Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει: Πληγή και "Θεραπεία" – Κατάρα και ... Ευλογία!

Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος στα βιβλία του, στα οποία ασχολείται με την ανάλυση – απομυθοποίηση της "Αγίας Γραφής", έχει κάνει μια σημαντική επισήμανση – ανακάλυψη μελετώντας τα εν λόγω κείμενα: Την δόλια μέθοδο της "πληγοποίησης" και στη συνέχεια της "θεραπείας" των ίδιων των θυμάτων της απάτης, πάντα με το αζημίωτο, μέθοδο την οποία διδάσκεται κάθε "ξύπνιος" αναγνώστης – μιμητής (εννοείται όχι ειλικρινά θεοσεβής, σίγουρα όμως θεοκάπηλος) της παλαιάς διαθήκης.
Τα αποσπάσματα που παραθέτω (επισημαίνονται με μπλε χρώμα), προέρχονται από το βιβλίο "Αβραάμ ο Μάγος" του Μιχάλη Καλόπουλου.

Η ζωή και οι σκέψεις ενός μάγου, κινούνται σταθερά έξω απ' τα συνηθισμένα. Το αδιανόητο και το αναπάντεχο είναι ο φυσικός του χώρος! Έτσι (για να επιστρέψουμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του ταλαντούχου αυτού μάγου), ο Αβραάμ διαθέτει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του κόσμου και τα όπλα, οι σχεδιασμοί και οι συμμαχίες του, είναι σταθερά πέρα απ' τα γνωστά όρια.
Κατεβαίνοντας λοιπόν στην Χαναάν, μαζί του έχει την όμορφη και αποφασισμένη για όλα αδελφή, σύζυγο και βοηθό του Σάρρα, η οποία ήταν: "γυνή ευπρόσωπος" και "ευειδής" (Γεν. ΙΒ΄, 11). Μια σκέτη κούκλα δηλαδή. Ο Αβραάμ, κλείνει μάλιστα μαζί της μια ανήκουστη για ανδρόγυνο συμμαχία, που όμως έμελλε να τους αποφέρει πολλά...! Να πώς την περιγράφει ο ίδιος ο Αβραάμ: "ότε εξήλθον εκ του οίκου του πατρός μου, είπον προς αυτήν (την Σάρρα) ταύτην την χάριν θέλεις κάμει εις εμέ, εις πάντα τόπον όπου αν υπάγωμεν (και πήγαν σε πολλά μέρη!!!) λέγε περί εμού, ούτος είναι αδελφός μου" (Γεν. Κ΄, 12, 13).
Πολύ καλά καταλάβατε... Ο Αβραάμ, είχε κατά νούν το αδιανόητο! Είχε προσυνεννοηθεί να καλοπαντρεύει την γυναίκα του (!) σε κάθε τόπο που πήγαιναν! "Η δε Σάρρα ήτο (βολικότατα) στείρα"! (Γεν. ΙΑ΄, 30).
Φυσικά η βιβλίκή αφήγηση ψελλίζει διά στόματος Αβραάμ, κάποιες στοιχειώδεις δικαιολογίες. Παρουσιάζει τον Αβραάμ να παραγγέλνει στη γυναίκα του: "λέγε λοιπόν περί εμού οτι είσαι αδελφή μου διά να γίνει καλόν εις εμέ εξ αιτίας σου και να φυλαχθεί η ζωή μου"! (Γεν. ΙΒ΄, 13).
Ο Αβραάμ παρουσιάζεται εδώ ως κάτοχος πεντάμορφης γυναίκας, που φοβάται τόσο πολύ απ' τους άρπαγες ωραίων γυναικών, ώστε προτιμά με κάθε ευκολία να παντρεύει την γυναίκα του δεξιά κι αριστερά, προκειμένου να γλιτώνει την ζωή του! Ταυτόχρονα όμως, με το "διά να γίνει καλόν εις εμέ", ευθέως ομολογεί οτι, απ' την προσυμφωνημένη αυτή παράδοση της γυναικός του στους επίδοξους εραστές ωραίων γυναικών, θα δεχθεί, ευχαρίστως, δώρα και τα διάφορα λοιπά οφέλη!

Στη συνέχεια ο συγγραφέας, με επαρκή και πειστικά επιχειρήματα, δείχνει οτι η πρόφαση του Αβραάμ (η οποία κατά τη γνώμη μου έχει και συκοφαντικό χαρακτήρα απέναντι στους Αιγυπτίους και τους Παλαιστινίους εκείνης της περιόδου) δεν έχει έρεισμα. Οι άνθρωποι εκείνοι σέβονταν με το παραπάνω τον θεσμό του γάμου, οπότε η δόλια μεθόδευση του Αβραάμ δεν απέτρεπε, αλλά αντιθέτως ενεθάρρυνε να συμβεί το "απευκταίο", αφού η Σάρρα βρισκόταν – με τις ευλογίες του συζύγου και αδελφού της – παντρεμένη με άλλους άνδρες. Και τι άνδρες! Ένας Φαραώ της Αιγύπτου και ένας βασιλιάς των Φιλισταίων της εποχής εκείνης δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα πρόσωπα.

