Παλαιά Διαθήκη - Καινή Διαθήκη: Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Όπως είναι γνωστό, η "Αγία Γραφή" περιλαμβάνει την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη. Αλλά τι σημαίνει "διαθήκη" και τι σημασία έχει αυτή η λέξη στα βιβλία της "Αγίας Γραφής";
Βέβαια, πρόκειται για μια καθαρά Ελληνική λέξη, που η έννοιά της είναι:

1 διάθεσις της περιουσίας κατά την θέλησιν του αποθνήσκοντος κατόχου.
2 σύμβασις, συμφωνία
Ετυμολογία: διαθήκη < διατίθημι

Δεν έχει αλλάξει η έννοια της λέξης από τα αρχαία χρόνια, αλλά αν την ψάξουμε σε ένα νεοελληνικό λεξικό, μπορεί να βρούμε ειδική, εκ των υστέρων βέβαια, ερμηνεία για την έκφραση "Παλαιά Διαθήκη" και ειδικά για την "Καινή Διαθήκη" (βρήκα σε λεξικό οτι η Καινή Διαθήκη είναι συμφωνία του Ιησού Χριστού με την ανθρωπότητα), ώστε να μην αναρωτιέται το ποίμνιο. Να μην αναρωτιέται τι;
Μα βέβαια μια διαθήκη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει δυο συμβαλλόμενα μέρη: Το ένα είναι ο διαθέτης και το άλλο περιλαμβάνει τους κληρονόμους ή αποδέκτες της συμφωνίας. Επιπλέον μια διαθήκη-συμφωνία περιλαμβάνει το "αντικείμενο" της σύμβασης ή της κληρονομιάς και πιθανόν κάποιους όρους, που θα πρέπει να τηρήσουν οι ευνοούμενοι αυτής της σύμβασης:
Όσον αφορά τον διαθέτη-κληροδότη είναι ολοφάνερο οτι πρόκειται στην μεν Παλαιά Διαθήκη για τον "Κύριο", τον Θεό Γιαχβέ, στην δε Καινή και πάλι πρόκειται για τον Θεό Γιαχβέ με την μεσιτεία του υιού του Ιησού. Για τους αποδέκτες-κληρονόμους, όπως και για το "αντικείμενο", το οποίο μεταβιβάζεται μέσω της διαθήκης, χρειάζεται μια αναζήτηση. Ένα επιπλέον ενδιαφέρον σημείο είναι οι όροι της διαθήκης: υπάρχουν όροι και αν ναι ποιοί είναι αυτοί;

Ας πάρουμε πρώτα την Παλαιά διαθήκη: αν ψάξουμε στο κείμενο τη λέξη "διαθήκη" θα την εντοπίσουμε πάμπολλες φορές είτε σαν συμφωνία μεταξύ του "Κυρίου" με τον περιούσο λαό του είτε σαν συμφωνία μεταξύ ανθρώπων. Η πρώτη περίπτωση είναι αυτή που μας ενδιαφέρει εδώ. Ας δούμε κάποια διαφωτιστικά εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης:

