Σαούλ - Παύλος προς Εβραίους: Πρόδρομος Υπέρ Ημών ... ο Ιησούς

Παραθέτω αυτούσια τα κεφάλαια 6, 7 και 8 από την προς Εβραίους (εννοεί τους Εβραίους της Παλαιστίνης, και όχι αυτούς της διασποράς, που κατοικούσαν στη Ρώμη, την Θεσσαλονίκη κλπ). Η μοναδική παρέμβαση που κάνω στο κείμενο είναι ο τονισμός κάποιων σημείων, τα οποία προκάλεσαν, σε εμένα τουλάχιστον, ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προβληματισμό.


Προς Εβραίους Επιστολή

Κεφάλαιο 6
1 Διό αφέντες τον της αρχής του Χριστού λόγον επί την τελειότητα φερώμεθα, μη πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως επί Θεόν, 2 βαπτισμών διδαχής, επιθέσεώς τε χειρών, αναστάσεώς τε νεκρών και κρίματος αιωνίου. 3 και τούτο ποιήσομεν, εάνπερ επιτρέπη ο Θεός. 4 αδύνατον γαρ τους άπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε της δωρεάς της επουρανίου και μετόχους γενηθέντας Πνεύματος αγίου 5 και καλόν γευσαμένους Θεού ρήμα δυνάμεις τε μέλλοντος αιώνος, 6 και παραπεσόντας, πάλιν ανακαινίζειν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντας εαυτοίς τον υιόν του Θεού και παραδειγματίζοντας. 7 γη γαρ η πιούσα τον επ' αυτής πολλάκις ερχόμενον υετόν και τίκτουσα βοτάνην εύθετον εκείνοις δι' ους και γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίας από του Θεού· 8 εκφέρουσα δε ακάνθας και τριβόλους, αδόκιμος και κατάρας εγγύς, ης το τέλος εις καύσιν.
9 Πεπείσμεθα δε περί υμών, αγαπητοί, τα κρείττονα και εχόμενα σωτηρίας, ει και ούτω λαλούμεν. 10 ου γαρ άδικος ο Θεός επιλαθέσθαι του έργου υμών και του κόπου της αγάπης ης ενεδείξασθε εις το όνομα αυτού, διακονήσαντες τοις αγίοις και διακονούντες. 11 επιθυμούμεν δε έκαστον υμών την αυτήν ενδείκνυσθαι σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος άχρι τέλους, 12 ίνα μη νωθροί γένησθε, μιμηταί δε των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.
13 Τω γαρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ' ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, 14 λέγων· ει μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε· 15 και ούτω μακροθυμήσας επέτυχε της επαγγελίας. 16 άνθρωποι μεν γαρ κατά του μείζονος ομνύουσι, και πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος· 17 εν ω περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοις κληρονόμοις της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, εμεσίτευσεν όρκω, 18 ίνα δια δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οις αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκειμένης ελπίδος· 19 ην ως άγκυραν έχομεν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσώτερον του καταπετάσματος, 20 όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα.

