Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

Ο Άγιος Πορφύριος και οι Καταστροφές των Ελληνικών Μνημείων της Γάζας

Κατά την καλοκαιρινή περίοδο είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ μεταξύ άλλων και με το βιβλίο "Βίος Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης", το οποίο εκδίδεται από τις εκδόσεις Ζήτρος και έχει γραφεί κατά το πρώτο μισό του 5ου μχ αιώνα από τον Μάρκο Διάκονο, καλλιγράφο στο επάγγελμα, ο οποίος έγινε, από κάποια στιγμή και μετά, ακόλουθος και βοηθός του "αγίου" (ως διάκονος του επισκόπου) στο θεάρεστο έργο του.
Πρέπει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο οτι, όπως μας πληροφορεί στον πρόλογό του και ο διευθυντής της σειράς Βασίλης Κατσαρός, το αντίγραφο του συγγράμματος που σώζεται στην Ελληνική γλώσσα είναι "μια μεταγενέστερη διασκευή (6ου-7ου μχ αιώνα) του Βίου του αρχικού βιογράφου του Πορφυρίου, του διακόνου του Μάρκου".

Ποιό ήταν το θεάρεστο έργο αυτού του "αγίου"; Όπως θα φανεί στη συνέχεια, το μεγαλύτερο μέρος του βίου του περιγράφει τις προσπάθειες του αγίου να πετύχει την καταστροφή κάθε Ελληνικής δημιουργίας στην περιοχή της Γάζας, όπου από αρχαιοτάτων χρόνων κατοικούσαν Έλληνες, όπως και στη συνέχεια κατά τα Ελληνιστικά χρόνια και στη διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας.
Έτσι εξηγείται εύκολα το γεγονός οτι, ενώ μέχρι εκείνα τα χρόνια οι Χριστιανοί - έχοντας ήδη αλώσει την Ρωμαϊκή εξουσία - είχαν καταστρέψει αμέτρητους "Παρθενώνες" και γλυπτά ανάλογα με τα απομεινάρια, χάρη στα οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα κάποια μνήμη του τότε Ελληνικού πολιτισμού (πχ Αφροδίτη της Μήλου, Ερμής του Πραξιτέλη κλπ), στη Γάζα δεν είχαν ακόμα μπορέσει να κατεδαφίσουν κανέναν Ελληνικό ναό, ούτε να κατακομματιάσουν τα Ελληνικά έργα τέχνης, που τόσο πολύ μισούσαν. Σωστά επισημαίνει ο συγγράψας την Εισαγωγή του βιβλίου (φέρεται ως "Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας") οτι "Η περίπτωση της Γάζας σίγουρα παρουσιάζει ένα μοναδικό φαινόμενο, διατηρώντας όρθια τα ειδωλεία της μέχρι τις αρχές του πέμπτου αιώνα". Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε και να ξεχνάμε τι πραγματικά είναι αυτά τα "ειδωλεία".


Εικόνα από τα απομεινάρια γνωστού "ειδωλείου"


Ξέρουν πολύ καλά τι λένε οι καλόγεροι της Σίμωνος Πέτρας, διότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι, με τα έγγραφα – βίους αγίων και όσα ανάλογα αναγνώσματα διαθέτουν – ποιοί ήταν εκείνοι που κατέστρεψαν τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού. Ξέρουν πολύ καλά οτι, όταν τα Χριστιανικά κείμενα μιλούν για "ναούς των ειδώλων", τους οποίους γκρεμίζανε μέχρις εδάφους οι "άγιοί" τους, πρόκειται για αρχιτεκτονήματα σαν τον Παρθενώνα και όταν μιλούν για είδωλα, εννοούν αριστουργήματα της Ελληνικής γλυπτικής τέχνης.

Σύμφωνα με τον βιογράφο του Μάρκο, ο "άγιος" Πορφύριος γεννήθηκε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και το γένος του ήταν "επίσημο". Πλούσια προφανώς οικογένεια, που κατοικούσαν στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη. Βέβαια για την καταγωγή του "επίσημου" γένους του Πορφυρίου δεν κάνει κουβέντα ο Μάρκος: ούτε η λέξη Έλλην, ούτε Μακεδών εμφανίζεται στο κείμενο. Αν όμως κρίνουμε από τον "θείο έρωτα" που κυρίευσε τον "άγιο", ώστε να αφήσει την οικογένειά του για να καταλήξει πρώτα στην Αίγυπτο – προκειμένου να γίνει μοναχός – κατόπιν σε σπήλαιο στον Ιορδάνη ποταμό και μετά, λόγω ασθενείας (σύμφωνα με τον Μάρκο), να μεταφερθεί στα Ιεροσόλυμα και τελικά να καταλήξει επίσκοπος Γάζας, αγωνιζόμενος με κάθε μέσο για την καταστροφή των Ελληνικών ναών, μπορούμε να υποθέσουμε οτι σωστά δεν εμφανίζονται λέξεις όπως Έλλην ή Μακεδών στην περιγραφή της καταγωγής του από τον Μάρκο.

Από τη στιγμή που ο Πορφύριος γίνεται επίσκοπος της Γάζας, ένα πράγμα έχει στο μυαλό του: Πώς θα πάρει την αυτοκρατορική έγκριση για να καταστρέψει τους εκεί Ελληνικούς ναούς. Πρόφαση, οι υποτιθέμενες αδικίες κατά των χριστιανών:

"Ορών δε ο εν αγίοις Πορφύριος τα αθέμιτα καθ' εκάστην γινόμενα υπό των ειδωλολατρών (υποθέτω οτι το αρχικό κείμενο μπορεί αντί "ειδωλολατρών" να έγραφε Ελλήνων, ακριβώς όπως συμβαίνει με άλλα αντίστοιχα χριστιανικά κείμενα), βουλεύεται αποστείλαι με εις το Βυζάντιον αιτήσαι τους βασιλείς περιαιρεθήναι τους ναούς των ειδώλων· έτι γαρ εχρημάτιζον εν Γάζη, μάλιστα το καλούμενον Μαρνείον"

Με απλά λόγια, ο "άγιος", τάχα επειδή θύμωσε με τους Γαζαίους "ειδωλολάτρες" για τις αδικίες που έκαναν κατά των χριστιανών, αποφάσισε να στείλει τον Μάρκο στην πρωτεύουσα για να ζητήσει από τους βασιλείς (εννοεί τον αυτοκράτορα Αρκάδιο – γιό του γνωστού διώκτη του Ελληνικού πολιτισμού Θεοδοσίου – και της γυναίκας του Ευδοξίας, που φαίνεται οτι μπορούσε να χειρίζεται με μαεστρία τον σύζυγό της και να κατευθύνει τις αποφάσεις του) να καταστραφούν οι ναοί των Ελλήνων στη Γάζα, οι οποίοι ακόμα λειτουργούσαν και προπάντων το φημισμένο Μαρνείο. Βέβαια, μπορεί κάποιος να θέσει την ένσταση οτι στο κείμενο, στην μορφή που διατίθεται, δεν μιλάει για ναούς των Ελλήνων αλλά για ναούς των ειδώλων. Σε αυτή την ένσταση, η απάντηση μπορεί να αντληθεί από το ίδιο το σύγγραμμα του Μάρκου, ο οποίος μας πληροφορεί ποιοί ήταν αυτοί οι ναοί:

"Ήσαν δε εν τη πόλει ναοί ειδώλων δημόσιοι οκτώ, του τε Ηλίου και της Αφροδίτης και του Απόλλωνος και της Κόρης και της Εκάτης και το λεγόμενον Ηρωείον και της Τύχης της πόλεως, ό εκάλουν Τυχαίον, και το Μαρνείον, ό έλεγον είναι του Κρηταγενούς Διός, ό ενόμιζον είναι ενδοξότερον πάντων των ιερών των απανταχού. Ήσαν δε και άλλα πλείστα είδωλα εν ταις οικείαις και εν ταις κώμαις, άτινα ουδείς ηδύνατο καθυποβαλείν αριθμώ..."

Σήμερα, έχοντας υπόψη τα απομεινάρια αντίστοιχων "ειδωλολατρικών" ναών, μπορούμε σε κάποιο βαθμό να φανταστούμε την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια του Μαρνείου, ναού του Κρηταγενούς Διός, όταν, σύμφωνα με τον Μάρκο, αυτός ο ναός θεωρούνταν "ενδοξότερος πάντων των ιερών των απανταχού". Σε αυτό το σημείο καλή θα ήταν η υπενθύμιση οτι, σύμφωνα με την ίδια την "αγία γραφή", Κρηταγενείς ήταν οι κάτοικοι της περιοχής της Παλαιστίνης, όταν ο "Κύριος", θεός του "περιούσιου λαού" και ταυτόσημος με τον θεό των χριστιανών, έταξε την γή αυτή στον "περιούσιο" λαό του. Την Ελληνικότητα των παλαιών κατοίκων της Παλαιστίνης αποδεικνύει σήμερα και η αρχαιολογική σκαπάνη.