Ας έρθουμε στον Φαραώ: Με τα κόλπα του Αβραάμ και της Σάρρας, ο ηγεμόνας της Αιγύπτου παίρνει για γυναίκα του τη Σάρρα, για την οποία γνωρίζει αυτά που το ζεύγος ισχυρίζεται και διαδίδει: οτι δηλαδή η Σάρρα είναι αδελφή (και όχι γυναίκα) του Αβραάμ:

Η ξεκάθαρη βιβλική δήλωση του Φαραώ προς τον ίδιο τον Αβραάμ δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων: "έλαβον αυτήν (την Σάρρα) εις εμαυτόν διά γυναίκα" (Γεν. ΙΒ΄, 19). "Τον δε Αβραάμ μεταχειρίσθησαν καλώς δι' αυτήν (πήρε προικώα δώρα δηλαδή) και είχε (έλαβε) πρόβατα και βόας και όνους και δούλους και δούλας και όνους θηλυκάς και καμήλους"! (Γεν. ΙΒ΄, 16)... Τα γνωστά "αγαθά του Αβραάμ" δηλαδή!

Ας δούμε τι έγινε στη συνέχεια:

Όμως, για να επιστρέψουμε στους Χαλδαιο-εμπορικούς έρωτες του Αβραάμ... καλή η "θεάρεστη μοιχεία", καλή και η "σωτήρια ελευθερογαμία" με τον Φαραώ... τα συμπεθερικά όμως δώρα, σε λίγο τελείωσαν και όπως όλα τα ωραία πράγματα, έτσι και η "ανοχή της βαρβαρικής συνουσίας" από την Σάρρα έπρεπε κι αυτή να τελειώσει κάποτε!!!
Ο Αβραάμ βέβαια, ούτε την Σάρρα σκόπευε να χάσει, ούτε να μείνει αιώνια αυλοκόλακας στην Αίγυπτο! Η θέση του αυλικού αρχιμάγου μόνο εύκολη δεν πρέπει να ήταν! Και οι πιό εντυπωσιακές μαγείες, μόνο για μικρό χρονικό διάστημα αποδίδουν τους εκτυφλωτικούς εντυπωσιασμούς. Αν, π.χ., σε εμπόλεμη περίπτωση, ο Φαραώ ζητούσε απ' τον Αβραάμ να καταστρέψει έναν αντίπαλο άρχοντα ή και ολόκληρο στρατό αντιπάλων, με την ευκολία που η μαγεία του μπορούσε να σκοτώσει ένα ζώο ή έναν αυλικό υπηρέτη... τότε τα πράγματα θα έπαιρναν επικίνδυνη τροπή για τους εντυπωσιασμούς του μάγου! Ή θα έπρεπε να αποκαλύψει τους ακριβείς μηχανισμούς της μαγγανομαγείας του και να τους θέσει στην υπηρεσία του ξένου αυτού άρχοντα... ή να χρεωθεί αποτυχίες άκρως επικίνδυνες για την ζωή του!
Γι' αυτούς λοιπόν, και για άλλους παρόμοιους λόγους, ο Αβραάμ σοφά σκεπτόμενος, δεν σκόπευε να μείνει μάγος στην Αίγυπτο. Είχε αποφασίσει να κατάσχει ολόκληρη την περιοχή διά των απογόνων του και όχι να περάσει την ζωή του υπηρετώντας υπό τις διαταγές οποιουδήποτε άρχοντα! Η επίσκεψη στην Αίγυπτο, όσο αποδοτική κι αν ήταν, έπρεπε να τελειώσει.
Έτσι, η Σάρρα όχι μόνο σταμάτησε, ξαφνικά, την "ένταση της ευσέβειας και της σωφροσύνης" στις εξωσυζυγικές περιπτύξεις, αλλά και ο προσωρινός της σύντροφος, ο βαρβαρικός ερωτικός Φαραώ, αλλά και πάμπλουτος μονάρχης, εντελώς ξαφνικά δεινοπαθεί με ανεξήγητες οδυνηρές πληγές: "πληγάς επί τον Φαραώ και επί τον οίκον αυτού, πληγάς μεγάλας, εξ αιτίας Σάρρας της γυναικός του Αβραάμ"! (Γεν. ΙΒ΄, 17).
Ο Φαραώ ξαφνιάζεται, υποφέρει και αδημονεί. Μόνο ο Χαλδαίος θεός του Αβραάμ είναι ικανός να επιφέρει τέτοιες πληγές σε όσους αμαρτήσουν σε βάρος του προστατευόμενου προφήτη του! Ο "σωτήρας" Αβραάμ, όμως, καραδοκεί και δίνει, επεμβαίνοντας, τις κατάλληλες χαλδαιοπαραμυθικές εξηγήσεις...! Ο Φαραώ πείθεται οτι όλοι στο παλάτι του υποφέρουν πράγματι, επειδή αυτός ο βασιλιάς αμάρτησε παίρνοντας στο σπίτι του για γυναίκα μια παντρεμένη! Πράγμα που, για ολόκληρη την Αίγυπτο, αλλά και απ' τον ευσεβή βασιλέα της, εθεωρείτο αμαρτία μεγάλη!
