Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007

HIV AIDS - Γεγονός ή Μυθοπλασία;

Συνεχίζοντας το ποηγούμενο άρθρο, προσθέτω εδώ το σύνδεσμο, απ' όπου μπορεί να κατεβάσει ή απλά να δεί κάποιος το βίντεο, στο οποίο δίνεται πληρέστερα η άποψη και τα επιχειρήματα των επιστημόνων, που κριτικάρουν και αμφισβητούν την ορθόδοξη άποψη για το AIDS:

http://video.google.com/videoplay?docid=6696052383812726197&q=HIV%2FAIDS+fraud&hl=en

Η χρονική διάρκεια του βίντεο είναι 1 ώρα, 53 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα - ημερομηνία: 11 Ιανουαρίου 2007.

Αναθεώρηση 12/12/2007
Το παραπάνω βίντεο έχει δυστυχώς αποσυρθεί από το google.

Αναθεώρηση 25/5/2008
Πολλές ευχαριστίες στον ανώνυμο που έδωσε την πληροφορία για τη νέα διεύθυνστη του βίντεο:

http://video.google.com/videoplay?docid=-8142733917997460212

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2007

HIV=AIDS: ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΑΠΑΤΗ;

Παραθέτω παρακάτω ένα βίντεο, που δείχνει οτι και στην ιατρική επίσημη, η "ορθόδοξη" άποψη, που κυριαρχεί, αμφισβητείται από επιστήμονες της ιατρικής, η φωνή των οποίων μπορεί να ακουστεί μόνο μέσα από το σχετικά ελεύθερο διαδίκτυο.
Στο βίντεο αυτό κατέληξα τυχαία, μέσα από μια αναζήτηση πάνω σε ιατρικά θέματα. Βρέθηκα στην δικτυακή τοποθεσία WHALE. Εκεί, με έκπληξη διαπίστωσα οτι, εκτός από το ζήτημα της αμφισβήτησης της "ορθόδοξης" άποψης για την εν λόγω ασθένεια, πολλά θέματα της ιατρικής, για τα οποία νομίζουμε οτι οι προτεινόμενες μέθοδοι αντιμετώπισης είναι καθολικά αποδεκτές από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά: Όλο το site, οι σελίδες τουλάχιστον που επισκέφτηκα, οι τίτλοι, οι παραπομπές και οι επώνυμες μαρτυρίες ιατρών, αποτελεί μια ογκωδέστατη καταγγελία κατά ενός συστήματος που, αν έτσι έχουν τα πράγματα, εύλογα θα το χαρακτήριζε κανείς σύστημα κοινωνικής εκμετάλλευσης, στο όνομα της επιστήμης, αλλά στην πραγματικότητα μιας ... ψευδοεπιστήμης, που κατευθύνεται από "συμμορίες" κερδοσκοπικών εταιρειών και συνεπικουρούντων κρατικών οργανισμών και ιδρυμάτων.
Το βίντεο και το κείμενο που ακολουθεί είναι στα Αγγλικά:


HIV = AIDS: Fact or Fraud?



This is the short 20-minute version. For the full-length version or DVD, go to www.hiv-aids-factorfraud.com.


This documentary is the most inclusive expose of the HIV/AID$ fraud to date. It explains how the fraud began, how it is perpetuated, and who profits by it. The program explains ten reasons why HIV CANNOT be the cause of AIDS, what the real causes could be, and why dangerous toxic drugs like AZT cause AIDS by prescription. Banned by the mainstream media, yet highly acclaimed by the informed public, this film has saved thousands of lives internationally. Recommended by scientific experts and well-informed physicians alike as an excellent informational source for the HIV/AIDS dissident movement worldwide. This program provides a systematic dissection of the AID$ industry’s utter corruption that resulted in worldwide mass genocide.

Interviewed in this program are Dr. Peter Duesberg and Dr. Charles Thomas who initiated the group for Scientific Reappraisal of HIV, along with other experts like Dr. Richard Strohman and Dr. David Rasnick, who debunk HIV mutation theories and the effectiveness of “treatments” with the new protease inhibitors and DNA destroying drugs like AZT. This documentary provides the best complete analysis of these issues in any video form.

Also included in the program are CDC statistical studies, the infamous Heckler HHS press conference that invented the AID$ virus in 1984, and comments by Dr. Michael Ellner of HEAL, Christine Maggiore and Celia Farber, AIDS journalist. Much of the current controversy in South Africa and around the world over HIV as the cause of AIDS was initiated by the information presented in this video.


Στο επόμενο άρθρο με θέμα "HIV AIDS - Γεγονός ή Μυθοπλασία;" υπάρχει σύνδεσμος για το πλήρες βίντεο (με ολοκληρωνένη παρουσίαση από τους ειδικούς επιστήμονες) πάνω στο ζήτημα του AIDS και γιατί η ασθένεια αυτή δεν μπορεί, σύμφωνα με την επιστημονική άποψη των αμφισβητιών, να σχετίζεται με τον ιό HIV.

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

Χριστιανισμός και ... νεκρολαγνεία!

Σκήνωμα Αγίου Σάββα

Όταν διάβασα το "Κατά Χριστιανών" (κατά Γαλιλαίων) του Ιουλιανού, μια από τις πολλές του μαρτυρίες, που με εντυπωσίασαν, ήταν η επισήμανση της νεκρολαγνείας των πιστών αυτής της θρησκείας. Μάλιστα ο Ιουλιανός αποδίδει ευθύνη για αυτό στον "ευαγγελιστή" Ιωάννη, λέγοντας:

Όλο το κακό άρχισε με τον Ιωάννη. Ποιός όμως θα αποδοκίμαζε με σιχασιά, όπως αξίζει, αυτά που εσείς επινοήσατε στη συνέχεια, που σ' εκείνον τον πρώτο νεκρό, προσθέσατε πολλούς καινούριους νεκρούς;
Γεμίσατε όλο τον κόσμο με τάφους και μνήματα, αν και πουθενά τα ιερά σας κείμενα δεν αναφέρουν οτι πρέπει να σέρνεστε μπροστά στους τάφους και να τους περιποιείστε...

Στο λόγο του προς τους Αντιοχείς ο Ιουλιανός αναφέρεται στην απομάκρυνση του πτώματος κάποιου "μάρτυρα" των Χριστιανών (του Βαβύλα) από την Δάφνη (όπου υπήρχε ο ναός του Δαφναίου Απόλλωνα). Λέει ο Ιουλιανός:

Όταν απομάκρυνα το πτώμα από τη Δάφνη, κάποιοι από σας, απαλλάσσοντας τον εαυτό τους από τις υποχρεώσεις προς τους θεούς, αφήσατε το τέμενος του Δαφναίου θεού στη διάθεση εκείνων που είχαν αγανακτήσει για τα λείψανα του νεκρού, ως αποζημίωση...

Λοιπόν, εκτός από μαρτυρίες σαν και τις παραπάνω, μήπως - λέω μήπως -υπάρχει κάποια βάση στον ισχυρισμό οτι ο Χριστιανισμός, μέσα από τις εκδηλώσεις του ιερατείου και του ποιμνίου του, παρουσιάζει παρανοϊκά συμπτώματα νεκρολαγνείας;

Αν επισκεφτούμε την ελληνορθόδοξη τοποθεσία:


ανακαλύπτουμε και μια περιποιημένη σελίδα με μικρογραφίες φωτογραφιών, που εντάσσονται σε άλμπουμ. Πατώντας στο σύνδεσμο "Άγια Λείψανα" βρισκόμαστε στο:


όπου υπάρχουν τέσσερις σελίδες μικρογραφιών, που μπορούμε να τις δούμε μια μια ή σε slide-show.

Ενδεικτικά, βάζω εδώ τρείς ακόμα από αυτές:


Αυτί Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου - Βατοπαίδι



ΣΚΗΝΩΜΑ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ



Χείρα Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου - Φιλοθέου

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2007

Πυρές του Μεσαίωνα και Ευαγγέλιο

Ας δούμε λίγο πιο διεξοδικά το κεφάλαιο 13 του κατά Ματθαίον "Ευαγγελίου". Η σχέση των εδαφίων, που παρατίθενται παρακάτω, με τις πυρές στις οποίες αμέτρητοι άνθρωποι (Έλληνες και άλλοι "εθνικοί" ή και "αιρετικοί") βρήκαν φρικτό θάνατο, αφήνεται στην ικανότητα παραγωγής συνειρμών και εξαγωγής συμπερασμάτων του αναγνώστη.