Γένεσις, Κεφάλαιο 15

Μετά δέ τά ρήματα ταύτα εγενήθη ρήμα Κυρίου πρός Άβραμ εν οράματι, λέγων· μή φοβού Άβραμ, εγώ υπερασπίζω σου· ο μισθός σου πολύς έσται σφόδρα. 2 λέγει δέ Άβραμ· δέσποτα Κύριε, τί μοι δώσεις; εγώ δέ απολύομαι άτεκνος· ο δέ υιός Μασέκ τής οικογενούς μου, ούτος Δαμασκός Ελιέζερ. 3 καί είπεν Άβραμ· επειδή εμοί ουκ έδωκας σπέρμα, ο δέ οικογενής μου κληρονομήσει μοι. 4 καί ευθύς φωνή Κυρίου εγένετο πρός αυτόν λέγουσα· ου κληρονομήσει σε ούτος, αλλ' ός εξελεύσεται εκ σού, ούτος κληρονομήσει σε. 5 εξήγαγε δέ αυτόν έξω καί είπεν αυτώ· ανάβλεψον δή εις τόν ουρανόν καί αρίθμησον τούς αστέρας, ει δυνήση εξαριθμήσαι αυτούς. καί είπεν· ούτως έσται τό σπέρμα σου. 6 καί επίστευσεν Άβραμ τώ Θεώ, καί ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. 7 είπε δέ πρός αυτόν· εγώ ο Θεός ο εξαγαγών σε εκ χώρας Χαλδαίων, ώστε δούναί σοι τήν γήν ταύτην κληρονομήσαι. 8 είπε δέ, Δέσποτα Κύριε, κατά τί γνώσομαι ότι κληρονομήσω αυτήν; 9 είπε δέ αυτώ· λάβε μοι δάμαλιν τριετίζουσαν καί αίγα τριετίζουσαν καί κριόν τριετίζοντα καί τρυγόνα καί περιστεράν. 10 έλαβε δέ αυτώ πάντα ταύτα καί διείλεν αυτά μέσα καί έθηκεν αυτά αντιπρόσωπα αλλήλοις, τά δέ όρνεα ου διείλε. 11 κατέβη δέ όρνεα επί τά σώματα, επί τά διχοτομήματα αυτών, καί συνεκάθησεν αυτοίς Άβραμ. 12 περί δέ ηλίου δυσμάς έκστασις επέπεσε τώ Άβραμ, καί ιδού φόβος σκοτεινός μέγας επιπίπτει αυτώ. 13 καί ερρέθη πρός Άβραμ· γινώσκων γνώση ότι πάροικον έσται τό σπέρμα σου εν γή ουκ ιδία, καί δουλώσουσιν αυτούς καί κακώσουσιν αυτούς καί ταπεινώσουσιν αυτούς τετρακόσια έτη. 14 τό δέ έθνος, ώ εάν δουλεύσωσι, κρινώ εγώ· μετά δέ ταύτα εξελεύσονται ώδε μετά αποσκευής πολλής. 15 σύ δέ απελεύση πρός τούς πατέρας σου εν ειρήνη, τραφείς εν γήρα καλώ. 16 τετάρτη δέ γενεά αποστραφήσονται ώδε· ούπω γάρ αναπεπλήρωνται αι αμαρτίαι τών Αμορραίων έως τού νύν. 17 επεί δέ ο ήλιος εγένετο πρός δυσμάς, φλόξ εγένετο, καί ιδού κλίβανος καπνιζόμενος καί λαμπάδες πυρός, αί διήλθον ανά μέσον τών διχοτομημάτων τούτων. 18 εν τή ημέρα εκείνη διέθετο Κύριος τώ Άβραμ διαθήκην λέγων· τώ σπέρματί σου δώσω τήν γήν ταύτην, από τού ποταμού Αιγύπτου έως τού ποταμού τού μεγάλου, ποταμού Ευφράτου, 19 τούς Κεναίους καί τούς Κενεζαίους καί τούς Κεδμωναίους 20 καί τούς Χετταίους καί τούς Φερεζαίους καί Ραφαείν καί τούς Αμορραίους καί τούς Χαναναίους καί τούς Ευαίους καί τούς Γεργεσαίους καί τούς Ιεβουσαίους.

Εδώ βλέπουμε τον "Κύριο" να διαθέτει με την διαθήκη του, άνευ όρων, στο "σπέρμα" (απογόνους) του Άβραμ, τον οποίο αργότερα (σε άλλο κεφάλαιο) θα μετονομάσει σε Αβραάμ, την γη από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη, που όπως ο ίδιος ομολογεί είναι γη στην οποία κατοικούν άλλοι, τους οποίους και κατονομάζει στο τέλος αυτού του κεφαλαίου. Η "διαθήκη" αυτή εκφωνείται από τον "Κύριο" εν μέσω διαμελισμένων πτωμάτων ζώων, ορνέων και φωτιάς, σε ένα σκηνικό τρόμου.
Αλλά δεν τελειώνει εδώ η "Παλαιά Διαθήκη", όσον αφορά το ζήτημα της διαθήκης:

Γένεσις, Κεφάλαιο 17

Εγένετο δέ Άβραμ ετών ενενηκονταεννέα, καί ώφθη Κύριος τώ Άβραμ καί είπεν αυτώ· εγώ ειμι ο Θεός σου· ευαρέστει ενώπιον εμού καί γίνου άμεμπτος, 2 καί θήσομαι τήν διαθήκην μου ανά μέσον εμού καί ανά μέσον σού καί πληθυνώ σε σφόδρα. 3 καί έπεσεν Άβραμ επί πρόσωπον αυτού, καί ελάλησεν αυτώ ο Θεός λέγων· 4 καί εγώ ιδού η διαθήκη μου μετά σού, καί έση πατήρ πλήθους εθνών, 5 καί ου κληθήσεται έτι τό όνομά σου Άβραμ, αλλ' έσται τό όνομά σου Αβραάμ, ότι πατέρα πολλών εθνών τέθεικά σε. 6 καί αυξανώ σε σφόδρα σφόδρα καί θήσω σε εις έθνη, καί βασιλείς εκ σού εξελεύσονται. 7 καί στήσω τήν διαθήκην μου ανά μέσον σού καί ανά μέσον τού σπέρματός σου μετά σέ, εις τάς γενεάς αυτών, εις διαθήκην αιώνιον, είναί σου Θεός καί τού σπέρματός σου μετά σέ. 8 καί δώσω σοι καί τώ σπέρματί σου μετά σέ τήν γήν, ήν παροικείς, πάσαν τήν γήν Χαναάν, εις κατάσχεσιν αιώνιον καί έσομαι αυτοίς εις Θεόν. 9 καί είπεν ο Θεός πρός Αβραάμ· σύ δέ τήν διαθήκην μου διατηρήσεις, σύ καί τό σπέρμα σου μετά σέ εις τάς γενεάς αυτών. 10 καί αύτη η διαθήκη, ήν διατηρήσεις, ανά μέσον εμού καί υμών καί ανά μέσον τού σπέρματός σου μετά σέ εις τάς γενεάς αυτών· περιτμηθήσεται υμών πάν αρσενικόν, 11 καί περιτμηθήσεσθε τήν σάρκα τής ακροβυστίας υμών, καί έσται εις σημείον διαθήκης ανά μέσον εμού καί υμών. 12 καί παιδίον οκτώ ημερών περιτμηθήσεται υμίν, πάν αρσενικόν εις τάς γενεάς υμών, ο οικογενής καί ο αργυρώνητος, από παντός υιού αλλοτρίου, ός ουκ έστιν εκ τού σπέρματός σου. 13 περιτομή περιτμηθήσεται ο οικογενής τής οικίας σου καί ο αργυρώνητος, καί έσται η διαθήκη μου επί τής σαρκός υμών εις διαθήκην αιώνιον. 14 καί απερίτμητος άρσην, ός ου περιτμηθήσεται τήν σάρκα τής ακροβυστίας αυτού τή ημέρα τή ογδόη, εξολοθρευθήσεται η ψυχή εκείνη εκ τού γένους αυτής, ότι τήν διαθήκην μου διεσκέδασε.
15 Καί είπεν ο Θεός τώ Αβραάμ· Σάρα η γυνή σου ου κληθήσεται τό όνομα αυτής Σάρα, αλλά Σάρρα έσται τό όνομα αυτής. 16 ευλογήσω δέ αυτήν, καί δώσω σοι εξ αυτής τέκνον· καί ευλογήσω αυτό, καί έσται εις έθνη, καί βασιλείς εθνών εξ αυτού έσονται. 17 καί έπεσεν Αβραάμ επί πρόσωπον αυτού καί εγέλασε καί είπεν εν τή διανοία αυτού λέγων· ει τώ εκατονταετεί γενήσεται υιός; καί ει η Σάρρα ενενήκοντα ετών τέξεται; 18 είπε δέ Αβραάμ πρός τόν Θεόν· Ισμαήλ ούτος ζήτω εναντίον σου. 19 είπε δέ ο Θεός πρός Αβραάμ· ναί· ιδού Σάρρα η γυνή σου τέξεταί σοι υιόν, καί καλέσεις τό όνομα αυτού Ισαάκ, καί στήσω τήν διαθήκην μου πρός αυτόν εις διαθήκην αιώνιον, είναι αυτώ Θεός καί τώ σπέρματι αυτού μετ' αυτόν. 20 περί δέ Ισμαήλ ιδού επήκουσά σου· καί ιδού ευλόγηκα αυτόν καί αυξανώ αυτόν καί πληθυνώ αυτόν σφόδρα· δώδεκα έθνη γεννήσει καί δώσω αυτόν εις έθνος μέγα. 21 τήν δέ διαθήκην μου στήσω πρός Ισαάκ, όν τέξεταί σοι Σάρρα εις τόν καιρόν τούτον, εν τώ ενιαυτώ τώ ετέρω. 22 συνετέλεσε δέ λαλών πρός αυτόν καί ανέβη ο Θεός από Αβραάμ.
23 Καί έλαβεν Αβραάμ Ισμαήλ τόν υιόν εαυτού καί πάντας τούς οικογενείς αυτού καί πάντας τούς αργυρωνήτους καί πάν άρσεν τών ανδρών τών εν τώ οίκω Αβραάμ καί περιέτεμε τάς ακροβυστίας αυτών εν τώ καιρώ τής ημέρας εκείνης, καθά ελάλησεν αυτώ ο Θεός. 24 Αβραάμ δέ ενενηκονταεννέα ήν ετών, ηνίκα περιετέμετο τήν σάρκα τής ακροβυστίας αυτού. 25 Ισμαήλ δέ ο υιός αυτού ήν ετών δεκατριών, ηνίκα περιετέμετο τήν σάρκα τής ακροβυστίας αυτού. 26 εν δέ τώ καιρώ τής ημέρας εκείνης περιετμήθη Αβραάμ καί Ισμαήλ ο υιός αυτού· 27 καί πάντες οι άνδρες τού οίκου αυτού καί οι οικογενείς αυτού καί οι αργυρώνητοι εξ αλλογενών εθνών, περιέτεμεν αυτούς.

