Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Έρευνα: Είναι Πάντοτε Αξιόπιστα τα Πορίσματά της;

Η εφημερίδα "Το Βήμα" της Κυριακής 16 τρέχοντος δημοσίευσε μια πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική συνέντευξη του καθηγητή Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Γιάννη Ιωαννίδη. Ο κ. Ιωαννίδης δίνει σε αυτή τη συνέντευξη απαντήσεις, που πρέπει να βάλουν κάθε άνθρωπο σε σκέψεις, σχετικά με την αξιοπιστία των εμφανιζομένων κατά καιρούς αποτελεσμάτων επιστημονικών ερευνών. Παραθέτω την συνέντευξη, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα, τονίζοντας κάποια σημεία, τα οποία θεώρησα ιδιαίτερα σημαντικά ή και οτι έχουν γενικότερη σημασία από το ειδικό θέμα στο οποίο αναφέρονται:


Η ΕΡΕΥΝΑ και το αντίθετό της!

Δεν είναι λίγες οι φορές που εντελώς αντικρουόμενα συμπεράσματα από εξίσου έγκυρες μελέτες έρχονται να μπερδέψουν το κοινό αλλά και τους επιστήμονες που υποτίθεται ότι καλούνται να καθοδηγήσουν. Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε απέναντι στο φαινόμενο; Ο επιδημιολόγος Ι.Ιωαννίδης, «κυνηγός αδύναμων ερευνητικών κρίκων», καταθέτει την πολύτιμη εμπειρία του

ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ


Τα αντιφατικά συμπεράσματα επιδημιολογικών ερευνών συχνά μας βάζουν σε σκέψεις για τη μεθοδολογική τους προσέγγιση

Πολύ συχνά εμείς γράφουμε και εσείς διαβάζετε κάτι σαν το παρακάτω: «Η τάδε μελέτη ερευνητών του Χ (συνήθως επιφανούς) Πανεπιστημίου κατέδειξε ότι...». Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που εμείς οι ίδιοι αναγκαζόμαστε και μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα να γράψουμε κάτι σαν αυτό: «Η δείνα μελέτη ερευνητών του Ψ (επίσης επιφανούς) Πανεπιστημίου κατέδειξε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχαν καταδείξει εδώ και μερικούς μήνες οι συνάδελφοί τους από το Χ Πανεπιστήμιο». Δεν γνωρίζω πώς αισθάνεστε εσείς που διαβάζετε ή ακούτε αυτά τα αντικρουόμενα επιστημονικά δεδομένα, αλλά εμείς που καλούμαστε να λειτουργήσουμε ως συνδετικός κρίκος μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας και του ευρέος κοινού ερχόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση. Πώς όμως να αμφισβητήσει κανείς την εγκυρότητα των όσων διαβάζει σε επιστημονικές επιθεωρήσεις και ως εκ τούτου πρόκειται για ευρήματα που πέρασαν από κόσκινο; Οταν μάλιστα αυτά τα ευρήματα αφορούν θέματα υγείας, όπως για παράδειγμα τροφές ή συνήθειες που προστατεύουν από συγκεκριμένες ασθένειες, πώς να πάρει το ρίσκο της δημοσίευσης ή μη; Μεταφέραμε αυτόν τον προβληματισμό μας στον κ. Γιάννη Ιωαννίδη, καθηγητή Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο οποίος στη διάρκεια των τελευταίων ετών έχει δημοσιεύσει πληθώρα εργασιών που καταδεικνύουν τα ευαίσθητα σημεία επιδημιολογικών μελετών.

- Από καιρού εις καιρόν ακούμε για νέους παράγοντες κινδύνου. Πόσο αξιόπιστα είναι τα αποτελέσματα μελετών που φέρνουν στο φως παράγοντες που έχουν να κάνουν με την υγεία και τη μακροζωία μας και πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτά;

«Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία προκύπτουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα επιδημιολογικά δεδομένα, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι πρέπει άμεσα τα δεδομένα αυτά να περνούν στο κοινό. Πάρτε για παράδειγμα τις παραλλαγές των γονιδίων: αυτή τη στιγμή έχουμε ανακαλύψει περισσότερες από 10.000. Μπορεί λοιπόν κανείς να κάνει έναν τεράστιο αριθμό υποθέσεων σχετικά με τον ρόλο των παραλλαγών αυτών στην ανθρώπινη υγεία. Μοιραία, από αυτές τις υποθέσεις ελάχιστες θα αποδειχθούν αληθινές. Πρακτικώς, ένα εύρημα μιας ομάδας επιστημόνων δεν λέει και πολλά πράγματα: είναι μόνο μια ενδιαφέρουσα ένδειξη η οποία αξίζει να διερευνηθεί και από άλλους επιστήμονες, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι το ευρύ κοινό οφείλει να την πληροφορηθεί και να αλλάξει τη ζωή του με βάση αυτή την ένδειξη. Οταν και άλλοι επιστήμονες επαληθεύσουν, επικυρώσουν το εύρημα μέσα από μεγάλες καλά σχεδιασμένες τυχαιοποιημένες μελέτες, τότε έχει νόημα η μετάδοσή του σε ευρύτερο κύκλο».

- Είναι όμως εφικτό να επαληθεύονται όλα τα ευρήματα, όλων των επιστημόνων;

«Πράγματι, δεν είναι! Παραδείγματος χάριν, είναι δύσκολο να επαναληφθεί μια τυχαιοποιημένη μελέτη φαρμάκου. Επειτα υπάρχουν και θέματα των οποίων η φύση δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή τυχαιοποιημένων μελετών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μελέτη για τις συνέπειες του απεμπλουτισμένου ουρανίου: δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χορηγήσει κανείς απεμπλουτισμένο ουράνιο σε ανθρώπους για να μελετήσει τα αποτελέσματά του. Σε τέτοιες περιπτώσεις αρκείται κανείς να εξαγάγει συμπεράσματα από τη μελέτη ατόμων που έχουν εκτεθεί σε αυτό».

- Και πώς εξηγείτε το φαινόμενο δύο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες να εξάγουν εντελώς αντιδιαμετρικά συμπεράσματα για το ίδιο θέμα;

«Στην επιδημιολογία, ο τρόπος αναζήτησης καθορίζει και την αξιοπιστία της απάντησης που θα λάβει κανείς. Πάρτε για παράδειγμα τη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Οι πρώτες μελέτες που κατεδείκνυαν τα οφέλη της απέτυχαν να δουν ότι οι γυναίκες που είχαν περισσότερες πιθανότητες να λάβουν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης ήταν γυναίκες ευκατάστατες και με καλύτερη εκπαίδευση, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα πρόσεχαν όλους τους τομείς της ζωής τους και είχαν γενικά καλή υγεία. Η δυνατότητά μας να απομονώσουμε τον έναν παράγοντα, που πραγματικά μετράει και κάνει τη διαφορά, είναι πολύ περιορισμένη. Γίνονται πάρα πολλές προσπάθειες να διερευνηθεί πληθώρα παραγόντων που επιδρούν στην υγεία μας αλλά μια τέτοια παραδοσιακή επιδημιολογική προσέγγιση σπάνια αντέχει το τεστ του χρόνου! Το 80%-90% των μελετών τέτοιου είδους δεν επαληθεύεται αν επαναληφθεί σε άλλη χρονική στιγμή... Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για περιορισμό των μεροληψιών».

- Πού οφείλονται αυτές οι μεροληψίες και πώς μπορούν να περιοριστούν;


Να το πάρω ή να μην το πάρω; Δεν είναι λίγες οι φορές που ο απόηχος της επιστημονικής σύγχυσης φθάνει στον απλό καταναλωτή

«Οι μεροληψίες μπορούν να είναι συνειδητές αλλά και ασυνείδητες. Συνειδητές είναι όταν από συμφέρον έχουμε προαποφασίσει το αποτέλεσμα μιας μελέτης και τη σχεδιάζουμε έτσι ώστε να εξαγάγουμε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι οι μελέτες που χρηματοδοτήθηκαν από την καπνοβιομηχανία με στόχο να αναδειχθούν τα υποτιθέμενα οφέλη του καπνίσματος».

- Παρεμπιπτόντως, οι βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος κατεδείχθησαν, και αυτό θα πρέπει να ήταν από τις καλές στιγμές της επιδημιολογικής έρευνας...

«Σε ό,τι αφορά το κάπνισμα, τα πράγματα δεν ήταν δύσκολα από επιδημιολογικής απόψεως: ήταν σαν να υπήρχε ένας τυφλός που έψαχνε έναν ελέφαντα μέσα σε κλουβί. Μοιραίως θα έπεφτε πάνω στον ελέφαντα. Οι περισσότερες επιδημιολογικές μελέτες όμως αφορούν την αναζήτηση βελονιού και όχι ελέφαντα».

- Να επιστρέψουμε στις υποσυνείδητες μεροληψίες;

«Αυτές έχουν να κάνουν με τον τρόπο που λειτουργεί η επιστήμη: υποσυνείδητα κάθε ερευνητής θέλει να φέρει στην επιφάνεια σημαντικά ευρήματα τα οποία θα του χαρίσουν την αναγνώριση. Ετσι, υπάρχει μια τάση για μερική παρουσίαση αποτελεσμάτων. Αφήνονται δηλαδή στο συρτάρι κάποια αποτελέσματα που δεν είναι εξίσου εντυπωσιακά με κάποια άλλα. Ετσι προκύπτουν εργασίες σύμφωνα με τις οποίες κάποιος παράγοντας πενταπλασιάζει τον κίνδυνο για εμφάνιση μιας ασθένειας και ύστερα από λίγο καιρό μια άλλη εργασία δείχνει ότι ο εν λόγω παράγοντας είναι ακόμη και προστατευτικός για την υγεία μας!».