Ο Μάρκος πήγε στην Κωνσταντινούπολη και παρέδωσε τις επιστολές του επισκόπου του Πορφυρίου σε ποιόν άλλον; στον τότε επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη (αυτόν τον μισέλληνα, που χωρίς αιδώ κάποιοι αποκαλούν "Χρυσόστομο" και υποχρεώνουν τους Έλληνες μαθητές να τον γιορτάζουν σαν προστάτη των Ελληνικών γραμμάτων). Το αποτέλεσμα ήταν να εκδοθεί αυτοκρατορική απόφαση ("Θείον γράμμα"), σύμφωνα με την οποία έπρεπε να κλείσουν όλοι οι "ειδωλολατρικοί" ναοί της Γάζας. Για την εκτέλεση της εντολής στάλθηκε κάποιος Ιλάριος, ο οποίος διάβασε στους ανώτερους άρχοντες της Γάζας το "Θείον γράμμα", που πρόσταζε το κλείσιμο των ναών με κίνδυνο της ... κεφαλής τους! Έτσι, "καταστρέψας πάντα τα εν αυτοίς είδωλα, έκλεισεν αυτά (τα "ειδωλεία", δηλαδή τους ναούς)". Τώρα, για να καταλάβουν και οι άσχετοι ποιά είναι τα "είδωλα", παράδειγμα ειδώλου είναι και ο Ερμής του Πραξιτέλη. Παρ' όλα αυτά το Μαρνείο δεν πειράχτηκε, διότι ο Ιλάριος έτυχε "λαβών υπέρ τούτου πάμπολλα χρήματα". Για να μη νομίζουμε οτι μόνο σήμερα υπάρχουν κάποιοι που "τα πιάνουν".

Βέβαια η καταστροφή των αγαλμάτων και το κλείσιμο των ναών δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν τον "άγιο". Εξ άλλου, η μόνιμη αγωνία του ήταν πώς θα αφανίσει κάθε ίχνος Ελληνισμού από τη Γάζα. Οπότε, με πρόφαση τις τάχα νέες αδικίες των "ειδωλολατρών" κατά των χριστιανών, μάλλον όμως "βλέπων δε αυτούς (τους χριστιανούς) επηρεαζομένους", πείθει ο Πορφύριος τον επίσκοπο Καισσαρείας Ιωάννη να τον συνοδέψει στην Κωνσταντινούπολη για να επιδιώξουν και να πετύχουν αυτή την φορά την πλήρη καταστροφή των Ελληνικών ναών στην πόλη της Γάζας. Ιδού τα επιχειρήματα του "αγίου":

"Μαρτύρομαί σε ενώπιον του αοράτου θεού και της ελπίδος ημών Ιησού Χριστού του κυρίου πάσης κτίσεως και του προσκυνητού και ζωοποιού αγίου πνεύματος μη παριδείν την αίτησίν μου, ίνα μη εκζητηθή παρ' ημών απώλεια ψυχών απαριθμήτων. Αλλ' αιτώ σε, πάτερ, συμπλεύσαί μοι επί την βασιλίδα πόλιν, ίνα δεηθώμεν των βασιλέων του ουρανίου βασιλέως επινεύοντος καταστρέψαι τους ναούς των ειδώλων"

Με απλά λόγια, το πρόβλημα του Πορφυρίου ήταν οτι κινδύνευε να χάσει το "επηρεαζόμενο" ποίμνιο (τις αναρίθμητες ψυχές), παρά τα απίστευτα "θαύματά" του στην πόλη της Γάζας.

Το ταξίδι στέφθηκε από επιτυχία: Οι δολοπλοκίες των "αγίων", οι σωστές επαφές και η κατάλληλη συνεννόηση με την αυτοκράτειρα Ευδοξία έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα: Την μέρα της βάφτισης του γιού της, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής των "αγίων πατέρων" στην πρωτεύουσα, η Ευδοξία χρησιμοποίησε το βρέφος προκειμένου να πειθαναγκάσει τον αυτοκράτορα να δεχτεί το αίτημα του Πορφυρίου. Ο αυτοκράτορας είχε αρχικά αντιρρήσεις, διότι δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους κατοίκους της Γάζας, μια που η συμβολή της πόλης τους στα δημόσια έσοδα, με την πληρωμή από αυτούς μεγάλων φόρων, ήταν σημαντική και δεν ήθελε να τους κάνει να φύγουν από τον τόπο τους και να ζημιωθεί έτσι το δημόσιο ταμείο. Η άποψή του ήταν οτι θα έπρεπε να τους περιορίσουν σιγά - σιγά, χωρίς αιφνίδιες υπερβολές. Χάρη στην παρέμβαση της συζύγου του, οι αντιστάσεις του Αρκαδίου κάμφθηκαν και οι "άγιοι" πήραν το πολυπόθητο "Θείον γράμμα".
Η υλοποίηση της αυτοκρατορικής εντολής ανατέθηκε σε "άνδρα ζηλωτήν Χριστιανόν", σε κάποιον Κυνήγιο και "Προσκαλεσαμένη αυτόν η Αυγούστα, παρήγγειλεν αυτώ πάντα τα ειδωλεία έως εδάφους καταστρέψαι και πυρί παραδούναι". Επίσης του έδωσε τα απαραίτητα χρήματα, για να φέρει εις πέρας το θεάρεστο έργο του. Χρύσωσε και τους "άγιους πατέρες", τους οποίους στη συνέχεια χρύσωσε και ο σύζυγός της, Αυτοκράτορας Αρκάδιος και τότε αυτοί πήραν το δρόμο της επιστροφής.

Για να δούμε τι πήραν από την Ευδοξία:

"Ευθέως δε εκέλευσεν χρήματα ενεχθήναι, και ενεχθέντων, είπεν τω κυρίω μου τω επισκόπω Πορφυρίω· Λάβε, πάτερ, ταύτα τα δύο κεντηνάρια (μονάδα βάρους κατά την εποχή εκείνη, που αντιστοιχεί με 1000 λίτρες, δηλαδή 32,5 χιλιόγραμμα), και κτίσον ήν συνεταξάμην κτίζειν αγίαν εκκλησίαν εν τω μέσω Γάζης, και δήλωσόν μοι εάν έτι δεηθής χρημάτων, και ευθέως αποστέλλω. Κτίσον δε και ξενώνα, ίνα υποδέχη τους αδελφούς τους ενδημούντας τη ση πόλει και χορηγής αυτοίς επί τρείς ημέρας αναλώματα. Δέδωκεν δε και τω οσιωτάτω Ιωάννη (της Καισσαρείας) χρυσούς χιλίους και τίμια σκεύη αμφοτέροις, εις δε αναλώματα δέδωκεν αυτοίς ανά εκατόν χρυσούς. Ήνυσεν δε και ο προειρημένος οσιώτατος Ιωάννης ο επίσκοπος Καισσαρείας όσα ηβουλήθη προνόμια εις λόγον της αυτού εκκλησίας."

Όσο για τον βασιλιά,

"εκέλευσεν τοις επάρχοις ληγατεύσαι αυτοίς από δημοσίων Παλαιστίνης ανά χρυσού λίτρας είκοσι. Δέδωκεν δε και αυτός εις λόγον δαπανημάτων ανά δράκαν μιαν, άπερ ευρέθησαν ανά νομισμάτων πεντήκοντα"

δηλαδή με τη χούφτα τους τα έδινε τα χρήματα, χώρια οι είκοσι λίτρες χρυσού στον καθένα από τα δημόσια έσοδα της Παλαιστίνης, δηλαδή, από τα χρήματα των φορολογουμένων "ειδωλολατρών".

Ακολουθούν σκηνές καταστροφής, παράνοιας και απίστευτου χριστιανικού ψεύδους και συκοφαντίας. Σύμφωνα με τον Μάρκο, ένα άγαλμα της Αφροδίτης και η στήλη του γκρεμίστηκαν μόνα τους ή, ακριβέστερα, ο δαίμονας που κατοικούσε στο γλυπτό, τόσο τρόμαξε στη θέα του σταυρού που κρατούσαν οι Χριστιανοί, ώστε βγαίνοντας από αυτό το έσπασε σε πολλά κομάτια. Ένα από τα κομάτια αυτά, έσπασε το κεφάλι κάποιου "ειδωλολάτρη" ο οποίος ήταν κοντά στον βωμό και ενός άλλου του συνέτριψε τον ώμο μας λέει ο Μάρκος που έμαθε καλά το μάθημα της μεταποίησης των χριστιανικών εγκλημάτων σε θαύματα "Κυρίου" (δες υπόθεση Ανανία και Σαπφείρας).

Χάρηκαν πολύ οι Χριστιανοί εκείνη την ημέρα, μας πληροφορεί ο Μάρκος, "οτι συνετρίβησαν οι θεοί των εθνών και εγένοντο ωσεί κονιορτός διασκορπιζόμενος από άλωνος θερινής", και όπως μας πληροφορούν οι Σιμωνοπετρίτες μεταφραστές και σχολιαστές, η έκφραση του Μάρκου προέρχεται από εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης, και συγκεκριμένα από το βιβλίο του Δανιήλ. Αντίστοιχες παραπομπές στην Παλαιά διαθήκη υπάρχουν πολλές στις σημειώσεις του βιβλίου.
Και τώρα καλούμαστε να χαρούμε και εμείς, Έλληνες όντες, γιατί τα αγάλματα των δικών μας θεών συνετρίβησαν και έγιναν σαν κουρνιαχτός που διασκορπίζεται σε θερινό αλώνι. Καλούμαστε να γιορτάζουμε και να τιμούμε την μνήμη του εν λόγω "αγίου" Πορφυρίου. Αυτή είναι η παράνοια της Ρωμιοσύνης και της Ελληνορθοδοξίας, δυστυχώς.


