Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Το Μεσοπρόθεσμο, Του Μεσοπροθέσμου, ..., Ω Προδότες!

Διαβάσετε το ΕΔΩ!




Αυτό που θα διαβάσετε -αν το αντέξετε μέχρι τέλους, χωρίς να πάθετε εγκεφαλικό- είναι αδιανόητο να έχει ψηφιστεί από Έλληνες, ούτε κάν από όντα που δικαιούνται να επικαλούνται την ιδιότητα του Ανθρώπου.

Για όσους κλαίγονται για τις απώλειες του εισοδήματός τους και μόνο, λυπάμαι. Είναι άξιοι της μοίρας τους. Υπάρχει βεβαίως και μια μικρή πιθανότης να τα καταφέρουν ώστε να καταστήσουν εαυτούς επωφελείς Εφιάλτες...

Δεν πρέπει να παραλείψω οτι εκτός των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Πατέρα Αναπαύσου Συνεχίζω Ολική Καταστροφή) πλήν του κυρίου Κουρουμπλή, που επιτέλους έδειξε εμπράκτως οτι δεν είναι ολοκληρωτικά όμοιος με τους άλλους, άρθρα του "μεσοπροθέσμου", τα οποία αφορούν το ξεπούλημα, ψηφίστηκαν και από τους "πατριώτες" της ΝΔ: Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως εψήφισε τα άρθρα 1, 3, 5, 6, 7, 8, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 32, 37, 38, 42, 45, 46, 48, 49. Δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά για να γνωρίζετε τι ψήφισαν οι εν λόγω "πατριώτες", εκτός των κυρίων Καμμένου και Γαληνού, καθείς των οποίων είχε τις δικές του αιτιάσεις.
Η φαιδροτέρα των περιπτώσεων είναι αυτή του κόμματος του ΛΑ.Ο.Σ. που αφού ψήφισε το μνημόνιο -ως προς το άρθρο 1, δηλαδή κατ' ουσίαν εν είδει αποδοχής της επαίσχυντης δανειακής συμβάσεως- τώρα αρνήθηκε να ψηφίσει αυτό, που αρρήκτως συνδέεται με εκείνο. Σχιζοφρένεια στους κόλπους των πατριδολόγων που ίσως και να εντάσσονται στην συνομοταξία των πωλούντων και ολίγην πατρίδα στην εκλογική πελατεία τους...
Αλλά τι να πείς; Εδώ μας πουλάει πατρίδα και ο Τζέφρυ. Στην περίπτωσι του όμως μπορώ να "πάω πάσο", μιά που ο άνθρωπος, ως συνήθως, μάλλον μπλοφάρει εννοώντας την δική του πατρίδα και όχι τη δική μας.

Και έρχεται μετά απ' όλα αυτά ο κύριος Καρχιμάκης, Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ να δηλώσει τα εξής συνταρακτικά, σχετικά με τα επεισόδια εις βάρος βουλευτών:

Είναι μια απαράδεκτη και αντιδημοκρατική πρακτική, με επικεφαλής ως συνήθως οπαδούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Με μείγμα και ακροδεξιών στοιχείων.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, άλλα λέει δημόσια και άλλα φαίνεται να διοχετεύει υπογείως.
Δημιουργούν συνθήκες βίας κι φόβου. Κινούνται ανάμεσα στα όρια του κοινοβουλευτισμού και...
του μπάχαλου.
Υπονομεύουν, ηγούμενοι του μπάχαλου με τις πρακτικές και τις εικόνες αυτές και την οικονομία και την επιχειρηματικότητα και την κοινωνία
Δίδουν τα περιθώρια και την ασυλία σε άτομα και σε ομάδες που κινούνται εκτός ορίων και κανόνων μιας ευνομούμενης πολιτείας. Όλοι αυτοί κάνουν πάρτι εν ονόματι μιας επικείμενης ανεξέλεγκτης κατάστασης.
Υπονομεύουν τους ίδιους τους πολίτες που δοκιμάζονται, αγωνιούν και με ήρεμο τρόπο θέλουν να εκφράσουν την αγωνία τους και την όποια διαμαρτυρία τους.

Δεν ήξερα πόσο πανίσχυρος είναι ο ... ΣΥΡΙΖΑ και δεν είχα ιδέα για την διαπλοκή των ΣΥΡΙΖΑίων με τα ακροδεξιά στοιχεία. Δεν το σκέφτηκα!
Δηλαδή χρειάζεται ιδεολογική καθοδήγησι-χειραγώγησι ένας πολίτης του οποίου η χώρα ξεπουλιέται και ο ίδιος οδηγείται στην ολοκληρωτική αθλιότητα για να βιαιοπραγήσει κατά παντός θεωρουμένου ως υπευθύνου;
Αλλά, όταν το θράσος και η αλαζονεία περισσεύουν, το αυτονόητο (είναι και της ... μόδας αυτή η λέξις) καταντάει βελόνι στα άχυρα: Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, ρίξτε μια ματιά στον καθρέφτη και μην ψάχνετε μακριά για τους υπαιτίους της αποστροφής, αηδίας και εχθρότητας που αντιμετωπίζετε.

Θα μπορούσαμε να πούμε οτι οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Όμως όχι, δεν θα τους κάνω τη χάρη να πω οτι τρώνε ληγμένα ή κάτι παραπλήσιο. Οι άνθρωποι αυτοί πράττουν όσα πράττουν εν πλήρη συνειδήσει και συνεχίζουν να νομίζουν ή να ευελπιστούν οτι εμείς είμαστε αυτοί που καταπίνουν αμάσητα τα όσα αυτοί σερβίρουν.

Εδώ όμως κάνουν μεγάλο λάθος.