Ποιά όμως είναι αυτή η γυναίκα που σκόρπισε την αμαρτία και την κολάσιμη παρανομία στον βασιλιά της Αιγύπτου; Η αδελφή του Αβραάμ, του τελευταίου φιλικότατου γαμπρού του! Ποιος είναι ο σύζυγός της; Μα ο ίδιος της ο αδελφός, ο πανίσχυρος Χαλδαίος μάγος, που, μ' ένα του λόγο, νεύμα ή προσευχή, μπορεί να ανατρέψει την ειμαρμένη ζώων και ανθρώπων! Ο Φαραώ πρέπει να κατάλαβε αμέσως την δύσκολη θέση του! Ενάντια στον ισχυρό αυτό μάγο, λίγες μόνο κινήσεις είχαν ελπίδα να ευοδωθούν.
Ο βασιλιάς, άρρωστος και παγιδευμένος, κατεπλάγη: "και εκάλεσε δε ο Φαραώ τον Αβραάμ και είπε: Τι είναι τούτο το οποίο έκαμες εις εμέ; Διατί δεν μ' εφανέρωσας οτι αυτή είναι γυνή σου; Διατί είπας Αδελφή μου είναι αύτη; και έλαβον αυτήν (την Σάρρα) εις εμαυτόν διά γυναίκα;" (Γεν. ΙΒ΄, 17-19).
Ανεξάρτητα, όμως, από τις εξηγήσεις που δόθηκαν με χαλδαϊκή λογική (και τις οποίες θα δούμε σε λίγο), ο Φαραώ έβλεπε, με αδημονία, οτι οι πληγές τόσο επάνω του, όσο και στην πολυπληθή του οικογένεια παρέμεναν! Τελικά, ο Φαραώ φαίνεται πως κατάπιε εύκολα ολόκληρο το παραμύθι των ηθικών πληγών από το χέρι του δήθεν θυμωμένου Χαλδαίου θεού, που μετά απ' όλα αυτά (για φαντάσου!), παρουσιάζεται και ως οργισμένος προστάτης της νομιμότητας του γάμου!
Εμείς βέβαια, μάταια προσπαθούμε να διώξουμε την σκέψη της ευκολότατης ιδιόχειρης μαγγανείας από το τρυφερό χέρι της Σάρρας, που, όλο αυτό τον καιρό, βολικότατα βρίσκεται θρονιασμένη και, συχνά, παρακοιμώμενη του πάμπλουτου θύματος! Η Σάρρα, με όλη την άνεση του κόσμου, απ' την θέση της συν-οικοδέσποινας, μπορούσε με τα υλικά της θεο-μαγγανείας, να συντηρεί τις οδυνηρές πληγές, νοθεύοντας, απλώς τις τροφές του ανυποψίαστου, αλλά και χαζόθρησκου Φαραώ!
Το μαγικό "δέσιμο" συνετελέσθη με απόλυτη ευχέρεια και ταχυδακτυλουργική μαεστρία. Το θύμα τελεί απολύτως υπό θεϊκή ομηρία... οι πληγές του συνεχίζουν ασταμάτητα την θραύση τους, όχι μόνο στο ανήμπορο σώμα του βασιλιά, αλλά και σε ολόκληρο τον πολυπληθή του οίκο. Ο Φαραώ, για να βρεί την υγεία του, εξαναγκάζεται σε πλήρη οικονομική συμμόρφωση! Αν και στην Βίβλο δεν μας περιγράφονται λεπτομέρειες της συναλλαγής, ο Ιώσηπος για την συγκεκριμένη περίπτωση ομολογεί ξερά: "δώρισε δε (ο Φαραώ) εις αυτόν (τον Αβραάμ) χρήματα πολλά" (ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, 1.165/5). Αλλού, προσθέτει "και τρέμων (ο Φαραώ) από των εν νυκτί φαντασμάτων (!) αργύριον τε και χρυσίον τους θεοφιλείς Εβραίους εδώρισε" (Ιώσηπος, ΙΣΤΟΡΙΑ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, 5.381.4). Τα αργυρά και χρυσά ήταν λύτρα αποκατάστασης των πληγών! Και η Βίβλος συμπληρώνει οτι, φεύγοντας από την Αίγυπτο, "ο Αβραάμ ήτο (πλέον) πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσίον" (Γεν. ΙΓ΄, 12).


Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να επεκταθώ και να περιγράψω τα παθήματα του Φιλισταίου βασιλιά Αβιμέλεχ από το πληγοποιό ζεύγος: Ίδια μέθοδος, ίδια αποτελέσματα.

Τώρα, σε εμάς μένει η αναγνώριση των, σύγχρονων με εμάς, μιμητών της μεθόδου, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, χωρίς προκαταλήψεις και ... με τις υγείες μας!

13 σχόλια:

Panos Konstantinidis είπε...

Ο Καλόπουλος κάνει καταπληκτική δουλειά. Άλλοι δέκα τέτοιοι να υπήρχανε και θα είχανε ξυπνήσει οι νεοέλληνες.

Stelios Frang είπε...

Πολύ καλό το βιβλίο, θα το αποκτήσω σύντομα για μελέτη! :)

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Μαλιστα...Ενδιαφερον πραγματα...αλλα λιγο πολυ γνωστα...

Ερινύα είπε...

πρεζα tv, είναι γνωστά σε αυτούς που τα έχουν ψάξει και δεν νομίζω οτι είναι πολλοί.
Εγώ, για παράδειγμα, απαξιούσα να ασχοληθώ με αντικείμενα όπως η "Αγία Γραφή", μέχρι που διάβασα αυτά τα ωραία, πρώτα στα βιβλία του Καλόπουλου και μετά στην ίδια την γραφή, προς επιβεβαίωση.
Ακόμα και να τα διαβάσει κάποιος, μπορεί να μην φτάσει να αποκρυσταλλώσει ξεκάθαρα την μέθοδο (ως μέθοδο)!

Elias είπε...

Είναι αξιοπερίεργο πως ένα κείμενο που βασίζεται σε τόσο σαθρές ηθικές βάσεις αποτελεί ιερό λόγο για τόσους πολλούς ανθρώπους. Πως είναι δυνατόν όταν η επιστήμη έχει δώσει τόσες πειστικές απαντήσεις για τη δομή του κόσμου, απαντήσεις που έχουν δοκιμαστεί στη πράξη και έχουν αλλάξει τη ζωή μας, τόσα εκατομμύρια άνθρωποι να επιμένουν να αντιλαμβάνονται το κόσμο μέσα από το πρίσμα κειμένων σαν και αυτά που προφανώς γράφτηκαν από ανθρώπους πρακτικά αμόρφωτους.

Ερινύα είπε...

elias, δεν νομίζω οτι πρέπει να υποτιμήσουμε αυτούς που έγραψαν αυτά τα κείμενα. Αυτά που περιγράφουν μέσα στις ιστορίες της "αγίας γραφής" δεν είναι απαραίτητα το παραλήρημα αμόρφωτων ανθρώπων, αλλά ίσως (;) να είναι μια κωδικοποίηση δόλιων μεθόδων εξουσιασμού, που με την κατάλληλη εκπαίδευση - αποκωδικοποίηση (όχι ιδιαίτερα δύσκολη) περνάνε από την μια γενιά ραββίνων ή ... "ραββίνων" στην επόμενη.

Heliotypon είπε...

Και να σκεφτεί κανείς ότι ό δυτικός "πολιτισμός" έχει ως πάγιες αναφορές του αυτές τις γραφές! 'Ισως ο πολιτισμός μας να ήταν περισσότερο ανθρώπινος χωρίς αυτές. 'Εχετε διαβάσει το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου "Η Αντιγνώση"; Σας το συνιστώ.

Ανώνυμος είπε...

ΕΒΡΑΙΟΣ ΡΩΤΑΕΙ: ΥΠΗΡΞΑΝ ή ΟΧΙ ΟΙ ΒΙΒΛΙΚΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ?

Θέμα: Η ψεύτικη Βίβλος…

Κύριε Καλόπουλε Γεια σου.

