Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2007

Η ποινικοποίηση της γνώμης!

Η παρακάτω είδηση δημοσιεύτηκε στις 16-1-2007 στην Ελευθεροτυπία:

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ προεδρία προωθεί νόμο που θα απαγορεύει και τα ναζιστικά σύμβολα

Ευρω - ποινικοποιείται το «όχι» στο Ολοκαύτωμα

ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Την ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος σε όλη την Ευρώπη, όπως και την απαγόρευση των ναζιστικών συμβόλων με νόμο, προωθεί η Γερμανία, που κρατά το τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την 1η Ιανουαρίου.
Σύμφωνα με την πρόταση που παρουσίασε χθες η Γερμανίδα υπουργός Δικαιοσύνης, Μπριγκίτε Τσίπρις, στο πλαίσιο εκπλήρωσης «της ιστορικής της ευθύνης» 62 χρόνια μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου Αουσβιτς, η Γερμανία επιθυμεί την επιβολή ποινής φυλάκισης έως και τρία χρόνια για όσους αρνούνται την εξόντωση του εβραϊκού στοιχείου στην Ευρώπη από τους ναζί. Στο πλαίσιο της ίδιας πρότασης, που αποτελεί προτεραιότητα της Γερμανίας για το εξάμηνο που βρίσκεται στην προεδρία, προβλέπεται επίσης η απαγόρευση των ναζιστικών συμβόλων, ειδικά της σβάστικας.


Η απόπειρα του Λουξεμβούργου

Προηγούμενες αντίστοιχες προσπάθειες στο παρελθόν, όπως αυτή του Λουξεμβούργου το 2005 για να οδηγούνται στη δικαιοσύνη οι ρεβιζιονιστές, που υποστηρίζουν ότι «το Αουσβιτις ήταν ψέμα», παρεμποδίστηκαν από πολλές κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και τη βρετανική. Ενώ η ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος δεν είχε γίνει δεκτή στην Ιταλία στο πλαίσιο προστασίας της ελευθερίας του λόγου.

Τώρα όμως η στάση της ιταλικής κυβέρνησης έχει αλλάξει, δίνοντας στη Γερμανία ελπίδες, καθώς για να αποκτήσει η πρόταση νομική ισχύ απαιτείται η ομόφωνη έγκρισή της από όλα τα κράτη-μέλη της Ενωσης.

Οι ποινές από «10» μέλη

Ηδη σε 10 από τις 27 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης απαγορεύεται η άρνηση του Ολοκαυτώματος και οι αρνητές αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης έως και 10 χρόνια. Προλαμβάνοντας τις όποιες αντιδράσεις από κράτη-μέλη, κύκλοι της Κομισιόν υποστηρίζουν ότι το σχέδιο νόμου που προωθεί η Γερμανία θα είναι άρτια δομημένο, ώστε να μην παραποιούνται ιστορικά στοιχεία της ναζιστικής περιόδου.

Ποια είναι η μέγιστη ποινή φυλάκισης για την άρνηση του Ολοκαυτώματος:
Αυστρία: 10 χρόνια, Λιθουανία: 10 χρόνια, Γερμανία: 5 χρόνια, Ρουμανία: 5 χρόνια, Σλοβακία: 3 χρόνια, Πολωνία: 3 χρόνια, Τσεχία: 2 χρόνια, Γαλλία: 2 χρόνια, Βέλγιο: 1 χρόνος, Ισπανία: δεν καθορίζεται ανώτατο όριο.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/01/2007

Δυστυχώς βλέπουμε στην εποχή μας μια τάση οπισθοδρόμησης, προς έναν νέου τύπου Μεσαίωνα και η ποινικοποίηση της γνώμης είναι ένα από τα βήματα σε αυτή την κατεύθυνση.