Η στήλη και το άγαλμα της Αφροδίτης ήταν μόνο η αρχή. Δέκα μέρες μετά καταφθάνει ο "θαυμάσιος" Κυνήγιος έχοντας μαζί του τον υπατικό και τον δούκα και πολλή στρατιωτική και πολιτική δύναμη. Στους θρήνους των "ειδωλολατρών", όταν ανακοινώνεται σε αυτούς η αυτοκρατορική εντολή απαντά η εξουσία στέλνοντας τους στρατιώτες να τους χτυπήσουν με ραβδιά και με ρόπαλα. Γνωστό και σήμερα το σκηνικό, αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν ίσως, οτι έτσι, με τόση αγάπη δέχτηκαν την "θρησκεία της αγάπης" οι πρόγονοί μας!
Οι στρατιώτες μαζί με τον χριστιανικό όχλο, αφού συνάντησαν δυσκολίες πρόσβασης στο Μαρνείο (οι ιερείς του το κλείδωσαν και έφραξαν τις πόρτες με μεγάλους λίθους) όρμησαν στους άλλους ναούς. Σύμφωνα με τον Μάρκο:

"... ετράπησαν επί τα άλλα ειδωλεία και τα μεν κατέστρεψαν, τα δε πυρί παρέδωκαν, αρπάσαντες πάντα τα εν αυτοίς σκεύη τίμια..."

Και βέβαια κατέστρεψαν στη συνέχεια και το Μαρνείο. Θα ήταν φαιδρό το ανάγνωσμα στο σημείο αυτό, αν δεν περιέγραφε τόσο τραγικά γεγονότα, για όσους από εμάς είμαστε Έλληνες. Σύμφωνα με την διήγηση, ένα παιδί επτά ετών έδωσε τη λύση για την καταστροφή του ναού αυτού, που ήταν το καμάρι των κατοίκων της Γάζας, ρίχνοντας συνάμα και την συκοφαντία – μιλώντας περί ανθρωποθυσιών – σε αυτούς που τιμούσαν τον Κρηταγενή Δία στο Μαρνείο. Τι μπορεί να είπε ο επτάχρονος; Ας τα διαβάσουμε προσεκτικά:

"Καύσατε τον ναόν τον ένδον έως εδάφους· πολλά γαρ δεινά γέγονεν εν αυτώ, μάλιστα αι ανθρώπων θυσίαι. Τοιούτω δε τρόπω καύσατε αυτόν. Αγάγετε υγράν πίσσαν θείον τε και στέαρ χοίρεον και μίξατε τα τρία και χρίσατε τας χαλκάς θύρας και επ' αυτάς το πύρ επιβάλετε, και ούτως πάς ο ναός καίεται· άλλως γαρ ούκ έστιν δυνατόν. Τον δε εξώτερον εάσατε συν τω περιβόλω. Και μετά το καήναι, καθάραντες τον τόπον, εκεί κτίσατε αγίαν εκκλησίαν. Μαρτύρομαι υμάς ενώπιον του θεού, άλλως μη γέννηται· ούτε γαρ εγώ ειμί ο λαλών, αλλ' ο Χριστός ο εν εμοί λαλών"

Ιδού λοιπόν και μια περίπτωση δαιμονισμένου παιδιού, που ο δαίμων ο οποίος το κυρίευσε και μιλάει μέσα από αυτό είναι ο ... γλυκύτατος Ιησούς! Και για τι θέμα μιλάει ο Ιησούς; Μα φυσικά το αγαπημένο του θέμα, το οποίο, όπως σε πολλές περιπτώσεις έχουμε διαπιστώσει μέχρι τώρα, είναι το πύρ!

Έτσι καταστράφηκε και το Μαρνείο της Γάζας και δεν έμεινε εκεί τίποτα που να θυμίζει οτι κάποτε την κατοικούσαν κάποιοι Έλληνες. Βέβαια κατά την καύση του Μαρνείου είχαμε και τον ... τυχαίο θάνατο ενός "ειδωλολάτρη": ένα φλεγόμενο ξύλο, λέει ο Μάρκος, έπεσε πάνω του (τυχαία) και του έσχισε το κεφάλι, ενώ το υπόλοιπο σώμα του ατυχούς ανθρώπου κάηκε. Ακολούθησαν καταστροφές και στα σπίτια και όπου έβρισκαν οι πράοι, μειλίχιοι και αγαπησιάρηδες χριστιανοί "είδωλα", δηλαδή έργα τέχνης, άλλα τα έκαιγαν και άλλα τα έριχναν στον βόρβορο. Την ίδια μοίρα επιφύλαξαν και στα βιβλία των "ειδωλολατρών" οι καλοκάγαθοι πιστοί της "θρησκείας της αγάπης".

Κλείνοντας την παρουσίαση του βίου του Αγίου Πορφυρίου θα πρέπει να δώσω μια άποψη για τους υποψήφιους αγοραστές του βιβλίου. Λοιπόν, νομίζω οτι, για όσους θέλουν να μάθουν με κάθε λεπτομέρεια τα ανδραγαθήματα του αγίου της Ελληνορθοδοξίας Πορφυρίου, όπως και για αυτούς που θέλουν να ερευνήσουν την ψυχοσύνθεση, το πνευματικό επίπεδο και τον χαρακτήρα των ανθρώπων οι οποίοι ριζικά και αμετάκλητα κατέστρεψαν τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού και μετέτρεψαν τους πολίτες σε πρόβατα μέσω του Χριστιανισμού, το βιβλίο αυτό είναι ανεκτίμητο βοήθημα.

25 σχόλια:

Elias είπε...

Καιρός είναι να αναγνωριστεί επίσημα η γενοκτονία των ελλήνων από τους χριστιανούς. Η πιο αποτελεσματική γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Stelios Frang είπε...

Και ήταν τεράστια αυτά τα "ειδώλια", τους κούραζε να τα γκρεμίζουν και δεν μπορούσαν να κρύβουν τα μπάζα μετά. Έμεναν οι σωροί στην αιωνιότητα για να καταγγέλουν το έγκλημά τους.

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Μία καλή ιδέα νομίζω πως θα ήταν, κάποιοι από τους πιό διαβαστερούς από εμάς, (στους οποίους δυστυχώς δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου,) να κάτσουν να συντάξουν ένα αντι-εορτολόγιο, το οποίο να εξηγεί την πραγματική ιστορία που κρύβεται πίσω από την κάθε μία χριστιανική εορτή, και τις αλήθειες πίσω από τον βίο του κάθε εορταζόμενου "αγίου".

Η περιγραφή της κάθε εορτής δε, καλό θα ήταν να γραφεί σε δύο "επίπεδα": ένα περιληπτικό, και σε πολύ απλή γλώσσα, έτσι ώστε να είναι κατανοητό ακόμα και από μαθητές του δημοτικού σχολείου, και ένα εκτενές, ακαδημαϊκό, με πλήρεις αναφορές και τεκμηρίωση, γιά τους μεγαλύτερους σε (χρονολογική ή διανοητική) ηλικία, που έχουν και μακρύτερο attention span.

Το εορτολόγιο αυτό μπορεί να συνταχθεί μέσα από μία διαδικασία που θα πάρει έναν ολόκληρο χρόνο, ή ίσως και περισσότερο. Μία ιδέα ρίχνω.

resident είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το Διαγόρα. Εξυπνη ιδέα!Σου βγάζω με τη σειρά μου το καπέλο.

Ερινύα είπε...

Πολύ καλή η ιδέα του διαγόρα, αλλά, αν είναι να υλοποιηθεί, χρειάζεται ολόκληρο επιτελείο ανθρώπων και ένας χρόνος δεν αρκεί. Είναι πάρα πολλοί οι "άγιοι" και οι διάφορες γιορτές. Μόνο η αναζήτηση βιβλιογραφίας και η προμήθεια των βιβλίων ή η πρόσβαση σε αυτά χρειάζεται πολύ χρόνο και κόπο.
Για παράδειγμα, ο Μιχάλης Καλόπουλος, για να γράψει τα βιβλία στα οποία αναλύει τα βασικά γεγονότα και πρόσωπα της "Αγίας Γραφης", ασχολήθηκε 15 χρόνια, αν θυμάμαι καλά.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Πολύ ενημερωτικό και χρήσιμο, μπράβο για την ανάρτηση.

Ερινύα είπε...

Πάνω στην καλή ιδέα του διαγόρα, σχετικά με το "αντιεορτολόγιο", έχει εκδοθεί κάτι αντίστοιχο:

Το βιβλίο του Γεωργίου Γρηγορομιχελάκη
Βίοι Αγίων, Πρότυπα προς αποφυγήν

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο στην AFAIA.

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Προσπαθώ να βρω το βιβλίο, αλλά απ'οτι φαίνεται θα είναι δύσκολο: Ο Ελευθερουδάκης δεν συνεργάζεται με αυτό τον εκδοτικό οίκο, ενώ η "Πολιτεία" είπε πως "θα μου τηλεφωνήσει". Ν'αρχίσω να πηγαίνω από μαγαζάκι σε μαγαζάκι να ρωτάω αν τυχόν το έχουν, χλωμό.