Υποσημείωσις: Κάνω προσπάθεια να τηρήσω, κατά το δυνατόν, τουλάχιστον τα τριτόκλιτα (στα οποία παραλείπω το ν της αιτιατικής, όπου ηχεί περιττό) και βασικούς κανόνες τονισμού όσον αφορά την Ελληνική γλώσσα. Ώρα για οπισθοδρόμησι, είναι η μόνη οδός σωτηρίας της υπέροχης -κυριολεκτικώς- γλώσσας μας από την ραγδαία αποδόμησί της. Βλέπε προηγουμένη ανάρτησι.

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Για την Παρακμή της Ελληνικής Γλώσσας

Ξεκινώ αυτή την ανάρτηση μετά από αρκετό διάστημα συνειδητής αλλά νομίζω και υποσυνείδητης επεξεργασίας των όσων έχουν μέχρι τώρα υποπέσει στην αντίληψή μου, σχετικά με την αθλία κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί ως Έλληνες, όσον αφορά την γραφή και την προφορική εκφορά λόγου στην γλώσσα μας.

Πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από σχολείο και πανεπιστήμιο συνειδητοποιώ την παγίδα στην οποία πέσαμε οι περισσότεροι από τους νέους της γενιάς μου, όταν ενστερνιζόμασταν την πολυ-προπαγανδιζόμενη από τους τότε φερομένους ως “προοδευτικούς” καθηγητές, κυρίως φιλολόγους, διδάσκοντες τα μαθήματα της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, “Δημοτική” γλώσσα. Αυτή η τάχα “δημοτική” γλώσσα, ή “ζωντανή γλώσσα του ... λαού”, διαπιστώνω τώρα οτι υπήρξε το πρώτο σκαλοπάτι για την αποδόμηση της Ελληνικής γλώσσας. Και πιθανολογώ οτι ο απώτερος στόχος της αποδόμησης αυτής, που κινήθηκε με τις γνωστές μεθόδους -κάποιες θα αναπτυχθούν παρακάτω- από τους ίδιους διαχρονικά κύκλους, οι οποίοι κινούν και τις σημερινές κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις, είναι η τελική πτώση της Ελληνικής γλώσσας δια της “λατινοποιήσεως” και τελικώς η ολοκληρωτική της απαξίωση.

Είναι θλιβερό οτι αναγκάζομαι και εγώ εδώ να γράφω στην κατασκευασμένη γλώσσα που μάθαμε να αποκαλούμε “Δημοτική”, έχοντας απολέσει πολλά από όσα είχα μάθει, μια που είμαι και εγώ ένα από τα θύματα της προπαγάνδας που ασκήθηκε, αλλά και διότι όλοι οι νεώτεροί μου σήμερα θα θεωρούσαν οτι γράφω σε “αρχαία” διάλεκτο αν έγραφα όπως οι περισσότεροι γράφαμε τριάντα με σαράντα χρόνια πριν.

Το βασικό παράδοξο που έρχεται στο μυαλό μου είναι οτι ενώ ονόμασαν “Δημοτική” την υποτιθέμενη γλώσσα του λαού, όλοι μας καταβάλαμε και συνεχίζουμε να καταβάλουμε φιλότιμες προσπάθειες προκειμένου να αλλάξουμε τον τρόπο που μιλούσαμε και γράφαμε, ώστε να μπορέσουμε να μιλήσουμε την γλώσσα του λαού, την ονομαζόμενη Δημοτική!

Από την καθιέρωση της “Δημοτικής” μέχρι τώρα έχω συλλάβει αμέτρητες φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται πριν από την εκφορά ή γραφή μιας λέξης (αυθορμήτως θα έγραφα λέξεως), πώς θα πρέπει να την αλλάξω ώστε να “στέκεται” σαν λέξη της “Δημοτικής”.

Τίθεται λοιπόν το ρητορικό ερώτημα: Μήπως δεν προερχόμουν από τον λαό και έτσι δεν γνώριζα την γλώσσα του; Όχι βέβαια! Απ' ότι μου φαίνεται τώρα, η φερόμενη ως Δημοτική δεν υπήρξε γλώσσα του λαού. Απλώς, την επέβαλαν οι κυβερνώντες με έναν ύπουλο τρόπο: Τη γνωστή μέθοδο προπαγάνδας με την οποία πείθεται ο κάθε αφελής οτι οι επιλογές των κρατούντων είναι δικές του προσωπικές επιλογές. Έτσι, ο λαός έπρεπε, γεμάτος χαρά για την υποτιθέμενη κατάκτησή του, να προσαρμοστεί βιαίως και όμως οικειοθελώς!

Μέχρι να φτάσουμε στην καθιέρωση της “Δημοτικής”, αυτό έγινε επί κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη στις αρχές της δεκαετίας του 80, προηγήθηκε μακροχρόνια διαμάχη επί του “γλωσσικού ζητήματος”. Βρέθηκαν πολλοί πνευματικοί αλλά και “πνευματικοί” άνθρωποι που, κατά τα κοινώς γνωστά, αγωνίστηκαν για την καθιέρωση της αποκαλούμενης Δημοτικής Γλώσσας. Αυτοί εμφανίζονταν ως προοδευτικοί, σε αντίθεση με όσους υπερασπίζονταν την χρήση της “καθαρεύουσας”, μιας γλώσσας επίσης κατασκευασμένης, με πολλές αδυναμίες (κυρίως λόγω των πολλών καταλήξεων σε ς και ν, που προκαλεί η απουσία χρήσης της δοτικής πτώσης, ιδιαιτέρως χρησιμοποιούμενης στα αρχαία ελληνικά), αλλά δομημένης και ικανής να βοηθήσει τον διδασκόμενο να κατανοεί ευκολότερα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας, και να μπορεί μαθαίνοντάς την να μπαίνει ευκολότερα στο νόημα κάθε Ελληνικής διαλέκτου και γραφής. Κάποιοι από τους υποστηρικτές της “Δημοτικής” έφτασαν στο σημείο να προτείνουν την κατάργηση γραμμάτων, διφθόγγων και άλλων χαρακτηριστικών στοιχείων της γλώσσας μας ενώ άλλοι, πιο ακραίοι, την υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου για την γραφή της Ελληνικής!