- Πού βρίσκεται η αλήθεια όμως και πώς μπορεί να το κρίνει ο μέσος άνθρωπος;

«Η αλήθεια βρίσκεται συνήθως κάπου στη μέση, αλλά όπως είπαμε, το πού βρίσκεται η αλήθεια είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να απασχολεί το ευρύ κοινό, αφού ιδανικά αυτό δεν θα έπρεπε να πληροφορείται πρώιμα και μη επικυρωμένα ερευνητικά αποτελέσματα. Θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι η ύπαρξη τέτοιων αποτελεσμάτων είναι κάτι το υγιές για την επιστήμη. Υπάρχουν πάντοτε αποτυχίες προτού φτάσει κανείς σε μια επιτυχία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των σουλφοναμιδών: δοκιμάστηκαν περισσότερες από 600 προτού βρεθεί η πρώτη αποτελεσματική. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν περνούν στον Τύπο μη επικυρωμένα και επαληθευμένα από πολλούς ερευνητές αποτελέσματα».

- Επειδή όμως δεν μπορούμε πάντοτε να ελέγξουμε το πέρασμά τους στον Τύπο και κατ' επέκταση στο ευρύ κοινό, τι θα συμβουλεύατε; Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις ειδήσεις που φτάνουν σε μας από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία (με τη συναίνεση των ερευνητών) και εμείς με τη σειρά μας τα αναμεταδίδουμε;

«Νομίζω ότι θα πρέπει να τα βλέπουμε όλα με κριτική διάθεση. Να διερωτόμαστε πόσο πιθανό είναι τα πράγματα να είναι όντως έτσι. Στην επιστήμη το απόλυτο πρέπει πάντα να μας βάζει σε σκέψεις: ένας επιστήμονας που δεν εστιάζει στην αμφισβήτηση και προτιμά τη θριαμβολογία πρέπει να γεννά υποψίες. Η θριαμβολογία είναι κάτι το ανοίκειο στην επιστημονική σκέψη, σε αντίθεση με την αμφισβήτηση. Πάντως, μια καλή ερώτηση που θα μπορούσε να βάλει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις είναι το αν, υπό το φως των νέων ευρημάτων, πρέπει να ληφθούν μέτρα που να αφορούν τον γενικό πληθυσμό. Μια τέτοια ερώτηση αναγκάζει κάποιον να αναζητήσει ένα μέτρο σύγκρισης: παραδείγματος χάριν, να συγκρίνει τον βαθμό επικινδυνότητας ενός νέου παράγοντα με τον βαθμό επικινδυνότητας ενός παλαιότερου και γνωστού. Επίσης να συγκρίνει τον βαθμό τεκμηρίωσης των νέων αποτελεσμάτων κ.ο.κ.».

- Πόσο σημαντική είναι η τεκμηρίωση όταν, όπως έχετε ήδη επισημάνει με το παράδειγμα του απεμπλουτισμένου ουρανίου, δεν είναι πάντοτε εφικτή;

«Ολα είναι σχετικά όταν πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη δημόσια υγεία. Μπορεί κάτι να μην είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο, αλλά από περιστασιακές ενδείξεις να υποψιαζόμαστε έναν πολύ υψηλό κίνδυνο. Τότε είναι καλύτερα να λάβουμε μέτρα, παρά να αφήσουμε το θέμα στην τύχη λόγω έλλειψης ισχυρής τεκμηρίωσης. Βεβαίως τα πράγματα αλλάζουν και η τεκμηρίωση οφείλει να είναι υψηλή, όταν πρόκειται για ένα νέο φάρμακο».

- Εκτός από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, ή τα φάρμακα, πόσο πρέπει να εμπιστευόμαστε τις οδηγίες που θέλουν ολοένα και χαμηλότερους δείκτες, π.χ. ολοένα και χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης ή σακχάρου;


Ο καθηγητής Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Γιάννης Ιωαννίδης

«Γενικά η τάση για χαμηλότερους τέτοιους δείκτες δεν είναι λανθασμένη. Ωστόσο θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε επίπεδο απολύτων μεγεθών τα κέρδη μειώνονται όσο χαμηλώνουν οι τιμές. Ετσι, μπορεί από τις πρώτες μειώσεις επιπέδων χοληστερόλης να προλαμβάνει κανείς ένα έμφραγμα για κάθε 10 ασθενείς που θεραπεύει. Οσο όμως κατεβάζουμε τα επίπεδα προλαμβάνουμε ένα έμφραγμα στους 100, στους 1.000 και τελικά στους 10.000 ασθενείς. Προκειμένου λοιπόν να αποφασιστεί η λήψη μέτρων για τον γενικό πληθυσμό θα πρέπει να ζυγιστεί το κόστος της παρέμβασης (και δεν εννοώ μόνο το οικονομικό) που απαιτείται για τη μείωση της χοληστερόλης και τα οφέλη από αυτήν».

- Ας επανέλθουμε λοιπόν στον μέσο ασθενή, πώς πρέπει αυτός να τοποθετηθεί απέναντι σε όλα αυτά;

«Ο ασθενής θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει τι θέλει να κάνει με πλήρη συνείδηση των ωφελειών και των κινδύνων που πιθανόν να ενέχονται. Εδώ καθοριστικό ρόλο θα πρέπει να παίξει ο γιατρός, ο οποίος θα κληθεί να αποσαφηνίσει όλα τα δεδομένα στον ασθενή του. Δεν είναι λοιπόν κακό να υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές για θέματα όπως τα επίπεδα χοληστερόλης, αλλά ως ποιον βαθμό θα τις ακολουθήσει κανείς οφείλει να είναι προσωπική υπόθεση».

- Εκτός όμως από αυτούς τους κλασικούς, θα μπορούσαμε να πούμε, παράγοντες κινδύνου, υπάρχουν και οι νέοι οι οποίοι έχουν προκύψει από την άνθηση της γενετικής τα τελευταία χρόνια. Πώς βλέπετε την είσοδό τους στη ζωή μας;

«Πράγματι, τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί τεράστιες πρόοδοι στη γενετική οι οποίες έχουν ασκήσει επίδραση σε όλα τα πεδία: οι μελέτες γενετικής επιδημιολογίας ανθούν στις μέρες μας και αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Εχω όμως την αίσθηση ότι υπάρχει μια βιασύνη η οποία δεν είναι δικαιολογημένη από τα υπάρχοντα δεδομένα και η οποία οφείλεται στην πίεση για πέρασμα γενετικών παραγόντων κινδύνου στην αγορά. Γνωρίζουμε όμως ότι σε πολλές περιπτώσεις το γενετικό υπόβαθρο δεν αρκεί για να προκύψει μια νόσος. Απαιτείται και η περιβαλλοντική επίδραση. Για τον λόγο αυτόν θα πρέπει τα αποτελέσματα της γενετικής επιδημιολογίας να επικυρώνονται πολλαπλώς και η αξιοπιστία τους να εξετάζεται σε βάθος χρόνου. Θα πρέπει επίσης να αξιολογείται ο αντίκτυπος των ευρημάτων στον πληθυσμό αλλά και στον καθέναν ξεχωριστά. Πάρτε για παράδειγμα πρόσφατη ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία εντοπίστηκαν 12 πολυμορφισμοί (αλλαγές γονιδίων) που σχετίζονται με την εμφάνιση του διαβήτη. Καθένας από αυτούς αυξάνει κατά 0,5% την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Δεν είναι πρόωρο αυτή τη στιγμή να εξεταστεί κανείς για αυτούς τους πολυμορφισμούς; Τι συμπέρασμα θα έβγαζε από αυτή την εξέταση; Ακόμη και αν δεν έφερε καμιά από τις 12 αλλαγές, πόσο σίγουρος θα ήταν ότι δεν φέρει κάποιες άλλες που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί και οι οποίες επιφέρουν ένα μεγάλο ποσοστό κινδύνου; Δεν είναι λοιπόν καλύτερα να περιμένουμε να ανακαλυφθούν 50 ή 100 πολυμορφισμοί, προτού αρχίσουμε να εξετάζουμε ανθρώπους; Αλλά και 100 πολυμορφισμούς να γνωρίζαμε ίσως να μην είχε νόημα να εξετάσουμε κανέναν άνθρωπο, αν δεν ήμασταν σε θέση να παρέμβουμε για να βοηθήσουμε. Οπως βλέπετε, και τα θέματα γενετικής απαιτούν βαθιά περίσκεψη πριν από τη δράση».

- Ποια στάση πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε απέναντι σε όλα αυτά τα νέα δεδομένα που αργά ή γρήγορα θα μπουν στη ζωή μας;

«Νομίζω ότι είναι πολύ αισιόδοξο το ότι υπάρχει όλη αυτή η πρόοδος και μάλιστα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό που θα συνιστούσα όμως είναι μετριοπάθεια και κριτική σκέψη:
μετριοπάθεια από τη μεριά των επιστημόνων όταν αναφέρονται στις ανακαλύψεις τους και κριτική σκέψη από τη μεριά του κοινού που τις πληροφορείται».