Ερινύα είπε...

Διαγόρα, δεν χρειάζεται να ψάχνεις στα μαγαζιά. Έψαξα στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο πλέον ενημερωμένο - όπως έχω διαπιστώσει, αφού βρήκα μέχρι και βιβλία του Σάθα - βιβλιοπωλείο και το βρήκα εδώ: Πρωτοπορία.

Email : sales@protoporia.gr

Kατάστημα Αθήνας : Γραβιάς 3-5, Πλ. Κάνιγγος

Κατάστημα Θεσσαλονίκης : Λεωφ. Νίκης 3

Κατάστημα Πάτρας : Γεροκωστοπούλου 31-33

sensum είπε...

elias έφα:
«Καιρός είναι να αναγνωριστεί επίσημα η γενοκτονία των ελλήνων από τους χριστιανούς. Η πιο αποτελεσματική γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας.»

Κάποιο ιστορικό στοιχείο που να συνηγορεί υπέρ της "γενοκτονίας" Eλλήνων από χριστιανούς έχετε; (ενν. σοβαρή πηγή κι όχι τις μπούρδες Καλόπουλου, Ρασσιά & ΣΙΑ...)

* Αλήθεια, οι χριστιανοί τι εθνικότητας ήταν;... ;-)

Ερινύα είπε...

Προς τον sensum

Ιστορικά στοιχεία:

Σωζομενός, Εκκλησιαστική Ιστορία:
"όλοι σχεδόν οι Έλληνες θανατώθηκαν δόθηκε διαταγή άλλοι να καούν και άλλοι να σκοτωθούν με το ξίφος"

Ιωάννης Μαλάλας, Χρονογραφία:
"Τη χρονιά αυτή (529) έγινε μεγάλος διωγμός των Ελλήνων. Πολλών οι περιουσίες δημεύτηκαν, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Όλα αυτά προκάλεσαν μεγάλο φόβο."

Ευνάπιος, Βίοι φιλοσόφων και σοφιστών:
"ο τε Αλλάριχος έχων τους βαρβάρους (που ήταν χριστιανοι Αρειανιστές) δια των Πυλών (Θερμοπύλες) παρήλθεν, ώσπερ δια σταδίου και υποκρότου πεδίου τρέχων. Τοιαύτας αυτώ τας Πύλας απέδειξε της Ελλάδος η τε των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθόντων ασέβεια..."
Και βέβαια αμέτρητοι Έλληνες κατεσφάγησαν από τον Αλάριχο, που τόσο ακωλύτως άφησαν οι αγόμενοι και φερόμενοι από το χριστιανικό ιερατείο Ρωμαίοι άρχοντες να καταστρέψει και να ερημώσει την Ελλάδα, με την αρωγή των μαυροντυμένων χριστιανών μοναχών που "προσπαρεισήλθαν" μαζί τους.

Λιβάνιος, Υπέρ των Ιερών:
Δες http://erinya-hellenica.blogspot.com/2006/12/blog-post_29.html
τα θαυμαστά έργα καταστροφής των χριστιανών.

Δεν χρειάζονται άλλα φαντάζομαι.
Όσο για την καταγωγή των χριστιανών ψάξε την μόνος σου. Πάντως Έλληνες δεν ήταν, όπως φαίνεται και από τα γραφόμενα του Προκοπίου την περίοδο βασιλείας του Ιουστινιανού.

Stelios Frang είπε...

Αλήθεια, οι χριστιανοί τι εθνικότητας ήταν;

Οι χριστιανοί δεν διακρίνονται ως προς την εθνικότητά τους (άλλο αν οι θεόπληκτοι παρ' ημίν τυγχάνουν εν ταυτώ και ελληναράδες), αλλά ως παρακολουθήματα της εξουσίας, παλαιόθεν, αρχικά της ρωμαϊκής, αργότερα της οθωμανικής και στο νεότερο εθνικό βίο μας, των βασιλιάδων, των δικτατόρων και της πάσης εξουσίας. Με αυτή τη συναλληλία πέτυχαν να εγκαθιδρύσουν ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας και να υλοποιήσουν τους αμετάβλητους στόχους τους, απόκτηση πλούτου και εξουσίας.

Σ' αυτό τον αγώνα τους δεν είχαν καμια ηθική αναστολή, εκτέλεσαν εγκλήματα, οργάνωσαν πολέμους, κατέκλεψαν όπου και όποτε πέρναγε από το χέρι τους και αυτό ακριβώς κάνουν ακόμα σήμερα, όπου και όποτε μπορούν. Φτάνει να δεις πώς παραμυθιάζουν τις γιαγιάδες για να τους "φάνε" την περιουσία, ώστε να εξασφαλίσουν αυτές την "μετά θάνατον ζωήν" (αφού έζησαν μίζερα προ θανάτου) και οι ίδιοι μια άνετη ζωή χωρίς εργασία (αφού ξέρουν ότι εδώ είναι η μοναδική ζωή)...

Ερινύα είπε...

Συμπληρώνοντας, θέλω να προσθέσω οτι, αν υπάρχει κάποια δόση αλήθειας στις "πράξεις των Αποστόλων" και τις επιστολές του Παύλου, η θρησκευτική προπαγάνδα του Χριστιανισμού εκπορεύτηκε από ομάδες Ιουδαίων της διασποράς, όσο και αν δεν ήταν αρεστή αυτή η αίρεση σε πολλούς Ιουδαίους που δεν την ασπάστηκαν. Εξ άλλου ο Θεός των χριστιανών είναι ο Γιαχβέ της Εβραϊκής θρησκείας και αυτό μας δίνει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την υπόθεση αυτή.
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο οτι η αίρεση του χριστιανισμού αρχικά κέρδισε έδαφος στις Ασιατικές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Στη Ρώμη είχε πέραση μεταξύ δούλων και αυλικών, των οποίων η καταγωγή δεν ξέρω να έχει διασωθεί από κάποιον ιστορικό.

sensum είπε...

s.frang έφα:
«Οι χριστιανοί δεν διακρίνονται ως προς την εθνικότητά τους (άλλο αν οι θεόπληκτοι παρ' ημίν τυγχάνουν εν ταυτώ και ελληναράδες), αλλά ως παρακολουθήματα της εξουσίας, παλαιόθεν, αρχικά της ρωμαϊκής, αργότερα της οθωμανικής και στο νεότερο εθνικό βίο μας, των βασιλιάδων, των δικτατόρων και της πάσης εξουσίας.»

Ενδιαφέρουσα άποψη, κάτι σαν... Εθνογραφία εξ επόψεως νεοπαγανιστικής!

Επέτρεψέ μου ωστόσο να διαφωνήσω για το σκέλος που αφορά στα "παρακολουθήματα" της ρωμαϊκής τουλάχιστον εξουσίας: Αν βρεις πόσα ολυμπιακά μετάλλια - χώρια τα έργα τέχνης ως αναμνηστικά δωράκια aus Griechenland - χαρίστηκαν στον ελληνικής(!) καταγωγής Νέρωνα, τότε κερδίζεις μαντολάτο σε συσκευασία γίγας.

Και ενόσω οι "αγέρωχοι" Έλληνες εθνικοί επιδίδονταν σε ρεσιτάλ οσφυοκαμψίας επευφημώντας τον πολυνίκη, ολυμπιονίκη, αυτοκράτορα-θεό Νέρωνα, κάποια άλλα ανταγωνιστικά "παρακολουθήματα" της ρωμαϊκής εξουσίας ρίχνονταν βορά στα θηρία εξαιτίας της δυσκαμψίας τους...

sensum είπε...

Ερινύα έφα:
« Προς τον sensum
Ιστορικά στοιχεία:

Σωζομενός, Εκκλησιαστική Ιστορία:
"όλοι σχεδόν οι Έλληνες θανατώθηκαν δόθηκε διαταγή άλλοι να καούν και άλλοι να σκοτωθούν με το ξίφος". »


Όσο κι αν έψαξα το κείμενο του Σωζομενού, τέτοια αναφορά δεν βρήκα. Βρήκα όμως μια ενδιαφέρουσα αναφορά στα κατορθώματα των εθνικών της Γάζας εις βάρος των εκεί χριστιανών:

«καιρὸν ἔχειν δοκῶ ποιήσασθαι μνήμην Εὐσεβίου καὶ Νεστάβου καὶ Ζήνωνος τῶν ἀδελφῶν· οὓς Χριστιανοὺς ὄντας κατὰ τοῦτο μισῶν ὁ τῶν Γαζαίων δῆμος οἴκοι κρυπτομένους συνελάβοντο καὶ δεσμωτηρίῳ τὰ πρῶτα παρέδοσαν καὶ ἐμαστίγωσαν. ἔπειτα συνελθόντες εἰς τὸ θέατρον πλεῖστα αὐτῶν κατεβόησαν, ὡς κακουργησάντων τὰ ἱερὰ καὶ ἐπὶ καθαιρέσει καὶ ὕβρει τοῦ ῾Ελληνισμοῦ τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἀποχρησαμένων. ἐν δὲ τῷ κεκραγέναι καὶ παροτρύνειν ἀλλήλους εἰς τὸν κατ' αὐτῶν φόνον ἐνεπλήσθησαν θυμοῦ. καὶ παρακελευσάμενοι ἑαυτοῖς, οἷά γε δῆμος στασιάζων εἴωθε, κατέδραμον εἰς τὸ δεσμωτήριον· καὶ ἐξαγαγόντες αὐτοὺς ὠμότατα διεχρήσαντο πῇ μὲν πρηνεῖς, πῇ δὲ ὑπτίους ἕλκοντες καὶ τῷ ἐδάφει προσρηγνύντες καὶ ᾗ ἔτυχον παίοντες, οἱ μὲν λίθοις, οἱ δὲ ξύλοις, ἄλλοι δὲ ἄλλοις τισὶ τοῖς ἐπιτυχοῦσιν. ἐπυθόμην δὲ αὖ, ὡς καὶ αἱ γυναῖκες ἐκ τῶν ἱστῶν ἐξιοῦσαι ταῖς κερκίσιν αὐτοὺς κατεκέντουν καὶ τῶν ἐπ' ἀγορᾶς μαγείρων οἱ μὲν ὕδατι θερμῷ κοχλάζοντας τοὺς λέβητας ἐξαρπάζοντες τῶν χυτροπόδων κατέχεον, οἱ δὲ τοῖς ὀβελίσκοις διέπειρον. ἐπεὶ δὲ αὐτοὺς διεσπάραξαν καὶ τὰς κεφαλὰς ἔθλασαν, ὡς καὶ τὸν ἐγκέφαλον χαμαὶ ῥεῖν, ἤγαγον πρὸ τοῦ ἄστεως, ᾗ τὰ ἀποθνήσκοντα τῶν ἀλόγων ζῴων ῥίπτειν εἰώθεσαν· καὶ πῦρ ἀνάψαντες ἔκαυσαν αὐτῶν τὰ σώματα· καὶ τὰ περιλειφθέντα τῶν ὀστέων, ὅσα μὴ τὸ πῦρ ἐδαπάνησε, τοῖς ἐρριμμένοις αὐτόθι καμήλων τε καὶ ὄνων ὀστέοις ἀνέμιξαν, ὥστε μὴ ῥᾳδίαν αὐτῶν εἶναι τὴν εὕρεσιν.»
[Σωζομενός: «Εκκλησιαστική Ιστορία», κεφ. 5.1-5]

Ακόμη και η Ιερά Εξέταση της Μεσαιωνικής Δύσης ωχριά μπροστά σ' αυτή την εφευρετικότατη μισανθρωπία των παγανιστών! Και παρόλο που η δολοφονία αυτών των χριστιανών έγινε αλά Κου Κλουξ Κλαν «ὡς κακουργησάντων τὰ ἱερὰ καὶ ἐπὶ καθαιρέσει καὶ ὕβρει τοῦ ῾Ελληνισμοῦ τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἀποχρησαμένων», εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι, εν μέσω υποτίθεται διωγμών κατά των παγανιστών, προβαίνουν οι τελευταίοι σε τέτοιου είδους θηριώδη αυτοδικία εις βάρος των διωκτών τους!. Ο εθισμός των παγανιστών στις φρικαλεότητες κατά των χριστιανών τους τρεις πρώτους αιώνες είναι πρόδηλος.

Παρομοίως κι ο Ευσέβιος Καισαρείας παρέστη αυτόπτης μάρτυς σε θηριομαχίες στις οποίες υπεβλήθησαν οι χριστιανοί στην Τύρο της Παλαιστίνης:

«Ἴσμεν γοῦν τοὺς ἐξ αὐτῶν διαλάμψαντας ἐν Παλαιστίνῃ, ἴσμεν δὲ
καὶ τοὺς ἐν Τύρῳ τῆς Φοινίκης· οὓς τίς ἰδὼν οὐ κατεπλάγη τὰς ἀναρίθμους μάστιγας καὶ τὰς ἐν τούτοις τῶν ὡς ἀληθῶς παραδόξων τῆς θεοσεβείας ἀθλητῶν ἐνστάσεις τόν τε παραχρῆμα μετὰ τὰς μάστιγας ἐν θηρσὶν ἀνθρωποβόροις ἀγῶνα καὶ τὰς ἐν τούτῳ παρδάλεων καὶ διαφόρων ἄρκτων συῶν τε ἀγρίων καὶ πυρὶ καὶ σιδήρῳ κεκαυτηριασμένων βοῶν προσβολὰς καὶ τὰς πρὸς ἕκαστον τῶν θηρίων θαυμασίους τῶν γενναίων ὑπομονάς; οἷς γιγνομένοις καὶ αὐτοὶ παρῆμεν...»

[Ευσέβιος Καισαρείας: «Εκκλησιαστική Ιστορία» κεφ. 8.7.1-2]

Όπως φαίνεται, δεν έλεγαν να αφήσουν τις κακές τους συνήθειες οι "διωκώμενοι" εθνικοί!

Και από τα αδρανή θεσπίσματα του Θεοδοσίου μέχρι τη "γενοκτονία" των εθνικών από τους χριστιανούς, η νύχτα είναι πάαρα πολλή μεγάλη, τόση που επιτρέπει στους βαθιά νυχτωμένους νεοεθνικούς να ονειρεύονται ιστορίες με αρκούδες και αγρίους χριστιανούς, εξολοθρευτές, εμπρηστές, εξορκιστές και λοιπές νεοπαγανιστικές ονειρώξεις...

sensum είπε...

Ερινύα έφα:

«μπορούμε να υποθέσουμε οτι σωστά δεν εμφανίζονται λέξεις όπως Έλλην ή Μακεδών στην περιγραφή της καταγωγής του από τον Μάρκο»

Ερινύα, αυτό δεν σημαίνει πως ο άγιος Πορφύριος Γάζης δεν ήταν Έλληνας. Ο χαρακτηρισμός "Έλληνας" είχε εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο στην Ύστερη Αρχαιότητα από αυτή που είχε στην Κλασική εποχή, πόσο μάλλον απ' αυτή που έχει σήμερα: άλλοτε εθνωνύμιο, άλλοτε δηλωτικό μιας οικουμενικής πολιτισμικής παράδοσης, άλλοτε σήμαινε τον οπαδό ποικίλων ειδωλολατρικών παραδόσεων και, ακόμη πλατύτερα, συμπεριέλαβε και το φορέα γνωστικιστικών δοξασιών. Στους δε Πατέρες της Εκκλησίας συχνά δήλωνε όχι μόνο τον ειδωλολάτρη αλλά κι αυτόν ακόμη τον οπαδό του "εναλλακτικού" χριστιανισμού, τον αιρετικό.

Ενδεικτικά βλ. Ζ΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου:

«Τοὺς προστιθεμένους τῇ ὀρθοδοξίᾳ, καὶ τῇ μερίδι τῶν σῳζομένων, ἀπὸ αἱρετικῶν, δεχόμεθα κατὰ τὴν ὑποτεταγμένην ἀκολουθίαν, καὶ συνήθειαν. Ἀρειανοὺς μὲν, καὶ Μακεδονιανούς, καὶ Σαββατιανούς, καὶ Ναυατιανούς, τοὺς λέγοντας ἑαυτοὺς Καθαροὺς καὶ Ἀριστερούς, καὶ τοὺς Τεσσαρεσκαιδεκατίτας, εἴτουν Τετραδίτας, καὶ Ἀπολλιναριστάς, δεχόμεθα διδόντας λιβέλλους, καὶ ἀναθεματίζοντας πᾶσαν αἵρεσιν, μὴ φρονοῦσαν, ὡς φρονεῖ ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία, καὶ σφραγιζομένους, ἤτοι χριομένους, πρῶτον τῷ ἁγίῳ μύρῳ τό τε μέτωπον, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὰς ῥίνας, καὶ τὸ στόμα, καὶ τὰ ὦτα• καὶ σφραγίζοντες αὐτούς, λέγομεν• Σφραγὶς δωρεὰς Πνεύματος ἁγίου. Εὐνομιανοὺς μέντοι τοὺς εἰς μίαν κατάδυσιν βαπτιζομένους, καὶ Μοντανιστάς, τοὺς ἐνταῦθα λεγομένους Φρύγας, καὶ Σαβελλιανούς, τοὺς υἱοπατορίαν διδάσκοντας, καὶ ἕτερά τινα καὶ χαλεπὰ ποιοῦντας, καὶ τὰς ἄλλας πάσας αἱρέσεις• (ἐπειδὴ πολλοί εἰσιν ἐνταῦθα, μάλιστα οἱ ἀπὸ τῶν Γαλατῶν χώρας ὁρμώμενοι), πάντας τοὺς ὑπ' αὐτῶν θέλοντας προστίθεσθαι τῇ ὀρθοδοξίᾳ, ὡς Ἕλληνας δεχόμεθα• καὶ τὴν πρώτην ἡμέραν ποιοῦμεν αὐτοὺς Χριστιανούς, τὴν δὲ δευτέραν κατηχουμένους• εἶτα τῇ τρίτῃ ἐξορκίζομεν αὐτούς, μετὰ τοῦ ἐμφυσᾷν τρίτον εἰς τὸ πρόσωπον, καὶ εἰς τὰ ὦτα, καὶ οὕτω κατηχοῦμεν αὐτούς, καὶ ποιοῦμεν χρονίζειν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν γραφῶν, καὶ τότε αὐτοὺς βαπτίζομεν.»