Στο κεφάλαιο 17 λοιπόν, ο "Κύριος" επαναλαμβάνει την υπόσχεσή του στον Άβραμ, τον οποίο μετονομάζει Αβραάμ, αλλά εδώ του διαθέτει "πάσαν τήν γήν Χαναάν, εις κατάσχεσιν αιώνιον". Εδώ το θέμα γίνεται πιο περίπλοκο: το διατιθέμενο μερίδιο είναι μικρότερο από πριν και ο "Κύριος" βάζει σκληρό όρο. Πρέπει όλα τα αρσενικά να υποστούν περιτομή της "ακροβυστίας" τους και τα βρέφη να περιτέμνονται από τη στιγμή εκείνη και μετά σε ηλικά οκτώ ημερών. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στους άρρενες υπηρέτες και αγορασμένους δούλους της οικογένειας, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Πηγαίνοντας παρακάτω βρισκόμαστε στην εποχή του Μωϋσή και συναντούμε τα παρακάτω δυο κεφάλαια:

Έξοδος, Κεφάλαιο 23

... 20 Καί ιδού εγώ αποστέλλω τόν άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ίνα φυλάξη σε εν τή οδώ, όπως εισαγάγη σε εις τήν γήν, ήν ητοίμασά σοι. 21 πρόσεχε σεαυτώ καί εισάκουε αυτού καί μή απείθει αυτώ· ου γάρ μή υποστείληταί σε, τό γάρ όνομά μού εστιν επ' αυτώ. 22 εάν ακοή ακούσητε τής εμής φωνής καί ποιήσης πάντα, όσα άν εντείλωμαί σοι, καί φυλάξητε τήν διαθήκην μου, έσεσθέ μοι λαός περιούσιος από πάντων τών εθνών· εμή γάρ εστι πάσα η γή, υμείς δέ έσεσθέ μοι βασίλειον ιεράτευμα καί έθνος άγιον. ταύτα τά ρήματα ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ· εάν ακοή ακούσητε τής φωνής μου καί ποιήσητε πάντα όσα άν είπω σοι, εχθρεύσω τοίς εχθροίς σου καί αντικείσομαι τοίς αντικειμένοις σοι· 23 πορεύσεται γάρ ο άγγελός μου ηγούμενός σου καί εισάξει σε πρός τόν Αμορραίον καί Χετταίον καί Φερεζαίον καί Χαναναίον καί Γεργεσαίον καί Ευαίον καί Ιεβουσαίον, καί εκτρίψω αυτούς. 24 ου προσκυνήσεις τοίς θεοίς αυτών, ου δέ μή λατρεύσης αυτοίς· ου ποιήσεις κατά τά έργα αυτών, αλλά καθαιρέσει καθελείς καί συντρίβων συντρίψεις τάς στήλας αυτών. 25 καί λατρεύσεις Κυρίω τώ Θεώ σου, καί ευλογήσω τόν άρτον σου καί τόν οίνόν σου καί τό ύδωρ σου, καί αποστρέψω μαλακίαν αφ' υμών. 26 ουκ έσται άγονος ουδέ στείρα επί τής γής σου· τόν αριθμόν τών ημερών σου αναπληρών αναπληρώσω. 