Εν δέ τή ημέρα εκείνη εξελθών ο Ιησούς τής οικίας εκάθητο παρά τήν θάλασσαν· 2 καί συνήχθησαν πρός αυτόν όχλοι πολλοί, ώστε αυτόν εις πλοίον εμβάντα καθήσθαι, καί πάς ο όχλος επί τόν αιγιαλόν ειστήκει. 3 καί ελάλησεν αυτοίς πολλά εν παραβολαίς λέγων· 4 ιδού εξήλθεν ο σπείρων τού σπείραι. καί εν τώ σπείρειν αυτόν ά μέν έπεσε παρά τήν οδόν, καί ελθόντα τά πετεινά κατέφαγεν αυτά· 5 άλλα δέ έπεσεν επί τά πετρώδη, όπου ουκ είχε γήν πολλήν, καί ευθέως εξανέτειλε διά τό μή έχειν βάθος γής, 6 ηλίου δέ ανατείλαντος εκαυματίσθη, καί διά τό μή έχειν ρίζαν εξηράνθη· 7 άλλα δέ έπεσεν επί τάς ακάνθας, καί ανέβησαν αι άκανθαι καί απέπνιξαν αυτά· 8 άλλα δέ έπεσεν επί τήν γήν τήν καλήν καί εδίδου καρπόν ό μέν εκατόν, ό δέ εξήκοντα, ό δέ τριάκοντα. 9 ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Εδώ ο Ιησούς ομιλεί στους όχλους, όπως αποκαλεί το πλήθος των ανθρώπων ο Ματθαίος, που ήταν τόσο πολλοί, ώστε ο Ιησούς αναγκάστηκε (γιατί άραγε;) να μπεί σε πλοίο και να τους μιλήσει μέσα από αυτό, βάζοντας δηλαδή ένα υδάτινο φράγμα ανάμεσα στον ίδιο και τον "όχλο".
Ακολουθούν τα γνωστά εδάφια, τα οποία παραλείπω εδώ, μια που έχουν παρουσιαστεί στο άρθρο "Ίνα βλέπωντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν", της 6ης αυτού του μήνα. Η συνέχεια έχει ως εξής:

18 Υμείς ούν ακούσατε τήν παραβολήν τού σπείραντος.
19 παντός ακούοντος τόν λόγον τής βασιλείας καί μή συνιέντος, έρχεται ο πονηρός καί αίρει τό εσπαρμένον εν τή καρδία αυτού· ούτός εστιν ο παρά τήν οδόν σπαρείς. 20 ο δέ επί τά πετρώδη σπαρείς, ούτός εστιν ο τόν λόγον ακούων καί ευθέως μετά χαράς δεχόμενος καί λαμβάνων αυτόν· 21 ουκ έχει δέ ρίζαν εν εαυτώ, αλλά πρόσκαιρός εστι, γενομένης δέ θλίψεως ή διωγμού διά τόν λόγον ευθύς σκανδαλίζεται. 22 ο δέ εις τάς ακάνθας σπαρείς, ούτός εστιν ο τόν λόγον ακούων καί η μέριμνα τού αιώνος τούτου καί η απάτη τού πλούτου συμπνίγει τόν λόγον, καί άκαρπος γίνεται. 23 ο δέ επί τήν γήν τήν καλήν σπαρείς, ούτός εστιν ο τόν λόγον ακούων καί συνιών· ός δή καρποφορεί καί ποιεί ό μέν εκατόν, ό δέ εξήκοντα, ό δέ τριάκοντα.


Εξηγεί λοιπόν ο Ιησούς την παραβολή του σπορέα στους μαθητές του και κατόπιν πάει σε άλλη συναφή παραβολή, γνωστή ως παραβολή των ζιζανίων:

24 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων· ωμοιώθη η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω σπείραντι καλόν σπέρμα εν τώ αγρώ αυτού· 25 εν δέ τώ καθεύδειν τούς ανθρώπους ήλθεν αυτού ο εχθρός καί έσπειρε ζιζάνια ανά μέσον τού σίτου καί απήλθεν. 26 ότε δέ εβλάστησεν ο χόρτος καί καρπόν εποίησε, τότε εφάνη καί τά ζιζάνια. 27 προσελθόντες δέ οι δούλοι τού οικοδεσπότου είπον αυτώ· κύριε, ουχί καλόν σπέρμα έσπειρας εν τώ σώ αγρώ; πόθεν ούν έχει ζιζάνια; 28 ο δέ έφη αυτοίς· εχθρός άνθρωπος τούτο εποίησεν. οι δέ δούλοι είπον αυτώ· θέλεις ούν απελθόντες συλλέξωμεν αυτά; 29 ο δέ έφη· ού, μήποτε συλλέγοντες τά ζιζάνια εκριζώσητε άμα αυτοίς τόν σίτον· 30 άφετε συναυξάνεσθαι αμφότερα μέχρι τού θερισμού, καί εν καιρώ τού θερισμού ερώ τοίς θερισταίς· συλλέξατε πρώτον τά ζιζάνια καί δήσατε αυτά εις δέσμας πρός τό κατακαύσαι αυτά, τόν δέ σίτον συναγάγετε εις τήν αποθήκην μου.

Και στη συνέχεια εξηγεί ακόμα περισσότερο με την παραβολή του σπόρου σιναπιού και την παραβολή με το προζύμι το νόημα της "βασιλείας των ουρανών":

31 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων· ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών κόκκω σινάπεως, όν λαβών άνθρωπος έσπειρεν εν τώ αγρώ αυτού· 32 ό μικρότερον μέν εστι πάντων τών σπερμάτων, όταν δέ αυξηθή, μείζον πάντων τών λαχάνων εστί καί γίνεται δένδρον, ώστε ελθείν τά πετεινά τού ουρανού καί κατασκηνούν εν τοίς κλάδοις αυτού. 33 Άλλην παραβολήν ελάλησεν αυτοίς· ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών ζύμη, ήν λαβούσα γυνή ενέκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία, έως ού εζυμώθη όλον.

Αλλά, όπως δηλώνει ο "ευαγγελιστής" παρακάτω, ο Ιησούς, που τίποτα δεν έλεγε στους όχλους χωρίς παραβολή, εξηγεί στους μαθητές του και μόνο την παραβολή των ζιζανίων:

34 Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς εν παραβολαίς τοίς όχλοις, καί χωρίς παραβολής ουδέν ελάλει αυτοίς, 35 όπως πληρωθή τό ρηθέν διά τού προφήτου λέγοντος· ανοίξω εν παραβολαίς τό στόμα μου, ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου. 36 Τότε αφείς τούς όχλους ήλθεν εις τήν οικίαν αυτού. Καί προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού λέγοντες· φράσον ημίν τήν παραβολήν τών ζιζανίων τού αγρού.
37 Ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς· ο σπείρων τό καλόν σπέρμα εστίν ο υιός τού ανθρώπου· 38 ο δέ αγρός εστιν ο κόσμος· τό δέ καλόν σπέρμα, ούτοί εισιν οι υιοί τής βασιλείας· τά δέ ζιζάνιά εισιν οι υιοί τού πονηρού· 39 ο δέ εχθρός ο σπείρας αυτά εστιν ο διάβολος· ο δέ θερισμός συντέλεια τού αιώνός εστιν· οι δέ θερισταί άγγελοί εισιν. 40 ώσπερ ούν συλλέγεται τά ζιζάνια καί πυρί καίεται, ούτως έσται εν τή συντελεία τού αιώνος τούτου. 41 αποστελεί ο υιός τού ανθρώπου τούς αγγέλους αυτού, καί συλλέξουσιν εκ τής βασιλείας αυτού πάντα τά σκάνδαλα καί τούς ποιούντας τήν ανομίαν, 42 καί βαλούσιν αυτούς εις τήν κάμινον τού πυρός· εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός τών οδόντων. 43 τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τή βασιλεία τού πατρός αυτών. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.


Ποιοί να είναι αυτοί, οι τόσο ακατάλληλοι να ζήσουν, κατά τον "γλυκύτατο" Ιησού, που πρέπει να καταλήξουν στην κάμινο του πυρός;
Ποιά σχέση έχουν τα παραπάνω με τα "αγαπάτε τους εχθρούς υμών";
Πώς διαμορφώνεται το παραπάνω κείμενο αν αντικαταστήσουμε την έκφραση "βασιλεία των ουρανών" με την έκφραση "επικράτησή μας", την έκφραση "υιοί του πονηρού" με την έκφραση "όσοι δεν υποκύπτουν στα σχέδιά μας";
Ποιός είναι αυτός ο "διάβολος", που του πάει κόντρα στα σχέδια;
Ποιόν αιώνα εννοεί ο Ιησούς όταν μιλάει για την "συντέλεια του αιώνος τούτου";

Πολλά τα ερωτήματα:
Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2007

Η Σύγχρονη Επιστήμη είναι... Ελληνική

Αντιγράφω από το Βήμα της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου την παρουσίαση του βιβλίου του Λούτσιο Ρούσο, με τίτλο "Η λησμονημένη Επανάσταση, πώς γεννήθηκε η επιστήμη το 300 π.χ. και γιατί έπρεπε να ξαναγεννηθεί".