Θυμόσαστε άραγε το σχέδιο Γιαννίτση για το ασφαλιστικό ή τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού του χρηματιστηρίου Κώστα Σημίτη για την μετατροπή των εργαζομένων σε “απασχολήσιμους”; Υποθέτω πως το θυμάστε. Τότε δεν πέρασαν εκείνες οι “ακραίες” θέσεις, όμως είχε γίνει το πρώτο βήμα: Οι θέσεις τέθηκαν! Και τώρα που ωρίμασαν οι συνθήκες και -με τη βοήθεια των εκ του εξωτερικού φίλων της κυβερνήσεως- βρεθήκαμε πιασμένοι στα δίχτυα της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι “ακραίες” θέσεις εκείνες έλαβαν σάρκα και οστά. Με τον ίδιο, μεθοδικά σχεδιασμένο τρόπο, το βλέπω καθαρά, δουλεύουν, όσον αφορά και την εξέλιξη της Ελληνικής γλώσσας...

Αλλά ας επανέλθω σε αυτά που έγραφα, πριν από την παρέκβαση των τελευταίων δυο παραγράφων και να πω: Για σταθείτε! Τι “σημαίνει γλώσσα του λαού” και τι σημαίνει υιοθέτηση της γλώσσας αυτής ως επίσημης γλώσσας του κράτους, την οποία θα διδάσκονται τα ελληνόπουλα στα σχολεία; Μήπως σημαίνει την επικράτηση του τρόπου ομιλίας και γραφής των λιγότερο εγγράμματων μελών του λαού και την επιβολή σε όλους της υιοθετήσεως των κάθε λογής γλωσσικών σφαλμάτων; Μήπως σημαίνει την επικράτηση κάποιας τοπικής διαλέκτου έναντι των άλλων; Ή μήπως σημαίνει την επικράτηση μιας διαλέκτου κατασκευασμένης από κάποιους υποτιθέμενους φίλους του λαού οι οποίοι γνωρίζουν πώς να ασκούν την προπαγάνδα της ήσσονος προσπαθείας; Τελικώς, μήπως πρόκειται για ένα γλωσσικό “αλαλούμ” όπου ο καθένας χρησιμοποιεί μια τον ένα και μια τον άλλο τρόπο, μη ξέροντας που πατά και πού πηγαίνει;

Όλοι κάνουμε λάθη στη γραφή και την προφορική εκφορά της γλώσσας αλλά δεν διεκδικούμε ούτε δικαιούμαστε να επιβάλουμε να διδάσκονται τα λάθη μας στους άλλους. Στο κάτω κάτω, ο Ελληνικός λαός βρέθηκε για πολλούς αιώνες υπόδουλος σε εχθρικούς προς την ανάπτυξη Ελληνικής εθνικής συνειδήσεως -άρα και προηγμένης γλωσσικής επάρκειας- ξένους δυνάστες (Βυζάντιο, Τουρκοκρατία). Κατά τη διάρκεια της δουλείας τους οι Έλληνες δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να αποκτούν την απαραίτητη παιδεία, ώστε να διατηρήσουν όσο μπορούσαν αλώβητη την γλώσσα τους. Λίγοι σπούδαζαν και αυτοί ελάμβαναν τις εγκεκριμένες από την Εκκλησία και τους δυνάστες κάθε εποχής γνώσεις, προκειμένου να υπηρετούν το σύστημα.

Ας έρθω όμως στην εποχή του Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος καπέλωσε δια νόμου την ελληνική γλώσσα με την επισημοποίηση της δήθεν “Δημοτικής”:

Όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων (ο λαός δηλαδή) μιλούσε και έγραφε κάνοντας ορθή και απολύτως “δημοτική” χρήση των τριτοκλίτων και έλεγε “της πόλεως”, της “όψεως” κλπ, ποιοι και με ποιο δικαίωμα επέβαλαν μια νέα γραμματική στην οποία τα τριτόκλιτα ονόματα και επίθετα έπρεπε να μετατραπούν εν μια νυκτί σε πρωτόκλιτα και -ω της σχιζοφρενούς διανοίας- μόνο στον ενικό αριθμό; Η “πόλις” έγινε “πόλη”, γενική “της πόλης” (αντί “της πόλεως” που λέγαμε οι περισσότεροι). Αλλά στον πληθυντικό δεν μπόρεσαν να το παρατραβήξουν, οπότε έμεινε “οι πόλεις”, “των πόλεων”. Πώς θα μπορούσαν να κάνουν πρωτόκλιτο και τον πληθυντικό; Μήπως βάζοντάς μας να λέμε οι πόλες των πόλων (όπως κάποιοι, ποιητική τη αδεία, χρησιμοποίησαν την λέξη “άνοιξες” ως πληθυντικό της ανοίξεως);

Όταν όλοι γνωρίζαμε να μην τονίζουμε μια λέξη στην προπαραλήγουσα όταν η λήγουσα είναι μακρά και ξέραμε και τις εξαιρέσεις του κανόνα, ποιος και με ποιο δικαίωμα δίδαξε στα παιδιά μας το αντίθετο;

Λυπάμαι όταν αναλογίζομαι πως έπεσα κι εγώ θύμα της άθλιας προπαγάνδας, που ασκήθηκε συντονισμένα από τάχα προοδευτικούς καθηγητές στα σχολεία και από πολλούς άλλους δήθεν φίλους του λαού.

Όταν είσαι νέος, είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα όσων υποστηρίζουν κάτι που μοιάζει να σε διευκολύνει, όπως για παράδειγμα η υιοθέτηση του μονοτονικού –η οποία καθιερώθηκε αίφνης από τους πολιτικούς χωρίς καμιά συζήτηση με τους ειδικούς- η κατάργηση αυξήσεων, ο περιορισμός των καταλήξεων των λέξεων, η κατάργηση κανόνων ή και εξαιρέσεων εφαρμοζόμενων από τον κόσμο, μετά από ικανή περίοδο εφαρμογής της “Δωρεάν Παιδείας”, που ανέβασε το γενικότερο μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων και πολλά άλλα.

