Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Η Έκφραση της Χριστιανικής Αγάπης προς τον Ελληνικό Πολιτισμό: Το Χθές και το Σήμερα...

Ανακάλυψα τις παρακάτω εικόνες στο θέμα συζήτησης "Εκτρωματικό γλυπτό μπροστά από το Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών", θέμα το οποίο συζητήθηκε στο "Άλσος", Φόρουμ της δικτυακής τοποθεσίας 12θεο.gr.

Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους για την αγάπη την οποία έδειξαν οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων της επικράτησής τους απέναντι στα έργα του Ελληνικού πολιτισμού:

1η Φωτογραφία:


Στο ίδιο "νήμα" συζήτησης έχει αναρτηθεί και η παρακάτω φωτογραφία περιγραφής του παραπάνω ευρήματος:



2η Φωτογραφία:


Παρακάτω διαβάζουμε την περιγραφή του ευρήματος:



Και σήμερα; Τι γίνεται σήμερα; Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα ατενίζοντας αυτό, που ο επισκέπτης του "Άλσους" κατονόμασε ως "Εκτρωματικό γλυπτό μπροστά από το Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών" και το βλέπουμε παρακάτω:

3η Φωτογραφία:


Απίστευτο! Όσο καλόπιστος και αν είναι κάποιος δεν μπορεί να μην δεί το παραπάνω έργο "τέχνης" σαν μια προσβολή, σαν μια "ΎΒΡΙ" προς ότι αντιπροσωπεύει το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Και αναρωτιέμαι τώρα, είναι τυχαίο και εκείνο το τερατώδες πριόνι, που έχει τοποθετηθεί έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, ως βραβευμένο στην Biennale έργο του Andrei Filippov;


Τι σχέση μπορεί να έχει αισθητικά ή συμβολικά αυτό το έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού (;) με τα αριστουργήματα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης;
Ποιοί και γιατί αποφάσισαν την τοποθέτηση του πριονιού μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης;

7 σχόλια:

Pan είπε...

Πραγματικά θαυμάζω την επιμονή σου να διατηρείς το αισθητήριο αλάβωτο.

Και ταυτόχρονα σιχτιρίζω τον εαυτό μου που αφήνεται.

Ανώνυμος είπε...

Tώρα θα δεχτείς επίθεση από τους σύγχρονους καταστροφείς της Ελληνικής τέχνης με το προσωπείο των προοδευτικών Μαρξιστών Αναρχομπολσεβίκων που έχουν καταλάβει όλες τις θέσεις στα ΜΜΕ.

Περιμένω......

amakrid είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
amakrid είπε...

Η πόλη της Θεσσαλονίκης, στέγασε τον Μάιο και τον Ιούνιο φέτος, την Διεθνή Συνάντηση Νέων Καλλιτεχνών (Μπιενάλε)

(http://www.greekstatemuseum.com/article/articleview/259/1/13/

http://www.thessalonikibiennale.gr/programme.php?lang=1)

όπου και εκτέθηκε το "πριόνι" του Φίλιππωφ.

Πληροφορίες για το έργο και τις προθέσεις του καλλιτέχνη, μπορεί να βρει κανείς εδώ: http://www.thessalonikibiennale.gr/progdetail.php?lang=1&art_id=22&act_id=22&prg_id=23&ptype=1

Η μόνη σχέση του "πριονιού" με το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, είναι ότι ο Φίλιππωφ είναι Ρώσος - και το ότι κάποτε στη Ρωσία ήκμαζε ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός.

Οι ίδιοι άνθρωποι που αποφάσισαν να τοποθετήσουν το "πριόνι" στο προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου, αποφάσισαν να εκθέσουν τα "μαύρα πουλιά" του Βαντίμ Ζαχάρωφ στο Βυζαντινό Μουσείο: http://www.thessalonikibiennale.gr/progdetail.php?lang=1&art_id=25&act_id=22&prg_id=23&ptype=1

Ερινύα είπε...

Στη δικτυακή τοποθεσία της Biennale, που πολύ σωστά μας παρέπεμψε ο amakrid διαβάζουμε τα παρικάτω για το "Πριόνι":