Το όνομά μου είναι Israel Ilous (E-mal- iisrael@013.net) και πρόσφατα κοίταξα στο δικτυακό σας τόπο, (www.greatlie.com) τις πληροφορίες που έχετε εκεί σχετικά με το βιβλίο σας «το μεγάλο ψέμα», (GREAT LIE)και στο οποίο εξηγείτε πώς οι βιβλικοί Πατριάρχες Abraham, Issac, Jacob, Joseph, και Μωυσής άνηκαν πραγματικά σε μια γενιά επαγγελματιών χαλδαίων μάγων. Αυτό που λέτε για τη Βίβλο, είναι πράγματι αληθινό!!!

Οι χαρακτήρες ομως δεν ειναι πραγματικοί! Όταν σήμερα μάλιστα ξέρουμε στα σίγουρα, ότι αυτοί οι χαρακτήρες της Βίβλου δεν υπήρξαν. Δεν υπάρχουν κανένα πρόσθετο βιβλικό στοιχείο για να αποδειχθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά. Είναι ακριβώς μυθολογικοί χαρακτήρες, αρχέτυπα, και ήρωες των θρησκειών, είτε για το ιουδαϊσμό είτε χριστιανισμό είτε για το Ισλάμ.

Επίσης κάνετε λάθος για το Μωυσή. Δεν ήταν ένα Χαλδαίος όπως λέτε, αλλά σύμφωνα με τη Βίβλο ήταν Αιγύπτιος. Παρακαλώ λοιπόν μην τον ονομάζετε χαλδαίο!!!

Ξέρουμε σήμερα, μέσω των επιστημονικών ερευνών ότι η Βίβλος, είναι γεμάτη από αντιφάσεις, απάτες, κατεργαριές και άλλα φρικτά πράγματα, απατεώνων ψευτοπροφητών, και παρά όλα τα ανωτέρω στοιχεία, οι άνθρωποι συνεχίζουν ακόμα να πιστεύουν σ’ αυτό το φρικτό βιβλίο (this horrible book).

Ζω τώρα στο Ισραήλ και βλέπω το μίσος μεταξύ των θρησκευόμενων Εβραίων και των φανατικών μουσουλμάνων στο Ισραήλ. Όλα αυτά λόγω των θρησκειών που τύφλωσαν τα μυαλά αυτών των ανθρώπων.

Τύφλωσε τη λογική τους, το λόγο τους και την καλή αίσθησή τους.

Ευχαριστίες Ιsrael Ilous

...........................

Αγαπητέ φίλε Ιsrael Ilous

Αν και Εβραίος με κατέπληξες με την ξεκάθαρη ομολογία σου, ότι το ιερό κατά τους προγόνους σου βιβλίο, η Βίβλος, ειναι γεμάτο από απάτες, κατεργαριές και άλλα φρικτά πράγματα, γραμμένο από ψευτοπροφήτες απατεώνες!

Αυτό βέβαια, εγώ και πολλοί άλλοι σαν και μένα, το γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά!

Θα ήθελα ομως να σταθώ στον ισχυρισμό σου ότι οι πατριάρχες που περιγράφονται είναι πρόσωπα φανταστικά και συνεπώς ανύπαρκτα!

Έπ’ αυτού θα σου θέσω με τη σειρά μου μια ερώτηση! Αν εύρισκες κάποιο σημείωμα που σου εξηγούσε πως μπορείς να ληστέψεις την μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο, και αυτή η συνταγή ληστείας, ήταν απολύτως εφαρμόσιμη, ακίνδυνη και άκρως λειτουργική... θα είχε για σένα κάποια ιδιαίτερη σημασία αν η υπογραφή του σημειώματος ήταν αληθινή;

Μόνο σου ανάφερες ότι πρόκειται για αρχετυπικούς χαρακτήρες!

Μαθέ λοιπόν ότι τα αρχέτυπα δημιουργούν πίστη και εξουσία πάνω στους λαούς που τα αποδέχονται, ανεξάρτητα απ’ την ύπαρξη ή την ανυπαρξία των ηρώων τους! Τέτοιους αρχετυπικούς ήρωες έχουμε κι εμείς στην ελληνική μυθολογία, όπως είναι ο Οδυσσέας και ο Αχιλλέας (του Ομήρου) χωρίς να γνωρίζουμε μετά αβεβαιότητος αν τα πρόσωπα αυτά υπήρξαν πράγματι.

Εν τούτοις αν θα υιοθετούσαμε τις μεθόδους του Οδυσσέα και καταφέρναμε όσα εκείνος, (δηλαδή να ξεπαστρέψουμε με πανουργίες όλους του μνηστήρες και να πάρουμε πίσω τις περιούσιες και την τιμή μας) πίστεψε με, πως δεν θα είχε καμιά ιδιαίτερη σημασία, αν ο ομηρικός Οδυσσέα υπήρξε ή όχι, αλλά η στάση ζωής και δράσης που μας ενέπνευσε.