Εχουν περάσει δέκα χρόνια αφότου εμφανίστηκε στα βιβλιοπωλεία της Ρώμης αυτό το μνημείο υπεράσπισης του πολιτισμού των Ελλήνων. Το διεθνές αναγνωστικό κοινό το ανακάλυψε το 2004, στην αγγλική του μετάφραση, με τη χορηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και από τότε δεν έχει κατασιγάσει ο θόρυβος που ξεσήκωσε. Πρόκειται για μια ρηξικέλευθη ιστορία της επιστήμης, που δεν θα μπορούσε να γραφτεί παρά μόνο από κάποιον με διπλή ταυτότητα, με διττή παιδεία. Ο Λούτσιο Ρούσο, καθηγητής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, την είχε: ειδικός στη Θεωρία Πιθανοτήτων από τη μία, κλασικός φιλόλογος από την άλλη. Μπόρεσε λοιπόν να ξαναδιαβάσει όλα τα κείμενα που αναφέρονταν στην Ελληνιστική Εποχή, με μάτι που μπορούσε να ξεθάψει από τις φιλολογικές περιγραφές την επιστημονική αναφορά. Αυτά στα οποία κατέληξε κωδικοποιήθηκαν στις σελίδες ενός βιβλίου, υπό τον τίτλο La Rivoluzione Dimenticata: Il pensiero scientifico greco e la scienza moderna (Εκδόσεις Giangiacomo Feltrinelli Editore, SpA, 1996), που στα ελληνικά μεταφράζεται Η λησμονημένη Επανάσταση (Ελληνική επιστημονική σκέψη και σύγχρονη επιστήμη).

Χρησιμοποιώντας τη συσκευή μέτρησης αρτηριακής πίεσης του Ηρόστρατου, ο Ερασίστρατος εντόπισε την αιτία της μυστηριώδους ασθενείας του νεαρού Αντιόχου του Σωτήρος: ήταν ο κρυφός έρωτάς του για τη νέα σύζυγο του πατέρα του Σελεύκου, τη Στρατονίκη!

Το κύριο συμπέρασμα στο οποίο οδηγήθηκε ο Ρούσο από την έρευνά του είναι ότι οι σοφοί της Ελληνιστικής Εποχής δεν ήταν απλοί πρόδρομοι των μετααναγεννησιακών επιστημόνων αλλά πραγματικοί «επαγγελματίες», με μεθοδολογία και κανόνες που δεν είχαν κατορθώσει να επιδείξουν οι Ευρωπαίοι ούτε στα χρόνια του Νεύτωνα. Αλλά ένα ακόμη συμπέρασμά του είναι ακόμη πιο σοκαριστικό: Κατά τον ίδιο τρόπο που η Αναγέννηση βασίστηκε στην επανανακάλυψη του κλασικού πολιτισμού, η μετααναγεννησιακή επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα στηρίχθηκε στην ενσυνείδητη ανάκτηση της ελληνιστικής επιστήμης, όμως οι θεράποντες την επιστήμη απέκρυψαν τις πηγές των ανακαλύψεών τους! Η εξήγηση είναι ότι, πέρα από την ανάγκη προβολής του δικού τους έργου, οι πιονιέροι της βορειοευρωπαϊκής επιστήμης ένιωθαν ανίκανοι να εξηγήσουν το πώς αυτοί οι καταραμένοι Ελληνες είχαν φθάσει τόσο μακριά, τόσο νωρίς.

Ο Ιππαρχος, ο πρωτοπόρος της αστρονομίας, χαρτογραφεί τον ουρανό. Ηταν και ο πραγματικός πατέρας της Θεωρίας της Βαρύτητας;

Τα συμπεράσματα του Ρούσο προξενούν αμηχανία και δυσθυμία και στους τωρινούς κληρονόμους της ευρωπαϊκής επιστήμης. Αλλά, για να κατανικήσει τη δυσπιστία τους, ο Ρούσο αποδύεται σε μια πρωτόγνωρη σε λεπτομέρεια και βάθος καταγραφή και ανάλυση όλων των επιτευγμάτων των Ελλήνων, μέσα από τα κεφάλαια του βιβλίου του. Και δεν αρκείται μόνο σε αυτό. Εχει κρατήσει την τελευταία έκπληξη για τον επίλογο του βιβλίου του. Εκεί διατυπώνει τη θεώρησή του ότι η σύγχρονη επιστήμη έχει ήδη μπει στη «ρωμαϊκή φάση της» και θα καταρρεύσει! Πρεσβεύει ότι η επιστήμη διδάσκεται σήμερα με όλο και πιο δογματικό τρόπο και όχι με την επαγωγική και πειραματική καθαρότητα που μας δίδαξαν οι Ελληνες. Αν τα πράγματα συνεχίσουν να ακολουθούν αυτόν τον ρου κατάπτωσης - κατά τον Ρούσο, πάντοτε - ένας νέος Μεσαίωνας περιμένει τον πολιτισμό μας και τα εγγόνια μας θα πρέπει να «αναστήσουν» τους Ελληνες για άλλη μία φορά.

Το βιβλίο του Ρούσο εκδόθηκε στη γλώσσα μας μόλις πρόσφατα, έπειτα από «τεράστια και μακρόχρονη διαδικασία», κατά τις εκδόσεις Δίαυλος. Το αποτέλεσμα είναι μεταφραστικά άρτιο και η αγορά του βιβλίου καταφανώς προτείνεται, σε κάθε Ελληνα «της ημετέρας παιδείας μετέχοντα». Ωστόσο μια έκδοση που κανονικά θα έπρεπε να είναι η πολυτελέστερη στη χώρα μας, κατέληξε σε ταπεινότατο χαρτί και εξώφυλλο, κείμενο με κουραστικά στενούς χαρακτήρες, φτωχές και γκριζωπές φωτογραφίες, τσιγκούνικα μικρά γραφήματα... Της έπρεπε, σώνει και καλά, να μείνει «λησμονημένη» αυτή η επανάσταση;


ΤΑΣΟΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2007

ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν

Ο Προμηθέας (Προμηθέας Δεσμώτης) έλεγε κατά το Αισχύλο τα παρακάτω για τους θνητούς:

... εκείνοι βλέποντας δεν έβλεπαν, άκουγαν μα δεν άκουγαν καθόλου, αλλά ως θολές μορφές ονείρων άστοχα ανακάτευαν τα πάντα… Μήτε να ξεχωρίζουν κάτεχαν με σιγουριά σημάδι του χειμώνα, μηδέ την άνοιξη την ανθισμένη, μηδέ το καρποφόρο καλοκαίρι, αλλά έτσι δίχως κρίση και στην τύχη ήταν κάθε πράξη τους, ωσότου τις δύσκολες κι ανέγνωρες των άστρων ανατολές τους έδειξα, μα και τον αριθμό, πρώτη σοφία, τους βρήκα εγώ και των γραμμάτων τα συνταιριάσματα, δουλεύτρα τέχνη, μητέρα μουσών μνήμη των πάντων… Μ' ένα λόγο στο λέω να το μάθεις, στους θνητούς όλες οι τέχνες από τον Προμηθέα...

Και ο Ιησούς ο Ναζωρίος έλεγε σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά):

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο ΙΓ΄
10. και προσελθόντες οι μαθηταί είπον αυτώ∙ διατί εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; 11. ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς∙ οτι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ού δέδοται. 12. όστις γαρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται∙ όστις δε ουκ έχει, και ό έχει αρθήσεται απ΄αυτού. 13. δια τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ίνα βλέποντες μη βλέπουσι και ακούοντες μη ακούωσι μηδέ συνιώσι, 14. μήποτε επιστρέψωσι∙ και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαϊου η λέγουσα∙ ακοή ακούσετε και ού μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε∙ 15. επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ώσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. 16. Υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί, ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών, ότι ακούουσιν. 17. αμήν γαρ λέγω υμίν ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν ιδείν ά βλέπετε, και ουκ είδον, και ακούσαι ά ακούετε, και ουκ ήκουσαν.

Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο, κεφάλαιο Δ΄
10. ότε δε εγένετο κατά μόνας, ηρώτησαν αυτόν οι περί αυτόν συν τοις δώδεκα την παραβολήν 11. και έλεγεν αυτοίς· υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού· εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολές τα πάντα γίγνεται, 12. ίνα βλέποντες βλέπωσι και μη ίδωσι, και ακούοντες ακούωσι και μη συνιώσι, μήποτε επιστρέψωσι και αφεθή αυτοίς τα αμαρτήματα.