Κεφάλαιο 7
1 Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του υψίστου, ο συναντήσας Αβραάμ υποστρέφοντι από της κοπλης των βασιλέων και ευλογήσας αυτόν, 2 ω και δεκάτην από πάντων εμέρισεν Αβραάμ, πρώτον μεν ερμηνευόμενος βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε και βασιλεύς Σαλήμ, ο έστι βασιλεύς ειρήνης, 3 απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε τω υιώ του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές.
4 Θεωρείτε δε πηλίκος ούτος, ω και δεκάτην Αβραάμ έδωκεν εκ των ακροθινίων ο πατριάρχης. 5 και οι μεν εκ των υιών Λευΐ την ιερατείαν λαμβάνοντες εντολήν έχουσιν αποδεκατούν τον λαόν κατά τον νόμον, τούτ' έστι τους αδελφούς αυτών, καίπερ εξεληλυθότας εκ της οσφύος Αβραάμ· 6 ο δε μη γενεαλογούμενος εξ αυτών δεδεκάτωκε τον Αβραάμ, και τον έχοντα τας επαγγελίας ευλόγηκε. 7 χωρίς δε πάσης αντιλογίας το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται. 8 και ώδε μεν δεκάτας αποθνήσκοντες άνθρωποι λαμβάνουσιν, εκεί δε μαρτυρούμενος οτι ζή.
9 και ως έπος ειπείν, δια Αβραάμ και Λευΐ ο δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται· 10 έτι γαρ εν τη οσφύϊ του πατρός ην ότε συνήντησεν αυτώ ο Μελχισεδέκ.
11 Ει μεν ουν τελείωσις δια της Λευϊτικής ιερωσύνης ην· ο λαός γαρ επ' αυτή νενομοθέτητο· τίς έτι χρεία κατά την τάξιν Μελχισεδέκ έτερον ανίστασθαι ιερέα και ου κατά την τάξιν Ααρών λέγεσθαι; 12 μετατιθεμένης γαρ της ιερωσύνης εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 εφ' ον γαρ λέγεται ταύτα. φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ' ης ουδείς προσέσχηκε τω θυσιαστηρίω. 14 πρόδηλον γαρ οτι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιεροσύνης Μωϋσής ελάλησε.
15 Και περισσότερον έτι κατάδηλόν εστιν, ει κατά την ομοιότητα Μελχισεδέκ ανίσταται ιερεύς έτερος, 16 ος ου κατά νόμον εντολής σαρκικής γέγονεν, αλλά κατά δύναμιν ζωής ακαταλύτου. 17 μαρτυρεί γαρ οτι συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 18 αθέτησις μεν γαρ γίνεται προαγούσης εντολής δια το αυτής ασθενές και ανωφελές· 19 ουδέν γαρ ετελείωσεν ο νόμος, επεισαγωγή δε κρείττονος ελπίδος, δι' ης εγγίζομεν τω Θεώ. 20 και καθ' όσον ου χωρίς ορκωμοσίας· - οι μεν γαρ χωρίς ορκωμοσίας εισίν ιερείς γεγονότες, 21 ο δε μετά ορκωμοσίας δια του λέγοντος προς αυτόν· ώμοσε Κύριος, και ου μεταμεληθήσεται· συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. - 22 κατά τοσούτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν έγγυος Ιησούς.
23 Και οι μεν πλείονές εισι γεγονότες ιερείς δια το θανάτω κωλύεσθαι παραμένειν· 24 ο δε δια το μένειν αυτόν εις τον αιώνα απαράβατον έχει την ιερωσύνην· 25 όθεν και σώζειν εις το παντελές δύναται τους προσερχομένους δι' αυτού τω Θεώ, πάντοτε ζων εις το εντυγχάνειν υπέρ αυτών. 26 Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 ος ουκ έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ώσπερ οι αρχιερείς, πρότερον υπέρ των ιδίων αμαρτιών θυσίας αναφέρειν, έπειτα των του λαού· τούτο γαρ εποίησεν εφάπαξ εαυτόν ανενέγκας. 28 ο νόμος γαρ ανθρώπους καθίστησιν αρχιερείς έχοντας ασθένειαν, ο λόγος δε της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον, υιόν εις τον αιώνα τετελειωμένον.