Συγγραφείς και βιβλία σαν τα παρακάτω θα πρέπει, κατά την άποψη της Γερμανίδας υπουργού και άλλων "πεφωτισμένων", να βρεθούν στην παρανομία και ίσως να ριφθούν στην πυρά:

Richard Harwood, Μύθος ή ολοκαύτωμα 6000000 νεκροί?

Ας δούμε ένα μικρό απόσπασμα, το οποίο καταδεικνύει οτι η άρνηση του "ολοκαυτώματος" δεν συμπορεύεται με την σβάστικα:

Ήταν πραγματικά ειρωνεία της τύχης, να αρχίσει η απόπειρα αποκαλύψεως αυτής της "γενοκτονίας" από κάποιον πρώην κρατούμενο των στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Ο καθηγητής Paul Rassinier ήταν από τους αρχηγούς της Γαλλικής αντιστάσεως κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Οκτώβριο του 1943 συνελήφθη να φυγαδεύει Εβραίους στην Ελβετία. Τον Ιανουάριο του 1944 εστάλη στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως DORA, από το οποίο έφυγε μετά το τέλος του πολέμου. Κανείς δεν θα περίμενε να αρχίσει από τον άνθρωπο αυτόν, η εκστρατεία εναντίον του μύθου της γενοκτονίας. Κι όμως ο Rassinier, πρώτος γράφει το "Debunking the genocide myth" (Ξεσκεπάζοντας το μύθο της γενοκτονίας), όπου και αποδεικνύει πως δεν υπήρχε σχέδιο εξοντώσεως των Εβραίων ούτε από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμα, ούτε από τα SS, ούτε από τον γερμανικό στρατό.

Αλλά και ο Ροζέ Γκαρωντύ, συγγραφέας του βιβλίου "Οι θεμελιώδεις μύθοι της Ισραηλινής πολιτικής", του οποίου η αριστερή-κομμουνιστική τοποθέτηση δεν αμφισβητείται από κανέναν, ο οποίος επίσης ήταν κρατούμενος σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αμφισβητεί ανοιχτά πολλές πτυχές της πραγματικής ιστορίας των στρατοπέδων συγκέντρωσης και το ίδιο το "ολοκαύτωμα". Πέθαναν πολλοί, ναι, αλλά δεν ήταν μόνο Εβραίοι, δεν ήταν όσοι δηλώνεται σύμφωνα με την επικρατούσα προπαγάνδα, δεν υπήρξαν θάλαμοι αερίων, ούτε ειδικά διαμορφωμένα φορτηγά εξόντωσης με αέρια εξατμίσεων, ούτε και σχέδιο εξοντώσεως των Εβραίων, μας λέει ο Γκαρωντύ. Αλλά όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν με τρόπο ώστε να μονοπωληθούν οι απώλειες του πολέμου από την πλευρά των Σιωνιστών Εβραίων και να αποφεύγεται κάθε κριτική ενάντια στις μεθόδους εξόντωσης των Παλαιστινίων και "κατάσχεσης" της γής τους από τους Ισραηλινούς.

Τι μας λέει σήμερα η Γερμανίδα υπουργός Δικαιοσύνης;

Ας τσουβαλιάσουμε όλους τους "ρεβιζιονιστές" του Εβραϊκού "ολοκαυτώματος" (λέξη κι αυτή, παρμένη κατευθείαν από την παλαιά διαθήκη), ας πούμε οτι είναι φασίστες, ας τους φιμώσουμε όλους διά δημοκρατικού (!) νόμου, που τολμούν να αμφισβητούν αυτά που θέλουμε να τους επιβάλλουμε να πιστεύουν. Ωραία ... δημοκρατική λογική.