Κατά Λουκά κεφάλαιο Η΄
9. Επηρώτων δε αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· τις είη η παραβολή αύτη; 10. ο δε είπεν· υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν.

Για να μη βλέπουν ενώ βλέπουν και ενώ ακούν να μην καταλαβαίνουν...

Καλή προοπτική για ένα υποψήφιο ποίμνιο. Όσο για τις ερμηνείες των θεολόγων, αυτοί είναι ικανοί να μας πούνε οτι η απάντηση του Ιησού στην ερώτηση των μαθητών του (γιατί μιλάει με παραβολές) είναι και αυτή "παραβολή", με συμβολική σημασία ή ότι παραπλήσιο βοηθάει τους θεολόγους να ξεφύγουν τον σκόπελο!

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2007

George Carlin on Religion

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2007

Το "Black Μπέε..." του Θόδωρου Μαραγκού

Στο 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η ταινία του Θόδωρου Μαραγκού "Black Μπεε..." πήρε το 2ο Βραβείο ταινίας Τεκμηρίωσης:

Το 2ο Βραβείο ταινίας Τεκμηρίωσης Mεγάλου Μήκους ύψους 11.740 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία τεκμηρίωσης: Black Μπέε
Παραγωγή: Θόδωρος Μαραγκός, Όλγα Μαραγκού
Σκηνοθεσία: Θόδωρος Μαραγκός


Σε συνέντευξη του Θόδωρου Μαραγκού, που δημοσίευσε το περιοδικό "Δαυλός" στο τεύχος 293, ΙΟΥΛ. - ΑΥΓ. 2006 έμαθα από "πρώτο χέρι", γιατί δεν είδαμε την ταινία στους κινηματογράφους:

Ερώτηση: Από την απήχηση που είχε το έργο σας είστε ικανοποιημένος;
_ Ναι, από την ποιοτική απήχηση, γιατί για την ποσοτική δεν μου επιτρέψανε. Δηλαδή με ρίξανε τώρα στο τέλος της κινηματογραφικής εποχής, ενώ είχαμε συμφωνήσει άλλα: να παιχτεί στη μέση της κινηματογραφικής περιόδου.
Ερώτηση: Ποιός ήταν ο λόγος της δυσμενούς αυτής αλλαγής;
_ Πιστεύω οτι η ταινία άρχισε από ένα σημείο και πέρα να ενοχλεί, γιατί άρεσε πάρα πολύ κι όσοι την βλέπουν φεύγουν ενθουσιασμένοι κι εντυπωσιασμένοι. Αλλά δεν αρέσει σε αυτούς που κτυπάει η ταινία. Δεν αρέσει στο κράτος, δεν αρέσει στο υπουργείο, δεν αρέσει σ' όλους τους φορείς. Αυτοί λιγάκι ενοχληθήκανε κι ίσως πιέσανε. Αντικειμενικά την έρριξαν την ταινία, για να μην γίνει κεντρικό πολιτιστικό ζήτημα. Αν παιζόταν το χειμώνα, μπορούσε να κάνει και 100.000 εισητήρια. Γιατί ο κόσμος όταν έμαθε οτι πήρε το βραβείο στη Θεσσαλονίκη κι ενδιαφέρθηκε, δεν την είδε. Την έπαιξαν μετά από δυο - τρείς μήνες, τώρα που έλειπε όλος ο κόσμος, τώρα που μιλάμε, μετά το Πάσχα και την Πρωτομαγιά, τότε την έβαλαν να παίξη μέσα στις γιορτές.
Ερώτηση: Πιστεύετε, οτι η Εκκλησία έχει τα παρακλάδια της και μέσα στα κινηματογραφικά πράγματα;
_ Όχι ακριβώς η Εκκλησία στην προκειμένη περίπτωση, γιατί φταίει και το κράτος. Πιστεύω, οτι όλοι μαζί είναι ένα μέτωπο, που εμποδίζουν οποιαδήποτε φωνή να ακουστή και να πάη παραπέρα. Την κρατάνε δηλαδή μέσα σε περιωρισμένα πλαίσια, ακριβώς για να δείξουν, οτι έχουμε μια δημοκρατική επίφαση, αλλά από την άλλη μεριά εμποδίζουν την εξάπλωσή της.


Γιατί άραγε, πολλοί που θα το θέλαμε, δεν είδαμε την ταινία; Ας δούμε περί τίνος πρόκειται, μια περίληψη του θέματος της ταινίας:

Ένας αρχαίος έλληνας φιλόσοφος έγραψε τον 1ο αιώνα μ.Χ., μία επιστολή προς Θοδωράκη τον νεοέλληνα. Όταν το μαθαίνει ο Θοδωράκης, ταξιδεύει στην Ιταλία, εκεί που βρέθηκε στις ανασκαφές μαζί με 2.000 άλλα αρχαία ελληνικά κείμενα, για να την παραλάβει. Όταν φθάνει, έκπληκτος διαπιστώνει ότι για την επιστολή του ενδιαφέρονται κι άλλοι που αναζητούν ιστορικές αλήθειες. Κάποιοι άλλοι, όμως, προσπαθούν να την εξαφανίσουν γιατί φοβούνται μην αποκαλύπτει θρησκευτικά απόρρητα. Για την επιστολή του επίσης ενδιαφέρεται κι ο Δημητράκης, που έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αυτός ψάχνει το παρελθόν του για να βρει τι ήταν, πριν μεταμορφωθεί σε πρόβατο Σε συνέντευξη τύπου κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2005, ο Θόδωρος Μαραγκός δηλώνει: «Ο Νεοέλληνας έχει χάσει την επαφή με τον πολιτισμό του και δυσκολεύεται να επανασυνδεθεί, καθώς υπάρχουν πολλά εμπόδια». Όσο για τον τίτλο της ταινίας του, εξήγησε: «Ο τίτλος στην αρχή θα ήταν «Το μαύρο πρόβατο», αλλά επειδή το μαύρο πρόβατο... απέκτησε δικιά του φωνή βάλαμε τελικά αυτόν. Είναι η φωνή του υποταγμένου Έλληνα, που έχει χάσει τη δική του και συμπεριφέρεται σαν πρόβατο απέναντι στις δυσκολίες της ζωής. Είναι οι Νεοέλληνες, που στην πορεία όμως πιστεύω ότι θα βρουν αυτά που είχαν στερηθεί τόσα χρόνια». Σε σχέση με το θέμα της ταινίας του, είπε: «Ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι στην Ιταλία για να βρούμε τις ρίζες μας, να αποκτήσουμε γνώσεις που μας έλειπαν. Θέλαμε να μάθουμε και να δείξουμε κάποια πράγματα. Οι Ιταλοί πάντως γνωρίζουν πολλά για τον πολιτισμό μας και τον θεωρούν πολύ σπουδαίο».

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα συνέντευξη του καταξιωμένου σκηνοθέτη του "black μπέε" βρήκα στο:

http://www.gowest.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2632&Itemid=480

και έχει ως εξής:

Συνέντευξη του Θόδωρου Μαραγκού στην Ειρήνη Κατσουνάκη για τον κατάλογο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Νοέμβριος 2005

Γιατί «Black Mπεεε» και όχι… «Mαύρο Πρόβατο»;
Tο «μαύρο πρόβατο» ως τίτλος δεν εκφράζει και τόσο το νόημα του έργου. O μεταμορφωμένος σε πρόβατο, μέσα από κοινωνικό-ιστορικές και θρησκευτικές συνθήκες, νεοέλληνας Δημητράκης, απέκτησε και καινούρια διάλεκτο. Tο «Black Mπεεε» είναι η φωνή του και η κουλτούρα του.

Θέλετε να πείτε πως έχουμε αποκοπεί από τον πολιτισμό και τις ρίζες μας;
Ένας Iταλός λυκειάρχης σε σχολείο της Nάπολης μας είπε «εσείς στην Eλλάδα μπορεί να έχετε γυρίσει τις πλάτες στις ρίζες σας, εμείς όμως είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι η κληρονομιά που μας άφησε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός για τη δημοκρατία, την ελευθερία κ.λ.π. είναι απόλυτες αξίες, υψίστης σημασίας για την εκπαίδευση των παιδιών μας». Προσωπικά πιστεύω ότι εδώ και δύο χιλιετίες οι χριστιανοί, οι Tούρκοι και κατόπιν οι μεγάλες δυνάμεις με τα τσιράκια τους, προσπαθούν να μας αποκλείσουν από αυτήν την κληρονομιά και δεν τα έχουν καταφέρει. Σας υπενθυμίζω τα λόγια του Kίσινγκερ –που είναι συνδεδεμένος με τη χούντα και την εισβολή του Aττίλα, στην Kύπρο- ο οποίος είπε πως για να υποτάξεις τον ελληνικό λαό πρέπει να τον αποκόψεις από τις ρίζες του.

