Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2006

Οι "μελανειμονούντες" και τα έργα τους

ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ

ΛΙΒΑΝΙΟΣ
(μεταφρασμένο από εκδόσεις Θύραθεν)

(Μικρό δείγμα από το "Προς Θεοδόσιον τον Βασιλέα - Υπέρ των Ιερών")

...
Βέβαια εσύ ο ίδιος δεν έδωσες διαταγή να κλείσουν οι ναοί και δεν απαγόρεψες ούτε την είσοδο σε ναούς ούτε το ιερό πυρ των ναών ούτε το λιβάνι ούτε τις προσφορές άλλων θυμιαμάτων σε ναούς και βωμούς. Όμως εκείνα τα μαυροφορεμένα υποκείμενα που τρώνε περισσότερο κι από τους ελέφαντες και κατεβάζοντας αμέτρητα ποτήρια παρενοχλούν τους άλλους που συνοδεύουν το πιοτό τους με τραγούδια, αυτοί που συγκαλύπτουν τις επιδόσεις τους στο φαγοπότι με μια τεχνητή χλωμάδα του προσώπου. Αυτοί, ενώ ο νόμος παραμένει σε ισχύ, ορμούν πάνω στους ναούς κρατώντας ξύλα και πέτρες και σίδερα, και μερικές φορές χωρίς αυτά, με χέρια και πόδια. Ακολουθεί η εκ του ασφαλούς λεηλασία, το γκρέμισμα της στέγης, η κατεδάφιση των τοίχων, σπάσιμο των αγαλμάτων, αναποδογύρισμα των βωμών. Κι οι ιερείς των ναών είναι υποχρεωμένοι να σωπαίνουν ή να πεθαίνουν. Κι αφού κατεδαφίσουν ένα ναό, σπεύδουν στον δεύτερο και στον τρίτο κι ύστερα στοιβάζουν τρόπαια πάνω σε τρόπαια, καταπατώντας τον νόμο.
...
Να τι αντίκτυπο έχουν στις μεγάλες υποθέσεις του κράτους οι βιαιότητες που αποτολμούν ενάντια στον κόσμο της υπαίθρου οι άνθρωποι αυτοί που ισχυρίζονται οτι πολεμούν τους ναούς. Μόνο που ο πόλεμός τους είναι για αυτούς πηγή εισοδήματος. Γιατί αρπάζουν όχι μόνο ότι βρίσκεται μέσα στους ναούς αλλά και τα υπάρχοντα των ταλαίπωρων αγροτών, την παραγωγή τους και τα ζωντανά. Κι αποχωρούν τελικά οι εισβολείς κουβαλώντας τη λεία τους από τα μέρη που εκπόρθησαν. Και δεν τους φτάνει αυτό αλλά σφετερίζονται και ξένα κτήματα, λέγοντας οτι η γη του τάδε γεωργού ήταν περιουσία του ναού, και πολλοί έχουν χάσει έτσι πατρικές περιουσίες, επειδή προβάλλοντα ψεύτικοι τίτλοι. Από τα δεινά των άλλων καλοπερνούν αυτοί, που ισχυρίζονται οτι κάνοντας νηστείες λατρεύουν το θεό τους. Και αν κάποιοι από τα θύματά τους πάνε στην πόλη και βρουν τον "ποιμένα" (έτσι αποκαλούνται κάποιοι άνθρωποι όχι και τόσο αγαθοί) και κλαίγοντας του διηγηθούν τα όσα έπαθαν, ο "ποιμένας" αυτός επαινεί τους κακοποιούς και ξαποστέλνει τους παθόντες λέγοντάς τους πως είναι κερδισμένοι από πάνω, που δεν έπαθαν χειρότερα.
...
Θα ισχυριστούν, βέβαια, οτι τιμωρούν αυτούς που κάνουν θυσίες και παραβαίνουν τον νόμο που δεν τις επιτρέπει. Ψεύδονται, βασιλιά, όταν τα λένε αυτά. Από τα θύματά τους, που δεν είναι άνθρωποι της πιάτσας, κανείς δεν είναι τόσο θρασύς, ώστε να έχει την αξίωση να είναι υπεράνω του νόμου, και λέγοντας νόμο εννοώ τον νομοθέτη. Πιστεύεις πως οι άνθρωποι αυτοί, που δειλιάζουν μπροστά στη χλαμύδα του φοροεισπράκτορα, θα δείχναν περιφρόνηση στον ίδιο τον βασιλιά; Κι όμως, συχνά το περιβάλλον του Φλαβιανού [*] ακριβώς αυτά ισχυριζόταν, χωρίς ποτέ να αποδειχτεί τίποτα, ακόμα και μέχρι σήμερα.
...
Εγώ θα αφήσω κατά μέρος τον αριθμό των ανθρώπων που οι ίδιοι θανάτωσαν στην διάρκεια των ταραχών...
...
Κι αν αρχίσουν να μου μιλάνε για τις βίβλους στις οποίες μένουν πιστοί, όπως ισχυρίζονται, εγώ θα τους αντιπαραθέσω τις φαύλες πράξεις τους. Γιατί αν δεν ήταν φαύλες, οι ίδιοι δεν θα ζούσαν τώρα μές στην πολυτέλεια. Και ξέρουμε τώρα οτι όπως περνούν τις μέρες περνούν και τις νύχτες τους. Δεν θα ήταν αφύσικο, όταν τη μέρα δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό, να είναι φρόνιμοι τη νύχτα; Έχουν καταστραφεί τόσοι και τόσοι ναοί στην ύπαιθρο εξ αιτάς της θρασύτητας και της παράνοιάς τους, της δίψας για κέρδος και της έλλειψης αυτοσυγκράτησης.
Και να μια απόδειξη: υπήρχε στην Βέροια ένα χάλκινο άγαλμα του Ασκληπιού που είχε τη μορφή του ωραίου Αλκιβιάδη. Σε τούτο το άγαλμα η τέχνη εξομοιωνόταν με τη φύση. Τόσο ωραίο ήταν, που ακόμα κι εκείνοι που το έβλεπαν καθημερινά δεν χόρταιναν να το κοιτάζουν. Κανείς δεν είναι τόσο ξεδιάντροπος ώστε να πεί οτι γίνονταν θυσίες σ' αυτό το άγαλμα. Κι ωστόσο, βασιλιά, τούτο το άγαλμα που για να γίνει τόσο τέλειο χρειάστηκε τόσος κόπος αλλά και λαμπρότητα ψυχής, έχει πια γίνει κομμάτια, έχει χαθεί. Το έργο του Φειδία το μοιράστηκαν αναμεταξύ τους χέρια πολλά. Για ποιά προσφορά αίματος; Για ποιά θυσία; Για ποιά παράνομη λατρεία;
...
[*] Φλαβιανός: πατριάρχης της Αντιόχειας (381 – 404)