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

Σύλληψη από Παρθένο;

Ένα αξιοπρόσεκτο θέμα, που απασχόλησε τον Χριστιανισμό, είναι η "άμωμος σύλληψη" του Ιησού από την "παρθένο" Μαριάμ. Εύκολα διαπιστώνει κανείς, διαβάζοντας τα Ευαγγέλια, οτι η ευρέως διαδεδομένη εκδοχή του "κρίνου" δεν αναφέρεται από κανέναν Ευαγγελιστή. Πρόκειται λοιπόν για μεταγενέστερο μύθευμα, που σκαρφίστηκαν και διέδωσαν κάποιοι "σοφοί" προπαγανδιστές του Χριστιανισμού.
Η πιο λεπτομερής αναφορά στο θέμα της σύλληψης γίνεται στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου αναφέρεται:

Καινή Διαθήκη, Κατά Λουκά Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο 1

26 Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ή όνομα Ναζαρέτ, 27 προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ώ όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. 28 και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε: χαίρε, κεχαριτωμένη. Ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξίν. 29 η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος. 30 και είπεν ο άγγελος αυτή: μη φοβού, Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. 31 και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. 32 ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυΐδ του πατρός αυτού, 33 και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. 34 είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον, πώς έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω 35 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι, διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός θεού.

Ο λόγος που τόνισα παραπάνω την φράση "εισελθών ο άγγελος προς αυτήν" δεν είναι τυχαίος. Αυτή δεν είναι μια τυχαία έκφραση, που χρησιμοποιείται στις "γραφές" για να δηλώσει μια αθώα επίσκεψη.
Στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε την έκφραση αυτή να χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις, όπου ένας άνδρας "εισέρχεται προς" μια γυναίκα, με πολύ συγκεκριμένο νόημα. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Παλαιά Διαθήκη, Γένεση, Κεφάλαιο 16

Σάρα δε γυνή Άβραμ ουκ έτικτεν αυτώ. Ήν δε αυτή παιδίσκη Αιγυπτία, ή όνομα Άγαρ. Είπε Δε Σάρα προς Άβραμ: ιδού συνέκλεισέ με Κύριος του μη τίκτειν, είσελθε ούν προς την παιδίσκην μου, ίνα τεκνοποιήσωμαι εξ αυτής. Υπήκουσε δε Άβραμ της φωνής Σάρας. Και λαβούσα Σάρα η γυνή Άβραμ Άγαρ την Αιγυπτίαν την εαυτής παιδίσκην, μετά δέκα έτη του οικήσαι Άβραμ εν γή Χαναάν, έδωκεν αυτήν τω Άβραμ ανδρί αυτής αυτώ γυναίκα. Και εισήλθε προς Άγαρ, και συνέλαβε.

Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, Κεφάλαιο 20

Και εδούλευσεν Ιακώβ περί Ραχήλ επτά έτη, και ήσαν εναντίον αυτού ως ημέραι ολίγαι, παρά το αγαπάν αυτόν αυτήν. Είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν: δός μοι την γυναίκα μου, πεπλήρωνται γαρ αι ημέραι, όπως εισέλθω προς αυτήν. Συνήγαγε δε Λάβαν πάντας τους άνδρας του τόπου και εποίησε γάμον. Και εγένετο εσπέρα, και λαβών Λείαν τη θυγατέρα αυτού εισήγαγε προς Ιακώβ και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ. Έδωκε δε Λάβαν Λεία τη θυγατρί αυτού Ζελφάν την παιδίσκην αυτού αυτή παιδίσκην. Εγένετο δε πρωί και ιδού ην Λεία. Είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν: τι τούτο εποίησάς μοι; ου περι Ραχήλ εδούλευσα παρά σοι; και ίνα τι παρελογίσω με; Απεκρίθη δε Λάβαν: ουκ έστιν ούτως εν τω τόπω ημών, δούναι την νεωτέραν πριν ή την πρεσβυτέραν. Συντέλεσον ουν τα έβδομα ταύτης, και δώσω σοι και ταύτην αντί της εργασίας, ής εργά παρ εμοί, έτι επτά έτη έτερα. Εποίησε δε Ιακώβ ούτως και ανεπλήρωσε τα έβδομα ταύτης, και έδωκεν αυτώ Λάβαν Ραχήλ την θυγατέρα αυτού αυτώ γυναίκα. Έδωκε δε Λάβαν τη θυγατρί αυτού Βαλλάν την παιδίσκην αυτού αυτή παιδίσκη. Και εισήλθε προς Ραχήλ, ηγάπησε δε Ραχήλ μάλλον ή Λείαν. Και εδούλευσεν αυτώ επτά έτη έτερα...
Είπε δε Ραχήλ τω Ιακώβ: Ιδού η παιδίσκη μου Βαλλά. Είσελθε προς αυτήν, και τέξεται επί των γονάτων μου και τεκνοποιήσομαι καγώ εξ αυτής. Και έδωκεν αυτώ Βαλλάν την παιδίσκην αυτής αυτώ γυναίκα. Και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ και συνέλαβε Βαλλά η παιδίσκη Ραχήλ και έτεκε τω Ιακώβ υιόν...

