"Άγιον φώς Θαύμα ή Απάτη" του Μιχάλη Καλόπουλου

Αντιγράφω από τον δικτυακό τόπο του συγγραφέα την παρουσίαση του εξειρετικά διαφωτιστικού βιβλίου του Θαύμα ή Απάτη το "Άγιον Φώς της Ιερουσαλήμ;

Για σειρά ετών, αναγνώστες μου με εξαιρετική συχνότητα και επιμονή, ζητούσαν την γνώμη μου για το "θαύμα" του φωτός της Ιερουσαλήμ. Η σταθερή μου απάντηση, ήταν, πως δεν είχα ιδέα για το τι πραγματικά μπορεί να συμβαίνει, στην ετήσια εμφάνιση του αξιοπερίεργου φωτός της Ιερουσαλήμ.

Να όμως, που εξ αφορμής της θαρραλέας καταγγελίας του Κοραή, ήρθε η στιγμή, όχι μόνο να θυμηθούμε κάτι από το μεγαλείο του, αλλά και να απομυθοποιήσουμε οριστικά, το λεγόμενο «άγιο φως» της Ιερουσαλήμ! Το κείμενο: «περί του εν Ιεροσολύμοις «αγίου φωτός», του Αδαμαντίου Κοραή, που παρουσιάζουμε εδώ ολόκληρο μετά από σχεδόν δύο αιώνες αποσιώπησης, αποτελεί το δίχως άλλο, ένα μικρό μόνο μέρος της συνολικής βιβλιοθήκης των σοφών Ελλήνων, που οι εξουσιαστικές σκοπιμότητες και η συνομωσία της σιωπής, έριξαν στην αφάνεια.

Η συνταρακτική αυτή κριτική του Κοραή, απέναντι στο ψευδές, όπως καταγγέλλει θαύμα της αφής του "αγίου φωτός" στα Ιεροσόλυμα, πετάχτηκε εσκεμμένα στον καιάδα της ανυπαρξίας, με συστηματική παρασιώπηση και άλλους, γνωστούς και άγνωστους, αλλά εν τέλει, εξαιρετικά αποτελεσματικούς μηχανισμούς. Εκατόν εβδομήντα έξη χρόνια μετά την συγγραφή της, η αριστουργηματική αυτή τολμηρότατη κριτική του Κοραή, αντί να κοσμεί την παιδεία μας, σαν μια εθνωφελής ιστορική κριτική πραγματεία, που αποκαλύπτει θεολογικές αθλιότητες και χαλιναγωγεί την κοινωνική μάστιγα της θρησκευτική δεισιδαιμονίας, παραμένει άγνωστη καθώς "κάποιοι" κατόρθωσαν να την αποκρύψουν, ακόμα και από τους φιλομαθέστερους των Ελλήνων!

Η εξήγηση βέβαια, της πολύχρονης αυτής, έντεχνης λογοκρισίας του έργου του, αλλά και της μόνιμης υποτίμησης του Κοραή στους εκπαιδευτικούς κύκλους, είναι προφανής: εκατόν ογδόντα ένα χρόνια μετά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης κατά των Τούρκων, οι Έλληνες εξακολουθούν να ζουν σε καθεστώς πολιτισμικής καταπίεσης και να υφίστανται έναν πνευματικό μαρασμό, ανάλογο ή και αφανιστικότερο από εκείνον που επέβαλε ο ζυγός της ωμής Οθωμανικής σκλαβιάς.

Η επανεμφάνιση λοιπόν και η πλατιά διάδοση τέτοιων κειμένων, δεν αποτελεί μόνο χρέος τιμής προς τον "ιεροφάντη" της απελευθέρωσης μας Κοραή, αλλά και στοιχειώδες μέτρο αντίστασης, προς τους σημερινούς επίδοξους δεσμώτες της πνευματικής μας ελευθερίας. Με την ανάγνωση τέτοιων κειμένων, οι Έλληνες έχουμε μια θαυμάσια ευκαιρία επανεκτίμησης των πραγματικών ιστορικών δεδομένων, της διαχρονικής αναμέτρησής μας, με τις δυνάμεις που κατατρέχουν ακόμα το πολύπαθο Γένος των Ελλήνων, αλλά και πολύτιμες ευκαιρίες σπουδής, πάνω στην συμπεριφορά των αιώνιων εχθρών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν θα συμφωνήσει κανείς ή όχι, με την βαρύτατη καταγγελία του Κοραή, για την πλαστότητα του "ιερού" φωτός της Ιερουσαλήμ και μόνο το γεγονός της συστηματικής παρασιώπησης της σοβαρότατης αυτής καταγγελίας του, από την πνευματική κληρονομιά των Ελλήνων, αποτελεί βαρύ πολιτισμικό αδίκημα, αλλά και οριστική απόδειξη, μιας υφιστάμενης, δόλιας πνευματικής δικτατορίας.