Ο Νεοέλληνας Στρατιώτης δεν Πεινάει, δεν Διψάει, Μπορεί όμως να Καταστρέφει Αρχαία Ελληνικά Μνημεία

Μεταφέρω την είδηση από το σημερινό Βήμα της Κυριακής, με την παρατήρηση: Τέτοια παιδεία έλαβε ο "Έλληνας" νεοέλληνας, τόσος είναι και ο σεβασμός που έχει να επιδείξει προς την πατρίδα του και την ιστορία της. Τύφλα να έχει ο Αλάριχος και οι μελανειμονούντες ακόλουθοί του. Σε ανάλογους βανδαλισμούς βλέπουμε συχνά να επιδίδεται ο νεοέλληνας με θύματα μνημεία της φύσης της πατρίδας του.

Αιδώς

Το ένα υπουργείο φτιάχνει, το άλλο χαλάει. Οι αρχαιολόγοι κτίζουν, ο στρατός γκρεμίζει. Ή κάπως έτσι. Ολα τούτα τα παράξενα συμβαίνουν σε ένα νησάκι του Αιγαίου, νησίδα για την ακρίβεια, που είναι όμως ονομαστή. Γιατί η Ρω μπορεί φυσικά να βρισκόταν πάντα κοντά στο Καστελόριζο, έμελλε να γίνει γνωστή όμως στο πανελλήνιο από την Κυρά της, εκείνη την υπέροχη νησιώτισσα που κάθε πρωί ύψωνε μόνη της την ελληνική σημαία στο σπίτι της, στο νησί. Απελθούσης της γερόντισσας το καθήκον ανέλαβε ο ελληνικός στρατός, μόνον που κανείς δεν τους είπε ότι τον αρχαίο πύργο, ο οποίος βρίσκεται στο νησί και το υπουργείο Πολιτισμού έδωσε χρήματα για να αναστηλωθεί, θα μπορούσαν να τον γκρεμίσουν... Γιατί αυτό έπραξαν. Χώρια όλα τ' άλλα.

Περί τις 126.000 ευρώ έχει κοστίσει ως τώρα στο ΥΠΠΟ ο πύργος, ο οποίος χτίστηκε στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., όταν η Ρω και το Καστελόριζο ανήκαν στο ροδιακό κράτος, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί λόγω της στρατηγικής του θέσης ως παρατηρητήριο και φρυκτώριο. Προ δύο ετών όμως ο ελληνικός στρατός αφού αφαίρεσε την περίφραξη, που είχε τοποθετηθεί γύρω από το μνημείο, εγκατέστησε φυλάκιο ακριβώς δίπλα στον πύργο. Αποτέλεσμα; Ολο το οικοδομικό υλικό του μνημείου, που είχε αφαιρεθεί από το εσωτερικό του κατά τις εργασίες αναστήλωσης και είχε συσσωρευθεί με επιμέλεια από τους αρχαιολόγους σε αριθμημένους λιθοσωρούς, να πεταχτεί στον γκρεμό. Εύγε!

Οι οχλήσεις της αρμόδιας Εφορείας Δωδεκανήσου προς την 95 ΑΔΤΕ Μεραρχία Ρόδου ήταν πολλές, όπως και οι προτάσεις για το σημείο όπου θα μπορούσε να εγκατασταθεί «αναίμακτα» η φρουρά των στρατιωτών. Γιατί λόγοι στρατηγικοί, όπως είναι φανερό, πλέον δεν υφίστανται. Ανταπόκριση όμως καμία.

Αντιθέτως. Τα παιδιά της φρουράς ασχολήθηκαν κατά τον ελεύθερο χρόνο τους με γκραφίτι στους αρχαίους τοίχους και στη δεξαμενή (φωτογραφία), ενώ ο πύργος χρησιμοποιείται ακόμη και τώρα ως χώρος αφόδευσης. Βεβαίως τα συνθήματα και τα ονόματα σβήστηκαν από την Εφορεία, τα ίχνη όμως παρέμειναν. Αλλωστε έχει εγκατασταθεί μονίμως, ως φαίνεται, η αντίληψη της αδιαφορίας και της υπεροψίας. Και από τη στιγμή που τα φώτα της δημοσιότητας έπαψαν να πέφτουν στη Ρω, κάποιοι θεώρησαν ότι μπορούν να τη μετατρέψουν σε στάβλο.

Πριν από λίγες ημέρες ετελέσθη μνημόσυνο για την Κυρά της Ρω. Μήπως θα πρέπει να τελεσθεί και για τα αρχαία;

ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