ΔΑΥΛΟΣ: ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ - ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Στην αρχική σελίδα του περιοδικού Δαυλός, όπως είναι διαμορφωμένη για αυτή την περίοδο, πριν από την παρουσίαση του νέου τεύχους του περιοδικού (Τεύχος 305 - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2007), βρίσκονται αναρτημένα τα παρακάτω δυο άρθρα, σχετικά με τους εμπρησμούς, τα οποία μεταφέρω στο παρόν ιστολόγιο, αμέσως παρακάτω:


Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κάποιος Γερμανός ονόματι Κέρκ, άν άκουσα καλά το όνομά του, τηλεφώνησε από τη Βουλιαγμένη, όπου βρισκόταν, σ' ένα τηλεοπτικό σταθμό το πρωί της 26ης Αυγούστου, ενώ οι τηλεπαρουσιαστές έπαιζαν σπαραξικάρδιους ρόλους μελό στην τραγωδία της πυρπόλησης της Ελλάδος και είπε μια φράση: "Ντροπή σας, που καταντήσατε σ' αυτό το χάλι την Ελλάδα." Κουραμπιεδομάγκικα και νταήδικα ο επί κεφαλής της εκπομπής απάντησε περήφανα: "Δεν δεχόμαστε μαθήματα από έναν Γερμανό". Την ίδια ώρα σε άλλον τηλεοπτικό σταθμό παρουσίαζαν με συγκινητικές κορώνες συμπαράστασης ένα βοσκό, που εξαπέλυε μύδρους κατά των πιλότων πυροσβεστικών ελικοπτέρων, γιατί δεν σταμάτησαν να κάνουν ρίψη στο ποιμνιοστάσιό του, όπου είχε τα πρόβατά του, αλλά "τράβηξαν στην Ολυμπία, για να σώσουν τα παλιομάρμαρα", όπως επί λέξει είπε. Και θυμήθηκα, ότι, όταν το 1991 βρέθηκα στο Βερολίνο, ένας Γερμανός καθηγητής Ιατρικής, που έτυχε να κάθεται δίπλα μου σε κάποιο τραπέζι, μου είπε "απρόκλητα" (τονίζω τα εισαγωγικά): "Δεν είστε εν τάξει, ψευδεπίγραφα φέρετε το όνομα Έλληνες οι σημερινοί κάτοικοι του ιερού ελληνικού χώρου." Δεν του απάντησα, αλλά, άν αποφάσιζα να του πω μια λέξη, αυτή θα ήταν "ναι", θα ήταν αυτό που επί δεκαετίες θεμελιώνουμε ιστορικά, ιδεολογικά και πνευματικά στον "Δ": Ο Ρωμιός αποτελεί την έσχατη κατάπτωση και τον ακρότατο αυτοεξευτελισμό του Έλληνα.

