Σάββατο 26 Μαΐου 2007

Για την Αμαλία που Έφυγε

Η Αμαλία δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Την ιστορία της μας την διηγήθηκε η ίδια μέσα από το ιστολόγιό της. Η Αμαλία θα είναι μαζί μας, όσο θα μπορούμε να τη θυμόμαστε. Θνητοί εμείς, όπως κι εκείνη, που έφυγε πρόωρα και άδικα.

Ας θυμηθούμε:


Αμαλία Καλυβίνου: Εχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους «επιστήμονες», έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα. Δεν μπορώ να γελάσω, γιατί με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους, δεν μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια μέρα...

(Από το άρθρο της Ελευθεροτυπίας της 5-5-2007, μετά την συνέντευξη στις 2-5-2007 της Αμαλίας)

Για την Αμαλία έγραψαν πολλοί bloggers. Ενδεικτικά παραθέτω:


Ξεκίνησα αυτόν τον αποχαιρετισμό με την φράση "Η Αμαλία δεν βρίσκεται πια μαζί μας", εννοώντας οτι η Αμαλία δεν βρίσκεται πια στην ζωή. Αυτό που θέλω να πω τελειώνοντας είναι οτι με τη στάση της, όσο ζούσε, η Αμαλία πέτυχε να βρίσκεται πάντα μαζί μας.

5 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Καλο της ταξιδι και ελπιζω να ειναι ωραια εκει πανω...
Τουλαχιστον δεν θα ποναει...

Ερινύα είπε...

Ήταν ένας γενναίος άνθρωπος, ωφέλιμη για τους άλλους, που της άξιζε να ζήσει πολλά χρόνια. Όσοι τη γνωρίσαμε, έστω και μόνο μέσα από το γραπτό της λόγο (στο ιστολόγιο), δεν θα την ξεχάσουμε.
Όταν πληροφορήθηκα την ύπαρξη του ιστολογίου, τύπωσα όλα τα άρθρα και τα διάβασα χωρίς διακοπές. Ήταν συγκλονιστικά, και πέρα από αυτό σε άγγιζε η ποιότητα, η μόρφωση, η αυτοσυνείδηση, η αντίληψη, η γενναιότητα του ατόμου που τα είχε γράψει.
Σίγουρα εκεί που είναι δεν πονάει πια. Ο πόνος μένει σε αυτούς που την έχασαν, και πρώτη απ' όλους τη μητέρα της.

Αναρωτιέμαι τι να αισθάνονται αυτοί οι "γιατροί", που δεν πρόσφεραν αυτά που έπρεπε σε αυτήν την εξαιρετική ύπαρξη, παρά μόνο κοίταζαν να γεμίσουν τα πορτοφόλια τους...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έφυγε αυτή. Οι άλλοι που ποτέ δεν είχαν το ευτύχημα της δημοσιότητας;

Unknown είπε...

Μόλις πριν μία εβδομάδα είδα το blog της τυχαία! Ήθελα πριν της στείλω κάποιο μήνυμα να διαβάσω όλη της την ιστορία.Πίστεψα ότι υπήρχε ο χρόνος να το κάνω!Πόσο πολύ μετανοιώνω τώρα που δεν αφιέρωσα το χρόνο και που έπρεπε αλλά και που ήθελα για να της πω δυο κουβέντες!ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!Είμαι σίγουρη ότι εκεί πάνω θα βρει την ηρεμία και τη γαλήνη που όλοι αναζητάμε!Συλλυπητήρια στους συγγενείς.Ξέρω ότι ο πόνος είναι αβάσταχτος αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αναπαύεται ένας άνθρωπος που ταλαιπωρήθηκε πολύ...

Panos είπε...

Την "φάγανε" οι "επιστήμονες ιατροί" και το εθνικό σύστημα "υγείας". Κρίμα την κοπέλα.