Ο Andrei Filippov συνέλαβε την ιδέα για το "Πριόνι" (2006) στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου σηματοδοτώντας το τέλος της πολιτικής και οικονομικής αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης. Την ίδια εποχή – και ίσως λόγω της πτώσης του τείχους – ανέκυψαν συζητήσεις σχετικά με τις υποτιθέμενα ανυπέρβλητες πολιτισμικές διαφορές που χώριζαν την Ανατολή από τη Δύση. Στην αυγή πλέον της νέας χιλιετίας μιλάμε για θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ δύο κόσμων – μόνο που τώρα η λέξη «Ανατολή» δεν προσδιορίζει πια την Ανατολική Ευρώπη αλλά το Ισλάμ, και μοιάζει μάταιο να προσπαθεί κανείς να το αντικρούσει. Ο Filippov δημιούργησε ένα γιγάντιο πριόνι που σχίζει τη γη από μέσα – εικόνα μιας αμείλικτης μοίρας που πληγώνει την ανθρωπότητα, όπως τα γεωλογικά ρήγματα. Μόνο που εδώ το χέρι της μοίρας δεν χτυπάει από ψηλά, από κει που το περιμένουμε, αλλά από τα βάθη, από τις «ρίζες» - μια επικίνδυνη έννοια που μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικούς σεισμούς.
Όταν ο Filippov συνέλαβε την ιδέα του έργου, σκεφτόταν τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 395 μ.Χ. και το σχίσμα που δίχασε τη Χριστιανοσύνη σε ανατολική και δυτική, το οποίο και οριστικοποιήθηκε το 1054. Καθώς όμως το project παρέμενε μια ιδέα (τη δεκαετία του ‘90 η Ρωσία δεν ήταν οικονομικά ή ψυχολογικά έτοιμη για κάτι τέτοιο), όλα τα «θερμά σημεία» της Ευρώπης και της Μεσογείου άρχισαν να αναφλέγονται κατά μήκος των συνόρων των δύο τμημάτων της πάλαι ποτέ Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας – στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στην Παλαιστίνη... Ένα ακόμα ιστορικό σύνορο, λιγότερο όμως αιματηρό, ήταν η αρχική μεθόριος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παρ’ότι η γραμμή αυτή είχε γίνει σύντομα τελείως πλασματική και άνευ σημασίας, δέκα αιώνες αργότερα έμελλε να εμφανιστεί και πάλι κατά μήκος της ένα οικονομικό σύνορο μεταξύ καπιταλιστικής και κομμουνιστικής Ευρώπης.
… Η προσέγγιση αυτή είναι πολύ κατάλληλη για τα σημερινά δεδομένα. Η σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής, είτε πρόκειται για το Σύμφωνο της Βαρσοβίας είτε για τον ισλαμικό κόσμο, ερμηνεύεται συνήθως ως αντιπαράθεση μεταξύ του πραγματισμού και της κοινής λογικής αφενός και αυτού του ονομάζουμε «φανατισμό» αφετέρου. Στη μια πλευρά της πλάστιγγας η ζωή έχει να κάνει με την κατανάλωση, στην άλλη με την αφοσίωση σε ένα ιδανικό.
… Τα πριόνι έχει βρει πια διέξοδο στην επιφάνεια. Όσο απομακρυνόμαστε από το 1989, τόσο φαίνεται ότι η Δύση, που έχει απορροφήσει πια ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα και τη Ρωσία, δεν είναι πρόθυμη να θυσιάσει τις απολαύσεις της ζωής για να αναγνωρίσει την αξία μιας ιδέας. Σε κάθε περίπτωση, ένας εννοιολογικός καλλιτέχνης – εξ ορισμού καλλιτέχνης των ιδεών – δεν μπορεί να σκέφτεται με τέτοιον τρόπο. Δεν μπορεί να ανεγείρει ένα μνημείο χωρίς να εγείρει κι ένα ζήτημα.


Να διευκρινίσω για όσους δεν το ξέρουν οτι απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης υπάρχει το κτίριο της ΧΑΝΘ. Μπροστά στο κτίριο αυτό υπάρχει αρκετός χώρος για το Πριόνι και του ταιριάζει καλύτερα ο συμβολισμός, όπως ακριβώς τα "Μαύρα Πουλιά" ταιριάζουν τέλεια στο Βυζαντινό Μουσείο, χωρίς να προσβάλλουν τον χώρο.

Όσο για την αισθητική των έργων Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού, να ένα έργο κι άλλο ένα, τέτοιο και μια απομίμηση κλασικής τέχνης από τον Σοσιαλιστικό Ρεαλισμό.
Αυτό από την Τσεχοσλοβακία πάλι τι να συμβολίζει; Και οι προτομές αυτές είναι σοσιαλιστικός ρεαλισμός.
Κρίνοντας από τα παραπάνω και άλλα, που έχω δει στο παρελθόν, θεωρώ το Πριόνι ως ένα ακόμη έργο της ίδιας τεχνοτροπίας και αισθητικής. Μπορεί άλλοι να μη συμφωνούν μαζί μου και για αυτό το λόγο έβαλα το ερωτηματικό (;) στο κυρίως άρθρο της ανάρτησης.

Panos Konstantinidis είπε...

Η τέχνη είναι καθαρώς υποκειμενική, είναι δύσκολο να πεις τι είναι τέχνη ή ωραίο και τι όχι.

Ερινύα είπε...

Πάνο,

Η άποψη καθενός για την τέχνη είναι πράγματι υποκειμενική (σαν προσωπική άποψη), αλλά εγώ αναρωτιέμαι γιατί οι πρόγονοί μας αναζητώντας την αρμονία και το ωραίο κατασκεύασαν όσα κατασκεύασαν και όχι κάτι διαφορετικό. Από αυτά δε που κατασκεύασαν, σπάνια θα συναντήσεις άνθρωπο που να μην τα θαυμάζει και να μην αγάλλεται στη θέα τους.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ οτι θα έβαζαν στα σπίτια τους ή στoυς δημόσιους χώρους έργα όπως αυτό, ή αυτό ή σαν αυτά που τώρα βρίσκονται έξω από τα αρχαιολογικά μουσεία...