Κεφάλαιο 8
1 Κεφάλαιον δε επί τοις λεγομένοις, τοιούτον έχομεν αρχιερέα, ος εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς, 2 των Αγίων λειτουργός και της σκηνής της αληθινής, ην έπηξεν ο Κύριος, και ουκ άνθρωπος. 3 πας γαρ αρχιερεύς εις το προσφέρειν δώρά τε και θυσίας καθίσταται· όθεν αναγκαίον έχειν τι και τούτον ο προσενέγκη. 4 ει μεν γαρ ην επί γης, ουδ' αν ην ιερεύς, όντων των ιερέων των προσφερόντων κατά τον νόμον τα δώρα, 5 οίτινες υποδείγματι και σκιά λατρεύουσι των επουρανίων, καθώς κεχρημάτισται Μωϋσής μέλλων επιτελείν την σκηνήν· όρα γάρ φησι, ποιήσεις πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα σοι εν τω όρει· 6 νυνί δε διαφορωτέρας τέτευχε λειτουργίας, όσω και κρείττονός έστι διαθήκης μεσίτης, ήτις επί κρείττοσιν επαγγελίαις νενομοθέτηται. 7 ει γαρ η πρώτη εκείνη ην άμεμπτος, ουκ αν δευτέρας εζητείτο τόπος. 8 μεμφόμενος γαρ αυτοίς λέγει· ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και συντελέσω επί τον οίκον Ισραήλ και επί τον οίκον Ιούδα διαθήκην καινήν, 9 ου κατά την διαθήκην ην εποίησα τοις πατράσιν αυτών εν ημέρα επιλαβομένου μου της χειρός αυτών εξαγαγείν αυτούς εκ γης Αιγύπτου· οτι αυτοί ουκ ενέμειναν εν τη διαθήκη μου, καγώ ημέλησα αυτών, λέγει Κύριος· 10 οτι αύτη η διαθήκη ην διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· διδούς νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και επί καρδίας αυτών επιγράψω αυτούς, και έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και αυτοί έσονταί μοι εις λαόν. 11 και ου μη διδάξωσιν έκαστος τον πολίτην αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων· γνώθι τον Κύριον· οτι πάντες ειδήσουσί με από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών· 12 οτι ίλεως έσομαι ταις αδικίαις αυτών, και των αμαρτιών αυτών και των ανομιών αυτών ου μη μνησθώ έτι. 13 εν τω λέγειν καινήν, πεπαλαίωκε την πρώτην· το δε παλαιούμενον και γηράσκον εγγύς αφανισμού.