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Η Έκφραση της Χριστιανικής Αγάπης προς τον Ελληνικό Πολιτισμό: Το Χθές και το Σήμερα...

Ανακάλυψα τις παρακάτω εικόνες στο θέμα συζήτησης "Εκτρωματικό γλυπτό μπροστά από το Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών", θέμα το οποίο συζητήθηκε στο "Άλσος", Φόρουμ της δικτυακής τοποθεσίας 12θεο.gr.

Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους για την αγάπη την οποία έδειξαν οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων της επικράτησής τους απέναντι στα έργα του Ελληνικού πολιτισμού:

1η Φωτογραφία:


Στο ίδιο "νήμα" συζήτησης έχει αναρτηθεί και η παρακάτω φωτογραφία περιγραφής του παραπάνω ευρήματος:



2η Φωτογραφία:


Παρακάτω διαβάζουμε την περιγραφή του ευρήματος:



Και σήμερα; Τι γίνεται σήμερα; Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα ατενίζοντας αυτό, που ο επισκέπτης του "Άλσους" κατονόμασε ως "Εκτρωματικό γλυπτό μπροστά από το Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών" και το βλέπουμε παρακάτω:

3η Φωτογραφία:


Απίστευτο! Όσο καλόπιστος και αν είναι κάποιος δεν μπορεί να μην δεί το παραπάνω έργο "τέχνης" σαν μια προσβολή, σαν μια "ΎΒΡΙ" προς ότι αντιπροσωπεύει το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Και αναρωτιέμαι τώρα, είναι τυχαίο και εκείνο το τερατώδες πριόνι, που έχει τοποθετηθεί έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, ως βραβευμένο στην Biennale έργο του Andrei Filippov;


Τι σχέση μπορεί να έχει αισθητικά ή συμβολικά αυτό το έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού (;) με τα αριστουργήματα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης;
Ποιοί και γιατί αποφάσισαν την τοποθέτηση του πριονιού μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης;

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Το Παραμύθι "Χριστούγεννα"

Aπό το περιοδικό "Δαυλός", τ. 286, http://www.davlos.gr/


«EΝ ΦΑΤΝΗ ΤΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ...»

Οι σιωνιστικές δοξολογίες, τα κηρύγματα μίσους,
οι ανθελληνικοί λειτουργικοί ύμνοι
που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα
κι οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων.


Άγγελοι, φάτνη, πρόβατα, βοσκοί, μάγοι, κ.ά. συνθέτουν το σκηνικό της εορταζόμενης από τους χριστιανούς επετείου της γέννησης τού Ιησού, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια, τα οποία όμως παρουσιάζουν πλήρως αντικρουόμενες περιγραφές, που δεν αντέχουν στο φως της κριτικής.

Χριστιανοί απολογητές με διάφορους συνοδοιπόρους τους, προπαγανδίζουν επί πλέον, ότι το μήνυμα που στέλνει στον κόσμο η γέννηση τού Χριστού είναι η αγάπη. Μελετώντας όμως -όχι μόνον την Αγία Γραφή- αλλά και τους χριστουγεννιάτικους λειτουργικούς ύμνους της Εκκλησίας διαπιστώνουμε, ότι διά της υποτιθέμενης γεννήσεως τού Ιησού όχι μόνον δεν κηρύχθηκε η αγάπη στον κόσμο αλλά το μίσος, ο ρατσισμός κι ο σιωνισμός.

Πληροφορίες για τη ζωή τού Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για τη γέννησή του πληροφορίες περιέχουν μόνο το «Κατά Ματθαίον» και το «Κατά Λουκάν»· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται κι έχουν πλείστες αντιφάσεις. Ας εξετάσουμε μερικές χαρακτηριστικές:

Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού
Στο «Κατά Ματθαίον» παρατίθενται 41 γενιές, ενώ στο «Κατά Λουκάν» 78, οι οποίες δεν συμφωνούν ούτε στο όνομα του πατέρα του Ιωσήφ. (Βλ. «Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού», «∆αυλός», τεύχος 275.)

Ο τόπος καταγωγής τού Ιησού
Ο Ιησούς σύμφωνα με τον Ματθαίο γεννήθηκε στην Βηθλεέμ και μετώκησε αργότερα στην πόλη Ναζαρέτ (β΄ 23), ενώ σύμφωνα με τον Λουκά οι γονείς του κατοικούσαν στη Ναζαρέτ και μετέβησαν στην Βηθλεέμ, για να γεννηθεί ο Ιησούς εκεί (β΄ 4).

Την πόλη Ναζαρέτ δεν την αναφέρουν ούτε το Ταλμούδ ούτε ο Ιώσηπος ούτε τα ρωμαϊκά αρχεία· κι αυτό, γιατί τέτοια πόλη την εποχή της γέννησης του Ιησού δεν υπήρχε.

Η λέξη που βρήκαν οι -Εβραίοι της ∆ιασποράς- συντάκτες των Ευαγγελίων σε τρία βιβλία της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» («Αριθμοί», «Κριταί» και «Σαμουήλ Α΄») ήταν «Ναζίρ» (άνθρωπος αφιερωμένος στο Θεό) και για την ακρίβεια «ΝΖΡ», δεδομένου ότι οι Εβραίοι έγραφαν μόνο τα σύμφωνα κι ο αναγνώστης καλούνταν να μαντέψει τα ενδιάμεσα φωνήεντα. [«Ιδού θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει υιόν, και ξυράφιον δεν θέλει αναβήσεται επί την κεφαλήν αυτού, διότι το παιδίον θέλει είσθαι Ναζηραίος εις τον Θεόν» («Κριταί», ιγ΄ 5).]
Η αδυναμία των συντακτών των Ευαγγελίων να κατανοήσουν την εβραϊκή αυτή λέξη κι η πλήρης τους άγνοια σχετικά με την γεωγραφία της περιοχής τους οδήγησε στο να εκλάβουν τη λέξη «ΝΖΡ» ως πόλη της Γαλιλαίας.
Το πρόβλημα έλυσε η χριστιανική ηγεσία, ιδρύοντας τον 8ο αι. μ.Χ. την πόλη Ναζαρέτ, που υπάρχει έως σήμερα.

Οι δήθεν «προφητείες» για τη γέννηση
Προσπαθώντας οι ευαγγελιστές να αποδείξουν, ότι τόσον η γέννηση, όσον κι άλλα γεγονότα της ζωής τού Ιησού είχαν προφητευθεί στην «Παλαιά ∆ιαθήκη», απομόνωσαν και συνέρραψαν λέξεις και φράσεις της, οι οποίες όμως αναφέρονται σε άλλα άσχετα θέματα και καμιά τους δεν προφητεύει τίποτε. (Βλ. «Οι προφήτες της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» δεν προέβλεψαν την έλευση τού Ιησού», «∆αυλός», τεύχος 180.)

Η χρονολογία της γέννησης
Χαρακτηριστικό των Ευαγγελίων είναι, ότι δεν αναφέρουν καμμία χρονολογία. Τα στοιχεία δε που παραθέτουν είναι τόσο αλληλοαναιρούμενα, ώστε κανείς ερευνητής δεν επαλήθευσε, ότι τα περί της γεννήσεως έλαβαν χώρα το έτος 0, το αντίθετο μάλιστα. (Βλ. «Η χρονολόγηση της Γέννησης και της Σταύρωσης», «∆αυλός» τ. 228, «Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;», «∆αυλός», τ. 240 και «Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την χρονολογία της γεννήσεως τού Χριστού», «∆αυλός» τ. 252.)

Ο μήνας της γέννησης
«Εν εκείναις δε ταίς ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά τού Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη», ενώ κατά τή γέννηση «οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοίς αγροίς» («Κατά Λουκάν», β΄ 1 και 8).
Στίς 25 ∆εκεμβρίου, σε πλήρη χειμώνα, ούτε απογραφές γίνονται ούτε οι ποιμένες διανυκτερεύουν στους αγρούς -ειδικά στην Βηθλεέμ-, η οποία κείται σε υψόμετρο 800-900 μέτρων και το ψύχος εκεί είναι δριμύ τον χειμώνα.




Επειδή οι ιουδαιοχριστιανοί πίστευαν ότι ο Αδάμ πλάστηκε την 6η ημέρα και δεδομένου ότι δεν γνώριζαν πότε γεννήθηκε ο Ιησούς, παραδέχθηκαν πώς γεννήθηκε την ίδια ημέρα και γιόρταζαν αρχικά την γέννησή του στις 6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια).
Πάνδημος όμως εορτή συμποσίων κι ευθύμων συγκεντρώσεων πολύ αγαπητή στο λαό ήταν η ημέρα της γεννήσεως τού Ηλίου, η οποία εορταζόταν από τους εθνικούς μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει.
Η Εκκλησία αναγκάσθηκε να υιοθετήσει την μεγάλη αυτή γιορτή και να μεταφέρει τελικά μετά τον δ΄ αιώνα μ.Χ. τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.

