Το Παραμύθι "Χριστούγεννα"

Aπό το περιοδικό "Δαυλός", τ. 286, http://www.davlos.gr/

«EΝ ΦΑΤΝΗ ΤΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ...»

Οι σιωνιστικές δοξολογίες, τα κηρύγματα μίσους,
οι ανθελληνικοί λειτουργικοί ύμνοι
που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα
κι οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων.

Άγγελοι, φάτνη, πρόβατα, βοσκοί, μάγοι, κ.ά. συνθέτουν το σκηνικό της εορταζόμενης από τους χριστιανούς επετείου της γέννησης τού Ιησού, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια, τα οποία όμως παρουσιάζουν πλήρως αντικρουόμενες περιγραφές, που δεν αντέχουν στο φως της κριτικής.

Χριστιανοί απολογητές με διάφορους συνοδοιπόρους τους, προπαγανδίζουν επί πλέον, ότι το μήνυμα που στέλνει στον κόσμο η γέννηση τού Χριστού είναι η αγάπη. Μελετώντας όμως -όχι μόνον την Αγία Γραφή- αλλά και τους χριστουγεννιάτικους λειτουργικούς ύμνους της Εκκλησίας διαπιστώνουμε, ότι διά της υποτιθέμενης γεννήσεως τού Ιησού όχι μόνον δεν κηρύχθηκε η αγάπη στον κόσμο αλλά το μίσος, ο ρατσισμός κι ο σιωνισμός.

Πληροφορίες για τη ζωή τού Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για τη γέννησή του πληροφορίες περιέχουν μόνο το «Κατά Ματθαίον» και το «Κατά Λουκάν»· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται κι έχουν πλείστες αντιφάσεις. Ας εξετάσουμε μερικές χαρακτηριστικές:

Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού
Στο «Κατά Ματθαίον» παρατίθενται 41 γενιές, ενώ στο «Κατά Λουκάν» 78, οι οποίες δεν συμφωνούν ούτε στο όνομα του πατέρα του Ιωσήφ. (Βλ. «Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού», «∆αυλός», τεύχος 275.)

Ο τόπος καταγωγής τού Ιησού
Ο Ιησούς σύμφωνα με τον Ματθαίο γεννήθηκε στην Βηθλεέμ και μετώκησε αργότερα στην πόλη Ναζαρέτ (β΄ 23), ενώ σύμφωνα με τον Λουκά οι γονείς του κατοικούσαν στη Ναζαρέτ και μετέβησαν στην Βηθλεέμ, για να γεννηθεί ο Ιησούς εκεί (β΄ 4).

Την πόλη Ναζαρέτ δεν την αναφέρουν ούτε το Ταλμούδ ούτε ο Ιώσηπος ούτε τα ρωμαϊκά αρχεία· κι αυτό, γιατί τέτοια πόλη την εποχή της γέννησης του Ιησού δεν υπήρχε.

Η λέξη που βρήκαν οι -Εβραίοι της ∆ιασποράς- συντάκτες των Ευαγγελίων σε τρία βιβλία της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» («Αριθμοί», «Κριταί» και «Σαμουήλ Α΄») ήταν «Ναζίρ» (άνθρωπος αφιερωμένος στο Θεό) και για την ακρίβεια «ΝΖΡ», δεδομένου ότι οι Εβραίοι έγραφαν μόνο τα σύμφωνα κι ο αναγνώστης καλούνταν να μαντέψει τα ενδιάμεσα φωνήεντα. [«Ιδού θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει υιόν, και ξυράφιον δεν θέλει αναβήσεται επί την κεφαλήν αυτού, διότι το παιδίον θέλει είσθαι Ναζηραίος εις τον Θεόν» («Κριταί», ιγ΄ 5).]
Η αδυναμία των συντακτών των Ευαγγελίων να κατανοήσουν την εβραϊκή αυτή λέξη κι η πλήρης τους άγνοια σχετικά με την γεωγραφία της περιοχής τους οδήγησε στο να εκλάβουν τη λέξη «ΝΖΡ» ως πόλη της Γαλιλαίας.
Το πρόβλημα έλυσε η χριστιανική ηγεσία, ιδρύοντας τον 8ο αι. μ.Χ. την πόλη Ναζαρέτ, που υπάρχει έως σήμερα.

