρθε στο φως, η ιστορία βρήκε τις αποδείξεις της και ο μύθος πήρε σάρκα και οστά.
...
Το εργαστήριο του Φειδία είχε οικοδομηθεί έξω από την Αλτι στα δυτικά του ναού του Διός και οι διαστάσεις του, όπως αναφέρει στο βιβλίο της "Ολυμπία. H κοιτίδα των Ολυμπιακών Αγώνων" η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ολυμπίας κυρία Ξένη Αραπογιάννη ήταν παρόμοιες με αυτές του σηκού του ναού. «Ο προθάλαμος θα χρησιμοποιούνταν ως χώρος αποθήκευσης υλικών και για τις λεπτές χειρωνακτικές εργασίες. Το κυρίως δωμάτιο έφερε την υποδομή για την κατασκευή του τεράστιου αγάλματος με πανύψηλα ικριώματα, τροχαλίες κτλ.» γράφει εξάλλου ο καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Πάνος Βαλαβάνης στο βιβλίο του Ολυμπία.
...
Πίσω στην Ολυμπία το εργαστήρι μετατράπηκε αρχικά σε ναό για όλους τους θεούς και στα θεμέλιά του κατά τον 5ο αι. μ.X. χτίστηκε παλαιοχριστιανική βασιλική. H περιπέτεια της ανασύνθεσης όλων αυτών των στοιχείων σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι γοητευτική. Πόσο μάλλον όταν με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας μπορεί ο καθένας να λάβει μέρος.

1. Σφυράκι χρυσοχοϊκής από το εργαστήριο του Φειδία 2. Στον χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας όπου υπήρχε το εργαστήριο του Φειδία, κτίστηκε μια Παλαιοχριστιανική Βασιλική. 3. Πήλινη μήτρα πτυχολογίας από το εργαστήριο του Φειδία στην Ολυμπία 4. Οινοχόη η οποία ανήκε στον μεγάλο γλύπτη

«Φειδίο ειμί» γράφει η απλή, μελαμβαφής οινοχόη, ένα συγκινητικό εύρημα με το όνομα του κατόχου της. Το πέρασμα του Φειδία από την Ολυμπία άλλωστε ουδέποτε αμφισβητήθηκε. Μένει να αποκαλυφθούν και τα επί μέρους στοιχεία του έργου: ο χώρος, οι άνθρωποι, τα εργαλεία, τα υλικά, τα καλούπια, η τεχνική της κατασκευής και, το κυριότερο, πώς ήταν το ίδιο το άγαλμα.

Και θα πρόσθετα κι εγώ οτι θα έπρεπε να αναζητηθεί γιατί η σκύλευση (ας θυμηθούμε τα "σκύλα των εθνών" της Παλαιάς Διαθήκης) και τελικά η ολοσχερής καταστροφή του αγάλματος (ήταν ένα ατύχημα θα πουν!) από τους Βυζαντινούς (Θεοδόσιος και ΣΙΑ), αντί να κάνει τους Χριστιανούς απολογητές τύπου ΟΟΔΕ να κλείνουν το στόμα και να χαμηλώνουν τα μάτια τους από ντροπή για τους πνευματικούς τους προγόνους, τους αποθρασύνει σε βαθμό που να ισχυρίζονται οτι:

Παρ’ όλα αυτά, το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, δεν καταστράφηκε, όπως δεν καταστράφηκαν και τα ιερά του χώρου. Αντίθετα το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, για τη διακόσμηση της πρωτεύουσας του κράτους! (όπως είχε μεταφερθεί εκεί και το άγαλμα του Απόλλωνα, και πλήθος άλλων αγαλμάτων). Άρα το πρόβλημα ήταν η λατρεία των ειδώλων, και όχι η τέχνη ή το πνεύμα του Ολυμπισμού. Αυτό που απορρίφθηκε, δεν ήταν η επιστήμη η τέχνη και η διανόηση, αλλά το ειδωλικό Πάνθεο, «ό,τι εις δαίμονας φέρει», κατά την επισήμανση του αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου (Επιτ. Εις τον Μ. Βασίλειον, κεφ. 11).

Αιδώς Αργείοι!