3 σχόλια:

Stelios Frang είπε...

Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα, τότε έτρωγαν τα "μαυροφορεμένα υποκείμενα" άτσαλα με τα χέρια, τώρα έμαθαν να χρησιμοποιούν κουταλο-μαχαιρο-πίρουνα... Και η μόνιμη δραστηριότητά τους: αναζητούν "πηγή εισοδήματος", η σταθερή πίστη τους εδώ και 17 αιώνες... Είχαν κάθε λόγο να διατάξουν τη καύση αυτών των βιβλίων που κατέγραψαν και διαιώνισαν τα πραγματικά γεγονότα! Πολύ καλά έκανες και το δημοσίευσες!

Aris είπε...

Αυτά τα μαυροφορεμένα υποκείμενα είναι τόσο αχόρταγα, που ούτε την περιουσία που έχουν "δημιουργήσει" δεν μπορούν να εκμεταλλευθούν. Ούτε λίγο χρόνο δεν μπορούν να διαθέσουν ώστε να σκεφτούν λογικά και να χρησιμοποιήσουν τα τεράστια κεφάλαια που διαθέτουν προκειμένου να παράξουν έργο και να αυξήσουν την περιουσία τους. Αντί αυτού, τρώνε από αυτά που έχουν και συνεχίζουν να τροφοδοτούν τη στίβα με εράνους και δωρεές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατείχαν το 12% της εθνικής τράπεζας Ελλάδος και κατέληξαν στο 1% λόγω κακοδιαχείρισης. Ευτυχώς (για τους ίδιους) που έχουν αυτές τις τεράστιες εδαφικές εκτάσεις και όλα τα γωνιακά μαγαζάκια τους και, τελευταία, προχωρούν σε εμπορικές συμφωνίες με επιχειρηματίες και εμπορικά κέντρα για την εξασφάλιση σταθερού εισοδήματος. Είναι τόσο άπληστοι που ούτε τον πλούτο τους δεν έχουν την ικανότητα ή την όρεξη να διαχειριστούν, παρά μόνο να τρώνε από αυτόν.

Ερινύα είπε...

aris μάλλον έχουν χάσει τον πρώτο τους οίστρο και, όπως κάθε εξουσία, όταν αισθανθεί οτι έχει κατοχυρωθεί, θεμελειωθεί και "καταξιωθεί" παρακμάζει, το ίδιο και αυτοί. Πάντως, η μέθοδός τους αποδείχθηκε ιδιαιτέρως αποδοτική, μια που κρατήθηκαν στην κορυφή για πολλούς αιώνες και ο εμπαιγμός του "ποιμνίου" συνεχίζεται.
Τώρα έχουν ανασκουμπωθεί κάποιοι από την πρωτοπορία τους στον αγώνα κατά του "νεοπαγανισμού" για να έχουν κάτι να ασχολούνται.
Εμείς, από την άλλη πλευρά, καλό είναι να προσπαθούμε, όσο μπορούμε, να τους εκθέτουμε (και όχι μόνον αυτούς, υπάρχουν και άλλοι "κλάδοι" που κατασκευάζουν εύπιστους και πουλάνε, πανάκριβα, μύθους - όταν μάλιστα χρειάζεται, δεν το έχουν τίποτα να σκοτώνουν).