Επίσης ο Η΄ Κανών:

«Οἱ καταδύσει μιᾷ βαπτιζόμενοι Εὐνομιανοί, Σαβελλιανοί, καὶ Φρύγες, ὡς Ἕλληνες δεχέσθωσαν. Οὗτοι καὶ βαπτίζονται, καὶ χρίονται, ὅτι ὡς Ἕλληνες παραδέχονται• καὶ καιρὸν ἱκανὸν πρὸ τοῦ βαπτίσματος κατηχοῦνται, καὶ τῶν θείων γραφῶν ἀκροῶνται.»

Φυσικά ούτε οι Εὐνομιανοί, ούτε οι Σαβελλιανοί αποτελούν εθνότητες. Και οι Φρύγες ακόμα εκλαμβάνονται ως αιρετική θρησκευτική ομάδα (Μοντανιστές). Κι όμως στην εκκλησιαστική γλώσσα όλοι τους αποκαλούνται Έλληνες!

Επομένως, υπ' αυτήν την έννοια ήταν αδιανόητο να χαρακτηριστεί ο Πορφύριος από το βιογράφο του ως Έλληνας. Κατανοητό νομίζω...

Ερινύα είπε...

sensum

Πολύ καλά τους έκαναν αν "κακουργησάντων τὰ ἱερὰ καὶ ἐπὶ καθαιρέσει καὶ ὕβρει τοῦ ῾Ελληνισμοῦ τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἀποχρησαμένων", όπως λέει το κείμενο που παρέθεσες, παρότι αυτό το κείμενο μυρίζει από μακρυά Χριστιανική "ιστοριογραφία". Ούτως ή άλλως, στην ουσία επιβεβαιώνει τα γραφόμενα και από τον βιογράφο του Προφυρίου: Οι χριστιανοί είχαν πάθος για την καταστροφή των Ελληνικών ιερών.

Όσο για τον Ευσέβιο της Καισαρείας, άστα καλύτερα. Αυτός ο μισέλληνας ξέρει πολύ καλά ποιοί είναι Έλληνες και δεν χρειάζεται να το αποδείξω παραθέτοντας αποσπάσματα από την Ευαγγελική Προπαρασκευή, που κι εσύ σίγουρα διαθέτεις, για το πόσο σοφοί είναι οι Εβραίοι και πώς οι Έλληνες φιλόσοφοι τους ... αντέγραψαν κλέβοντας τις ιδέες τους!

Το έργο του Σοζωμενού είναι πολύ μεγάλο, όταν βρώ το ακριβές σημείο, που δεν εντόπισες, θα σου δώσω εδώ την ακριβή θέση του.

Stelios Frang είπε...

Φίλε sensum,
Μια εισαγωγική παρατήρηση: Τόσο στα νέα όσο και στα αρχαία ελληνικά, η προστακτική δεν παίρνει προσαύξηση. Άρα η σωστή έκφραση πρέπει να είναι "Επίτρεψέ μου" και όχι "Επέτρεψέ μου", όπως έγραψες. Το γράφω αυτό, επειδή διαβάζουν εδώ τόσο νεαρά παιδιά, όσο και μεγαλύτεροι με ελλιπείς γνώσεις και καλά θα ήταν να μην επηρεάζονται από "γραπτά" που βλέπουν μπροστά τους.

Επί της ουσίας τώρα: Δεν ξέρω ποιον χαρακτηρίζεις παλαιο- ή νεοπαγανιστή. Εγώ πάντως δεν είμαι κι έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί το χρησιμοποιείς σε κουβέντα που κάνεις μαζί μου. Αν είχα ανάγκη από θεούς και θρησκείες θα σου έλεγα ποιους θεούς και ποια θρησκεία θα διάλεγα, αλλά βλέπεις ότι δεν με απασχολεί το θέμα. Άρα είναι άστοχο να προσπαθείς να φορτώσεις στις απόψεις μου τον Νέρωνα και οποιονδήποτε άλλον Ρωμαίο αυτοκράτορα.

Κι επειδή ανέφερα "Ρωμαίο αυτοκράτορα": γιατί οι αυτοκράτορες αυτοί ήταν "κακοί" όταν δεν συμπαθούσαν ή δίωκαν τους χριστιανούς, αλλά έγιναν "καλοί", μέχρι και άγιοι ανακηρύχθηκαν μερικοί, όταν άρχισαν να προσεταιρίζονται τους χριστιανούς διώκοντας τους άλλους και χαρίζοντας εκτάσεις και χρήματα στον χριστιανικό εκκλησιαστικό μηχανισμό; Παράλληλα εφάρμοζαν δε αυτοί πάντα την ίδια πολιτική, κατάληψη εξουσίας, σφαγή των αντιπάλων και των οικογενειών τους για το θρόνο, κατακτήσεις και λεηλασίες με μισθοφορικά στρατεύματα, σφαγές λαών και καταστροφές πολιτισμών.

Δεν σε προβλημάτισε ποτέ ότι η κολεγιά του χριστιανισμού με το ρωμαϊκό κράτος και τους Ρωμαίους στρατηγούς (βαρβαρικής καταγωγής οι περισσότεροι εξ αυτών) πραγματοποιήθηκε, όταν οι στρατηγοί εγκατέλειψαν τη θρησκεία που προέκυψε μέσα από την αρχαιοελληνική φιλοσοφία (την οποία οι στρατηγοί αγνοούσαν ή δεν καταλάβαιναν, λόγω ελλιπούς παιδείας) και υιοθέτησαν μια θρησκεία από τη Μέση Ανατολή που είχε αναπτυχθεί για άλλους λαούς, για άλλες ανάγκες και με διαφορετικούς στόχους;

Αντί να ψάχνεις λοιπόν μηνύματα στο συμβολισμό των δημοσίων σχέσεων με τον Νέρωνα και όποιον άλλον, καλά θα ήταν να προβληματιστείς για τέτοιους γενικότερους συσχετισμούς.

Κατά τα λοιπά βλέπω ότι σου έδωσε επαρκείς απαντήσεις η Ερινύα και παρέλκει μια περαιτέρω δική μου τοποθέτηση.

Ερινύα είπε...

Sensum, το απόσπασμα του Σωζομενού έχει ως εξής:

«των ελληνιστών μικρού πάντες κατʼ εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος ως μηδέ τους τα άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Σωζομενού, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλ. Στʼ, κεφ. 35)

Και μια παρατήρηση: όταν αναρτάς πολυτονικό κείμενο, κάποιοι δεν μπορούν να το διαβάσουν (όπου υπάρχουν τονισμένα γράμματα, εμφανίζονται στη θέση τους τετραγωνάκια). Πρέπει να το μετατρέπεις σε μονοτονικό.

Ανώνυμος είπε...

Παράθεση:

το απόσπασμα του Σωζομενού έχει ως εξής:

«των ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος ως μηδέ τους τα άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Σωζομενού, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλ. Στ΄, κεφ. 35)


----------------------------------

Άλλη μια χαλκευμένη πηγή κι αυτή! Η παραχάραξη πέφτει σύννεφο. Ιδού το αυθεντικό κείμενο:

«Των δ' αυ Ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο καιρού διεφθάρησαν. τινές γαρ, οι των άλλων εν φιλοσοφία προφέρειν ενομίζοντο, προς την επίδοσιν του Χριστιανισμού δυσφορούντες εβουλεύσαντο προμαθείν τον εφεξής Ουάλεντι Ρωμαίων ηγησόμενον, μαντείαις τε παντοδαπαίς περί τούτου εχρήσαντο. και τελευτώντες τρίποδα ξύλινον εκ δάφνης κατεσκευάσαντο και επικλήσεσι και λόγοις οις ειώθεσαν ετέλεσαν, ώστε συλλογή γραμμάτων καθ' έκαστον στοιχείον υπό μηχανής του τρίποδος και της μαντείας σημαινομένων αναφανήναι το όνομα του εσόμενου βασιλέως. κεχηνόσι δε αυτοίς εις Θεόδωρον, άνδρα των εν τοις βασιλείοις επισήμως στρατευομένων, Ελληνιστήν και ελλόγιμον, μέχρι του δέλτα επί της τούτου προσηγορίας προελθούσα των στοιχείων η σύνταξις ηπάτησε τους φιλοσόφους. και οσονούπω Θεόδωρον βασιλεύσειν προσεδόκων. καταμηνυθείσης δε της επιχειρήσεως ως εις σωτηρίαν επιβουλευθείς Ουάλης ουκ ανεκτός ην χαλεπαίνων. εκ τούτου δε συλληφθέντες Θεόδωρός τε και οι του τρίποδος τεχνίται οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. ασχέτου δε της του βασιλέως οργής ούσης και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους ο φόνος εχώρει, ως μηδέ τους άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς ή τριβωνίοις αμφιέννυσθαι δι' υπόνοιαν κινδύνου και δέος, ως αν μη δόξωσι περί μαντείας και τελετάς εσχολακέναι.»