Το σκεπτικό λοιπόν και η συνταγή της δράσης ειναι αυτό που μετράει, και όχι τόσο η ύπαρξη ή η ανυπαρξία των συγκεκριμένων ηρώων!

Όταν λοιπόν έχεις δισεκατομμύρια ανθρώπους που πίστεψαν στην ύπαρξη των βιβλικών πατριαρχών, αλλά ποτέ τους δεν κατάλαβαν τι ακριβώς διαβάζουν, οφείλεις να κρίνεις τους πατριάρχες ως υπαρκτές προσωπικότητες και να καταδείξεις, όχι την ύπαρξη ή την ανυπαρξία τους (αυτή ειναι δουλεία αρχαιολόγων) αλλά τι ακριβώς προτείνουν σαν συνταγή ζωής και δράσης με τα κατορθώματά τους!

Προσωπικά, γράφοντας μια ολόκληρη σειρά σχετικών βιβλίων, δεν έκανα τίποτε περισσότερο απ’ αυτό!

Προσωπικά πιστεύω πως όχι μόνο αυτοί, αλλά πολλοί περισσότεροι απ’ αυτούς υπήρξαν και έδρασαν με τον ίδιο καταχθόνιο τρόπο των μαγγανιστών (δηλητηριοχρηστών) μάγων και η συγγραφική μου εργασία περίτρανα απέδειξε, πως ακόμα και οι ίδιοι οι λαϊκοί Εβραίοι, δεν ξέφυγαν από εκείνα τα ανθρωποκτώνα θαυματουργήματα!

Τώρα αν για τις ανάγκες της συγγραφής ενός βιβλίου, (που θέλει μεθοδικά να καταγράψει, δίκην συνταγής, συγκαλυμμένα κάτω από εναν θεολογικό μανδύα, τις κατάμαυρες αυτές θεολογικές ραδιουργίες), οι συγγραφείς του αποφάσισαν να χρεώσουν σε κάποιον φανταστικό Αβραάμ ή Μωυσή, όλα αυτά τα μαγικά κατορθώματα, αυτό ούτε στο ελάχιστο δεν μειώνει την αξία της καταχθόνιας πρότασης που ήθελαν να διασώσουν για τις μεταγενέστερες γενιές.

Συγγράφοντας λοιπόν εναν τέτοιο θεολογικό κώδικα, ύπουλης, μαγικής δηλητηριοχρησίας, επόμενο ειναι να εφευρίσκεις όχι μόνο φανταστικούς θεούς και αγγέλους, αλλά και ήρωες που τους ωραιοποιείς για να διασώσουν τις μεθόδους, επίθεσης, κλοπής και κατάκτησης του μόχθου και της εξουσίας των αφελών ανθρώπων!

Μάθε λοιπόν ότι οι σωστές απομυθοποιήσεις, γίνονται πάνω στους πιστευθέντες ισχυρισμούς.

Όταν μια γιγαντιαίων διαστάσεων πίστη, εδραιωθεί στην δράση και στα λόγια κάποιων προφητών, και οι ίδιοι που δημιούργησαν αυτή την πίστη, ξαφνικά κηρύττουν τους αγιοποιημένους αυτούς ήρωες σε αφάνεια, τότε η πίστη και τα κλεμμένα προνόμια παραμένουν στα χέρια των απατεώνων που διαχειρίσθηκαν αυτή την πίστη, ενώ απ’ την άλλη μεριά, όλες οι ευθύνες και κάθε ανάγκη απολογίας, βολικότατα εξαφανίζονται! Κάτι τέτοιο θα ήταν πραγματικά πολύ βολικό!

Με την αφάνεια των βιβλικών πατριαρχών, ένας ακόμα καινούργιος δόλος χειρότερος του πρώτου εμφανίζεται, για να απαλλάξει αυτή τη φορά τους αισχρούς μυθοπλάστες από οποιανδήποτε υποχρέωση απολογίας, για τις πράξεις των δόλιων προγόνων τους! Με την βολικότατη αυτή ανυπαρξία των πατριαρχών και προφητών, παύει και κάθε αντικείμενο έρευνας και απόδοσης ευθυνών.

Όσο καιρό η κριτική της βίβλου ήταν θανάσιμο αμάρτημα, η πίστη αυτή καταλήστευε ανενόχλητη τους λαούς. Τώρα που η κριτική απελευθερωμένη από την θανάσιμη απειλή των ιερατείων, απέδειξε πως πρόκειται για πανάθλιους ήρωες, και τα ιερατεία δεν ξέρουν που να κρυφτούν, έρχεται βολικότατα η ανυπαρξία τους, για να απομακρύνει κάθε ανάγκη απολογίας και ευθύνης, απέναντι στις ταλαίπωρες γενιές των πιστών που έδρασαν υπέρ της κυριαρχίας και με το αίμα τους εδραίωσαν την εξουσία της εσφαλμένης αυτής πίστης πάνω στους λαούς!