Συνοψίζοντας:
Ο Παύλος προτρέπει τους συμπατριώτες του Εβραίους-Χριστιανούς, να πάψουν να επικεντρώνουν τις δραστηριότητές τους και τη διανοητική τους ενέργεια σε ζητήματα όπως οι βαπτισμοί, οι επιθέσεις χειρών, η ανάσταση νεκρών κλπ. Τους λέει οτι ο θεός δεν είναι άδικος για να παραβλέψει τον κόπο της αγάπης τους, και οτι επιθυμεί για αυτούς να εκδηλώνουν την ίδια σπουδή για την σιγουριά της ελπίδας μέχρι το τέλος. Πρέπει να μιμηθούν εκείνους που με πίστη και μακροθυμία κληρονομούν όλα όσα υποσχέθηκε ο θεός.
Τους θυμίζει οτι ο θεός έδωσε όρκο στον Αβραάμ, ορκιζόμενος στον ίδιο του τον εαυτό (μη έχοντας κάποιον ανώτερο να ορκιστεί σε αυτόν) και ο Αβραάμ δείχνοντας μακροθυμία κέρδισε την επαγγελία. Και μετά έρχονται τα εκπληκτικά εδάφια (σε απλή μετάφραση):
"Ο Θεός, λοιπόν, επειδή ήθελε να αποδείξει εντονότερα στους κληρονόμους της υπόσχεσής του, πως η απόφασή του είναι αμετάκλητη, περιέβαλε την υπόσχεσή του με όρκο, έτσι που στηριζόμενοι σε δύο αμετάκλητα πράγματα, τα οποία αποδεικνύουν πως είναι αδύνατο να πεί ψέματα ο Θεός, να έχουμε ακατάβλητο κουράγιο εμείς που καταφύγαμε σ' αυτόν, ώστε να κρατήσουμε την ελπίδα που προβάλλει μπροστά μας.
Την ελπίδα μας αυτή την έχουμε σαν μια ασφαλή και σίγουρη άγκυρα, που εισχωρεί στα ενδότερα του καταπετάσματος (καταπέτασμα = παραπέτασμα του Εβραϊκού ναού, που διαχώριζε το άδυτο από τον κυρίως ναό), όπου πρόδρομος (πρόδρομος = αυτός που με το έργο του προετοιμάζει τη δράση ενός άλλου προσώπου ή που δημιουργεί μια νέα κατάσταση) για λογαριασμό μας μπήκε ο Ιησούς, αφού έγινε αρχιερέας αιώνιος κατά τον ιερατικό τύπο του Μελχισεδέκ."
Στη συνέχεια, εξηγεί ή μάλλον θυμίζει στους συμπατριώτες του ο Παύλος ποιός ήταν ο Μελχισεδέκ: Ιερεύς του "θεού του υψίστου" προς τον οποίο ο Αβραάμ απέδωσε το ένα δέκατο από τα λάφυρα μιας μάχης κατά κάποιων βασιλέων (το περιστατικό αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη). Και ισχυρίζεται ο Παύλος οτι ο Ιησούς είναι όμοιος με τον Μελχισεδέκ (τον έχει αφομοιώσει) χρησιμοποιώντας τα λόγια "απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε τω υιώ του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές". Αλλά ποιός μπορεί να είναι όλα αυτά, που περιγράφει εδώ ο Παύλος; Μόνο ήρωες των μύθων έχουν αυτές τις ιδιότητες.
Ακατάβλητος, εξηγεί στους συμπατριώτες του ο Παύλος οτι με τον προγενέστερο νόμο (του Μωϋσή για την διαδοχή των Λευϊτών στα ιερατικά αξιώματα) δεν επετεύχθη η τελείωση (προφανώς αφορά την "τελείωση" - πραγματοποίηση της "επαγγελίας") και ο νόμος αποδείχθηκε ανωφελής και αδύναμος. Επιπλέον, λέει οτι εισάγεται μια υπέρτερη ελπίδα μέσω της οποίας πλησιάζουν τον Θεό. Και στη συνέχεια προσδιορίζει καλύτερα οτι το θέμα σχετίζεται με την "διαθήκη", λέγοντας οτι "ορκίστηκε ο Κύριος και δεν θα μεταμεληθεί· εσύ θα είσαι αιώνιος ιερέας κατά την ίδια ιερατική τάξη με τον Μελχισεδέκ. Τόσο ανώτερης διαθήκης έγινε εγγυητής ο Ιησούς."
Στο ίδιο πνεύμα συνεχίζει και στο 8ο κεφάλαιο με τα λόγια "Τώρα όμως (ο Ιησούς) έχει αναλάβει μια τόσο ανώτερη ιερατική υπηρεσία, όσο πιο υπέρτερη είναι η διαθήκη της οποίας είναι μεσίτης, και η οποία έχει νομοθετηθεί με βάση υπέρτερες υποσχέσεις. Και βέβαια, αν η πρώτη εκείνη διαθήκη δεν ήταν ανεπαρκής, δε θα χρειαζόταν να αντικατασταθεί από μια δεύτερη."


Αξίζει αυτός που θα προβληματιστεί από τα λεγόμενα του Παύλου σε αυτή την επιστολή να ρίξει μια ματιά στα άρθρα του ραββίνου Marcus Eli Ravage, που βρίσκονται σε πολλές τοποθεσίες του διαδικτύου.
Μια από τις ιστοσελίδες, όπου έχουν δημοσιευθεί τα εν λόγω άρθρα μεταφρασμένα στα Ελληνικά, είναι η παρακάτω:

http://helios.e-e-e.gr/religion/christinanity/005/index.html

Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, με κλειδί το όνομα του ραββίνου Marcus Eli Ravage, δίνει πολλά αποτελέσματα στην Ελληνική και στην Αγγλική γλώσσα.

Άκουσα οτι τα άρθρα αυτά χρησιμοποιήθηκαν από τη φασιστική προπαγάνδα, με σκοπό την δημιουργία ρατσιστικού κλίματος κατά των Εβραίων.
Γνωστή μέθοδος: βάζοντας κάποιοι μια κοινώς μη-αποδεκτή ετικέτα (λόγου χάρη "φασιστική") σε ένα πρόσωπο ή μια πληροφορία - ή ακουμπώντας μόνο την αποδιοπομπαία λέξη σε αυτό που θέλουν να εξοβελίσουν - μπορούν να πετύχουν τη μείωση της αξιοπιστίας του προσώπου ή της πληροφορίας, που τους προκαλεί ενόχληση ή πρόβλημα.