Αφενός το κείμενο δεν κάνει λόγο για Έλληνες αλλά για ελληνιστές φιλοσόφους που "ελληνίζουν", δηλαδή για αλλόφυλους που ακολουθούν την ελληνική δεισιδαιμονία, αφετέρου κάθε άλλο παρά για θρησκευτικούς λόγους έγινε η εξόντωσή τους από τον Ουάλη, ο οποίος ήταν οπαδός του αρειανισμού και σφοδρός διώκτης των ορθόδοξων χριστιανών.

Όπως φαίνεται, κάποιοι μάντεις που παρίσταναν τους φιλοσόφους θέλησαν ν' ανακόψουν την επιρροή του χριστιανισμού συνωμοτώντας εναντίον του Ουάλη, αφού προηγουμένως έπαιξαν μια παρτίδα magic scramble, απ' την οποία μάντεψαν τα 4 πρώτα γράμματα του ονόματος του σφετεριστή βασιλιά: Θ-Ε-Ο-Δ (Θεόδωρος, Θεοδώρητος, Θεοδόσιος κλπ). Η προσπάθειά τους λοιπόν να βρουν και να προωθήσουν τον επίδοξο αυτοκράτορα, ώστε να διαδραματίσουν οι ίδιοι στη συνέχεια το ρόλο των Συμβούλων, έγινε αντιληπτή κάποια στιγμή από τον Ουάλη, η αντίδραση του οποίου ήταν άμεση και οργισμένη μέχρι του σημείου να εξοντώσει όχι μόνο τους μάντεις ψευδοφιλοσόφους αλλά και όσους είχαν τις ίδιες ενδυματολογικές προτιμήσεις με τους δράστες της συνωμοσίας! Εννοείται πως και η τύχη των αξιωματούχων, που το ονομά τους περιείχε τα απαγορευμένα γράμματα, ήταν τραγική.

Όπως σημειώνει στη συνέχεια ο Σωζομενός:

«Ουχ ήκιστα δε παρά τοις ευ φρονούσι δίκαιον οίμαι καταμέμφεσθαι βασιλέα τε της επί τοσούτον οργής και ωμότητος και τους φιλοσόφους προπετείας και της αφιλοσόφου επιχειρήσεως. ο μεν γαρ δη - τούτο δη το λίαν εύηθες - υπολαβών αναιρήσειν τον μετ' αυτόν βασιλεύσοντα, ούτε των μαντευσαμένων εφείσατο ούτε περί ου εμαντεύσαντο. ως δε φασιν, ούτε των ομωνύμων αυτώ, οίτινες ήσαν επίσημοι τότε της αυτής προσηγορίας ή και ομοίας, από του θήτα αρχομένης μέχρι του δέλτα.»

Επιτέλους έλεος, λίγη τσίπα πια!...

-------
Υγ. Παράθεση:

«Τόσο στα νέα όσο και στα αρχαία ελληνικά, η προστακτική δεν παίρνει προσαύξηση.»

---------------------------------

Σωστός ο κανόνας της προστακτικής αλλά εντελώς άσχετος με τη... λογιστική! Στη γραμματική υπάρχει μόνο ο όρος "αύξηση".

Ανώνυμος είπε...

Ορίστε και ανάγλυφη η προσφιλής μέθοδος παραχάραξης των πηγών από τους νεοεθνικούς:

«Των δ' αυ Ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο καιρού διεφθάρησαν. τινές γαρ, οι των άλλων εν φιλοσοφία προφέρειν ενομίζοντο, προς την επίδοσιν του Χριστιανισμού δυσφορούντες εβουλεύσαντο προμαθείν τον εφεξής Ουάλεντι Ρωμαίων ηγησόμενον, μαντείαις τε παντοδαπαίς περί τούτου εχρήσαντο. και τελευτώντες τρίποδα ξύλινον εκ δάφνης κατεσκευάσαντο και επικλήσεσι και λόγοις οις ειώθεσαν ετέλεσαν, ώστε συλλογή γραμμάτων καθ' έκαστον στοιχείον υπό μηχανής του τρίποδος και της μαντείας σημαινομένων αναφανήναι το όνομα του εσόμενου βασιλέως. κεχηνόσι δε αυτοίς εις Θεόδωρον, άνδρα των εν τοις βασιλείοις επισήμως στρατευομένων, Ελληνιστήν και ελλόγιμον, μέχρι του δέλτα επί της τούτου προσηγορίας προελθούσα των στοιχείων η σύνταξις ηπάτησε τους φιλοσόφους. και οσονούπω Θεόδωρον βασιλεύσειν προσεδόκων. καταμηνυθείσης δε της επιχειρήσεως ως εις σωτηρίαν επιβουλευθείς Ουάλης ουκ ανεκτός ην χαλεπαίνων. εκ τούτου δε συλληφθέντες Θεόδωρός τε και οι του τρίποδος τεχνίται οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. ασχέτου δε της του βασιλέως οργής ούσης και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους ο φόνος εχώρει, ως μηδέ τους τα άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς ή τριβωνίοις αμφιέννυσθαι δι' υπόνοιαν κινδύνου και δέος, ως αν μη δόξωσι περί μαντείας και τελετάς εσχολακέναι.»

Με έντονα γράμματα η... συνταγή μαγειρικής!

Ερινύα είπε...

speak the truth,

πολύ ενδιαφέρον το απόσπασμα που παραθέτεις, ώστε να δούμε ολόκληρο το σχετικό κείμενο του Σωζομενού, και όχι μόνο το συμπτυγμένο απόσπασμα το οποίο βρήκα στο διαδίκτυο, στο οποίο περιγράφονται τα όσα έπαθαν οι "προς την επίδοσιν του Χριστιανισμού δυσφορούντες".

Καλή (όσο γελοία κι αν είναι) αφορμή το "magic scramble" που έπαιξαν κάποιοι για να ξεπαστρέψουν όσους περισσότερους από τους δυσφορούντες προς την επίδοση του Χριστιανισμού (μέχρι και τα ενδύματά τους τους πρόδιδαν), δεν νομίζεις;

Ερινύα είπε...

Αντίστοιχο με το απόσπασμα του Σωζομενού, που είχε την καλωσύνη να παραθέσει πλήρες ο "Speak the Truth" σε προηγούμενα σχόλια, είναι και το παρακάτω απόσπασμα από την "Νέα Ιστορία" του Ζώσιμου (παραθέτω μετάφραση από το εν λόγω βιβλίο, εκδοθέν από τις εκδόσεις "Θύραθεν", το οποίο έχω ήδη παρουσιάσει σε παλαιότερο άρθρο) :