Άλλωστε με την όψιμη ανυπαρξία των πατριαρχών και των προφητών της Βίβλου, εξυπηρετούμε διπλό στόχο! Οι πιστοί συνεχίζουν να τους πιστεύουν, (αφού δεν θέλουν να ακούσουν τις αμφισβητήσεις) ενώ οι ερευνητές δεν έχουν κανένα λόγο να ασχολούνται μαζί τους! Έξοχος ελιγμός!

Ότι οι πατριάρχες και οι προφήτες δεν υπήρξαν, να το πουν τα ιερατεία των τριών αβρααμογενων θρησκειών, στους αναρίθμητους εκείνους ανθρώπους που έδωσαν ευχαρίστως την ζωή τους για να επικρατήσει αυτή η πίστη και η συνακόλουθη εξουσία!

Αν πιστέψεις σε μια αρχαία θρησκευτική απατή, το μέγα ζητούμενο λοιπόν, δεν ειναι το αν οι περιγραφόμενοι ήρωες της, ήταν υπαρκτά πρόσωπα, αλλά το πως κατάφεραν να κλέψουν την πίστη και την ψυχή σου!

Η κριτική απομυθοποίηση λοιπόν τελεσφορεί επί των γραφέντων και πιστευθέντων... διαφορετικά μόλις θα τελειώνει το ένα παραμύθι της πίστης, εμείς ηλιθιοδώς θα τρέχουμε πίσω απ’ το επόμενο!


Υστερόγραφο: Η αναζήτηση αρχαιολογικών μαρτυριών (απο τους Εβραίους συγγραφείς Ίσραελ Φινκελστάιν και Νιλ Ασερ Σιλμπερμαν) για την ύπαρξη των τριών μεγάλων πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, είναι από μόνη της μια χαμένη υπόθεση, αφού ο ποιμενικός τους βίος είναι αδύνατον να άφησε πίσω τους αρχαιολογικά ευρήματα! Οι περαιτέρω υποθέσεις, όπως π.χ. οι άστοχες βιβλικές αναφορές σε καμήλες στους χρόνους του Αβραάμ, ενώ αυτές ιστορικά είναι μεταγενέστερες, είναι επιχείρημα υπερβολικά εύθραυστο, την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται, ότι με τις κατοπινές αλλεπάλληλες μεταγραφές των βιβλικών κειμένων, εισήχθησαν άφθονα μεταγενέστερα στοιχεία! Άλλωστε στην έρευνα τους εσκεμμένα τοποθετούν τον Αβραάμ στο 1900 π.Χ. ενώ με βάση τα βιβλικά δεδομένα αυτός έζησε πέντε γενιές πριν απ' τον Μωυσή άρα περι το 1350 π.Χ.

I want to thank you for your kind letter and for your interest in my work.

Best regards M. Kalopoulos

Ανώνυμος είπε...

To οτι η Π.Δ. παρουσιάζει τις ανθρώπινες αδυναμίες μας δειχνει οτι είναι Θεόπνευστη. Αφού εάν ήταν γραμμένη μόνο από την έμπνευση των ανθρώπων θα ήταν πολύ φυσικό να έιχαν κρυφτεί όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες.Θα ήταν ένα πιο ωραίο και πιο ηθικό κείμενο και χωρίς έκτροπα. Αλλά ο Θεός δεν υπόκειται στις αδυναμίες των ανθρώπων και μας τα παρουσιάζει όλα όπως είναι χωρία να ωραιοποιεί τίποτε σε αντίθεση με τους ανθρώπους.

Stelios Frang είπε...

Ανώνυμε,

σίγουρα θα εννοείς ότι ο εκπαιδευτικός που αναδεικνύει τις αδυναμίες του μαθητή του, δεν ωραιοποιεί τις ανορθογραφίες του ως ποιητικές επιφοιτήσεις και τον προτρέπει να γίνει καλύτερος, είναι θεός.

Ο αστυφύλακας που κάνει παρατηρήσεις για κάποια τροχαία παράβαση και υποδεικνύει σωστή συμπεριφορά στην κυκλοφορία, χωρίς να ωραιοποιεί την αμέλεια του οδηγού να περάσει ΚΤΕΟ, κι αυτός θεούλης θάναι.

Να μην τα πολυλογώ, όλοι όσοι εξ επαγγέλματος ή από ενδιαφέρον παρουσιάζουν τις αδυναμίες του γείτονα, του συναδέλφου, του συγγενή, του φίλου κ.ο.κ., όλοι αυτοί είναι θεϊκοί... Φοβάμαι ότι δεν έκανες ούτε μια σκέψη ως προέκταση της θέσης που διατύπωσες προηγουμένως... Και είναι τόσο απλό!