27 καί τόν φόβον αποστελώ ηγούμενόν σου καί εκστήσω πάντα τά έθνη, εις ούς σύ εισπορεύη εις αυτούς, καί δώσω πάντας τούς υπεναντίους σου φυγάδας. 28 καί αποστελώ τάς σφηκίας προτέρας σου, καί εκβαλείς τούς Αμορραίους καί τούς Ευαίους καί τούς Χαναναίους καί τούς Χετταίους από σού. 29 ουκ εκβαλώ αυτούς εν ενιαυτώ ενί, ίνα μή γένηται η γή έρημος καί πολλά γένηται επί σέ τά θηρία τής γής. 30 κατά μικρόν εκβαλώ αυτούς από σού, έως άν αυξηθής καί κληρονομήσης τήν γήν. 31 καί θήσω τά όριά σου από τής ερυθράς θαλάσσης, έως τής θαλάσσης τής Φυλιστιείμ καί από τής ερήμου έως τού μεγάλου ποταμού Ευφράτου· καί παραδώσω εις τάς χείρας υμών τούς εγκαθημένους εν τή γή καί εκβαλώ αυτούς από σού. 32 ου συγκαταθήση αυτοίς καί τοίς θεοίς αυτών διαθήκην, 33 καί ουκ εγκαθήσονται εν τή γή σου, ίνα μή αμαρτείν σε ποιήσωσι πρός με· εάν γάρ δουλεύσης τοίς θεοίς αυτών, ούτοι έσονταί σοι πρόσκομμα.

Έξοδος, Κεφάλαιο 34

... 10 καί είπε Κύριος πρός Μωυσήν· ιδού εγώ τίθημί σοι διαθήκην· ενώπιον παντός τού λαού σου ποιήσω ένδοξα, ά ου γέγονεν εν πάση τή γή καί εν παντί έθνει, καί όψεται πάς ο λαός, εν οίς εί σύ, τά έργα Κυρίου, ότι θαυμαστά εστιν, ά εγώ ποιήσω σοι. 11 πρόσεχε σύ πάντα, όσα εγώ εντέλλομαί σοι. ιδού εγώ εκβάλλω πρό προσώπου υμών τόν Αμορραίον καί Χαναναίον καί Φερεζαίον καί Χετταίον καί Ευαίον καί Γεργεσαίον καί Ιεβουσαίον· 12 πρόσεχε σεαυτώ, μή ποτε θής διαθήκην τοίς εγκαθημένοις επί τής γής, εις ήν εισπορεύη εις αυτήν, μή σοι γένηται πρόσκομμα εν υμίν. 13 τούς βωμούς αυτών καθελείτε καί τάς στήλας αυτών συντρίψετε καί τά άλση αυτών εκκόψετε, καί τά γλυπτά τών θεών αυτών κατακαύσετε εν πυρί· 14 ου γάρ μή προσκυνήσητε θεοίς ετέροις· ο γάρ Κύριος ο Θεός ζηλωτόν όνομα, Θεός ζηλωτής εστι. 15 μή ποτε θής διαθήκην τοίς εγκαθημένοις επί τής γής, καί εκπορνεύσωσιν οπίσω τών θεών αυτών καί θύσωσι τοίς θεοίς αυτών, καί καλέσωσί σε, καί φάγης τών αιμάτων αυτών, 16 καί λάβης τών θυγατέρων αυτών τοίς υιοίς σου καί τών θυγατέρων σου δώς τοίς υιοίς αυτών, καί εκπορνεύσωσιν αι θυγατέρες σου οπίσω τών θεών αυτών, καί εκπορνεύσωσιν οι υιοί σου οπίσω τών θεών αυτών. 17 καί θεούς χωνευτούς ου ποιήσεις σεαυτώ.