Φέραμε λοιπόν σε τέτοιο σημείο ξεπεσμού και παρακμής την Ελληνική γλώσσα, ώστε οι σημερινοί μαθητές να μην είναι σε θέση να διαβάσουν και να κατανοήσουν με ευκολία ένα κείμενο του Βιζυηνού, του Ροΐδη, του Παπαδιαμάντη ή ένα ποίημα του Κάλβου. Δηλαδή, εκείνοι οι παλαιοί συγγραφείς και ποιητές δεν μιλούσαν γλώσσα δημοτική; Μήπως ήταν “φασίστες”, “ακροδεξιοί” ή “υπερσυντηρητικοί”; Τότε πώς τους καταλάβαιναν οι σύγχρονοί τους και όλοι οι μεταγενέστεροι, που είχαν την τύχη να είναι μαθητές πριν από τις εκτρωματικές μεταρρυθμίσεις; Μεταρρυθμίσεις οι οποίες αποσκοπούσαν σε μια μετάλλαξη της γλώσσας μας προς το “απλούστερο”, το “ευκολότερο” και όπως πλέον γίνεται φανερό στην τελική “λατινοποίηση” μέχρι και κατάργησή της.

Δυστυχώς, η μεθοδευμένη αυτή υποβάθμιση, που έγινε αποδεκτή χάρη στην ύπουλη προπαγάνδα που ασκήθηκε από εμβόλιμους “πνευματικούς ανθρώπους”, πέτυχε σε μεγάλο βαθμό τους στόχους της. Αποτέλεσμα είναι να έχει μετατραπεί σε πραγματική “δημοτική” μια υπεραπλουστευμένη γλώσσα που πάσχει από βαριά πενία λέξεων και ποικιλία λεκτικών τύπων σε σχέση με τη γλώσσα που διδαχθήκαμε.

Και μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό έρχεται και η κακής ποιότητας παιδεία που προωθείται στα σχολεία μας για να δώσει ένα επιπλέον ράπισμα στην ταλαίπωρη Ελληνική γλώσσα. Οι μαθητές μας έχουν μειωμένες γλωσσικές αντιστάσεις απέναντι στα παρεφθαρμένα Ελληνικά πλείστων δημοσιογράφων, πολιτικών και λοιπών δημοσίων προσώπων, που καθημερινά κακοποιούν -στα πλαίσια της “δημοτικής" αυθαιρεσίας- την ταλαίπωρη γλώσσα μας.

Παραδείγματα: Πάρα πολλά σχετικά με την κακοποίηση της γλώσσας εξ αιτίας της επελάσεως αμαθών, ημιμαθών ή τελούντων εν συγχύσει, οι οποίοι μας “διαφωτίζουν” μέσα από τα παράθυρα των τηλεοπτικών μας δεκτών ή από τις στήλες των εντύπων “μέσων ενημέρωσης”:

Του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου”

Η διεθνή οικονομική κατάσταση”

Της διεθνής κρίσης”

Των επικεφαλών

“Των δημόσιων υπαλλήλων” (όπου θέλουμε τονίζουμε, μια έτσι μια αλλιώς)

“Η περιβαντολογική μελέτη” (πόσα θαυμαστικά να βάλω σε αυτή την ανύπαρκτη λέξη που ακούω καθημερινά;)

Δέστε” (αντί “δείτε”, το δέστε μάλλον είναι από το “δένω”)

Πέστε” (αντί “πείτε”, το πέστε μου θυμίζει το “πέφτω”)

“Μια συσκευή παρασκευής όζον” (το όζον έγινε άκλιτη λέξη)

“Αναπαρήγαγαν” λέει κάποιος και παρακάτω “των δημόσιων υπάλληλων” (τρικυμία εν κρανίω στην προσπάθεια ανθρώπων της γενιάς μου να ενστερνιστούν τη “δημοτική”)

και πολλά άλλα λαμπρά μαργαριτάρια εκτοξεύονται κατά κόρον από τα στόματα πολιτικών, δημοσιογράφων και πολλών άλλων ελληνοφώνων, μέχρι, δυστυχώς, και δασκάλων και καθηγητών όλων των βαθμίδων.

Προσφάτως υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα ακόμα σύμπτωμα που προκάλεσε η λαίλαπα της “δημοτικής”. Πολλοί και μάλιστα “μορφωμένοι” ταλαίπωροι Έλληνες παίρνουν την αύξηση του αορίστου, την οποία κακοποίησε βαναύσως ή εφαρμογή της “γλώσσας του λαού” και την προσάπτουν στην προστακτική. Έτσι, αν χρειάζεται να υπογράψεις θα σου πουν “υπέγραψε”, αν πρέπει να σβήσεις θα σου πουν “διέγραψε”, αντί για επανάλαβε θα σου πουν “επανέλαβε” και ούτω καθεξής.

Θα μπορούσα να γράφω για πολλή ακόμα ώρα πάνω στο θέμα αυτό, που είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς τους Έλληνες. Αλλά νομίζω οτι μπορεί όποιος το επιθυμεί να αναζητήσει πληροφορίες για το θέμα και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αν θέλει να εξηγήσει την τραγική κατάσταση μεγάλης μερίδας των Ελλήνων και στην γραφή και στην προφορική εκφορά λόγου σήμερα.

Γνωρίζω οτι σε πολλούς δεν θα αρέσουν αυτά που έγραψα. Είναι αυτοί που συνηθίζουν να βάζουν τις γνωστές ετικέτες -"φασίστας", "συντηρητικός", "ακροδεξιός", "νεοναζί" κλπ- στους ανθρώπους, όταν οι πεποιθήσεις τους έρχονται σε αντίθεση με τα δικά τους στερεότυπα. Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους...