Ανώνυμος είπε...

Οι Εβραίοι από την Έξοδο και μετά συμπεριφόρονταν λες και τους επέβαλαν το Μονοθεϊσμό κάποιοι άλλοι.

Ο Κορδάτος γράφει ότι υπήρχε πάντα η διάκριση:

- Τα τέκνα του Ισραήλ & τα τέκνα του Ιούδα.

- Η Ιουδαία & η Σαμάρεια.

Μόλις πήγε ο καϋμένος ο Μωϋσής στο όρος Σινά να μιλήσει με το Θεό ξεθάρρεψαν οι πολυθεϊστές και λάτρεψαν ένα μοσχάρι.

Πιστεύετε εσείς ότι 400.000 Εβραίοι έτσι ξαφνικά αναχώρησαν από την Αίγυπτο τέτοια εποχή για να ταξιδέψουν επί 40 χρόνια στην έρημο του Σινά;

Αν το πιστεύτε, έχετε εξεταστεί ποτέ;

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

1. Μετρώντας εκείνη την εποχή, υπολόγιζαν στους αριθμούς μόνο τους άνδρες (όχι γυναίκες και παιδιά) που σημαίνει ότι ο αριθμός θα ήταν 1.600.000 συνολικά.

2. Τι κοπάδια από ζώα θα κουβαλούσαν μαζί τους. Με τι θα τρέφονταν τα ζώα, με το μάνα; Και τι θα έπιναν για να ξεδιψάσουν; υγροποιημένο μάνα;

3. Μόνο το χεζουριό όλων αυτών των ανθρώπων επί 40 χρόνια θα είχε φτιάξει τέτοιο λίπασμα που θα είχε κάνει το Σινά την ευφορότερη περιοχή του κόσμου.

4. Έχετε δει τέτοια κινητοποίηση ανθρώπων, έστω στη σύγχρονη εποχή. Μήπως σας έχουν πει οι μπαμπάδες σας για τη γενική επιστράτευση πού έκανε στην Ελλάδα η δικτατορία το 1974 και τι παρατράγουδα έγιναν;

5. Και καλά, πέστε ότι έφυγαν όλοι αυτοί, οι Αιγύπτιοι τόσο μαλάκες ήσαν που - ενώ ήσαν τόσο σπουδαίοι ιστορικοί και κατέγραφαν τα πάντα - δεν ανέφεραν τίποτα στην Ιστορία τους; Δεν έγραψε τίποτα ο Μανέθων (ή Μενεφθά επί το αιγυπτιακότερο).

6. Και πάμε τώρα στην Ερυθρή Θάλασσα. Καλά τόσο μαλάκες ήσαν που έπρεπε σώνει και καλά να περάσουν από αυτό το σημείο που είναι βαθύ και δεν πήγαιναν κάπου εκεί κοντά που είχε παλίρροιες και αμπώτιδες και θα μπορούσε να γίνει η διάβαση με πιο πιστευτό τρόπο;

7. Καλά και αυτός ο Σαούλ, πολύ δημοκρατικός βασιλιάς ήταν όταν 100 χρόνια μετά την εγκατάσταση των Εβραίων στη γή τους, ξαφνικά ξύπνησε μια μέρα και ανακάλυψε στα θεμέλια του παλατιού του το Νόμο του Θεού (τη Βίβλο της εποχής εκείνης); Μα καλά, δεν συλλάβανε τον εργολάβο που έφτιαξε το παλάτι για να δώσει εξηγήσεις για τη γνησιότητα της Βίβλου που έβαλε στα θεμέλια;

8. Θα με ενδιέφερε να είχα τις απόψεις του Στυλιανού Καρπάθίου, πάνω σ'αυτά τα θέματα...

Αλεκος είπε...

Εγω 30 χρονια μελετω την αγια γραφη.εναν ανθρωπο να γνωριζη το βιβλιο δεν βρηκα. Τυχαιο; δεν νομιζω. Εσυ σε ποιον απευθηνεσαι; να σου πω εγω; σε ολους τους ασχετους και ανιδεους. 90%

Ερινύα είπε...

Αλέκο, τώρα είδα το σχόλιό σου μέσα στον κυκεώνα των email και το μόνο που θα πώ είναι οτι αν μελετούσες 30 χρόνια την "αγία" γραφή δεν θα έγραφες ατονικά ούτε το ωραίο εκείνο "απευθηνεσαι".
Απευθύνομαι λοιπόν σε όσους "την αλήθειαν ζητούσι".