Στο τέλος της ταινίας λέτε πως ο Έλληνας ορίζεται από τον πολιτισμό του και όχι από τα γεωγραφικά σύνορα. Tί σημαίνει αυτό για το σύγχρονο νεοέλληνα;
Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του «Black Mπεεε…» είναι ένας Iταλός που έχει ελληνική παιδεία, μιλάει την ελληνική γλώσσα και το όνομα του είναι Aίγισθος… Δεν θεωρώ ότι η καταγωγή ή το αίμα που ρέει στις φλέβες μας καθορίζει τον Έλληνα. O ελληνισμός είναι πολιτισμός και αλίμονο αν περιοριζόταν μέσα στο ελληνικό κράτος. Tότε θα λέγαμε, όπως λένε κάποιοι, «εμείς οι πολιτισμένοι και όλοι οι άλλοι βάρβαροι». Oι έννοιες εθνικισμός ή ρατσισμός δεν ταιριάζουν στον νεοέλληνα, ο οποίος πρέπει να αναζητήσει τις γνώσεις που του στέρησαν για να συναντήσει τις ιστορικές αλήθειες…

Tί από όλα όσα είδατε, μάθατε, ακούσατε, ζήσατε στο οδοιπορικό σας, σας συγκίνησε περισσότερο;
Στην Iταλία συνάντησα έναν ελληνισμό που δεν υπάρχει ούτε στην Eλλάδα. Mε συγκίνησε το πόσο περήφανοι είναι οι Iταλοί, όσοι τουλάχιστον γνώρισα, για την ελληνική παιδεία τους.

Aν απαντούσατε σήμερα στο εικονικό γράμμα του Eπίκουρου, τι θα του λέγατε;
Αυτό είναι το θέμα της καινούργιας μου ταινίας. O Eπίκουρος στην επιστολή του προς… Θοδωράκη τον νεοέλληνα με ρωτάει, εκτός των άλλων, πως είναι η Eλλάδα σήμερα και σε ποια κοινωνία ζω. Nιώθω πως μόνο με αριστοφανική διάθεση μπορώ να του απαντήσω…

Τώρα μπορούμε να περιμένουμε να κυκλοφορήσει η ταινία στα βιντεοκλάμπ για να μπορέσουμε να την δούμε...

"Άγιον φώς Θαύμα ή Απάτη" του Μιχάλη Καλόπουλου

Αντιγράφω από τον δικτυακό τόπο του συγγραφέα την παρουσίαση του εξειρετικά διαφωτιστικού βιβλίου του Θαύμα ή Απάτη το "Άγιον Φώς της Ιερουσαλήμ;




Για σειρά ετών, αναγνώστες μου με εξαιρετική συχνότητα και επιμονή, ζητούσαν την γνώμη μου για το "θαύμα" του φωτός της Ιερουσαλήμ. Η σταθερή μου απάντηση, ήταν, πως δεν είχα ιδέα για το τι πραγματικά μπορεί να συμβαίνει, στην ετήσια εμφάνιση του αξιοπερίεργου φωτός της Ιερουσαλήμ.

Να όμως, που εξ αφορμής της θαρραλέας καταγγελίας του Κοραή, ήρθε η στιγμή, όχι μόνο να θυμηθούμε κάτι από το μεγαλείο του, αλλά και να απομυθοποιήσουμε οριστικά, το λεγόμενο «άγιο φως» της Ιερουσαλήμ! Το κείμενο: «περί του εν Ιεροσολύμοις «αγίου φωτός», του Αδαμαντίου Κοραή, που παρουσιάζουμε εδώ ολόκληρο μετά από σχεδόν δύο αιώνες αποσιώπησης, αποτελεί το δίχως άλλο, ένα μικρό μόνο μέρος της συνολικής βιβλιοθήκης των σοφών Ελλήνων, που οι εξουσιαστικές σκοπιμότητες και η συνομωσία της σιωπής, έριξαν στην αφάνεια.

Η συνταρακτική αυτή κριτική του Κοραή, απέναντι στο ψευδές, όπως καταγγέλλει θαύμα της αφής του "αγίου φωτός" στα Ιεροσόλυμα, πετάχτηκε εσκεμμένα στον καιάδα της ανυπαρξίας, με συστηματική παρασιώπηση και άλλους, γνωστούς και άγνωστους, αλλά εν τέλει, εξαιρετικά αποτελεσματικούς μηχανισμούς. Εκατόν εβδομήντα έξη χρόνια μετά την συγγραφή της, η αριστουργηματική αυτή τολμηρότατη κριτική του Κοραή, αντί να κοσμεί την παιδεία μας, σαν μια εθνωφελής ιστορική κριτική πραγματεία, που αποκαλύπτει θεολογικές αθλιότητες και χαλιναγωγεί την κοινωνική μάστιγα της θρησκευτική δεισιδαιμονίας, παραμένει άγνωστη καθώς "κάποιοι" κατόρθωσαν να την αποκρύψουν, ακόμα και από τους φιλομαθέστερους των Ελλήνων!

Η εξήγηση βέβαια, της πολύχρονης αυτής, έντεχνης λογοκρισίας του έργου του, αλλά και της μόνιμης υποτίμησης του Κοραή στους εκπαιδευτικούς κύκλους, είναι προφανής: εκατόν ογδόντα ένα χρόνια μετά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης κατά των Τούρκων, οι Έλληνες εξακολουθούν να ζουν σε καθεστώς πολιτισμικής καταπίεσης και να υφίστανται έναν πνευματικό μαρασμό, ανάλογο ή και αφανιστικότερο από εκείνον που επέβαλε ο ζυγός της ωμής Οθωμανικής σκλαβιάς.

Η επανεμφάνιση λοιπόν και η πλατιά διάδοση τέτοιων κειμένων, δεν αποτελεί μόνο χρέος τιμής προς τον "ιεροφάντη" της απελευθέρωσης μας Κοραή, αλλά και στοιχειώδες μέτρο αντίστασης, προς τους σημερινούς επίδοξους δεσμώτες της πνευματικής μας ελευθερίας. Με την ανάγνωση τέτοιων κειμένων, οι Έλληνες έχουμε μια θαυμάσια ευκαιρία επανεκτίμησης των πραγματικών ιστορικών δεδομένων, της διαχρονικής αναμέτρησής μας, με τις δυνάμεις που κατατρέχουν ακόμα το πολύπαθο Γένος των Ελλήνων, αλλά και πολύτιμες ευκαιρίες σπουδής, πάνω στην συμπεριφορά των αιώνιων εχθρών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν θα συμφωνήσει κανείς ή όχι, με την βαρύτατη καταγγελία του Κοραή, για την πλαστότητα του "ιερού" φωτός της Ιερουσαλήμ και μόνο το γεγονός της συστηματικής παρασιώπησης της σοβαρότατης αυτής καταγγελίας του, από την πνευματική κληρονομιά των Ελλήνων, αποτελεί βαρύ πολιτισμικό αδίκημα, αλλά και οριστική απόδειξη, μιας υφιστάμενης, δόλιας πνευματικής δικτατορίας.

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2007

Ο μύθος του κρυφού σχολειού και του ρόλου της Εκκλησίας στην μόρφωση των Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας

Στο άρθρο του Δαυλού (Τεύχος 231, Έτος 2001), που μπορεί κανείς να κατεβάσει από τη διεύθυνση:

http://www.davlos.gr/pdf/147710.pdf

με τίτλο:

Αγία Λαύρα, Κρυφό Σχολειό κ.λπ. ψεύδη του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος

Διαβάζουμε τα παρακάτω:


Ο μελετητής του μεσαιωνικού Ελληνισμού Βασίλης Μισυρλής αναφέρει: "Κρυφό σχολειό υπήρχε για τα Ελληνόπουλα μέχρι την ηλικία των 11 χρόνων, όχι γιατί οι Τούρκοι απαγόρευαν στους Ρωμιούς να μορφωθούν, αλλά διότι οι Έλληνες έκρυβαν τα παιδιά τους για να μην τα πάρουν γενίτσαρους ή για την πρακτική εφαρμογή του οθωμανικού δικαίου. Όμως το πιο συγκλονιστικό είναι άλλο. Τα πρώτα και πραγματικά κρυφά σχολειά που καταγράφει η ιστορία είναι τον 8ο αιώνα στην Καισαριανή από Έλληνες Εθνικούς, όπου εδίδασκαν κρυφά απ' τους Χριστιανούς τους Έλληνες φιλοσόφους στα παιδιά τους, προκειμένου να τα εισάγουν στην απαγορευμένη με ποινή θανάτου θύραθεν παιδεία."
Ας δούμε τις σχετικές απόψεις και μερικών ιστορικών, ξένων και Ελλήνων.
Ο Φιλήμων στο έργο του "Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως", τόμος γ΄, κεφ. κβ΄ αποκαλεί το κρυφό σχολειό "παχυλόν ψεύδος". Ο Σπυρίδων Τρικούπης στην "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", τόμος Α΄, σ. 229, το χαρακτηρίζει "μέγα ψεύδος". Ο Ιωάννης Βλαχογιάννης, που αγωνίστηκε με πάθος να θεμελιώσει στην αρχειακή έρευνα την ιστορία του '21, αναφέρει: "Δεν υπάρχει καμιά ιστορική μαρτυρία, που να βεβαιώνει την ύπαρξη κρυφού σχολειού". Ο Φίνλεϋ στο "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", τόμος Α΄, σελ. 217, λέγει: " Τούτο δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια".
Η καθιέρωση του ιστορικού αυτού ψέματος βοηθήθηκε απ' τους ζωγράφους Γύζη (1824-1901) και Βρυζάκη (1814-1878). Ο Γύζης έκανε ανώτερες σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου με υποτροφία του Ορθόδοξου Ιδρύματος της Τήνου υπό την αιγίδα της Εκκλησίας: Ο καλλιτέχνης δημιούργησε τα έργα "Η Κιβωτός του Νώε", "Ιωσήφ και Φαραώ", "Ιουδήθ και Ολοφέρνης", "Ο θρίαμβος της Θρησκείας", το περιβόητο "Το Κρυφό Σχολειό" κ.α. Ο πίνακας του Βρυζάκη "Ο μητροπολίτης Π.Π. Γερμανός υψώνει την σημαίαν της ελευθερίας" (1851) και ο πίνακας του Γύζη "Το Κρυφό Σχολειό" (1886) έγιναν σε μια συγκεκριμένη εποχή, οπότε οι σχέσεις πολιτείας και εκκλησίας είχαν δεθεί με το καθιερωθέν τότε επίσημο κρατικό ιδεολόγημα του "Ελληνοχριστιανισμού". Ο "Δαυλός" σε προηγούμενα τεύχη του έχει ερευνήσει την υπόθεση "Αγία Λαύρα" και έχει ανατρέψει και το μεγάλο αυτό ψεύδος με ιστορικά και μόνο στοιχεία.
Τα παραπάνω ιστορικά κατασκευάσματα πέρασαν και στην ελεγχόμενη από το κράτος παιδεία, από τα σχολικά αναγνώσματα έως τα σχολικά τραγούδια. Στις 12 Μαΐου 1999 το Ασσοσιέιτεντ-Πρέςς διένειμε στον τύπο μια φωτογραφία, όπου απεικονίζεται η αναπαράσταση του "κρυφού σχολειού" με κούκλες (υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή Πεντέλης). Το συνοδευτικό κείμενο βασιζόταν στις θέσεις του καθηγητού Αγγέλου και της καθηγήτριας Ελισάβετ Ζαχαριάδου, η οποία υπογράμμιζε οτι: "Οι ιστορίες αυτές είναι καθαρές μυθοπλασίες, όπου δημιουργήθησαν απ' την εκκλησία, για να ενισχύσει την θέση της και το γόητρό της". Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού αφόρισε την Ελληνική Επανάσταση (βλ. "Δαυλός", τεύχη Μαρτίου 1999 και Μαρτίου 2000), τους φιλικούς και οπλαρχηγούς, δημιούργησε και έστησε ψεύτικα γεγονότα, αλλάζοντας την ιστορία. Η αποκατάσταση της αλήθειας και η απονομή ιστορικής δικαιοσύνης είναι αναγκαίο να γίνουν, για να προχωρήσει το έθνος μας εξελικτικά στο μέλλον.

Βασίλειος Μαυρομάτης

Και πάλι στο περιοδικό "Δαυλός" στην παρουσίαση άρθρου σχετικού με το "κρυφό σχολειό" (Τεύχος 278 , Έτος 2005)

με τίτλο:

Πώς το οστεοφυλάκιο μεταμορφώθηκε... σε “κρυφό σχολείο”. Ιστορική απάτη στη Μονή Πεντέλης.

διαβάζουμε:

Μία από τις εμπειρίες που είχα σα μικρό παιδί και που μάλλον δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ήταν οι δύο–τρεις επισκέψεις μου στο οστεοφυλάκιο της Μονής Πεντέλης στα τέλη της δεκαετίας του '60. Με πήγαινε η γιαγιά μου –κάτοικος Πεντέλης– προκειμένου να επισκεφθούμε το χώρο που ήταν φυλαγμένα τα οστά του προ πολλού πεθαμένου παππού μου. Θυμάμαι να νοιώθω δέος και τρόμο, καθώς η γιαγιά άνοιγε τη δεξιά της κεντρικής εισόδου της μονής μεγάλη ξύλινη πόρτα και μπαίναμε στο γεμάτο κασόνια σκοτεινό δωμάτιο. Ωρισμένα από αυτά –τα πιο παλιά– δεν ήταν σε καλή κατάσταση και τα οστά φαίνονταν εύκολα. Άσχημο θέαμα για ένα μικρό παιδί. Όταν μετά από χρόνια ξαναπήγα στη Μονή Πεντέλης, θυμήθηκα το οστεοφυλάκιο –πως ήταν δυνατόν να το ξεχνούσα;– και πήγα να ρίξω μία ματιά. Με έκπληξη είδα απ’ έξω μια πινακίδα να γράφη “Κρυφό Σχολειό”.
Ελυθερίου Κίμων

Ας δούμε τώρα πώς οι απόψεις, που υποστηρίζει το περιοδικό "Δαυλός" επιβεβαιώνονται και από άλλα ιστορικά κείμενα:

Ας έρθουμε στην "Ελληνική Νομαρχία" του Ανωνύμου Έλληνος. Ας δούμε κάποιες μαρτυρίες μέσα από αυτό το διαφωτιστικό κείμενο, που όμως δεν φτάνει στο σημείο να επιρρίψει ευθύνες στην ίδια τη θρησκεία του Χριστιανισμού – την οποία ο συγγραφέας του εγχειριδίου δείχνει να ασπάζεται – αλλά στο αμαθές και ανήθικο ιερατείο.
Στο "Βιβλίο τέταρτο: Οι συνεργοί της τυραννίας", ο συγγραφέας γράφει τα παρακάτω:

Δυο αίτια ώ Έλληνές μου ακριβοί, οπού μέχρι της σήμερον μας φυλάττουσι δεδεμένους εις τας αλύσους της τυραννίας, είναι δε το αμαθές ιερατείον και η απουσία των αρίστων συμπολίτων...
Η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον από τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλην ποσότητα χρημάτων, έπειτα τον πωλεί ούτινος της δώση περισσότερον κέρδος, και τον αγοραστήν τον ονομάζει πατριάρχην. Αυτός, λοιπόν δια να ξαναλάβη τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας, ήτοι τας αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα, και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσι και αυτοί εις άλλους τας επισκοπάς των. Οι δε επίσκοποι τας πωλώσι των χριστιανών, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν, δια να εβγάλωσι τα όσα εξώδευσαν. Και ούτος εστίν ο τρόπος, με τον οποίον εκλέγονται των διαφόρων ταγμάτων τα υποκείμενα, δηλαδή ο χρυσός.
Ο τρόπος δε, με τον οποίον εκπληρούσι τας υποσχέσεις των προς τον λαόν και προς τους εκκλησιαστικούς νόμους, είναι ο ακόλουθος. Ο πατριάρχης, αφού ηξεύρει να αναγνώση δυο κατεβατά από το ψαλτήριον του Δαβίδ, κρίνεται άξιος τοιαύτης αρχής από την Σύνοδον, αυτή δε ηξεύρει να αναγνώση περισσότερον από αυτόν και τας Πράξεις των Αποστόλων [1]. Διά να γράψη, δεν ερωτάται αν ηξεύρη, επειδή δεν του είναι αναγκαίον. Μάλιστα, το όνομά του το γράφει με τόσα κλωθογυρίσματα – εις το οποιον τον μιμούνται και οι αρχιεπίσκοποι και οι επίσκοποι και μερικοί πρωτοσύγκελλοι – οπού και ανορθόγραφον αν είναι, όπερ και πιθανότατον, κανείς δεν το καταλαμβάνει, και δια τούτο φυλάττει γραμματικούς, νέους προκομμένους, έχει δε και τον πρωτοσύγκελλον και αρχιμανδρίτην, οίτινες οπωσούν μετριάζουν την θηριότητα της αμαθείας του κυρίου των...
Ευκόλως ημπορεί να προϊδή ο αναγνώστης τα περί των αρχιεπισκόπων, όταν η αρχή είναι τοιαύτη. Ας μάθη όμως, οτι αυτοί υπερβαίνουσιν και εις την αμάθειαν και εις τα κακά έργα, και την Σύνοδον και τον Πατριάρχην...
Η αμάθεια του λαού ακόνισεν τόσον τα αρχιερατικά σπαθία, οπού κανείς δεν τους αντιστέκεται. Μ' εν κατεβατόν με κατάρας, οπού η πλέον διαβολική διάθεσις φοβεροτέρας βέβαια δεν ήθελεν ημπορέσει να εφεύρη, το οποίον ονομάζουσι αφορισμόν, εκδύουσι τους πλουσίους και πτωχούς. Κι αν πολλάκις μ' έταιρον κατεβατόν με ευχάς, ευλογίας και συγχώρησιν, διαλύουσι τον αφορισθέντα, δι άλλο τέλος δεν το κάμνουσι, παρά δια να ημπορέσωσι να τον ξαναφορίσωσι. Επειδή τον αφορισθέντα δεν δύνανται να τον ξαναφορίσωσι, αν πρώτον δεν τον συγχωρήσωσι [2]. Μετά τον αφορισμόν, οπού είναι το πρώτον τους άρμα, έπονται οι αγιασμοί και τα μνημόσυνα [3]. Και τέλος πάντων το μεγαλύτερον κέρδος των είναι αι κληρονομίαι και τα χαρίσματα [4]. Αν εις αυτά εύρη ανθίστασιν, τότε ευθύς αφορίζει, δεν δίδει την άδειαν των ιερέων να βαπτίσουν το γεννηθέν βρέφος, ούτε να θάψουν τον νεκρόν...
Ποίος δεν βλέπει, ώ Έλληνες, τον αφανισμόν, οπού εις την Ελλάδα προξενεί την σήμερον το ιερατείον;
Εκατόν χιλιάδες, και ίσως περισσότεροι, μαυροφορεμένοι [5] ζώσιν αργοί και τρέφονται από τους ιδρώτας των ταλαιπώρων και πτωχών Ελλήνων. Τόσαι εκατοντάδες μοναστήρια, οπού πανταχόθεν ευρίσκονται, είναι τόσαι πληγαί εις την πατρίδα, επειδή, χωρίς να την ωφελήσουν εις το παραμικρόν, τρώγοσι τους καρπούς της και φυλάττουσι τους λύκους, δια να αρπάζουν και ξεσχίζουν τα αθώα και ιλαρά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού [6]. Ιδού, ώ Έλληνες, αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή αθλία και φοβερά κατάστασις του ελληνικού ιερατείου, και η πρώτη αιτία οπού αργοπορεί την ελευθέρωσιν της Ελλάδος.
Αυτοί οι αμαθέστατοι, αφού ακούσουν ελευθερίαν, τους φαίνεται μια αθανάσιμος αμαρτία. Τι λοιπόν διδάσκουσι τον απλούστατον λαόν; Τι στοχάζεσθε να λέγωσιν οι ιεροκήρυκες επ' εκκλησίας; Φέρουσιν ίσως τας παραβολάς του Ευαγγελίου δια να παρακινήσωσιν τους ακροατάς εις την ομόνοιαν; Εξηγούσιν ίσως την πρώτην και μεγάλην εντολήν του "αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν"; Λέγουσιν ίσως ποτέ, ποίος είναι ο πλησίον και ποίος ο ξένος; Αναφέρουσι ποτέ το ρητόν "Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος"; Εξηγούσι ποτέ τι εστί πατρίς; Λέγουσι πώς και πότε και ποίοι πρώτον πρέπει να την βοηθήσουν; Φέρουσι ποτέ τα παραδείγματα του Θεμιστοκλέους, του Αριστείδους, του Σωκράτους και άλλων μυρίων εναρέτων και σοφών; Μας είπον ποτέ ποίοι ήτον, και πόθεν κατάγονται; Μας ανέφερον ποτέ πώς διοικείται ο κόσμος και οποία είναι η καλλιτέρα διοίκησις; Μας εξήγησαν ποτέ τι εστί αρετή, και οποία είναι τα μέσα δια να την αποκτήση τινάς, και πότε λάμπει η αρετή; Και ποίος να μας τα ειπή, αν δεν τα λέγουσιν αυτοί;
Φεύ! βαβαί της αθλιότητός μας! Οι ιεροκήρυκες αρχινούν από την ελεημοσύνην και τελειώνουν εις την νηστείαν [7]. Πώς θέλεις λοιπόν να εξυπνήσουν οι Έλληνες από την ομίχλην της τυραννίας; Οι ιεροκήρυκες, οι οποίοι ήτον εις χρέος να τους αποδείξωσι την αλήθειαν, δεν το κάμνουσι, Αλλά τι αποκρίνοντα αυτοί οι φιλόζωοι και αυτόματοι ψευδοκήρυκες; "Ο Θεός, αδελφοί, μας έδωσεν την τυραννίαν εξ αμαρτιών μας, και πρέπει, αδελφοί, να την υποφέρωμεν με καλήν καρδίαν και χωρίς γογγυσμόν, και να ευχαριστηθώμεν εις ότι κάμνει ο Θεός". Και ύστερα από τέτοια ξυλολογήματα λέγουσι και το ρητόν "όν αγαπά Κύριος, παιδεύει"...
Ώ αδελφοί μου Έλληνες, ίσως δεν καταλαμβάνετε πόσην δύναμιν έχωσι τα λόγια των καλογήρων και των πνευματικών εις τας ψυχάς των απλουστάτων ακροατών. Πόσον ογληγορώτερα ηθέλαμεν ελευθερωθή από τον οθωμανικόν ζυγόν, αν οι πνευματικοί δεν ήτο αμαθείς, καθώς είναι, και αν εδίδασκον εις την εξομολόγησιν με γλυκά λόγια την αλήθειαν και την αρετήν, την ελευθερίαν και την ομόνοιαν, και όλα τα μέσα της ανθρωπίνης ευτυχίας. Αλλά πώς να φωτίσουν οι εσκοτισμένοι και να διδάξουν οι αμαθείς; Ας σιωπήσουν το λοιπόν, αν δεν ηξεύρουν τι να ειπούν...
Ας εξετάσωμεν τώρα τας αιτίας, οπού αποκαταστώσιν εύκολον την επανόρθωσιν των Ελλήνων: πρώτη λοιπόν, είναι η προχώρησις του γένους μας εις τα μαθήματα. Ώ, πόση διαφορά ευρίσκεται εις την Ελλάδα από δέκα χρόνους έως την σήμερον! Μεγάλη, ώ αδελφοί μου, μεγαλοτάτη, και καθ' εκάστην προς το κρείττον φέρεται. Τώρα άρχισαν αι Μούσαι να αναλάβουν, και πάλιν να επανορθωθώσιν εις τα χρυσόχροα όρη της Ελλάδος. Ο Απόλλων πάλιν εμφανίσθη εις το αρχαίον του παλάτιον. Δεν ευρίσκεται πόλις την σήμερον, οπού να μην έχη δυο και τρία σχολεία.
Εξαλείφθη εις τα περισσότερα μέρη η δεισιδαιμονία των γραμματικών, και οι νέοι ήρχισαν να μεταχειρίζονται τον αξιοτιμιώτερον καιρόν της ζωής των εις γνώσεις ωφελίμους, και όχι να τον εξοδεύουν εις το να εκστηθίζωσι λέξεις. Η Λογική και Φυσική άνοιξαν τους οφθαλμούς των περισσοτέρων∙ ούτε οι διδάσκαλοι την σήμερον έχουσι εκείνην την ενοχλητικήν και βραδείαν μέθοδον της παραδόσεως, ούτε οι μαθηταί φυλάττουσι την οκνηρίαν και αμέλειαν, οπού είχον, αλλ' αμφότεροι, με άκραν ευχαρίστησιν και επιμέλειαν αντλίζουν από την ανεξάντλητον πηγήν της μαθήσεως εκείνα τα φώτα, οπού στολίζουσιν το ανθρώπινον πνεύμα και το αποδεικνύουσιν άξιον του πλάστου του...
Εις αυτά κράζω διά μάρτυρας όλους σας, ώ Έλληνες, και μάλιστα όσους έχουσιν υιούς [8]. Τα σχολεία δεν είναι πλέον έρημα ως και πρότερον, αλλά το καθέν περιέχει πενήντα και εκατόν μαθητάς, οίτινες αφού ανέγνωσαν τον ηδύτατον Ξενοφώντα, τον νουνεχή Πλούταρχον και τους λοιπούς ιστορικούς φιλοσόφους των προγόνων μας, εγνώρισαν τον βόρβορον της τυραννίας και κλαίουσι πικρώς δια την δυστυχίαν της πατρίδος μας. Δεν προφέρουσι πλέον το όνομα της ελευθερίας με φόβον, μήπως και τους ακούσωσιν οι προεστοί ή οι αρχιερείς και τους κηρύξουσιν αθέους, ως πρότερον έκαμνον, αλλά το προφέρουσι με εκείνο το θάρρος, οπού οι δούλοι δεν ημπορούν να έχωσι...