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Επιστολή προς τον Νίκο: Ζητείται Βοήθεια για τον Εντοπισμό του Παραλήπτη...

Είναι σε όλους μας γνωστό το Ελληνικό φιλότιμο. Κάνοντας την ανάγκη (θα καταλάβετε ποια ανάγκη στη συνέχεια) φιλοτιμία παρουσιάζω αυτό το θέμα, παρότι πολλοί μέχρι τώρα το έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο. Όμως, εμείς οι Έλληνες, πρέπει να βοηθήσουμε -κατά το δυνατόν- έναν "συνάνθρωπό μας" να παραλάβει την επιστολή του ξενιτεμένου του αδελφού. Πρέπει να γινόμαστε "πολλαπλασιαστές" ειδήσεων προς χάριν των συνανθρώπων μας. Βέβαια, παράξενο φαίνεται πώς βρέθηκε η επιστολή αυτή στη χώρα μας, μια που και ο παραλήπτης -αλλοδαπός, όπως και ο αδελφός του- ζει επίσης στα έρημα τα ξένα.
Απ' ότι κατάλαβα ο συντάξας την επιστολή είχε μεγάλον οίστρο όταν την συνέτασσε, και στη βιασύνη του να την ταχυδρομήσει άφησε κάποια τυπογραφικά
-κυρίως- λάθη, τα οποία δέχτηκαν μικρο επεμβάσεις προκειμένου να δημοσιευτεί σε αυτό το ιστολόγιο. Μια μικρο παρέμβαση έκανα όσον αφορά τον "τονισμό" λέξεων και φράσεων, προκειμένου να βοηθηθεί ο αναγνώστης στην "αναγνώριση" του παραλήπτη και -γιατί όχι- και του συντάκτη της παρακάτω "απωλεσθείσης" επιστολής.
Τελειώνοντας τον μικρό αυτό πρόλογο, σας πληροφορώ οτι η ανάγνωση της επιστολής του ξενιτεμένου αδελφού με συγκίνησε σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ελπίζω να είναι το ίδιο συγκινητική και για εσάς. Και ιδού η ανάρτηση, όπως την εντόπισα στην ιστοσελίδα, σύνδεσμο προς την οποία θα εντοπίσετε κάπου πριν το τέλος του κειμένου:

ΒΡΗΚΑ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
στον δρόμο και ψάχνω τον παραλήπτη. Μήπως τον ξέρετε;
Τον ψάχνω για να του τη δώσω.
Αδελφέ Νίκο

Τα βλέπεις;
Τα βλέπεις που ανησυχούσες και έτρεμες σαν ψάρι όταν αρχίσαμε την επιχείρηση;

"Θα μας λιντσάρουν!".
"Θα μας κρεμάσουν στην πλατεία οικογενειακώς".
"Ούτε τα παιδιά μας και οι γυναίκες μας δεν θα γλυτώσουν!"
"Από το πρώτο λεπτό θα ξεσηκωθούν!"
Τίποτε απολύτως δεν έγινε. 'Όπως ακριβώς τα είχα προβλέψει. Τους τα πήραμε όλα και φύγαμε σαν κύριοι. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη και την αμηχανία στο πρόσωπο του οπαδού μας στο αεροδρόμιο. Η χώρα ήταν σε φάση "Σομαλίας" και εμείς με τις Samsonite, να περιμένουμε στην αίθουσα VIP το αεροσκάφος που θα μας έφερνε στον επίγειο παράδεισό μας, εδώ στην Καλιφόρνια.

Θυμάσαι που σου έλεγα " Θα 'ρθεί μια μέρα που θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε"; Λοιπόν αδελφέ Νίκο, η ημέρα ήρθε.
Η μπάζα ήταν καλή. Όχι μόνο εμείς αλλά και τα εγγόνια μας θα ζήσουν πλουσιοπάροχα. Ο μόνος κίνδυνος πια βρίσκεται στην χοληστερίνη που περιέχει ο αστακός!
Θυμάσαι τι αντίκρισαν τα μάτια μας (μέσα από τις θωρακισμένες Mercedes) καθώς πηγαίναμε στο αεροδρόμιο;
Μελαψούς μετανάστες να λεηλατούν την πρωτεύουσα μετά την οικονομική κατάρρευση.
Παιδιά να περιφέρονται μόνα τους μέσα στα χαλάσματα ψάχνοντας τις δολοφονημένες μάνες τους.
Καπνοί παντού από τα σπίτια που καιγόταν.
Ορδές πανικόβλητων να λεηλατούν τα super- markets.

Και στο αεροδρόμιο ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να μην φωνάξει έστω κάτι εναντίον μας; Ούτε ένα "
προδότες" ή "κλέφτες" ή "κρεμάστε τους"!
Μουδιασμένοι όλοι και παράλυτοι μας έβλεπαν να φεύγουμε με τις βαλίτσες παραφουσκωμένες. Το διαισθανόταν οτι δεν θα μας ξαναδούν. Η κωμωδία είχε τελειώσει. Ο θίασος (με τις εισπράξεις) έφευγε. Οι θεατές θα μείνουν μόνοι να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα.

