Σύλληψη από Παρθένο;

Ένα αξιοπρόσεκτο θέμα, που απασχόλησε τον Χριστιανισμό, είναι η "άμωμος σύλληψη" του Ιησού από την "παρθένο" Μαριάμ. Εύκολα διαπιστώνει κανείς, διαβάζοντας τα Ευαγγέλια, οτι η ευρέως διαδεδομένη εκδοχή του "κρίνου" δεν αναφέρεται από κανέναν Ευαγγελιστή. Πρόκειται λοιπόν για μεταγενέστερο μύθευμα, που σκαρφίστηκαν και διέδωσαν κάποιοι "σοφοί" προπαγανδιστές του Χριστιανισμού.
Η πιο λεπτομερής αναφορά στο θέμα της σύλληψης γίνεται στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου αναφέρεται:

Καινή Διαθήκη, Κατά Λουκά Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο 1

26 Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ή όνομα Ναζαρέτ, 27 προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ώ όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. 28 και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε: χαίρε, κεχαριτωμένη. Ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξίν. 29 η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος. 30 και είπεν ο άγγελος αυτή: μη φοβού, Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. 31 και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. 32 ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυΐδ του πατρός αυτού, 33 και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. 34 είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον, πώς έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω 35 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι, διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός θεού.

Ο λόγος που τόνισα παραπάνω την φράση "εισελθών ο άγγελος προς αυτήν" δεν είναι τυχαίος. Αυτή δεν είναι μια τυχαία έκφραση, που χρησιμοποιείται στις "γραφές" για να δηλώσει μια αθώα επίσκεψη.
Στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε την έκφραση αυτή να χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις, όπου ένας άνδρας "εισέρχεται προς" μια γυναίκα, με πολύ συγκεκριμένο νόημα. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Παλαιά Διαθήκη, Γένεση, Κεφάλαιο 16

Σάρα δε γυνή Άβραμ ουκ έτικτεν αυτώ. Ήν δε αυτή παιδίσκη Αιγυπτία, ή όνομα Άγαρ. Είπε Δε Σάρα προς Άβραμ: ιδού συνέκλεισέ με Κύριος του μη τίκτειν, είσελθε ούν προς την παιδίσκην μου, ίνα τεκνοποιήσωμαι εξ αυτής. Υπήκουσε δε Άβραμ της φωνής Σάρας. Και λαβούσα Σάρα η γυνή Άβραμ Άγαρ την Αιγυπτίαν την εαυτής παιδίσκην, μετά δέκα έτη του οικήσαι Άβραμ εν γή Χαναάν, έδωκεν αυτήν τω Άβραμ ανδρί αυτής αυτώ γυναίκα. Και εισήλθε προς Άγαρ, και συνέλαβε.

Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, Κεφάλαιο 20

Και εδούλευσεν Ιακώβ περί Ραχήλ επτά έτη, και ήσαν εναντίον αυτού ως ημέραι ολίγαι, παρά το αγαπάν αυτόν αυτήν. Είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν: δός μοι την γυναίκα μου, πεπλήρωνται γαρ αι ημέραι, όπως εισέλθω προς αυτήν. Συνήγαγε δε Λάβαν πάντας τους άνδρας του τόπου και εποίησε γάμον. Και εγένετο εσπέρα, και λαβών Λείαν τη θυγατέρα αυτού εισήγαγε προς Ιακώβ και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ. Έδωκε δε Λάβαν Λεία τη θυγατρί αυτού Ζελφάν την παιδίσκην αυτού αυτή παιδίσκην. Εγένετο δε πρωί και ιδού ην Λεία. Είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν: τι τούτο εποίησάς μοι; ου περι Ραχήλ εδούλευσα παρά σοι; και ίνα τι παρελογίσω με; Απεκρίθη δε Λάβαν: ουκ έστιν ούτως εν τω τόπω ημών, δούναι την νεωτέραν πριν ή την πρεσβυτέραν. Συντέλεσον ουν τα έβδομα ταύτης, και δώσω σοι και ταύτην αντί της εργασίας, ής εργά παρ εμοί, έτι επτά έτη έτερα. Εποίησε δε Ιακώβ ούτως και ανεπλήρωσε τα έβδομα ταύτης, και έδωκεν αυτώ Λάβαν Ραχήλ την θυγατέρα αυτού αυτώ γυναίκα. Έδωκε δε Λάβαν τη θυγατρί αυτού Βαλλάν την παιδίσκην αυτού αυτή παιδίσκη. Και εισήλθε προς Ραχήλ, ηγάπησε δε Ραχήλ μάλλον ή Λείαν. Και εδούλευσεν αυτώ επτά έτη έτερα...
Είπε δε Ραχήλ τω Ιακώβ: Ιδού η παιδίσκη μου Βαλλά. Είσελθε προς αυτήν, και τέξεται επί των γονάτων μου και τεκνοποιήσομαι καγώ εξ αυτής. Και έδωκεν αυτώ Βαλλάν την παιδίσκην αυτής αυτώ γυναίκα. Και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ και συνέλαβε Βαλλά η παιδίσκη Ραχήλ και έτεκε τω Ιακώβ υιόν...