Σημειώσεις του συγγραφέα:

[1] Ας με συμπαθήση ο αναγνώστης δια την υπερβολήν του λόγου, ωσάν οπού όλοι οι νυν ιερείς, εξαιρώντας, ως προείπον, τινάς, μόλις σπουδάζουν ολίγον τα γραμματικά, και κανείς δεν γνωρίζει ούτε την λέξιν "επιστήμη".
[2] Οι αφορισμοί εις την Ελλάδα, και εξόχως εις τα Ιωάννινα και Πάτραν, ήθελαν νομισθή ευχαί της λειτουργίας από κανένα αλλογενή. Τόσον είναι συχνοί, και σχεδόν κάθε Κυριακήν εις κάθε εκκλησίαν αναγινώσκονται δυο και τρείς αφορισμοί, πάντοτε δε δια ουτιδανοτάτας διαφοράς, και ως επί το πλείστον δια δυο ή τριών γροσίων υπόθεσιν.
[3] Αυτοί οι αναιδέστατοι άνδρες, ευθύς οπού έλθουν εις την Αρχιεπισκοπήν των, υποχρεώνουν όλους τους πολίτας, να τους δεχθώσιν εις τα οσπίτιά των, δια να τους ψάλωσι τον αγιασμόν, και ούτως λαμβάνουσι την πληρωμήν από πενήντα έως δέκα γρόσια το ολιγότερον. Τα δε μνημόσυνα συνίστανται εις το να λειτουργούν δια την ψυχή του αποθανόντος, του οποίου ξεθάπτουν τα οστά και τα ευλογούν.
[4] Όταν απεθάνη κανένας πολίτης της πρώτης ή δευτέρας κλάσεως και το ακούση ο αρχιερεύς, είναι δι αυτόν μια ανεκδιήγητος χαρά, επειδή, δια να ημπορέσουν να τον θάψουν, πρέπει, αφού πληρώσουν τον οθωμανόν τύραννον, να πληρώσουν και τον αρχιερέα. Η ποσότης όμως είναι αόριστος, πότε δέκα χιλιάδες γρόσια, πότε πέντε και το ολιγότερον χίλια. Όταν πάλιν ο πολίτης μισεύη από την πατρίδα του, πρέπει να δώσει ένα χάρισμα του αρχιερέως. Όταν επιστρέφη, πάλιν του χαρίζει. Αλλά τι λέγω του χαρίζη; Και πώς ημπορεί να ονομασθή δώρον εκείνο οπού ζητείται με βίαν;
[5] Οι τοιούτοι, όντες ελεύθεροι από κάθε στοχασμόν και φροντίδα, χαίρονται άκραν υγιείαν, και τρώγοσι δια εκατόν πενήντα χιλιάδας.
[6] Όποιος ήθελε να συνθέση ένα κώδικα εις τα εγκλήματα, και ήθελε να μην παραιτήση κανένα αμάρτημα ανθρώπινον, ας ήθελεν υπάγη εις το Άγιον Όρος, και ανίσως ήθελε εξετάσει τους εκεί κατοικούντας, ήθελε κάμει τον εντελέστερον κώδικα απ' όσους μέχρι της σήμερον εφάνησαν.
[7] Άλλο δεν λέγουσι, ή άλλο δεν ηξεύροσι να είπωσι, παρά να μην φάγη ο λαός λάδι τας Τετράδας και να δώση χρήματα των καλογήρων.
[8] Η Ελλάς χρεωστεί αυτήν την χάριν εκείνων των ολίγων φιλοπάτριδων, οι οποίοι εθυσίασαν μέρος της περιουσίας των και έκτισαν σχολεία, πληρώνοντες όχι μόνον τους διδασκάλους, αλλά και τους ιδίους μαθητάς, όταν είναι πτωχοί. Επλούτισαν τα σχολεία με τα αναγκαιότερα βιβλία, τόσον επιστημονικά καθώς και ηθικά, οπού έκδωσαν εις τύπον, με τα αναγκαία όργανα της μαθηματικής και φυσικής, και, εν ένί λόγω, τα πάντα επρόβλεψαν.

Κόλαφος η "Ελληνική Νομαρχία" στα μεταγενέστερα μυθεύματα, με τα οποία η εκκλησία και η συνεργός της πολιτεία προσπαθούν να μας πείσουν για τον σημαντικό τάχα ρόλο της εκκλησίας στην διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας και στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό. Αμαθείς, διεφθαρμένοι και ανήθικοι περιγράφονται από τον συγγραφέα της Ελληνικής Νομαρχίας οι εκπρόσωποι της θρησκείας (χωρίς αυτό να αναιρεί την ύπαρξη εξαιρέσεων, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Φανερά, φανερότατα σχολεία, περιγράφονται από τον συγγραφέα, που έκτισαν και συντηρούσαν Έλληνες, οι οποίοι είχαν αποκτήσει ικανή περιουσία και η αγάπη προς την πατρίδα τους ήταν αρκετή ώστε να προσφέρουν αυτό το ευεργέτημα στους συμπατριώτες τους. Όσο για κρυφά σχολειά με τον (αμαθέστατο) εκπρόσωπο του κλήρου, ιερέα ή μοναχό, να διδάσκει στα παιδιά, ούτε υπόνοια. Μάλιστα, το αντίθετο προκύπτει αβίαστα από την ανάγνωση του εξαιρετικού αυτού βιβλίου.
Και όμως, έχουν καταφέρει να πείσουν το "ποίμνιο" στην πλειοψηφία του οτι η Ορθόδοξη Εκκλησία διέσωσε τον Ελληνισμό και την γλώσσα μας στη διάρκεια της τουρκοκρατίας, όταν όλα τα στοιχεία οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα.

Ας δούμε και ένα μικρό απόσπασμα από τον Λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα:

...
Σαν είδε τούτο ο Σουλτάνος, διόρισε έναν Βιτσερέ (Αντιβασιλέα), έναν Πατριάρχη και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ότι τους έλεγε ο Σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι Κοτζαμπάσηδες (προεστοί) εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξις, οι έμποροι, και οι προκομμένοι, το καλλίτερο μέρος των πολιτών, μη υποφέροντες τον ζυγό, έφευγαν και οι γραμματισμένοι επήραν και έφυγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι έμεινε ο λαός, όστις, στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ημέρα χειρότερα∙ διότι, αν ευρίκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του, ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί, μην υποφέροντες την τυρανίαν του Τούρκου και βλέποντες τες δόξες και τες ηδονές, οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφιναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ημέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάστση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία∙ και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανεν τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία, και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις τον νου να τους μιμηθούμε, και να γίνομε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινεν και επροόδευσεν η Εταιρεία...

Και ένα μικρό πέρασμα από τα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη: Κοντά στο τέλος του Γ΄ μέρους συναντάμε τα παρακάτω:

Εις τον καιρό της νεότητος οπού ημπορούσα να μάθω κάτι, σχολεία, ακαδημίαι δεν υπήρχαν, μόλις ήσαν μερικά σχολεία, εις τα οποία εμάθαιναν να γράφουν και να διαβάζουν. Οι παλαιοί κοντζαμπασήδες οπού ήσαν οι πρώτιστοι του τόπου, μόλις ήξευραν να γράφουν το όνομά τους. Το μεγαλήτερο μέρος των αρχιερέων δεν ήξευρε παρά εκκλησιαστικά κατά πράξιν, κανένας όμως δεν είχε μάθησι. Το ψαλτήρι το 'κτωήχι, ο μηναίος, άλλαι προφητείαι, ήσαν τα βιβλία οπού ανέγνωσα. Δεν είναι παρά αφού επήγα εις την Ζάκυνθο οπού ευρήκα την ιστορία της Ελλάδος εις την απλοελληνικήν. Τα βιβλία οπού εδιάβαζα συχνά ήτον η ιστορία της Ελλάδος, η ιστορία του Αριστομένη και Γοργώ και η ιστορία του Σκεντέρμπεη...

Ούτε ίχνος υποψίας δεν μπορεί να γεννήσουν τα ντοκουμέντα της εποχής εκείνης, που να ζωγραφίζει στο μυαλό μας την εικόνα του μαυροντυμένου και μορφωμένου ιερέα ή μοναχού να διδάσκει τα Ελληνόπουλα κάτω από το φώς του κεριού.

Ένας ακόμα μύθος της "Ελληνορθόδοξης" προπαγάνδας, αλλά απλά ... μόνο μύθος.