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία για το νόημα της συγκεκριμένης έκφρασης στα παραπάνω αποσπάσματα. Τι λοιπόν εννοούσε ο Λουκάς, όταν έβαζε τον άγγελο Γαβριήλ να εισέλθει προς την Μαριάμ;
Ποιός μπορεί να είναι ο "άγγελος";

Για έναν άνθρωπο, που δεν μπορεί να δεχτεί μεταφυσικούς αγγέλους με φτερά και πούπουλα, οι οποίοι περισσότερο θυμίζουν τις αρχαιοελληνικές Ερινύες, είναι απλή η ορθολογική ερμηνεία: άγγελος Κυρίου σημαίνει απεσταλμένος του Θεού. Και ποιοί είναι οι επί γής απεσταλμένοι (αυτόκλητοι) του Θεού, παρά οι ιερείς του; Έχουμε λοιπόν, κατά πάσα πιθανότητα, τον ιερέα του Ιουδαϊκού ιερατείου Γαβριήλ να "εισέρχεται προς" την παρθένο αλλά μνηστευμένη Μαριάμ και να της αναγγέλλει αμέσως μετά, και αφού αυτή αναρωτιέται "από πού κι ως πού αυτός ο ασπασμός", την σύλληψη υιού, που θα πρέπει να τον ονομάσει Ιησού.
Η Μαριάμ γνωρίζει οτι όλος ο κόσμος και κυρίως ο αρραβωνιαστικός της ξέρει πολύ καλά οτι δεν είχαν "συνέλθει" μεταξύ τους. Η ερώτησή της "πώς έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω" είναι εύλογη (πώς θα κάνω παιδί αφού δεν γνωρίζω άνδρα): Αν μια γυναίκα έμενε έγκυος και ήταν ανύπαντρη την περίμενε λιθοβολισμός, σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο. Από αυτόν τον λιθοβολισμό την έσωσε το "Άγιο Πνεύμα", που σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, επισκέφτηκε "κατ' όναρ" τον Ιωσήφ και τον διέταξε να μη διώξει την μοιχό αρραβωνιαστικιά του, γιατί αυτό που έχει "εν γαστρί" είναι εκ πνεύματος Αγίου:

Καινή Διαθήκη, Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο 1

18 Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. 19 Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. 20 Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λεγων· Ιωσήφ υιός Δαυΐδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου· το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος έστιν Αγίου. 21 τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν· αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.

Και επειδή Άγιο Πνεύμα - όπως θεωρούμε όλοι οι ορθολογικά σκεπτόμενοι - δεν υπάρχει, το εξώγαμο παιδί είναι πιθανότατα κάποιου ιερέα - απεσταλμένου του Θεού - "αγγέλου" του Κυρίου.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια ορθολογική ερμηνεία της σύλληψης του Ιησού, αν θεωρήσουμε τα Ευαγγέλια ως γραπτά, που διαθέτουν κάποια - ελάχιστη έστω - ιστορική αξία.