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία για το νόημα της συγκεκριμένης έκφρασης στα παραπάνω αποσπάσματα. Τι λοιπόν εννοούσε ο Λουκάς, όταν έβαζε τον άγγελο Γαβριήλ να εισέλθει προς την Μαριάμ;
Ποιός μπορεί να είναι ο "άγγελος";

Για έναν άνθρωπο, που δεν μπορεί να δεχτεί μεταφυσικούς αγγέλους με φτερά και πούπουλα, οι οποίοι περισσότερο θυμίζουν τις αρχαιοελληνικές Ερινύες, είναι απλή η ορθολογική ερμηνεία: άγγελος Κυρίου σημαίνει απεσταλμένος του Θεού. Και ποιοί είναι οι επί γής απεσταλμένοι (αυτόκλητοι) του Θεού, παρά οι ιερείς του; Έχουμε λοιπόν, κατά πάσα πιθανότητα, τον ιερέα του Ιουδαϊκού ιερατείου Γαβριήλ να "εισέρχεται προς" την παρθένο αλλά μνηστευμένη Μαριάμ και να της αναγγέλλει αμέσως μετά, και αφού αυτή αναρωτιέται "από πού κι ως πού αυτός ο ασπασμός", την σύλληψη υιού, που θα πρέπει να τον ονομάσει Ιησού.
Η Μαριάμ γνωρίζει οτι όλος ο κόσμος και κυρίως ο αρραβωνιαστικός της ξέρει πολύ καλά οτι δεν είχαν "συνέλθει" μεταξύ τους. Η ερώτησή της "πώς έσται τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω" είναι εύλογη (πώς θα κάνω παιδί αφού δεν γνωρίζω άνδρα): Αν μια γυναίκα έμενε έγκυος και ήταν ανύπαντρη την περίμενε λιθοβολισμός, σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο. Από αυτόν τον λιθοβολισμό την έσωσε το "Άγιο Πνεύμα", που σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, επισκέφτηκε "κατ' όναρ" τον Ιωσήφ και τον διέταξε να μη διώξει την μοιχό αρραβωνιαστικιά του, γιατί αυτό που έχει "εν γαστρί" είναι εκ πνεύματος Αγίου:

Καινή Διαθήκη, Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο 1

18 Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. 19 Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. 20 Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λεγων· Ιωσήφ υιός Δαυΐδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου· το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος έστιν Αγίου. 21 τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν· αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.

Και επειδή Άγιο Πνεύμα - όπως θεωρούμε όλοι οι ορθολογικά σκεπτόμενοι - δεν υπάρχει, το εξώγαμο παιδί είναι πιθανότατα κάποιου ιερέα - απεσταλμένου του Θεού - "αγγέλου" του Κυρίου.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια ορθολογική ερμηνεία της σύλληψης του Ιησού, αν θεωρήσουμε τα Ευαγγέλια ως γραπτά, που διαθέτουν κάποια - ελάχιστη έστω - ιστορική αξία.