* * *

"Βιβλική καταστροφή", "Αποκάλυψη", "Κρανίου τόπος", "Σόδομα-Γόμορα", "κόλαση", "βαβέλ ασυντονισίας", "ολοκαύτωμα", "εξ ύψους σωτηρία", "οργή θεού", "θαύματα που έσωσαν", "πληγές του Φαραώ", "Παναγία" και ολόκληρη η φρασεολογία της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν σχεδόν αποκλειστικά το λεξιλόγιο των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των πυροσβεστών αλλά και των κοινών Ρωμιών, όταν αναφέρονταν και χαρακτήριζαν τον εμπρησμό της Ελλάδος. Υπήρχαν εκπομπές, ρεπορτάζ, "παράθυρα", δηλώσεις και άλλες εκφάνσεις της ψυχικής δομής της Ρωμιοσύνης, από την κορυφή της ηγεσίας της μέχρι την πρώτη τυχούσα γυναίκα, που της πρόσφεραν ένα μικρόφωνο, που νεκρανάσταιναν τρόπους σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας, που έβγαιναν άμεσα από την Ανατολίτικη μεταφυσική, που έρχονταν από άλλες πρωτόγονες εποχές βαρβαρότητας, όπου κυριαρχούσαν η θεοκρατική φαντασίωση, η απόρριψη των ανθρώπινων αιτίων των αποτυχιών και των συμβαινόντων, η αναγωγή τους σε υπερφυσικά αίτια, ο φόβος, η αλογία. Υπήρχαν εκδηλώσεις και εκφάνσεις ψυχής και ιδεών, που διερωτάτο κανείς άν ο εμπρησμός της Ελλάδος ήταν "θέλημα θεού" και ωφείλετο σε "πύρ εξ ουρανού" και στην "ανεξερεύνητη βουλή" του Ανατολίτικου μορμολυκείου, που έγινε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια "Θεός μας" και υπέρτατο όσιο και ιερό του Ελληνισμού. Κι όλος αυτός ο ρωμαίικος ανθρωποπολτός να περιμένη τη σωτηρία του από μια παγκυρίαρχη Κρυπτοδυναστεία, μια κάστα που αποτελείται κατά 80% από γόνους εξουσιαστών δύο, τριών, τεσσάρων και πέντε γενεών, μια συντεχνία ανεπάγγελτων και ακαμάτηδων μπούληδων και κουραμπιέδων, άριστα δασκαλεμένων από τα γεννοφάσκια τους να εξουσιάζουν, αλλά εντελώς ανυποψίαστων της αληθινής πολιτικής, της αληθινής διοίκησης και πάνω απ' όλα ανθρώπων εντελώς άμοιρων της αληθινής ελληνικότητας, του αληθινού τρόπου σκέπτεσθαι και ζην που γεννήθηκε στην Ελλάδα, καρποφόρησε στην Ελλάδα και μεγαλούργησε σε ψυχές ελληνικές, προτού αυτές εξαλλαχθούν στις ρωμαίικες γελοιογραφίες τους. Και ταυτόχρονα οι μηχανισμοί πλύσεως εγκεφάλων προσπαθούσαν να κρατήσουν επτασφράγιστη την έλλογη ερμηνεία και προσέγγιση της συμφοράς, που δεν είναι άλλη από την χωρίς παραμορφωτικούς φακούς ανάλυση της πνευματικής και ηθικής κατάστασης της σημερινής Ρωμιοσύνης, μιας Ρωμιοσύνης που από τον τελευταίο βοσκό μέχρι τον πολιτικό ηγέτη είναι πιθανοί άμεσοι ή έμμεσοι αυτουργοί της πυρπόλησης ως άμεσοι ή έμμεσοι φορείς της παλαιοδιαθηκικής ιδεολογίας, της συστέγασης δηλαδή στο "Ναό του Σολομώντος" του Γιαχβέ και του Θησαυροφυλακίου της Ιερουσαλήμ (του μεταφυσικού φόβου και της εμπορευματοποίησης ακόμη και της περιβάλλουσας Φύσης), αλλά και άμεσοι ή έμμεσοι πιστοί της ιστορικής χριστιανικής πυρομανίας και της εντολής "κατακυριεύσατε της Γης", καίοντάς την, βιάζοντάς της και δολοφονώντας την.