Παρουσιάστηκε άγγελος και σε ποιόν;
Σύμφωνα με τον Λουκά ο άγγελος παρουσιάστηκε στην Μαριάμ και της εκμυστηρεύτηκε την επιλογή τού Γιαχβέ προς το άτομό της (α΄ 26-38). Ο Ματθαίος το αγνοεί αυτό και παρουσιάζει τον άγγελο να πηγαίνει στον Ιωσήφ.



Μόλις η Μαριάμ κατέστη έγκυος, πριν «συνέλθη» μετά τού Ιωσήφ, ο μνηστήρας της «μη θέλων να θεατρίση αυτήν, ηθέλησεν να απολύση αυτήν κρυφίως» (α΄ 18-19). Στο όνειρό του όμως εφάνη ο άγγελος, ο οποίος τού εξήγησε το υπερφυσικό τού γεγονότος.
Παρ' όλο που τελικά και οι δύο υποτίθεται ότι γνώριζαν, ότι θα γεννούσαν τον υιό τού Γιαχβέ, όταν έγινε δώδεκα ετών, ενώ τον είχαν χάσει, τον βρήκαν στο ναό, τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό κι ο Ιησούς τους απάντησε: «∆έν ηξεύρετε ότι πρέπει να είμαι εις τα τού πατρός μου; Και αυτοί δεν εννόησαν τον λόγον, τον οποίον ελάλησε προς αυτούς.» («Κατά Λουκάν», β΄ 42-50.) ∆ηλαδή τόσον ο Ιωσήφ όσο και η Μαριάμ φέρονται να αγνοούν ή να έχουν ξεχάσει τα λόγια του αγγέλου.

Ήταν αειπάρθενος η Μαριάμ;
«Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαριάμ μετά τού Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου», («Κατά Ματθαίον», α΄ 18)· κρίνος δεν αναφέρεται πουθενά. Το «πριν συνέλθωσιν» σημαίνει ότι κάποια στιγμή αργότερα «συνήλθαν», το οποίο επαναλαμβάνει με άλλα λόγια μερικές παραγράφους πιο κάτω ο Ματθαίος: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν (την Μαριάμ ο Ιωσήφ), εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α΄ 25). Δεν την «γνώριζε» μέχρι που γέννησε, επομένως την «γνώρισε» μετά.
Εξ άλλου, για να αναφέρεται ο Ιησούς ως πρωτότοκος υιός της Μαριάμ, σημαίνει ότι αργότερα έκανε κι άλλα παιδιά. Ως «πρωτότοκο» γιο της Μαριάμ αναφέρει τον Ιησού και ο Λουκάς (β΄ 7).
Τά παιδιά της Μαριάμ και αδέλφια τού Ιησού αναφέρονται από τρεις ευαγγελιστές, τον Ματθαίο (ιβ΄ 46-50), τον Μάρκο (γ΄ 31-35) και τον Λουκά (η΄ 19-20).



Η παρθενία της Μαριάμ και μάλιστα η αειπαρθενία της κατασκευάστηκε από τις Ιερές Συνόδους μετά τον ε΄ αι. μ.Χ.. (Βλ. «Τά αδέλφια τού Ιησού», «∆αυλός», τ. 264, «Είχε και άλλα παιδιά η αειπαρθένος Μαρία;», «∆αυλός», τ. 252 και «Τά πέντε αδέλφια τού Ιησού σύμφωνα με την Καινή ∆ιαθήκη», «∆» τ. 268 ή http://www.davlos.gr/pdf/17613.pdf)

Ποιο όνομα δόθηκε στον Χριστό;
«Καί θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι μεθ' ημών ο Θεός .» («Κατά Ματθαίον», α΄ 23.)
«Καί εκάλεσεν το όνομα αυτού Ιησούν.» (Ο ίδιος δύο παραγράφους πιο κάτω, α΄ 25.)
«∆ιά να πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή.» (Ο ίδιος, β΄ 23.)

Ήταν ο Ιησούς μονογενής υιός του Γιαχβέ;
Όχι, διότι η «Γένεσις» κάνει λόγο για υιούς τού Γιαχβέ: «Ιδόντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας» (στ΄ 2).

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των Ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού «ποιμνίου» στη σημασία της γέννησης τού Ιησού για τους ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο είναι η «αγάπη».

Ας δούμε τα πράγματα όπως είναι.
O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς)· αποτελείται από τρεις υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον υιό (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). Στην «Παλαιά ∆ιαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς και ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων του Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια της κοινής λογικής. Ωρισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, στά οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς αλλά -τουναντίον- συνένοχος, έχουν παρουσιασθεί σε παλαιότερα τεύχη τού «∆αυλού». (Βλ. «∆αυλό» 154, 164-165, 169, 171, 193 κ.ά.). Ας μην τα επαναλάβουμε εδώ.


Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή ∆ιαθήκη


Η «Καινή ∆ιαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Παλαιά».
Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι .» («Κατά Ματθαίον», ε΄ 17.)
Τά εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και μισελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή ∆ιαθήκη». Στό άρθρο «Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού», «∆αυλός», τ. 271-273 ή
http://www.davlos.gr/pdf/17909.pdf, έχουν αναλυθή αρκετά απ' αυτά.

Σάς παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

• Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευθή την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Όστις δ' αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς.» («Κατά Ματθαίον», ι΄ 33.)

• «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Καί θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον τού πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50.) Απίστευτες απειλές. Στήν ∆ευτέρα Παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στά καμίνια της Κολάσεως, όπου θα πέση το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία.

• «Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πύρ δεν σβήνεται .» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44.) Σκουλήκια θα τρώνε τους κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνη. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης;
Προσέξτε τή λέξη «γέενα». Η ερμηνεία, που συνήθως δίδεται γι' αυτή τή λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ωνομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Ιεριχούς. Ήταν μία ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες της Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά, για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός.




Εκεί απειλεί ότι θα πετάξη -ποιούς- ο «κήρυκας της αγάπης» Ιησούς, στην καιόμενη χωματερή της Ιερουσαλήμ.

• «Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τή βασιλεία τού Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω.» («Κατά Λουκάν», ιγ΄ 28.)

• «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε απειθών εις τον υιόν ουκ όψεται ζωήν, αλλ' η οργή τού Θεού μένει επ' αυτόν.» («Κατά Ιωάννην», γ΄ 36.)

Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά ∆ιαθήκη» αλλά και με τους λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα.
Σέ παλαιότερα τεύχη τού «∆αυλού» έχουν παρουσιασθή λειτουργικά κείμενα κατά τή Σαρακοστή [από το Τριώδιον με τους αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού (τεύχος 192), κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και κατά την Πεντηκοστή (τεύχος 280)].

∆ειγματοληπτικά κείμενα από αυτά που ψάλλουν οι ορθόδοξοι ιερείς στους χριστιανικούς ναούς της Ελλάδας μας ανήμερα τα Χριστούγεννα:

• «Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου · Κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» («Πρός Εβραίους επιστολή Παύλου», α΄ 13). Πρόκειται για λίαν εύγλωττη κι εξαιρετικά δημοφιλή στην Εκκλησία περικοπή, καθ' ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τή διάρκεια της ημέρας των Χριστουγέννων εν μέσω «αλληλούια» (=δόξα στό Γιαχβέ).

• «Ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών», αντίφωνον γ΄.

• «Η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηνται· και εις μίαν ∆εσποτείαν Θεότητος τα έθνη επίστευσαν», «∆όξα και νύν», ήχος β΄, Κασίας.

• «Καί Ισραήλ εποίησεν ισχύν», «Β΄ Αριθμών το ανάγνωσμα», 17-18.

• «Αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος α΄.

• «Μήτηρ Σιών, εκεί άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος δ΄.

• «Ισραήλ τώ ηγαπημένω υπ' αυτού», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 3, 36-38).

• «Μή δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω. Μακάριοι εσμέν Ισραήλ», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 4, 1-4).

• «Ευφράνθητι, Ιερουσαλήμ, και πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών... ∆ιά της Θεοτόκου · βρέφος γάρ τίκτεται», Ιωάννου Μοναχού, ήχος δ΄.

• «Ισραήλ γάρ ο ποιμαίνων... Χριστός», ωδή γ΄, ειρμός.

• «Οι παίδες Σιών», ωδή η΄, ειρμός.

• «Σκύλα Βαβυλών της Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο · θησαυρούς Χριστός, εν Σιών δε ταύτης», ομοίως.

* * *

Ποιό είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων και σε ποιούς απευθύνεται;
Τό μήνυμα των Χριστουγέννων συνοψίζεται στά ίδια τα λόγια τού Ιησού: «∆οξάζω σε, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια .» («Κατά Ματθαίον», ια΄ 25.)
Ο Ιησούς προορίζει την διδασκαλία του για τους μωρούς και πτωχούς τώ πνεύματι κι όχι για τους συνετούς.
«Χριστός γεννάται σήμερον, εν φάτνη των α-λόγων»...


Γιάννης Λάζαρης

Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 286, Δεκ. 2005, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=286

Το κείμενο σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ: http://www.davlos.gr/pdf/19261.pdf

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

AIDS: Ενα παγκόσμιο σκάνδαλο, εφημερίδα "Παρασκευή + 13", 7 Δεκεμβρίου 2007

AIDS: Ενα παγκόσμιο σκάνδαλο
Τα φάρμακα και τα εμβόλια που δε γιατρεύουν

"ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟΝ ΙΟ"

Συνέντευξη με τον Dr. Andrew Maniotis, PhD, Επίκουρο (Assistant Research Professor) Καθηγητή, Διευθυντή Προγράμματος της Κυτταρικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας του Καρκίνου στα Τμήματα Παθολογίας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Illinois, στο Σικάγο.