Τι θεατρικό και αυτό! Θυμάσαι; Άρχισε το
1981. Τότε που "ο φίλος του λαού" ανέβηκε στην εξουσία.
"
ΕΞΑΛΛΑΓΗ" φώναξε και τα πλήθη ρίγησαν. Ακόμη και ψηφοφόροι "της επάρατης συντήρησης" τον ψήφισαν!Υπάλληλοι πήγαν την άλλη μέρα στη δουλειά με υπεροπτικό ύφος σίγουροι οτι η επιχείρηση του αφεντικού θα είναι πλέον δική τους!
Η "εξαλλαγή" μόλις είχε αρχίσει. Ο "λαός" έζησε στιγμές μοναδικής επαναστατικής μέθης. Καταλήψεις, απεργίες, πανό, σημαίες...
Ώσπου οι "κακοί καπιταλιστές" πήραν τα εργοστάσιά τους και τα πήγαν στην διπλανή χώρα.
Τα υπόλοιπα εργοστάσια έγιναν "κοινωνική ιδιοκτησία". "Ο λαός είναι πάνω από τους θεσμούς" φώναζε ο "ηγέτης" και το πλήθος παραληρούσε.
Επιτέλους! Είχε έρθει η "ώρα του λαού".
Κανείς πια δεν σε φακέλωνε αν διάβαζες "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΙΑ". Άλλωστε η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΙΑ" και η "ΜΕΘΑΥΡΙΑΝΗ" ήταν πια η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ότι, γραφόταν εκεί ήταν νόμος απαράβατος. Τι αξία είχε πια η θεσμοθετημένη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως; Ποιος της έδινε σημασία;

Το μέλλον διαφαινόταν ακόμα πιο λαμπρό. Η πατέντα με το "μοτοσακό χωρίς γκάζια" θα μας έφερνε αμύθητα πλούτη μόλις την αξιοποιούσαμε (για την ακρίβεια, δεν θα ξέραμε που να τα βάλουμε!).
Κάποια στιγμή το θέμα αποσύρθηκε από τα δελτία ειδήσεων.
Ποιος έδωσε σημασία; Το Αυνανικό αντιαεροπορικό "Κοροϊδάραμις" θα μας έφερνε αμύθητα πλούτη μόλις το βγάζαμε σε παραγωγή.
Κάποια στιγμή και αυτό αποσύρθηκε από τα δελτία ειδήσεων.
Ποιος έδωσε σημασία;

Σημασία είχε πλέον η
ΑΤΑ (Αγνώστου Ταυτότητος Αυνανισμός): Ανεβαίνουν οι τιμές; Σου ανεβάζω τον μισθό!
Ξανανεβαίνουν οι τιμές; Σου ξανανεβάζω τον μισθό!
Κάποιοι ψέλλισαν"Μα οι τιμές ανεβαίνουν ακριβώς επειδή μας ανεβάζεις συνεχώς τον μισθό!"
Ποιος τους έδωσε σημασία;

Τα σχολεία αλλάξανε. Τώρα όλοι πήγαιναν "για σπουδές"! Δεν νοείται ο "αφέντης λαός" να δουλεύει στα χωράφια και στις οικοδομές. ΟΛΟΙ θα πάνε στο πανεπιστήμιο!
Τι και αν δεν χρειαζόμασταν τόσους "επιστήμονες".
Ποιος έδινε σημασία;

Σημασία είχε πλέον η "δημοκρατία". Ο αστυνομικός που είχε την αφέλεια να πυροβολήσει τον κλέφτη άκουγε τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν την διεύθυνση όπου κατοικούσε! Αν τολμούσε ας νοιαζόταν ξανά για το καθήκον!

Ποιος έδινε σημασία στις βιομηχανίες που κλείνανε; Αφού οι άνεργοι γινόταν αμέσως δημόσιοι υπάλληλοι!
Ποιος αναρωτιόταν "Πού βρίσκετε τα λεφτά να πληρώσετε τόσους δημόσιους υπαλλήλους αφού δεν παράγει η χώρα τίποτα;"
Αυτά τα ερωτήματα δεν είχαν πλέον σημασία. Μόνο αφελείς και γραφικοί ασχολούνταν με αυτά.
Αφού ο "ηγέτης" το είχε δηλώσει ξεκάθαρα: "Τα πήρα από τους βιομηχάνους!"

Και όταν άρχισαν να διαρρέουν τα πρώτα μαντάτα για τις μεγάλες μάσες, ο "ηγέτης" είχε φροντίσει ώστε οι κομματικοί μηχανισμοί να έχουν έτοιμη την απάντηση που θα έδινε ο "λαός" στην "επάρατη συντήρηση": "
ΦΑΓΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΦΑΓΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ!"

Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι
μετανάστες. Κακό μεν (κάτι σαν να μην του άρεσε του "λαού") αλλά αφού οι μισθοί ντάγκα-ντάγκα ερχόταν κάθε 15νθήμερο, δε βαριέσαι...

Σαν τον
Μιθριδάτη, ο "αφέντης λαός" συνήθιζε το δηλητήριο που αυξανόταν κάθε μέρα.Οι μετανάστες ξεπέρασαν κάθε όριο...
Η εγκληματικότητα ξεπέρασε κάθε όριο...
Η ανεργία ξεπέρασε κάθε όριο...
Τα σκάνδαλα ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι εθνικές ταπεινώσεις ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι φωτιές ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι αρρώστιες ξεπέρασαν κάθε όριο...
Τα σκουπίδια ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι πυρπολήσεις πατριωτικών βιβλιοπωλείων ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι "αναρχικοί" ξεπέρασαν κάθε όριο...


Κάποια στιγμή (όταν παρατραβήξαμε το σχοινί) και εγώ φοβήθηκα, το ομολογώ.
Πήγα στο πιο απομακρυσμένο νησάκι για να ανακοινώσω την χρεωκοπία της χώρας. Το σκάφος περίμενε έτοιμο να με φυγαδεύσει στην διπλανή χώρα αν οι στρατιωτικοί έκαναν κίνημα.

Τι κουτός που ήμουν!
Φύλλο δεν κουνήθηκε!
Τότε πήρα θάρρος για τα καλά. Είπα μέσα μου "
Μεγάλε, είσαι μεγάλος! Κάνε ότι θέλεις!".
Δεν σταμάτησα πουθενά: Αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι... Τους κατεδάφισα όλους. Δεν άφησα ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις, ούτε δικαιώματα...
Απορούσα και απορώ πάντα με την
ανθρώπινη βλακεία: Αυτοί που σκοτώνονται με τον γείτονα για ένα εκατοστό οικοπέδου, με έβλεπαν να ληστεύω ασύστολα την χώρα τους και δεν μιλούσαν!