Ζώσιμος, Νέα Ιστορία Βιβλίο Δ΄

13. ... Kαι ενώ παρατεινόταν ο πόλεμος με τους Πέρσες και ο αυτοκράτορας βρισκόταν στην Aντιόχεια, βγήκε στο φως μια περίεργη υπόθεση απ' αφορμή τα παρακάτω περιστατικά:
Υπήρχε μεταξύ των βασιλικών γραμματέων κάπoιoς Θεόδωρος, άνθρωπος ευγενικής καταγωγής και ανατροφής, αλλά νέος ακόμη και λόγω ηλικίας επιπόλαιος και επιρρεπής στο να παρασυρθεί στο κακό από τις κολακείες των επιτήδειων. Τον περιέλαβαν λoιπόν κάπoιοι και τον έπεισαν ότι υπάρχουν oρισμένα άτομα εξαιρετικά μορφωμένα που έχουν τη φοβερή ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον χάρη σε μια μαντική μέθοδο. Τους ρώτησαν, λοιπόν, ποιος θα γινόταν αυτοκράτορας μετά τον Ουάλη. Εκείνοι έστησαν ένα τρίποδα ο οποίος μέσω μιας τελετουργίας θα τους έδινε σημάδια για το μέλλον. Φάνηκαν τότε πάνω στον τρίποδα γραμμένα τα γράμματα θήτα, εί, ού και δέλτα, που μόνο φωνή δεν έβγαζαν για να πούνε ότι μετά τον Oυάλη αυτοκράτορας θα γινόταν ο Θεόδωρος. Πήραν λοιπόν τα μυαλά του αέρα από αυτές τις ανοησίες, κι άλλο δεν έκανε παρά να συγχρωτίζεται με αγύρτες και απατεώνες και να κουβεντιάζει μαζί τους για το πώς θα έπρεπε να κινηθεί. Τελικά, τα έμαθε όλα ο αυτοκράτορας και τον τιμώρησε καταπώς του άξιζε.
14. Εκτός απ' αυτό συνέβη και κάτι ακόμη. Ο προϊστάμενος του αυτοκρατορικού ταμείου Φορτουνατιανός επέβαλε την τιμωρία του ραβδισμού σ' ένα στρατιώτη της υπηρεσίας του, που είχε κατηγορηθεί για μαγεία. Ο άνθρωπος αναγκάστηκε από τα βασανιστήρια να κατονομάσει και άλλους ως συνεργάτες του. Στη συνέχεια όμως η ανακριτική διαδικασία πέρασε στη δικαιοδοσία του Επάρχου των Πραιτορίων Μόδεστου, καθώς τώρα εμπλέκονταν πρόσωπα που δεν υπάγονταν στην εξουσία του Φορτουνατιανού. Άρχισαν λοιπόν να γίνονται ανακρίσεις προς πάσα κατεύθυνση.
Ο αυτοκράτορας είχε γίνει έξαλλος, και οι υποψίες του στρέφονταν προς όλους τους διάσημους φιλοσόφους και γενικά τους μορφωμένους, και επιπλέον κάποιους επιφανείς αυλικούς*. Όλοι κατηγορήθηκαν οτι συνωμοτούσαν εναντίον του Ουάλη, και παντού ακούγονταν θρήνοι και οδυρμοί. Γέμισαν οι φυλακές από αθώους, και στις πόλεις σύρoνταν στους δρόμους άνθρωποι περισσότεροι από όσους αφέθηκαν να παραμείνουν στα σπίτια τους. Οι φρουροί των φυλακών όπου κρατούνταν άδικα τόσος κόσμος, δήλωναν πως δεν επαρκούν και φοβούνταν μήπως αποδράσουν βίαια οι κρατούμενοι, καθώς ήταν πολύ περισσότεροι απ αυτούς.
Οι συκοφάντες κυκλοφορούσαν χωρίς κανένα κίνδυνο· μόνη τους υποχρέωση ήταν να καταγγέλουν άλλους· όσο για τους κατηγορούμενους, άλλοι καταδικάζονταν σε θάνατο χωρίς να έχει αποδειχτεί νόμιμα η ενοχή τους, άλλοι έχαναν τις περιουσίες τους, αφήνοντας τις γυναίκες, τα παιδιά και τους άλλους συγγενείς τους στη μαύρη τους μοίρα. Απώτερος σκοπός των ποικίλων παραβιάσεων της νομιμότητας, ήταν να γεμίσει το δημόσιο ταμείο με χρήματα.
15. Ο πρώτος διάσημος φιλόσοφος που εκτελέστηκε ήταν ο Μάξιμος, κι ύστερα ο lλάριος από τη Φρυγία (ο οποίος κάποτε είχε ερμηνεύσει κάποιον πολύ σκοτεινό χρησμό), ο Σιμωνίδης και κατόπιν ο Πατρίκιος και ο Ανδρόνικος από την Καρία. Όλοι τους άνθρωποι υψηλής παιδείας, καταδικάστηκαν από φθόνο, χωρίς να τηρηθούν νόμιμες διαδικασίες.
Η σύγχυση που επικρατούσε παντού ήταν τόσο μεγάλη, που ο κάθε συκοφάντης συνοδευόμενος από τον όχλο μπορούσε να μπαίνει σε όποιο σπίτι ήθελε, να αρπάζει όποιον έβρισκε και να τον παραδίδει στο δήμιο χωρίς να προηγηθεί καμία δίκη. Επικεφαλής αυτής της εγκληματικής εκστρατείας ήταν ο Φήστος, άνθρωπος πρόθυμος για κάθε είδους ωμότητα, τον οποίο είχε δωρίσει ανθύπατο Ασίας ο αυτοκράτορας για να μην αφήσει ζωντανό κανένα μορφωμένο άνθρωπο, κι εκείνος έκανε πράξη την απόφαση του αυτοκράτορα. Τους αναζήτησε όλους, κι όσους έβρισκε τους θανάτωνε χωρίς δίκη, ενώ τους υπόλοιπους τους ανάγκασε να αυτοεξοριστούν. Έτσι αποκορυφώθηκε η συμφορά που έπληξε τις πόλεις απ' αφορμή τις κατηγορίες σε βάρος του Θεόδωρου.

* Πρόκειται για τις "δίκες μαγείας", τους απηνείς διωγμούς που ξέσπασαν μεταξύ 371-372 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στη Μικρά Ασία, γνωστούς και από άλλες πηγές (πρβ. Αμμιανό Μαρκελλίνο, 29, 1-2) οι οποίοι είχαν ως αποτέλεσμα να σαρωθεί η εθνική θρησκεία και οι φιλόσοφοι – υπερασπιστές της. Ένα άλλο παράπλευρο αποτέλεσμα αυτής της αυτοκρατορικής υστερίας υπήρξε η συστηματική καύση βιβλίων του "εθνικού" πολιτισμού στη Δύση και στην Ανατολή. Ο Μεσαίωνας αρχίζει τώρα εδώ και εκπρόσωποί του είναι ο Ουάλης και ο Ουαλεντινιανός. Περισσότερα βλ. Ι.Ε.Ε., Ζ΄ 72-74.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αντισθένης είπε...

Κύριοι, "Η γνώση είναι δύναμη" κυκλοφορούν πολλά βιβλία στο εξωτερικό από διεθνούς φήμης ιστορικούς, αρχαιολόγους και επιστήμονες που αποκαλύπτουν την παγανιστική και πολυθεϊστική προέλευση του Εβραιοχριστιανισμού. Παραθέτω τα βιβλία αυτά. Διαβάστε τα γιατί έχουν αποκαλυπτικά στοιχεία και ειδικά μετά τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 2001 στην πόλη Ούγκαριτ όπου αποδεικνύουν ότι όχι μόνο οι Εβραίοι πίστευαν στον πολυθεϊσμό αλλά και ότι ο Γιαχβέ είχε και γυναίκα την θεά Ασερά. Υπάρχουν τα στοιχεία αυτά και στο διαδίκτυο. Απλώς πληκτρολογήστε Asherah και διαβάστε τι γράφει.

William Graham Cole Sex and love in the Bible,
Raphael Patai Sex and Family in the Bible and the Middle East
The Hebrew Goddess Raphael Patai.
Cross, Frank Moore (1973). Canaanite Myth and Hebrew Epic: essays in the history of the religion of Israel. Cambridge, MA: Harvard University Press (Baal > Jahweh)
The sexuality of Jesus & Was Jesus married? από τον θεολόγο και συγγραφέα William E. Phipps
McKinsey Dennis, Did Jesus of Nazareth exist? (Δεν υπήρξε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ;), Bible Studies, τεύχος 141, Σεπτέμβριος 1994, στο: http://www.skeptically.org/bible/id4.html
Cross, Frank Moore (1973). Canaanite Myth and Hebrew Epic: essays in the history of the religion of Israel. Cambridge, MA: Harvard University Press (Baal > Jahweh)
Did God Have a Wife?: Archaeology and Folk Religion in Ancient Israel William G. Dever
The Early History of God: Yahweh and the Other Deities in Ancient Israel (The Biblical Resource Series) Paperback – August 3, 2002 Mark S. Smith
The Hebrew Goddess 3rd Enlarged Edition by Raphael Patai
The x-ratd Bible. An irreverent Survey of Sex in the Scriptures. Akerley, Ben Edward
Pagan Origins of the Christ Myth. John G. Jackson
Madalyn Murray O’Hair “Freedom Under Siege. The Impact of Organized Religion on Your Liberty and your Pocketbook” (1974)
Gerald Massey “The Historical Jesus and the Mythical Christ of Natural Genesis and Typology of Equinoctial Christolatry (London 1936)
Thomas Inman, MD. “Ancient Faiths Embodied in Ancient Names”
T.W. Doane Bible Myths
Grand Allen “The Evolution of the Idea of God an Inquiry into the Origins of Religion” (New York, Henry Holt and Company 1897)
Robertson L. Gordon Rylands “Evolution of Christianity” (London Watts & Co 1927)
Sir Arthur Weigall “the Paganism in our Christianity” (New York and London 1927)
Mark S. Smith “The Early History of God. Yahweh and the other deities in ancient Israel” & “The Origin of Biblican Monotheism. Israel’s Polytheistic Background and the Ugaritic Texts”
O Ziony Zevit “The Religion of the Ancient Israel, a Synthesis of Parallactic Approaches” ******
The major work on the divine council is by E. Theodore Mullen, The Divine Council in Canaanite and Early Hebrew Literature, Harvard Semitic Monographs, no. 24 (Missoula, Montana: Scholars Press, 1980).
Related to Mullen’s work, but focusing on more specific aspects of the divine council are: Lowell K. Handy, Among the Host of Heaven: The Syro–Palestinian Pantheon as Bureaucracy (Winona Lake:Eisenbrauns, 1994)
Conrad L’Heureux, Rank among the Canaanite Gods: El, Ba(al, and the
Repha)im, Harvard Semitic Monographs, no. 21 (Scholars Press, 1979).
Patrick D. Miller, “The Divine Council and the Prophetic Call to War,” Vetus Testamentum 18 (1968):
Only One God? Monotheism in Ancient Israel and the Veneration of the Goddess Asherah
By: Bob Becking, Meindert Dijkstra, Marjo Korpel, Karel Vriezen - See more at: http://www.bloomsbury.com/us/only-one-god-9780567232120/#sthash.YjThbkLs.dpuf

Jacob's Wound: Homoerotic Narrative in the Literature of Ancient Israel Paperback – June 8, 2005
by Theodore W. Jennings Jr. (Author)

F. J. Hollis, “The Sun-Cult and Temple in Jerusalem” in Myth and Ritual, ed. S. H. Hooke (Oxford Univ. Press, London, Milford, 1933)

Atwill « Caesar’s Messiah» Το βιβλίο φαινόμενο, ένα "Best seller"

Με το Αμαζον μπορείτε να τα παραγγείλετε.