Και πάλι μεγαλώνει την "κληρονομιά" προς τον περιούσιο λαό, αφού εκτείνεται "από τής ερυθράς θαλάσσης, έως τής θαλάσσης τής Φυλιστιείμ καί από τής ερήμου έως τού μεγάλου ποταμού Ευφράτου" και το σκηνικό γίνεται αποπνικτικά θανατερό για τους "αυτόχθονες ιθαγενείς" της περιοχής, τους οποίους ο "Κύριος" θα τους "εκτρίψει", θα τους "εκστήσει", θα αποστείλλει εναντίον τους "σφηκίες" και τελικά θα τους διώξει από τη γη τους, αλλά αυτό θα το κάνει σιγά σιγά, ώστε να μην ερημώσει στο μεταξύ η γή και αυξηθούν τα θηρία. Ο περιούσιος λαός θα πρέπει να γκρεμίσει της στήλες, τους βωμούς, τα γλυπτά των θεών, να κόψει τα άλση και να κάψει ότι καίγεται από τα έργα των "παρείσακτων" αυτοχθόνων-ιθαγενών. Βέβαια τώρα αυξάνονται οι όροι και προστίθεται μια ολόκληρη νομοθεσία (νόμος) τον οποίο θα πρέπει να τηρούν οι "κληρονόμοι της επαγγελίας".

Η λέξη "διαθήκη" επαναλαμβάνεται πολλές φορές ακόμα στην Παλαιά Διαθήκη, και όποιος έχει τη διάθεση μπορεί να την ψάξει περαιτέρω.

Τα πράγματα λοιπόν είνα αρκετά σαφή στην Παλαιά Διαθήκη. Πηγαίνοντας στην Καινή Διαθήκη, διαπιστώνουμε οτι το τοπίο εκεί είναι θολό. Κατά τον Ιησού, αυτοί που θα υπακούσουν στις εντολές του θα κληρονομήσουν τη "Βασιλεία των Ουρανών". Ο όρος "βασιλεία των ουρανών" εκ πρώτης όψεως δεν είναι καθόλου χειροπιαστός και, για όποιον άνθρωπο έχει διατηρήσει κάποια ψήγματα λογικής, δεν είναι αποδεκτός, αν πραγματικά αναφέρεται σε κάποια, ιδιαιτέρως αμφίβολης ύπαρξης, "μεταθάνατον ζωή".
Ο θεός Γιαχβέ ήταν σαφέστατος μέχρι τώρα: οι υποσχέσεις του είχαν απτό αντίκρυσμα και αποδέκτης ήταν πάντα ο περιούσιος λαός. Τι λοιπόν συμβαίνει με τον υιό του, ο οποίος καλεί τα πλήθη, για να τους πει οτι οι πτωχοί, οι πτωχοί τω πνεύματι, οι πενθούντες κλπ θα κληρονομήσουν την "βασιλεία των ουρανών"; Κάτι δεν πάει καλά με αυτή την συμφωνία-κληρονομιά.
Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτή η νέα "διαθήκη" έχει κληρονόμους πραγματικά προερχόμενους από όλα τα έθνη ή μήπως και αυτή απευθύνεται ειδικά στον "περιούσιο λαό"; Αντιφατικά είναι όλα όσα διαβάζει κανείς στα "Ευαγγέλια" προκειμένου να καταλήξει στις σωστές απαντήσεις. Έτσι, έχουμε τους θεολόγους, να ερμηνεύουν τα εδάφια της Καινής Διαθήκης, όπως βολεύει την Εκκλησία για την διατήρησή της στην θέση του "Ποιμένα" των αμνοεριφίων-πιστών.