* * *

Αλλά σε μια Ελλάδα, που κατοικείται αποκλειστικά από ανθρώπους σαν κι εμάς τους Ρωμιούς, χρειάζονται άραγε "ξένα χέρια" για να την κάψουν, όπως ισχυρίσθηκαν οι "ηγέτες" μας, "ξένα χέρια" για να τους φορτώσουμε, όπως οι Εβραίοι στον αποδιοπομπαίο τράγο, τις αμαρτίες μας; Χρειάζονται εισβολείς αλάριχοι, όταν υπάρχουν πλείστοι ιθαγενείς με αλαρίχεια "πιστεύω",* εκατομμύρια ρωμαίικα "χέρια", που την καίνε, τη βιάζουν, την υβρίζουν και την καταντούν πνευματικά και ιδεολογικά ανύπαρκτη για 1.650 χρόνια συνεχώς, όπως καίνε και εν έτει 2007 την Ολυμπία, όπως την έκαψε πριν από 1615 χρόνια ακριβώς ο ομόθρησκός τους Γότθος εντολέας της βυζαντινής ηγεσίας; Και τέλος χρειάζονται αλλοεθνείς, για να "καύσουν την δόξαν του δάσους αυτών", όπως εντέλλεται ο Εβραίος προφήτης, όταν εμείς οι ίδιοι κάναμε στάχτη το ένδοξο Κρόνιον δάσος της Ολυμπίας στις 26 του περασμένου Αυγούστου;

* * *

Θλιβόμαστε βαθιά για την φυσική καταστροφή της πατρίδος γης, της πατρώας γης, της γης του πατέρα μας ή των πατέρων μας, της πατρίδος γης που είναι "πατρός και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και αγιώτερον", όπως θλιβόμαστε και για την πρόσφατη φρικτή βιολογική καταστροφή ζωντανών υπάρξεων. Αλλά πιο πολύ θρηνούμε για την αποκρυπτόμενη αληθινή αιτία αυτής της συμφοράς, που δεν είναι άλλη από την προ πολλού διαπραχθείσα και οριστική καταστροφή της ψυχής των κατοίκων της, μια καταστροφή που μετέτρεψε τον Έλληνα (με όποιο περιεχόμενο έχει δώσει στη λέξη αυτή η αίγλη και το μεγαλείο της ιστορικής διαδρομής και δράσης του) σε ένα καταπτοημένο, καταφοβισμένο, ανύπαρκτο ψυχικά πλάσμα (πολλοί κάηκαν λόγω ατομικού ή ομαδικού πανικού), που, όπως συμβαίνει πάντοτε σε όλα τα ελλειμματικά πλάσματα, ισορροπεί την ανυπαρξία του με την αυτοκαταστροφική εκτροπή του, καταπραΰνει το φόβο του με την μεταφυσική του εξάρτηση και καλύπτει το κενό των ελλειμμάτων του με τις θεοκρατικές φαντασιώσεις του.

* * *

Δεν νοείται και δεν υπάρχει Ελλάδα, εκεί όπου κυριαρχεί η Ρωμιοσύνη. Όπως δεν νοείται και δεν υπάρχει Ρωμιοσύνη, εκεί όπου κυριαρχεί η Ελλάδα. Δείτε την Ιστορία: Όταν υπήρχε Ελλάδα, η Ρωμιοσύνη ήταν ανύπαρκτη, κι όταν επιβλήθηκε (με την Ρωμαιοϊουδαϊκή πολιτική και πνευματική βία η Ρωμιοσύνη), η Ελλάδα δολοφονήθηκε ιστορικά και ιδεολογικά. Διαλέγουμε και παίρνουμε. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη και αντιμετώπιση της σημερινής Ελληνικής Τραγωδίας είναι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, εκτός πραγματικότητας και μαθηματικά καταδικασμένη να βωλοδέρνει μέσα στον φαύλο κύκλο της αποτυχίας, της παρακμής και του όλο και πιο βαθιά καταποντισμού μας στο όνειδος της "παλιοψάθας των εθνών", όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.

Δ.Ι.Λ.

* Ο χριστιανικός ζήλος και η ευσέβεια αυτού του Γότθου εξολοθρευτή του Ελληνισμού ήταν ανεπτυγμένα στον υπέρτατο βαθμό: Χριστιανοί συγγραφείς της εποχής του εξυμνούν με θαυμασμό τη βαθειά χριστιανική του πίστη και υπογραμμίζουν το γεγονός ότι, ενώ κατέστρεφε τα πάντα και κατέσφαζε τους πάντες στο διάβα του, ουδέποτε επέτρεψε την καταστροφή χριστιανικής εκκλησίας και την κακομεταχείριση έστω και ενός χριστιανού.