Πάντα οι ομοεθνείς μας
με είχαν στο ψιλό:
"Περιορισμένης ευθύνης το καημένο..."
"Για οδοκαθαριστής καλός είναι αλλά για παραπάνω δεν τραβάει το φουκαριάρικο..."
"Η καψερή η μάνα του, πώς αντέχει τέτοια συμφορά..."

Μόνο η μάνα μας πείσμωσε και είπε "Τώρα θα δείτε, που το κοροϊδεύετε..."
Πραγματικά,
αν δεν ήταν η μάνα μας δεν θα είχαμε αποτολμήσει τέτοιο έργο.
Δες τώρα όλους τους φαρμακόγλωσσους:
Εγώ, το "καημένο", συνέτριψα το έθνος που ήταν προαιώνιος εχθρός μας. Το έθνος που πολεμούσαμε τρεις χιλιάδες χρόνια και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε ζάφτι...
Τώρα όλοι "
μούγκα". Ούτε "καημένο" ακούς ούτε τίποτα. Όλοι τεμενάδες μου κάνουν και έχουν καταπιεί την γλώσσα τους.

Το μεγάλο αστείο είναι οτι τώρα εκεί πίσω στην
Αυνάνα, οι οπαδοί μας ακόμη πιστεύουν οτι την χώρα την βούλιαξε η "επάρατη συντήρηση"! Βλέπεις, αυτήν αφήσαμε να διοικεί τώρα.
Τώρα που τα παιδιά τους πεθαίνουν από υποσιτισμό και οι πρωθυπουργοί τους είναι μελαψά τέκνα μεταναστών, ακόμη θυμούνται με αγάπη τον "ηγέτη" που τους "έδωσε να φάνε ψωμί" και βροντοφώναξε "
Η Αυνάνα ανήκει στους Αυνάνες!".

Τι τα θες, η ζωή έχει πολύ πλάκα μερικές φορές.
Καλά που έπλασε ο θεός (μας) τους βλάκες για να μας ψυχαγωγούν. Ειδικά εδώ στην βίλα στην Καλιφόρνια (έχω καταπληκτική θέα στον Ειρηνικό, στο είπα;) η ανία θα ήταν αφόρητη αν δεν είχα αυτά να θυμάμαι και να τα συζητώ με
κάποιους πρωτοκλασάτους (τότε) του "κινήματος" που είχαν και αυτοί την ευστροφία να βγάλουν έγκαιρα τη μπάζα τους στο εξωτερικό και να αγοράσουν εδώ βίλες.
Είναι εδώ ο "FIVE SEASONS", και ο "μαζί τα σπάγαμε". Φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν (δικοί μας γαρ) ο "ταϊβανέζος", η σύζυγος του τραγουδιστή (χωρίς τον τραγουδιστή!) και ο ξάδελφός της ο "φαστφουντάς". Ο τελευταίος χώρισε την γυναίκα του (Αυνανικής καταγωγής) και συζεί με μια δικιά μας. Είναι και καναδυό από την περίφημη "
γενιά του Πολυκαφενείου" (ώ ρε πλάκες και μ' αυτή την ιστορία!). Αυτοί ειδικά αποδείχτηκαν λυσσασμένοι για "δημοκρατία": Έχουν σπιτώσει κάτι πιτσιρικάδες (δικούς μας) και τον παίρνουν από όλες τις μεριές!
Για τους άλλους, τους ρομαντικούς και τους αφελείς (που ξέμειναν πίσω) πού και πού μαθαίνω κανα νέο. Εκείνος ο αρχιμάλαξ, που έβαφε με μολύβι τα μάτια του, έμαθα οτι είναι σε ψυχιατρείο. Ο άλλος, που το έπαιζε αδιάφθορος, τον σπάσαν στο ξύλο κάτι πιτσιρικάδες (αν και προσπάθησε να κρυφτεί σε κάτι τουαλέτες) και πέθανε.
Αδελφέ Νίκο
Όταν τελειώσεις την ιστορία με την πιτσιρίκα στις Μπαχάμες, σε περιμένω να τα πούμε από κοντά (φέρε και την σύζυγο). Αν δεν κουράστηκες,
ο Μεγάλος μας πρότεινε να ξανακάνουμε μια παρόμοια δουλειά σε μια άλλη χώρα κάπου στην Κεντρική Αμερική (δεν θυμάμαι τώρα το όνομα). Η χρηματοδότηση, ως συνήθως, εξασφαλισμένη και οι ντόπιοι πράκτορες έτοιμοι. Σκέψου το.
Με φιλιά
Το "καημένο"

....................................................................................................................................
Προς φιλύποπτους και κακεντρεχείς (σημείωση του ευρόντα):
Προσοχή! Η επιστολή ΔΕΝ έχει σχέση με την δική μας χώρα! Πρώτον, διότι η δική μας πατέντα ήταν το "διαφορικό χωρίς γρανάζια" και όχι το "μοτοσακό χωρίς γκάζια". Δεύτερον, διότι το δικό μας αντιαεροπορικό πολυβόλο λεγόταν "Άρτεμις" και όχι "Κοροϊδάραμις"! Τρίτον, διότι η χώρα μας λέγεται "Ελλάδα" και όχι "Αυνάνα"!
************************

Η επιστολή αυτή (μαζί με όλες τις μελλοντικές επιστολές που θα ανακαλύψω προς τον μυστηριώδη "Νίκο") βρίσκεται στην
http://pythas.t35.com/nikos.html
--------------------------------------------
Επικοινωνία: pitago99@gmail.com

Αρχική σελίδα: http://pythas.t35.com/index.html

-------------------------------------------------------------------------
Προς τον υπάλληλο που ελέγχει τις ιστοσελίδες και τις "καρφώνει" στα αφεντικά:
Αγαπητέ φίλε, μήπως γνωρίζεις ποιος έγραψε την επιστολή και για ποιους αφελείς μιλάει;