Στον Λάμπρο Παπαντωνίου, ανταποκριτή της «Π+13»
Οκτώβριος 2007, Σικάγο, Ιλινόις


---
Το κατεστημένο του AIDS

Το AIDS δεν είναι μόνο μια άγνωστη θανατηφόρος ασθένεια. Αποτελεί εδώ και 20 χρόνια το Eldorado ερευνητών και φαρμακευτικών εταιρειών. Εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται σε φάρμακα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, τα οποία μπορεί και να είναι η αιτία του θανάτου για χιλιάδες φορείς του AIDS.

Ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής Άντριου Μανιώτης μιλάει στην «Π+13» για το μεγαλύτερο σκάνδαλο του πλανήτη, για το άγνωστο AIDS, τον άγνωστο ακόμα ιό HIV, αλλά και τον χορό εκατομμυρίων δολαρίων για τα φάρμακα που μοιράζονται και τα οποία δεν γνωρίζουμε αν θεραπεύουν ή αν προκαλούν θανάτους.

Ο Άντριου Μανιώτης και το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις διαφωνούν με το λεγόμενο κατεστημένο του AIDS και με τον Robert Gallo που ισχυρίζεται ότι ο ιός HIV προκαλεί το AIDS. Διαφωνεί με την πολιτική των κυβερνήσεων των ΗΠΑ για το AIDS, με την πολιτική που εφάρμοσε ο Ρίγκαν και εφαρμόζει ο πλανητάρχης Μπους.

Σʼ αυτή τη συνέντευξη θα διαβάσετε με όσο πιο απλό τρόπο μπορεί να υπάρξει για ένα τέτοιο θέμα:

  • Γιατί δεν έχει εντοπισθεί ο ιός (HIV) που προκαλεί το AIDS.
  • Γιατί τα φάρμακα που δίνονται δεν θεραπεύουν.
  • Γιατί απέτυχε το τελευταίο εμβόλιο της MERCK και γιατί δεν έχει αποτέλεσμα το φάρμακο AZT.
  • Πώς τα εμβόλια σκοτώνουν.
  • Ποιο είναι το Κατεστημένο του AIDS που προσπαθεί να πείσει την ανθρωπότητα ότι μόνο αυτό κατέχει την παγκόσμια γνώση για τον ιό HIV.
    Την αποτυχία των ΤΕΣΤ αίματος.
  • Ποιοι δίνουν φάρμακα σε φορείς χωρίς να ξέρουν το γιατί.
  • Γιατί μπορούμε να τρώμε από το πιάτο φορέα χωρίς να κινδυνεύουμε.
  • Ποιοι χρησιμοποιούν τον πληθυσμό της Αφρικής για πειραματόζωα.
  • Για το έγκλημα στο ορφανοτροφείο της Νέας Υόρκης και τα ανθρώπινα «πειραματόζωα» στην καρδιά της υπερδύναμης.
  • Γιατί το AIDS δεν είναι η ασθένεια των ομοφυλόφιλων ή των μαύρων.
  • Γιατί αμφισβητούν ακόμα και τη μετάδοση του AIDS μέσω της σεξουαλικής επαφής.
  • Για τους «ακτιβιστές» και τους «γιατρούς» που λειτουργούν σαν τη ΣΤΑΖΙ υπέρ ενός κατεστημένου που θέλει μόνο χρήματα.
  • Για όλα όσα δεν γνωρίζουν οι επιστήμονες για το AIDS, αλλά επιμένουν να μιλούν για επιτυχίες πουλώντας νέα φάρμακα.
  • Για τις υποψίες γύρω από την υπόθεση των παιδιών της Λιβύης που μολύνθηκαν μυστηριωδώς από AIDS.

Τα όσα λέει ο Άντριου Μανιώτης στον ανταποκριτή μας Λάμπρο Παπαντωνίου είναι αποτέλεσμα εργασίας πολλών ετών και πολλών ανθρώπων. Ο αντίλογος στο κατεστημένο του AIDS δεν προέρχεται πλέον μόνο από έναν επιστήμονα και δεν είναι σημερινός. Η συζήτηση έχει τεράστια σημασία για όλους μας, γιατί αγγίζει την τακτική και την πολιτική των φαρμακευτικών εταιρειών για πολλά φάρμακα, πολλά εμβόλια, πολλά διαγνωστικά ΤΕΣΤ.

Η συζήτηση αυτή πρέπει να ανοίξει και στη χώρα μας.

Όλη η συνέντευξη του καθηγητή Ανδρέα Μανιώτη στο HIVwave της Μαρίας Παπαγιαννίδου.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Δικαστήριο Αποζημιώνει με 2.500.000$ Γυναίκα που Διαγνώστηκε Εσφαλμένα ως Φορέας του HIV

Την είδηση εντόπισα στην αρχική σελίδα HivWave της Μαρίας Παπαγιαννίδου και έχει ως εξής:

Η πρώτη περίπτωση νίκης σε δίκη κατά του AIDS είναι γεγονός. Δυόμισι εκατομμύρια δολάρια αποζημίωση επιδικάστηκαν στην Audrey Serrano για λάθος διάγνωση AIDS που της κόστισε εννέα χρόνια τοξικής θεραπευτικής αγωγής. Πρωτεργάτης αυτής της νίκης ο ομογενής Ελληνοαμερικανός καθηγητής Dr Andrew Maniotis.

Η είδηση έχει δημοσιευτεί σε πολλά Αγγλόφωνα ΜΜΕ και έχει ως εξής:

Η Audrey Serrano από τη Μασαχουσέτη, έλαβε θεραπεία για τον HIV για 9 χρόνια, από το 1996 έως το 2003, πριν μάθει οτι ποτέ δεν υπήρξε φορέας του ιού. Παρακάτω, βλέπουμε την Audrey σε φωτογραφία του 2004:



Το δικαστήριο, στο οποίο κατέφυγε η παθούσα, αποφάσισε την καταβολή 2.500.000$ για βλάβες τις οποίες υπέστη εξ αιτίας των φαρμάκων για τον HIV, που λάμβανε επί σχεδόν 9 χρόνια, πριν ανακαλύψει οτι ποτέ στην πραγματικότητα δεν ήταν φορέας του "ιού που προκαλεί AIDS".
Λαμβάνοντας υπ' όψη και τους τόκους, το ποσό της δικαστικής απόφασης αναμένεται να φτάσει περίπου τα 3.700.000$.

Στην δίκη κατά της γιατρού, η οποία της έδωσε την θεραπεία, η Audrey Serrano ισχυρίστηκε πως ο ισχυρός συνδυασμός φαρμάκων, τα οποία έπαιρνε, πυροδότησε μια αλυσίδα ασθενειών, στις οποίες περιλαμβάνονται κατάθλιψη, χρόνια κόπωση, απώλεια βάρους και όρεξης και φλεγμονή του εντέρου.

Η Serrano, 45 ετών, είπε οτι έκλαψε μετά το άκουσμα της ετυμηγορίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Worcester και ήταν ευγνώμων, που το σώμα ενόρκων την πίστεψε.

Σε τηλεφωνική συνέντευξη η Serrano δήλωσε οτι σκοπεύει να ολοκληρώσει τις σπουδές της και να συνεχίσει να βοηθάει τους άλλους.

Ο δικηγόρος της Serrano, David Angueira, είπε οτι η γιατρός Dr. Kwan Lai, που ασχολήθηκε με την "θεραπεία" της πελάτισσάς του στην κλινική HIV του Worcester του ιατρικού κέντρου του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, παρέλειψε επανειλημμένα την πραγματοποίηση εξετάσεων για οριστικό αποτέλεσμα, ακόμα και μετά την παρακολούθηση της θεραπείας της Serrano, κατά την διάρκεια της οποίας δεν ήταν φανερή η παρουσία του HIV στο αίμα της.

Μετά την ετυμηγορία, ο δικηγόρος της Serrano είπε πως ήταν μια από τις πιο καθαρές υποθέσεις λάθος διάγνωσης που έχει συναντήσει και βασίζεται κατά ένα μέρος στην υπόθεση οτι άνθρωποι που εμπλέκονται σε συγκεκριμένο τύπο επαφών είναι πιθανότερο να έχουν HIV και AIDS απ' ότι άλλοι άνθρωποι, χωρίς πραγματικά ο γιατρός να λαμβάνει υπ' όψη όσα του λέει ο άρρωστος.
Ακόμα είπε πως η περίπτωση της Audrey καταδεικνύει ξεκάθαρα πόσο ανεπαρκής ήταν η διαδικασία διάγνωσης και οτι χάρη στην πελάτισσά του μπορεί να αλλάξει η πορεία της ζωής χιλιάδων ανθρώπων.

Η Lai (η γιατρός) κατέθεσε πως η Serrano της είχε πει οτι είχε εργαστεί σαν πόρνη, οτι ο σύντροφός της είχε AIDS και οτι υπέφερε από τρία ξεσπάσματα κάποιου τύπου πνευμονίας (PCP), που σπανίως εμφανίζεται σε ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι φορείς τους ιού του AIDS.