Η ΙΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Παρατίθενται δειγματοληπτικά και χωρίς σχόλια ωρισμένα αποσπάσματα επιλεγμένα ανάμεσα από αναρίθμητα χριστιανικά κείμενα, προκειμένου να πάρετε μία ιδέα για τη θεοκρατική νομιμοποίηση της πυρομανίας και των εμπρησμών στην ιδεολογία αυτής της Θρησκείας.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

• "Τους βωμούς αυτών καθελείτε και τας στήλας αυτών συντρίψετε και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε εν πυρί." ("Έξοδος", λδ 13.)
• "Αλλά ούτω θέλετε κάμει προς αυτούς. Τους βωμούς αυτών θέλετε καταστρέψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε συντρίψει, και τα άλση αυτών θέλετε κατακόψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε καύσει εν πυρί." ("Δευτερονόμιον", ζ 5.)
• "Ξηρά βρωθήσεται υπό πυρός· και καυθήσεται εν τοις δάσεσι του δρυμού, και συγκαταφάγεται τα κύκλω των βουνών πάντα. Δια θυμόν οργής Κυρίου συγκέκαυται η γη όλη, και έσται ο λαός ως κατακεκαυμένος υπό πυρός" ("Ησαΐας", θ 17-18.)
• "Και το φως του Ισραήλ θέλει γίνει πυρ και ο Άγιος αυτού φλοξ και θέλει καύσει και καταφάγει τας ακάνθας αυτού και τους τριβόλους αυτού εν μια ημέρα. Και θέλει αφανίσει την δόξαν του δάσους αυτού και του καρποφόρου αγρού αυτού από ψυχής έως σαρκός." ("Ησαΐας", ι 17-18.)
• "Άνοιξον, Λίβανε, τας θύρας σου, και ας καταφάγη πυρ τας κέδρους σου (...) δρυς της Βασάν, διότι το δάσος το απρόσιτον κατεκόπη." ("Ζαχαρίας", ια 1-2.)
• "Ότι πυρ εκκέκαυται εκ του θυμού μου, καυθήσεται έως Άδου κάτω, καταφάγεται γην και τα γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια ορέων." ("Δευτερονόμιον", λβ 22.)
• "Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού. Και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης." ("Γένεσις" ιθ , 24-25.)
• "Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλωτής." ("Δευτερονόμιον", δ 24.)
• "Αλλά θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Γάζης, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής (...). Θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Τύρου, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής." ("Αμώς", α 7-10.)
• "Και η θέα της δόξης του Κυρίου ήτο εις τους οφθαλμούς των υιών Ισραήλ ως πυρ κατατρώγον επί της κορυφής του όρους." ("Έξοδος", κδ 17.)
• "Πυρ εξήχθη εν τω θυμώ μου, το οποίον θέλει εκκαυθή καθ' υμών." ("Ιερεμίας", ιε 14).
• "Και εφώναξε ο Ηλίας ο προφήτης. Κύριε θεέ του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, επάκουσόν με σήμερον εν πυρί, δια να γνωρίσουν ότι εσύ είσαι ο Θεός (…) και έπεσε πυρ παρά Κυρίου και κατέφαγε το ολοκαύτωμα και τα ξύλα και τους λίθους και το χώμα και το ύδωρ το εν αύλακι." ("Βασιλειών Γ ", ιη 37-38.)