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Αν δεν Έχεις Παραγωγή Τροφής Είσαι Χαμένος από Χέρι

CODEX ALIMENTARIUS-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ




Από 1η Απριλίου δεν έχει χαμομήλι, δεν έχει τσάϊ του βουνού. Έχει DDT, μεταλαγμένα τρόφιμα και θάνατο. Πρόσφατο άρθρο στο ιστολόγιο makelio εδώ.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

11-1-11 Κατέθεσε ο Μηνυτής της Κυβέρνησης Δημήτρης Αντωνίου

Ζητήματα Εσχάτης Προδοσίας. Δείτε το βίντεο:

Κατέθεσε ο μηνυτής της Κυβέρνησης Δημήτρης Αντωνίου
11 01 2011


Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Την Ερχόμενη Τρίτη 11 Ιανουαρίου, στην Χαλκίδα, η Δίκη για την Εσχάτη Προδοσία

Λίγες ημέρες απομένουν.


που κατέθεσε ο ιατρός Δημήτριος Αντωνίου κατα των Βουλευτών που υπέγραψαν το μνημόνιο, εκδικάζεται την ερχόμενη Τρίτη.

Σχετικά βίντεο:

ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ_1




ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ_2




Στην Πύλη Ιάσωνος διαβάζουμε:

ΕΛΛΗΝΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ,

Με αφορμή τη μήνυση για εσχάτη προδοσία που κατέθεσε ο κ. Αντωνίου κατα των Βουλευτών που υπέγραψαν το μνημόνιο, μήνυση την οποία ο αρμόδιος εισαγγελέας προφανώς έκρινε νομικά ορθή και προς τιμήν του αποφάσισε να προχωρήσει σε στάδιο προκαταρκτικής εξέτασης, σε καλώ να οργανώσουμε ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας.

Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, να χαρακτηρίζονται ως ύποπτοι προδοσίας η πλειοψηφία των Βουλευτών μιας χώρας. Την χώρα μας κυβερνούν σήμερα ύποπτοι προδοσίας!

Η μήνυση του κ. Αντωνίου είναι ένα χαρτί στα χέρια του Ελληνικού λαού. Και δεν έχουμε πολλά τέτοια χαρτιά. Οι κανόνες του πόκερ είναι στημένοι από αυτούς, μας βλέπουν τα φύλλα, η τράπουλα είναι σημαδεμένη και εμείς κοιμόμαστε ύπνο βαθύ. Πρέπει λοιπόν να ξυπνήσουμε.

Μας φαίνεται τιτάνιος άθλος, αλλά δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι τόσο απλό όσο το να ενδιαφερθούμε. Γι αυτό πρέπει να προγραμματίσεις να είσαι στη Χαλκίδα στις 11/Ιανουαριου/2011 , δηλαδή ΣΥΝΤΟΜΑ, σε μερικές μέρες. Ολοι εμείς οι φωτισμένοι που τα έχουμε καταλάβει όλα, αλλά παροτρύνουμε τους άλλους να δράσουν για λογαριασμό μας, πρέπει να είμαστε εκεί και να στηρίξουμε τη μήνυση αυτή. Να την εκμεταλευτούμε για να κινητοποιηθούμε.

Καλούνται λοιπόν ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΤΙΣ 11/01/2011 ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ.

Την ίδια ημέρα θα πραγματοποιηθούν ομιλίες στο Δημοτικό Θέατρο. Καλέστε μπλόκς, περιφερειακά κανάλια, ρ/φ σταθμούς κλπ. Το internet δέν φτάνει. Η τηλεόραση δεν πρόκειται να προβάλει ένα θέμα, εκτός και αν εμείς του δώσουμε διάσταση τέτοια που ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΗΣΟΥΝ, και να αναγκαστούν να προβάλουν.

Φίλοι ιστολόγοι, σας καλούμε να διοργανώσετε ομιλίες για την ημέρα εκείνη στο δημοτικό θέατρο.

Αγώνας σημαίνει δράση.

ΕΝΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.

Όπως και αν εξελιχτεί η υπόθεση του δικαστηρίου, η ουσία βρίσκεται στην τελευταία φράση παραπάνω:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Αναμετάδοση της Συνέντευξης του Πάνου Καμμένου για την Επίθεση κατά των Ελλήνων διά του Μνημονίου - Εφ' όλης της Ύλης

Αρχικά πρέπει να ευχαριστήσω τον αποστολέα του μηνύματος που έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, μήνυμα το οποίο με παρέπεμψε στο ιστολόγιο

ksipnistere

μέσα στο οποίο ανακάλυψα την άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του βουλευτή Πάνου Καμμένου, την οποία μπαίνω στον πειρασμό να αναμεταδώσω σε αυτήν εδώ την ανάρτηση. Μην χάνετε στιγμή! ακούστε και ξυπνήστε. Όσο καλύτερα ξυπνήσουμε όλοι μας και ανακτήσουμε την ενάργεια που απαιτεί το ένστικτο της αυτοσυντήσησής μας στις παρούσες συνθήκες, τόσο καλλίτερα θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε σε αυτά που ήρθαν και στα πολύ περισσότερα που έρχονται:

Πάνος Καμμένος Μέρος 1/2




Πάνος Καμμένος Μέρος 2/2





*Εννοείται οτι οι ιδεολογικές ή θρησκευτικές απόψεις που εκφράζει ο βουλευτής Π. Καμμένος δεν εκφράζουν σε κάθε περίπτωση τις αντίστοιχες δικές μου και -ως εκ τούτου- δεν θα είχε νόημα κάποιος σχολιασμός με τέτοιο περιεχόμενο. Αν τεθεί τέτοιος σχολιασμός, όπως για παράδειγμα η αντίθεση ανάμεσα στη θέση του κυρίου Καμμένου και τη θέση αυτού του ιστολογίου όσον αφορά τη θρησκεία ή το ρόλο της εκκλησίας, απλά δεν θα μπώ στον κόπο να απαντήσω.