Η Serrano έχει αρνηθεί οτι υπήρξε πόρνη στο παρελθόν. Επιβεβαίωσε πως ο πρώην φίλος της βρέθηκε οροθετικός (στον HIV) αλλά αρνήθηκε τον ισχυρισμό οτι είπε στην γιατρό πως υπέφερε από "πνευμοκύστη" πνευμονία (PCP).

Η γιατρός κατέθεσε πως δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει την αρχική διάγνωση της Serrano, που είχε γίνει στην κλινική "Family Practice Clinic" του Fitchburg, κάνοντας εξέταση και σε κάποια άλλη κλινική, γιατί είχε πεισθεί πως η Serrano έχει HIV, όταν πήρε το προσωπικό της ιστορικό, και επίσης, το αίμα της είχε ασυνήθιστο αριθμό κυττάρων για την καταπολέμηση μολύνσεων.

Το σώμα των ενόρκων, όπως είπε ο δικηγόρος της Serrano, κατέληξε στην ετυμηγορία του μετά από συσκέψεις δυο ημερών.

Η δικηγόρος της γιατρού, Joanne Gulliford Hoban, στην τελική της αγόρευση, δήλωσε οτι ήταν απολύτως σωστό για την γιατρό να βασιστεί στο ιατρικό ιστορικό που της έδωσε η κυρία Serrano, ιδιαιτέρως μετά την εκ μέρους της οδηγία για αιματολογική εξέταση, η οποία ενίσχυσε την πεποίθηση οτι η ασθενής είχε τον ιό που προκαλεί AIDS. Δεν υπήρχε λοιπόν λόγος, σύμφωνα με την δικηγόρο της ιατρού, να δοθεί εντολή για μια ακόμα εξέταση HIV και η παράλειψη της ιατρού να κάνει κάτι τέτοιο δεν ισοδυναμεί με κακή ιατρική πράξη.
Ο δικηγόρος της Serrano αντέκρουσε το παραπάνω επιχείρημα, λέγοντας οτι, σύμφωνα με την κοινή λογική, ο γιατρός εξετάζει ο ίδιος τον ασθενή του και δεν δέχεται την διάγνωση, που ο ασθενής του προσκομίζει.
Η ίδια η Audrey Serrano είπε σχετικά με την γιατρό οτι δεν θα μπορεί να κάνει τα ίδια σε κανέναν άλλο ασθενή.

Η μήνυση είχε υποβληθεί το 2003, αφού η Audrey Serrano άρχισε να έχει υποψίες για την διάγνωσή της και έκανε εξετάσεις σε άλλο νοσοκομείο.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Η Συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιαννίδου στο "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

Για κάθε σκεπτικιστή στην υπόθεση "AIDS"


Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Ιησούς ο "Ναζωραίος": Ιστορικό Πρόσωπο ή Μύθος;

Θα εξετάσω εδώ το ερώτημα που τίθεται, κυρίως από την σκοπιά των Ελλήνων συγγραφέων, που ασχολήθηκαν με το ζήτημα αυτό, κατά τους πρώτους αιώνες μετά την χριστιανική χρονολόγηση.

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο σχετικά με το θέμα δίνεται στην ταινία – βίντεο ZeitGeist: Παρουσιάζεται στην ταινία ένας πίνακας με τους πολυάριθμους ιστορικούς - συγγραφείς, οι οποίοι έζησαν στην περιοχή της Μεσογείου είτε κατά την διάρκεια είτε λίγο μετά την υποτιθέμενη ζωή του Ιησού, οι οποίοι δεν κατέγραψαν την ύπαρξή του:


Τέσσερις ιστορικοί της περιόδου αναφέρεται οτι "γνωρίζουν" τον Ιησού. Οι τρείς πρώτοι είναι οι: Πλίνιος ο Νεώτερος, Σουετώνιος και Τάκιτος. Ο καθένας από αυτούς αναφέρεται στον Ιησού μόνο με λίγες προτάσεις, με τρείς διαφορετικές προσωνυμίες ο καθένας: Christ, Chrestus, Christus που έχουν τη σημασία του "χρισμένου" (αναφέρεται ως "anointed" στην ταινία). Ο τέταρτος είναι ο Ιουδαίος Ιώσηπος, του οποίου η αναφορά στον περίφημο Ιησού αποδείχθηκε οτι είναι πλαστογραφία για εκατοντάδες χρόνια. Δυστυχώς, ακόμη αναφέρεται ως αλήθεια...

Ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα είναι και τα δυο αποσπάσματα λόγων του Justin Martyr (Ιουστίνος ο Μάρτυρας, γνωστός και ως Ιουστίνος Καισαρείας), ενός από τους πρώτους Χριστιανούς ιστοριογράφους και απολογητές, που αναφέρονται στην ίδια ταινία:

1. "Όταν λέμε οτι ο Ιησούς Χριστός, ο δάσκαλός μας, γεννήθηκε χωρίς σεξουαλική ένωση, σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε, και ανέβηκε στους ουρανούς, δεν εννοούμε τίποτε διαφορετικό από αυτά που πιστεύετε σχετικά με αυτούς που τιμάτε σαν γιούς του Δία".
2. "Γεννήθηκε από παρθένο, δεχθείτε το αυτό σαν όμοιο με αυτά που πιστεύετε για τον Περσέα".

Προτρέπει λοιπόν ο Ιουστίνος τους μη χριστιανούς να πιστέψουν (δεχτούν) τον Ιησού, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που δέχονται τον μυθικό ήρωα Περσέα. Αν κάνουμε τώρα μια αναδρομή στον μύθο του Περσέα, θα διαπιστώσουμε όλοι οι εχέφρονες (για τους άφρονες δεν μπορώ να αποφανθώ) οτι, ακόμα και αν υπήρξε κάποτε ένας - ιστορικά υπαρκτός - βασιλιάς της Τύρινθας με το όνομα Περσέας, δεν μπορεί να έζησε όσα περιγράφονται στον μύθο ο οποίος έχει δομηθεί γύρω από το πρόσωπό του. Δηλαδή, ο πιθανόν υπάρξας ή μη-υπάρξας βασιλιάς Περσεύς, δεν μπορεί ούτε να γεννήθηκε από την ένωση της μητέρας του με τον Δία, μεταμφιεσμένο σε χρυσή βροχή, ούτε να ταξίδεψε στη θάλασσα, ως βρέφος "κυνηγημένο" από τον παπού του, μέσα σε λάρνακα, ούτε μπορεί να σκότωσε κάποιο "τέρας" με όνομα Μέδουσα, ούτε όλα τα άλλα, ποιητικά μεν μυθικά δε.

Ας έρθουμε και πάλι στον Ιησού και τις "ιστορικές" αναφορές στο πρόσωπό του:

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική πηγή είναι το έργο "Κατά Γαλιλαίων", που συνέγραψε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, λίγο καιρό πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του. Ενδιαφέρον έχει να δούμε πώς ξεκινάει το βιβλίο, λαμβάνοντας πάντα υπ' όψη οτι δεν διασώζεται όλο το έργο του Ιουλιανού και αυτό που σώζεται έχει εξαχθεί μέσα από το έργο χριστιανού απολογητή, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή σύνταξη των προτάσεων, όπως τις είχε γράψει ο ίδιος ο Ιουλιανός. Βέβαια, μπορούμε με αρκετή ασφάλεια να δεχθούμε το περιεχόμενο, όπως μας μεταφέρεται, ιδιαίτερα σε σημεία τα οποία είναι άκρως καυστικά εναντίων των χριστιανών (Γαλιλαίων σύμφωνα με τον Ιουλιανό). Αξίζει να σημειωθεί οτι το "απολογητικό" έργο, μέσα απ' το οποίο έχει εξαχθεί το "Κατά Γαλιλαίων", γράφτηκε από τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο, ο οποίος και ανακατέταξε (δηλαδή έκοψε και έραψε) το αρχικό κείμενο καταπώς τον διευκόλυνε και επιπλέον απάλειψε, όπως είπε και ο ίδιος, χωρία που τα θεώρησε υβριστικά.

Να λοιπόν πώς ξεκινάει ο κατά Γαλιλαίων λόγος του Ιουλιανού:

Καλώς έχειν έμοιγε φαίνεται τας αιτίας εκθέσαι πάσιν ανθρώποις, υφ' ων επείσθην οτι των Γαλιλαίων η σκευωρία πλάσμα εστίν ανθρώπων υπό κακουργίας συντεθέν, έχουσα μεν ουδέν θείον, αποχρησαμένη δε τω φιλομύθω και παιδαριώδει και ανοήτω της ψηχής μορίω, την τερατολογίαν εις πίστην ήγαγεν αληθείας.

Δηλαδή:

Μου φαίνεται σωστό να εκθέσω σε όλους τους ανθρώπους τους λόγους για τους οποίους πείστηκα οτι η σκευωρία των Χριστιανών είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, το οποίο συντέθηκε από κακουργία. Δεν έχει τίποτα το θεόπνευστο, αλλά επειδή εκμεταλλεύεται πέρα για πέρα εκείνο το κομμάτι της ψυχής, που αρέσκεται στους μύθους και που είναι παιδαριώδες και ανόητο, κατάφερε να μετατρέψει τερατώδεις αφηγήσεις σε πίστη της αλήθειας.