Η φωτιά που κατέκαυσε την Ρώμη επί Νέρωνος ήταν έργο του αποστόλου Παύλου και των χριστιανών. "Ο αυτοκράτορας (Νέρων), για να εκδικηθή την καταστροφή της Ρώμης, διέταξε να τιμωρηθούν εκείνοι, τους οποίους ο λαός μισούσε για την αισχρότητα και τα εγκλήματά τους, τους χριστιανούς." (Τάκιτος, "Annales", 15, 38-39.) Η νεώτερη χριστιανικά ελεγχόμενη Ιστορία αδίκως και ψευδώς κατηγόρησε τον φιλέλληνα Ρωμαίο βασιλιά ως εμπρηστή της Ρώμης κι ότι επί πλέον έπαιζε μουσική περιχαρής βλέποντας τις φλόγες. Ο Νέρων την ημέρα της πυρκαϊάς όμως, είχε κηρύξει την πόλη σε πένθος, ενώ έλαβε άμεσα σοβαρά μέτρα για την ενίσχυση των πυροπαθών. (Βλ. Ηνίοχου: "Παύλος, ο εμπρησμός της Ρώμης", "Δ", τ. 155. Ατταβύριου: "Τα "παράξενα" του ρόλου του Παύλου και ο εμπρησμός της Ρώμης επί Νέρωνος", τ. 206.)

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

• "Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην και τι θέλω ει ήδη ανήφθη." ("Λουκάς", ιβ 49.)
• "Και ο πρώτος άγγελος εσάλπισε και έγινε χάλαζα και πυρ μεμιγμένα με αίμα και ερρίφθησαν εις την γην, και το τρίτον των δένδρων κατεκάη, και πας χλωρός χόρτος κατεκάη. Και ο δεύτερος άγγελος εσάλπισε και ως όρος μέγα πυρί καιόμενον εβλήθη εις την θάλασσαν (...) Και ο τρίτος άγγελος εσάλπισε και έπεσεν εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς" ("Αποκάλυψις", η 7-12).

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ

• "Λαβών το είδωλον της μητρός των θεών Ρέας, ως φλυαρούσιν οι Έλληνες, έρριψεν αυτό εις την φωτιάν και το κατέκαυσεν." ("Συναξαριστής", Άγιος μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος Τήρων, 17 Φεβρουαρίου.)
• "Επειδή δε ο δαίμων δεν εδυνήθη πλέον να φέρη εμπόδιον, ήναψαν τα ξύλα και κατέκαυσαν τον ναόν." ("Συναξαριστής", Άγιος ιερομάρτυρας Μάρκελλος, 14 Αυγούστου.)

ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

• - "Και τους εμβάλλοντάς σε εις το πυρ κατακαύσει." (Ι. Χρυσόστομος, "Αd Theodorum lapsum", 3,73.)
• - "Εις γέενναν εμβάλω και τω πυρί παραδώ." (Ι. Χρυσόστομος, "Αd Theodorum lapsum", 8,49.)
• - "Και γίνεται τα συστήματα των ασεβών πυρίκαυστα." (Μ. Βασίλειος, Εnarratio in prophetam", 1,19,33.)

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

• "Μυών γαρ οικητήριον ην ο Αιγύπτιος θεός (Σέραπις), εις μικρά δε αυτόν διελόντες τα μεν παρέδωσαν τω πυρί..." (Θεοδώρητος, "Εκκλησιαστική Ιστορία", 321, παρ. 13.)
• "Εκ τούτου δε συλληφθέντες Θεόδωρός τε και οι του τρίποδος τεχνίται οι μεν πυρί οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν και οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες, ασχέτου δε της του βασιλέως οργής ούσης, και εις μη φιλοσόφους." (Σωζομενός, "Εκκλησιαστική Ιστορία", βιβλίο 6, κεφ. 35, παρ. 6.)
• "Άλλων τε γυναικών τα αυτά μόρια τούτο μεν σιδήρω, τούτο δε ωοίς εις άκρον πυρί θερμανθείσι προσφέροντες έκαιον." (Σωκράτης, "Εκκλησιαστική Ιστορία", βιβλίο 2, κεφ. 38, παρ. 32.)

(Βλ. Β. Μαυρομμάτη: "Το πυρ. Από την Ελληνική Κοσμολογία στην πυρομανία των χριστιανών", τ. 298.)

Γιάννης Λάζαρης