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2007

Εμμανουήλ: μια "προφητεία", που δεν αφορούσε τον Χριστό Ιησού

Είναι πολύ γνωστά τα εδάφια της Καινής Διαθήκης, σύμφωνα με τα οποία ο Ησαΐας είχε προφητεύσει την έλευση του Ιησού: στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, και στο πρώτο κεφάλαιο, αναγράφονται τα παρακάτω:

22 Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά τού προφήτου λέγοντος· 23 ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον μεθ' υμών ο Θεός.

Ας δούμε τώρα κατά πόσον η προφητεία του Ησαΐα έχει οποιαδήποτε σχέση με τον Ιησού και αν όχι με τι τελικά είχε σχέση:

Λέει λοιπόν ο Ησαΐας στο Κεφάλαιο 7 του ομωνύμου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης:

10 Και προσέθετο Κύριος λαλήσαι τώ Άχαζ λέγων· 11 αίτησαι σεαυτώ σημείον παρά Κυρίου Θεού σου εις βάθος ή εις ύψος. 12 και είπεν Άχαζ· ου μη αιτήσω ουδ' ου μη πειράσω Κύριον. 13 και είπεν· ακούσατε δη, οίκος Δαυίδ· μη μικρόν υμίν αγώνα παρέχειν ανθρώποις; και πώς Κυρίω παρέχετε αγώνα; 14 διά τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον· ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ· 15 βούτυρον και μέλι φάγεται· πριν ή γνώναι αυτόν ή προελέσθαι πονηρά, εκλέξεται το αγαθόν· 16 διότι πριν ή γνώναι το παιδίον αγαθόν ή κακόν, απειθεί πονηρία του εκλέξασθαι το αγαθόν, και καταλειφθήσεται η γη, ην συ φοβή, από προσώπου των δυο βασιλέων.

Με απλά λόγια ο Θεός έδωσε - μέσω του προφήτη Ησαΐα - την επαγγελλόμενη γέννηση του "Εμμανουήλ" από κάποια "παρθένο", σαν σημάδι στον βασιλιά Άχαζ, που ήταν γιός του Ιωάθαμ, ο οποίος ήταν γιός του Οζίου βασιλέως Ιούδα (σύμφωνα με προηγούμενα εδάφια) οτι θα τιμωρήσει τους εναντίον του επιδρομείς (δύο βασιλείς: Ρασείμ βασιλιάς Αράμ και Φακεέ βασιλιάς Ισραήλ). Και δεν θα τιμωρήσει μόνο αυτούς αλλά θα επιφέρει συμφορές και στο βασίλειο του Ιούδα, που διαχωρίστηκε από το βασίλειο του Ισραήλ και Ασσύριοι θα κυριεύσουν τη γή (ακολουθούν σκηνές τρόμου και φρίκης στα λόγια του προφήτη).
Έχουμε λοιπόν εδώ μια συμμαχία Αραμαίων και Ισραηλιτών κατά Ιουδαίων, με τον θεό (αρχικά απ' ότι φαίνεται) στην πλευρά της φυλης Ιούδα (οίκος Δαυίδ) και τον βασιλιά τους Άχαζ.
Ο ρόλος λοιπόν του εν λόγω Εμμανουήλ είναι πολύ συγκεκριμένος, αναφέρεται σε κάποιο παιδί, που θα γεννηθεί επί των ημερών του βασιλιά Άχαζ και πριν αυτό γνωρίσει το καλό και το κακό, οι ... κακοί θα τιμωρηθούν, όπερ και εγένετο: αν διαβάσουμε το επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου το Ησαΐα, δηλαδή το κεφάλαιο 8, θα εντοπίσουμε τα παρακάτω εδάφια:

ΚΑΙ είπε Κύριος προς με· λάβε σεαυτώ τόμον καινού μεγάλου και γράψον εις αυτόν γραφίδι ανθρώπου· του οξέως προνομήν ποιήσαι σκύλων· πάρεστι γαρ. 2 και μάρτυράς μοι ποίησον πιστούς ανθρώπους, τον Ουρίαν και Ζαχαρίαν υιόν Βαραχίου. 3 και προσήλθον προς την προφήτιν, και εν γαστρί έλαβε και έτεκεν υιόν. και είπε Κύριός μοι· κάλεσον το όνομα αυτού Ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον· 4 διότι πριν ή γνώναι το παιδίον καλείν πατέρα ή μητέρα, λήψεται δύναμιν Δαμασκού και τα σκύλα Σαμαρείας έναντι βασιλέως Ασσυρίων. 5 και προσέθετο Κύριος λαλήσαι μοι έτι· 6 διά το μη βούλεσθαι τον λαόν τούτον το ύδωρ του Σιλωάμ το πορευόμενον ησυχή, αλλά βούλεσθαι έχειν τον Ρασείμ και τον υιόν Ρομελίου βασιλέα εφ' υμών, 7 δια τούτο ιδού Κύριος ανάγει εφ' υμάς το ύδωρ του ποταμού το ισχυρόν και το πολύ, τον βασιλέα των Ασσυρίων και την δόξαν αυτού·

Με λίγα λόγια, ο Ησαΐας μας λέει οτι "προσήλθε προς την προφήτιν", ότι και αν αυτό σημαίνει, και αυτή έμεινε έγκυος και γέννησε γιό, του οποίου το όνομα σύμφωνα με την εντολή του "Κυρίου" μεταφράζεται σε απλά νεοελληνικά "γρήγορα σκύλεψε, πλήρως και τελείως λεηλάτησε". Από τα επόμενα εδάφια εύκολα συνάγεται οτι πρόκειται για το παιδί της προφητείας του προηγούμενου κεφαλαίου, που πριν μάθει τις λέξεις "πατέρα" και "μητέρα", οι "κακοί" θα βρούν την τιμωρία τους.

Το πολύ ενδιαφέρον ερώτημα που προκύπτει τώρα είναι:
Εμμανουήλ σημαίνει όπως μας δηλώνει ο Ματθαίος "ο θεός μαζί σας" ή - όπως προκύπτει από τα γραφόμενα του Ησαΐα - "γρήγορα σκύλεψε, πλήρως και τελείως λεηλάτησε";

Ένα δύτερο ερώτημα, που εγείρεται, εξ αιτίας των αντιφάσεων στο Βιβλικό κείμενο, είναι:
Μπορούμε να θεωρούμε οτι αυτό το κείμενο έμεινε απείρακτο από τους Χριστιανούς μεταγραφείς, σε αυτό το κρίσιμο σημείο, στο οποίο στηρίζουν την εκ του Ησαΐα προφητεία της έλευσης του Χριστού Ιησού;

Ένα ακόμα στοιχείο, που βάζει σε σκέψεις, είναι και η παράξενη μετάφραση - ερμηνεία του Κου Κολιτσάρα στην Παλαιά Διαθήκη (έκδοση της Αδελφότητος Θεολόγων Η ΖΩΗ) του αποσπάσματος:

3 και προσήλθον προς την προφήτιν, και εν γαστρί έλαβε και έτεκεν υιόν.

Ως εξής:

Και ο Ησαΐας εξακολουθών λέγει: ήλθον εις ένωσιν με την σύζυγόν μου και αυτή συνέλαβε και εγέννησε υιόν.

Εξωφρενικό μεν, αλλά κάθε Χριστιανός θεολόγος γνωρίζει πολύ καλά πόσο σημαντική είναι η συγκάλυψη - παραποίηση των συγκεκριμένων εδαφίων, για την διατήρηση της αξιοπιστίας της Καινής Διαθήκης...