Αξίζει εδώ να αναρωτηθούμε, τι παραπάνω έπρεπε να πει ο Ιουλιανός, προκειμένου να διακρίνουμε την αμφισβήτηση όλου του "ιστορικού" στο οποίο βασίζεται η χριστιανική πίστη. Αλλά ας έρθω σε ένα επόμενο σημείο του λόγου του Ιουλιανού, στο οποίο μας δινει μια σημαντικότατη πληροφορία. Θα το παραθέσω μόνο από τη μετάφραση, όπως δίνεται στο βιβλίο "Κατά Χριστανών" των εκδόσεων Θύραθεν, παίρνοντας το κείμενο αρκετά πιο πριν από το σημαντικό σημείο που προανέφερα, ώστε να γίνει καλύτερα κατανοητό το πνεύμα του συγγραφέα:

Κι ο Ιησούς που πήρε με το μέρος του τους πιο άχρηστους από τους Εβραίους, είναι ονομαστός πάνω από τριακόσια χρόνια τώρα, χωρίς να έχει κάνει τίποτα το αξιόλογο στην εποχή του˙ εκτός και αν θεωρήσουμε σπουδαιότατο έργο το ότι γιάτρεψε τους χωλούς και τυφλούς, και το ότι έκανε ξόρκια σε δαιμονισμένους στα χωριά Βησθαιδά και Βηθανία. Γιατί δεν ξέρετε καν αν μνημονεύει την αγνότητα, κι ωστόσο μιμείστε την οργή και την δριμύτητα των Ιουδαίων καταστρέφοντας ιερά και βωμούς και κατασφάξατε όχι μόνο τους δικούς μας που δεν εγκατέλειψαν την πατρογονική λατρεία, αλλά και κείνους από εσάς που είναι παραπλανημένοι όπως εσείς, τους αιρετικούς που δεν θρηνούν τον πεθαμένο με τον ίδιο τρόπο που το κάνετε εσείς. Αυτά όμως είναι μάλλον δικά σας γνωρίσματα˙ γιατί πουθενά, ούτε ο Ιησούς σας παρέδωσε τέτοιες εντολές ούτε ο Παύλος˙ γιατί ποτέ δεν πίστεψαν πως θα φθάσετε να έχετε τόσο μεγάλη δύναμη˙ τους αρκούσε να εξαπατούν υπηρέτριες και δούλους και, μέσω αυτών, γυναίκες και άνδρες όπως ο Κορνήλιος και ο Σέργιος. Αν δείτε πουθενά να μνημονεύονται ο Ιησούς και ο Παύλος από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης (* σ.τ.μ. "Οι τηνικαύτα γνωριζόμενοι". Εκείνοι που μας μεταφέρουν τις γνώσεις τους γύρω από την συγκεκριμένη εποχή – δηλ. όσοι ιστορικοί αναφέρονται στην περίοδο 15 μ.Χ. μέχρι 54 μ.Χ.) - αφού αυτά συνέβαιναν επί Τιβέριου και βέβαια επί Κλαύδιου - τότε πιστέψτε ότι ψεύδομαι για όλα.

Άκρως ενδιαφέρουσα η, παραπάνω διατυπωμένη, διαπίστωση του Ιουλιανού, ο οποίος τολμά να διακινδυνεύσει το ίδιο του το κύρος, δηλώνοντας οτι κανένας ιστορικός της εποχής δεν μηνμονεύει ούτε τον Ιησού ούτε και τον Παύλο και δεχόμενος να αποκληθεί ψεύτης αν οποιοσδήποτε εντοπίσει ιστορικούς, οι οποίοι να αναφέρουν την ύπαρξή τους! Αυτή είναι μια πραγματικά σημαντική πληροφορία. Ο ίδιος ο Ιουλιανός βέβαια, όπως φαίνεται στο σωζόμενο μέρος του έργου του (λιγότερο από το ένα τέταρτο του συνόλου), χρησιμοποιεί την πληροφορία αυτή για να δείξει την ασημαντότητα των προσώπων αυτών. Αλλά για εμάς είναι μια πληροφορία αξιόπιστης πηγής, που μας λέει οτι κανένας ιστορικός της εποχής του Ιησού και του Παύλου δεν τους μνημονεύει.

Αρέσκονται βεβαίως οι χριστιανοί απολογητές, οι "δεξιοί" ελληνορθόδοξοι, όπως και κάποιοι "αριστερόφρονες" σύμμαχοί τους, όσον αφορά στο θέμα της ιστορικής υπάρξεως του Ιησού, να θεωρούν έγκυρες ιστορικές πηγές τις – αμφιβόλου αξιοπιστίας, κυρίως λόγω πιθανής αλλοίωσης των κειμένων από χριστιανούς αντιγραφείς – αναφορές κάποιων ιστορικών, όπως οι προαναφερθέντες Πλίνιος ο Νεώτερος, Σουετώνιος, Τάκιτος και ο βεβαιωμένα παραποιημένος Ιώσηπος.
Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να θεωρούν ακόμα και κείμενα, όπως αυτά του ίδιου του Ιουλιανού ή του Κέλσου ή του Πορφυρίου (στο "Κατά Χριστανών" βιβλίο του έχω ήδη αναφερθεί), ως αποδεικτικά στοιχεία πως οι Έλληνες, που αντιμάχονταν τον χριστιανισμό, δεν αμφισβητούσαν τάχα την ύπαρξη του Ιησού. Και όμως, τα πρώτα λόγια που διαβάζουμε στο βιβλίο του Πορφυρίου είναι τα παρακάτω:

Τους ευαγγελιστάς εφευρέτας ουχ ίστορας των περί τον Ιησούν γεγενήσθε πράξεων

ή σε σύγχρονη γραφή,

Οι ευαγγελιστές δεν μεταφέρουν ιστορικές μαρτυρίες, απλώς επινόησαν τα όσα συνέβησαν στον Ιησού

Αυτό που συμβαίνει με τους διάφορους συγγραφείς, οι οποίοι αναφέρονται στον Ιησού, δεν είναι οτι επικυρώνουν την ύπαρξή του αναφερόμενοι σε αυτόν, αλλά, απλούστατα, οτι είτε αντικρούοντας τα επιχειρήματα των χριστιανών είτε αναφερόμενοι σε αυτούς, χρησιμοποιούν τις χριστιανικές γραφές ώς έχουν, προκειμένου να ασκήσουν σε αυτές την κριτική τους ή να εξηγήσουν τα γεγονότα στα οποία εμπλέκονται οι οπαδοί αυτής της θρησκείας.

Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει, όποιος ενδιαφέρεται, δεν είναι μόνο τι λένε οι ιστορικοί της εποχής του για τον Ιησού αλλά, ίσως μεγαλύτερη σημασία έχει το τι δεν λένε. Ένα ακόμη παράδειγμα έχει να κάνει με την πόλη στην οποία υποτίθεται οτι μεγάλωσε ο Ιησούς, μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο: Συγχρονοί μας ιστορικοί συμφωνούν οτι η έλλειψη αναφοράς σε πόλη με όνομα Ναζαρέτ στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, στο Ταλμούδ, όπως επίσης και στα έργα του Ιωσήπου οδηγεί στο συμπέρασμα οτι κατά την εποχή του Ιησού δεν υπήρχε πόλη με όνομα Ναζαρέτ!
Από πού λοιπόν προέκυψε ο όρος "Ναζωραίος"; Μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία μας δίνει ο ίδιος ο Ευσέβιος Καισαρείας:
Ο Ευσέβιος (256-340 μχ) γράφει οτι "το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι... το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα "άγιον" σημαίνει... το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι. Ο δε Κύριος ημών (ο Ιησούς δηλαδή) του Ναζιραίου τον τίτλο έλαβε όχι εκ του ναζέρ ελαίου, αλλά ως τη φύσει τοιούτος ονομάσθηκε Ναζωραίος απ' τη Ναζαρά όπου ανετράφη. Όπως λέει και ο Ματθαίος ελθών κατώκοισεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρά, διά να εκπληρώση το ρηθέν Ναζωραίος κληθήσεται. (Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50)

Αυτό που καταλαβαίνω απ' όλα αυτά είναι οτι, ο Ευσέβιος, που μοιάζει να ξέρει καλά τα Εβραϊκά (σήμερα θεωρείται αγνώστου καταγωγής) τα έχει μπερδέψει τελείως, αφού από τη μια κάνει πλήρη ανάλυση του "ναζέρ" και των "Ναζιραίων" και λέει οτι ο Ιησούς ήταν εκ του φυσικού του Ναζιραίος (χρισμένος) και μετά προσθέτει και την ανύπαρκτη Ναζαρά για να δικαιολογήσει προφανώς τις ανοησίες του Ματθαίου...

Τελειώνοντας, καλό είναι να τονίσω πως, ότι και αν θεωρήσουμε πιθανότερο σχετικά με την ύπαρξη ή όχι του Ιησού, ως ιστορικού προσώπου, αυτό που έχει σημασία, αυτό που μετράει σε τελευταία ανάλυση είναι τα αποτελέσματα της χριστιανικής προπαγάνδας, οι επιπτώσεις της επικράτησης του χριστιανικού ιερατείου στην ανθρωπότητα.