Αλλά ας θυμηθούμε για λίγο την διαθήκη προς τον Αβραάμ, εκείνη την διαθήκη στην οποία ο "Κύριος" θέτει τον όρο της περιτομής στην οικογένεια του Αβραάμ. Ας δούμε τι συμβαίνει, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, ο οποίος περιγράφει τα γεγονότα της περιτομής του Ιησού και τι λέγεται λίγο μετά από αυτήν:

Καινή Διαθήκη, Λουκάς, Κεφάλαιο 2

... 19 η δέ Μαριάμ πάντα συνετήρει τά ρήματα ταύτα συμβάλλουσα εν τή καρδία αυτής. 20 καί υπέστρεψαν οι ποιμένες δοξάζοντες καί αινούντες τόν Θεόν επί πάσιν οίς ήκουσαν καί είδον καθώς ελαλήθη πρός αυτούς. 21 Καί ότε επλήσθησαν αι ημέραι οκτώ τού περιτεμείν τό παιδίον, καί εκλήθη τό όνομα αυτού Ιησούς, τό κληθέν υπό τού αγγέλου πρό τού συλληφθήναι αυτόν εν τή κοιλία.
22 Καί ότε επλήσθησαν αι ημέραι τού καθαρισμού αυτών κατά τόν νόμον Μωϋσέως, ανήγαγον αυτόν εις Ιεροσόλυμα παραστήσαι τώ Κυρίω, 23 καθώς γέγραπται εν νόμω Κυρίου ότι πάν άρσεν διανοίγον μήτραν άγιον τώ Κυρίω κληθήσεται, 24 καί τού δούναι θυσίαν κατά τό ειρημένον εν νόμω Κυρίου, ζεύγος τρυγόνων ή δύο νεοσσούς περιστερών.
25 Καί ιδού ήν άνθρωπος εν Ιεροσολύμοις ώ όνομα Συμεών, καί ο άνθρωπος ούτος δίκαιος καί ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τού Ισραήλ, καί Πνεύμα ήν Άγιον επ' αυτόν· 26 καί ήν αυτώ κεχρηματισμένον υπό τού Πνεύματος τού Αγίου μή ιδείν θάνατον πρίν ή ίδη τόν Χριστόν Κυρίου. 27 καί ήλθεν εν τώ Πνεύματι εις τό ιερόν· καί εν τώ εισαγαγείν τούς γονείς τό παιδίον Ιησούν τού ποιήσαι αυτούς κατά τό ειθισμένον τού νόμου περί αυτού, 28 καί αυτός εδέξατο αυτόν εις τάς αγκάλας αυτού καί ευλόγησε τόν Θεόν καί είπε· 29 νύν απολύεις τόν δούλόν σου, δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη, 30 ότι είδον οι οφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, 31 ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τών λαών. 32 φώς εις αποκάλυψιν εθνών καί δόξαν λαού σου Ισραήλ. 33 Καί ήν Ιωσήφ καί η μήτηρ αυτού θαυμάζοντες επί τοίς λαλουμένοις περί αυτού. 34 καί ευλόγησεν αυτούς Συμεών καί είπε πρός Μαριάμ τήν μητέρα αυτού· ιδού ούτος κείται εις πτώσιν καί ανάστασιν πολλών εν τώ Ισραήλ καί εις σημείον αντιλεγόμενον. 35 καί σού δέ αυτής τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως άν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί.
36 Καί ήν Άννα προφήτις, θυγάτηρ Φανουήλ, εκ φυλής Ασήρ· αύτη προβεβηκυία εν ημέραις πολλαίς, ζήσασα έτη μετά ανδρός επτά από τής παρθενίας αυτής, 37 καί αυτή χήρα ως ετών ογδοήκοντα τεσσάρων, ή ουκ αφίστατο από τού ιερού νηστείαις καί δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καί ημέραν· 38 καί αύτη αυτή τή ώρα επιστάσα ανθωμολογείτο τώ Κυρίω καί ελάλει περί αυτού πάσι τοίς προσδεχομένοις λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ...

Εμδιαφέροντα εδάφια:

νύν απολύεις τόν δούλόν σου, δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη,
ότι είδον οι οφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου,
ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τών λαών.
φώς εις αποκάλυψιν εθνών καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Τι να ήθελε να πει ο ποιητής;