Από τον δικτυακό τόπο Ο Ιησούς Δεν Υπήρξε Ποτέ, ένα μικρό δείγμα:

Oι Αληθινοί Μάρτυρες


1546

Etienne Dolet,

Γάλλος εκδότης και βιβλιέμπορος και παθιασμένος υποστηρικτής της μάθησης, φυλακίστηκε αρκετές φορές για τις ευθείς κριτικές του για την Εκκλησία.
Ο Dolet κατηγορήθηκε για αθεϊσμό και τον κάψανε στη Λυόν, μαζί με τα βιβλία του, αφήνοντας την οικογένειά του πάμφτωχη.


1553

Michael Servetus,

ο Ισπανός φυσικός που ανακάλυψε την κυκλοφορία του αίματος στους πνεύμονες ( μια περαιτέρω έρευνα βασισμένη στον Galen), κατάφυγε από την Ιερά Εξέταση και νόμιζε τον εαυτό του ασφαλή ανάμεσα στους Προτεστάντες.
Μεγάλο λάθος.
Ο John Calvin, o πουριτανός «Προτεστάντης Πάπας» της Γενεύης απέδειξε τα χριστιανικά του προτερήματα με το να ρίξει τον Servetus στην πυρά με την αιτία της αίρεσης. Ο Servetus είχε επικρίνει την Αγία Τριάδα και το βάπτισμα των νηπίων.


1589

Francis Kett,

δάσκαλος στο at Bene't (Corpus Christi), Cambridge, εξέφρασε αμφιβολίες ότι ο ΙΧ μπορεί να μην ήταν ο μεγάλος ηθικοδιδάσκαλος που πίστευαν οι Χριστιανοί.
Για την τολμηρότητά του κάψανε τον καθηγητή ώσπου να απομείνουν οι στάχτες του.


1600

Giordano Bruno,

Ιταλός φιλόσοφος που δίδασκε στο Παρίσι και στο Wittenberg, πλήρωσε την ύστατη τιμή επειδή σκεφτόταν για τον εαυτό του.
Μετά από μαράζωμα 7 χρόνων σε ένα μπουντρούμι της Ιεράς Εξέτασης, όπου είχε υποβληθεί σε επανειλημμένα βασανιστήρια, καταδικάστηκε τελικά και ρίχτηκε στην πυρά.
Ο Bruno είχε την τόλμη να υπονοήσει ότι το διάστημα δεν έχει σύνορα και ότι ο ήλιος και οι πλανήτες του δεν ήταν μοναδικοί.


1619

Lucilio Vanini (ή αλλιώς 'Giulio Cesare' - 'Ιούλιος Καίσαρας').

Φιλόσοφος, δάσκαλος και ελεύθερος στοχαστής, το 1616 ο πρώην Καρμηλίτης μοναχός Vanini δημοσίευσε απερίσκεπτα τις σκέψεις του με το “De admirandis naturae reginae deaeque mortalium arcanis” («των θαυμάσιων μυστικών της βασίλισσας και θεάς των θνητών, της φύσης»).
Οι ιδέες του περιλάμβαναν την πιθανότητα της εξέλιξης των ανθρώπων από τους πιθήκους και την άρνηση μιας αθάνατης ψυχής.
Ο Vanini απέρριψε το Χριστιανισμό ως μια μυθιστοριογραφία που επινόησαν οι ιερείς και μίλησε για φυσικές εξηγήσεις των θαυμάτων. Κατά συνέπεια έπρεπε να φύγει, από σε μέρος για να γλιτώσει από το διωγμό των καθολικών.
Αλλά πιάστηκε στην Τουλούζη όπου και καταδικάστηκε, κόψανε τη γλώσσα του, τον στραγγάλισαν και τον κάψανε.

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Ο Άγιος Νικόλαος Συντρίβει τα "Είδωλα"

Σήμερα, για όσους επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί, είναι ημέρα εορτασμού του "Αγίου" Νικολάου. Ας δούμε με εικόνες ποιά ήταν η σχέση του "Αγίου" με τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού:

Εικόνα πρώτη, φωτοτυπία από έντυπο των Εκδόσεων ΛΥΔΙΑ (Χριστιανικός Εκδοτικός Οίκος):


Εικόνα δεύτερη, από τον γνωστό δικτυακό τόπο "απολογητής" και ο νοών νοείτω:


Ο "Άγιος" γκρεμίζει τον ναό της Αρτέμιδος με την προσευχή του!

Εικόνα τρίτη, από το ιστολόγιο Αφαία:


Αυτή η τρίτη εικόνα, η οποία αποτέλεσε την εικόνα εξωφύλλου του τεύχους 291 του περιοδικού Δαυλός, με το επίγραμμα "Ο Άγιοc Cηντρίβη τα ίδολα", δείχνει με ποιόν τρόπο οι κάθε λογής χριστιανοί "άγιοι" κατέστρεφαν τους Ναούς και τα Αγάλματα εκείνων των ανθρώπων, των οποίων τα εναπομείναντα έργα θαυμάζει σήμερα η ανθρωπότητα, ως έργα του Ελληνικού πολιτισμού.

Ας δούμε κάποια αποσπάσματα από το άρθρο του τεύχους του περιοδικού Δαυλός, με τίτλο "ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ CΗΝΤΡΙΒΗ ΤΑ ΙΔΟΛΑ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΕΛΗ - Οι βανδαλισμοί στο αρχαίο λατομείο", που αναφέρεται στην εικόνα παραπάνω:

Κατά την Βυζαντινή περίοδο η Πεντέλη κατακλύστηκε από μοναχούς, οι οποίοι κατεδάφισαν τα αρχαία Ελληνικά ιερά και στη θέση τους – χρησιμοποιώντας τα υλικά τους – κατασκεύασαν χριστιανικούς ναούς και μοναστήρια. Έτσι το ιερό της Αθηνάς μετατράπηκε σε Μονή Πεντέλης, ενώ η Πεντέλη μετωνομάστηκε σε "Όρος των Αμώμων", δηλαδή των αμόλυντων, από τους πολλούς μοναχούς, που είχαν συγκεντρωθεί εκεί.
...
Η εξορυκτική δραστηριότητα στο αρχαίο λατομείο ξεκίνησε τον ε΄ αι. π.Χ., όταν άρχισε να κατασκευάζεται ο Παρθενώνας και σταμάτησε την Ρωμαϊκή εποχή. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους λειτούργησε ως ασκηταριό των "αμώμων", που έκτισαν στην είσοδο – για "εξαγιασμό" του χώρου – δύο ναΐδρια. Αξιοσημείωτη είναι η επιλογή των αγίων, στους οποίους τα αφιέρωσαν. Ο ένας είναι ο άγιος Σπυρίδων κι ο άλλος ο άγιος Νικόλαος.
Οι δύο αυτοί άγιοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Και οι δυο φημίζονται, γιατί γκρέμιζαν αρχαίους Ελληνικούς Ναούς κι έσπαγαν αγάλματα. Στο βίο του αγίου Σπυρίδωνα (12 Δεκ.) διαβάζουμε: "Ζούσε ακόμη ο άγιος στην επισκοπή του, όταν ο πατριάρχης Αλεξανδρείας κινούμενος από θείο ζήλο και επιποθώντας να ιδή την επαρχία του απαλλαγμένη από τα διάφορα Ελληνικά είδωλα και ξόανα, με τα οποία ήταν γεμάτος ο τόπος, κάλεσε στην επισκοπή του όλους τους αρχιερείς για μια κοινή δέηση. Ήταν συνηθισμένος τρόπος η συντριβή των ειδώλων με την προσευχή των πιστών. Στην πρόσκληση του πατριάρχη έσπευσαν όλοι οι επίσκοποι κι ένας μεγάλος αριθμός πιστών να ανταποκριθούν. Στη μέρα που ωρίστηκε, άρχισε από όλους θερμή η κοινή προσευχή κι οι παρακλήσεις. Το αποτέλεσμα ευλογημένο. Ένα ένα τα διάφορα ειδωλολατρικά σύμβολα με την προσευχή των αγίων πατέρων κατά παραχώρηση θεού άρχισαν να γκρεμίζονται και να γίνονται συντρίμματα."
"Χαίρε, ο εκτεφρώσας τους βωμούς των ειδώλων" ψάλλουν στους χαιρετισμούς προς τιμή του αγίου Νικολάου (6 Δεκ.) οι ορθόδοξοι ιερείς.
Η επιλογή των αγίων για την αφιέρωση των ναϊδρίων δεν έγινε τυχαία. Από το λατομείο της Πεντέλης προέρχονταν τα μάρμαρα, με τα οποία κατασκευάστηκαν ο Παρθενώνας, πολλοί άλλοι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί και περικαλλή αγάλματα ("είδωλα"), πράγματα τα οποία "θείω ζήλω" κατέστρεφαν οι τιμώμενοι αυτοί άγιοι της Ορθοδοξίας. Ούτε η επιλογή τους ήταν βέβαια δύσκολη, καθ΄ οτι στο ορθόδοξο εορτολόγιο τιμώνται πολλοί άγιοι, που έχουν καταστρέψει αρχαίους Ελληνικούς ναούς.


Εσείς, ποιά από τις παραπάνω εικονογραφήσεις θεωρείτε οτι αντιπροσωπεύει την αληθινή ιστορία;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα αφήνεται στην κρίση του κάθε αναγνώστη.