Οι δήθεν «προφητείες» για τη γέννηση
Προσπαθώντας οι ευαγγελιστές να αποδείξουν, ότι τόσον η γέννηση, όσον κι άλλα γεγονότα της ζωής τού Ιησού είχαν προφητευθεί στην «Παλαιά ∆ιαθήκη», απομόνωσαν και συνέρραψαν λέξεις και φράσεις της, οι οποίες όμως αναφέρονται σε άλλα άσχετα θέματα και καμιά τους δεν προφητεύει τίποτε. (Βλ. «Οι προφήτες της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» δεν προέβλεψαν την έλευση τού Ιησού», «∆αυλός», τεύχος 180.)

Η χρονολογία της γέννησης
Χαρακτηριστικό των Ευαγγελίων είναι, ότι δεν αναφέρουν καμμία χρονολογία. Τα στοιχεία δε που παραθέτουν είναι τόσο αλληλοαναιρούμενα, ώστε κανείς ερευνητής δεν επαλήθευσε, ότι τα περί της γεννήσεως έλαβαν χώρα το έτος 0, το αντίθετο μάλιστα. (Βλ. «Η χρονολόγηση της Γέννησης και της Σταύρωσης», «∆αυλός» τ. 228, «Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;», «∆αυλός», τ. 240 και «Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την χρονολογία της γεννήσεως τού Χριστού», «∆αυλός» τ. 252.)

Ο μήνας της γέννησης
«Εν εκείναις δε ταίς ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά τού Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη», ενώ κατά τή γέννηση «οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοίς αγροίς» («Κατά Λουκάν», β΄ 1 και 8).
Στίς 25 ∆εκεμβρίου, σε πλήρη χειμώνα, ούτε απογραφές γίνονται ούτε οι ποιμένες διανυκτερεύουν στους αγρούς -ειδικά στην Βηθλεέμ-, η οποία κείται σε υψόμετρο 800-900 μέτρων και το ψύχος εκεί είναι δριμύ τον χειμώνα.

Επειδή οι ιουδαιοχριστιανοί πίστευαν ότι ο Αδάμ πλάστηκε την 6η ημέρα και δεδομένου ότι δεν γνώριζαν πότε γεννήθηκε ο Ιησούς, παραδέχθηκαν πώς γεννήθηκε την ίδια ημέρα και γιόρταζαν αρχικά την γέννησή του στις 6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια).
Πάνδημος όμως εορτή συμποσίων κι ευθύμων συγκεντρώσεων πολύ αγαπητή στο λαό ήταν η ημέρα της γεννήσεως τού Ηλίου, η οποία εορταζόταν από τους εθνικούς μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει.
Η Εκκλησία αναγκάσθηκε να υιοθετήσει την μεγάλη αυτή γιορτή και να μεταφέρει τελικά μετά τον δ΄ αιώνα μ.Χ. τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.

Παρουσιάστηκε άγγελος και σε ποιόν;
Σύμφωνα με τον Λουκά ο άγγελος παρουσιάστηκε στην Μαριάμ και της εκμυστηρεύτηκε την επιλογή τού Γιαχβέ προς το άτομό της (α΄ 26-38). Ο Ματθαίος το αγνοεί αυτό και παρουσιάζει τον άγγελο να πηγαίνει στον Ιωσήφ.


Μόλις η Μαριάμ κατέστη έγκυος, πριν «συνέλθη» μετά τού Ιωσήφ, ο μνηστήρας της «μη θέλων να θεατρίση αυτήν, ηθέλησεν να απολύση αυτήν κρυφίως» (α΄ 18-19). Στο όνειρό του όμως εφάνη ο άγγελος, ο οποίος τού εξήγησε το υπερφυσικό τού γεγονότος.
Παρ' όλο που τελικά και οι δύο υποτίθεται ότι γνώριζαν, ότι θα γεννούσαν τον υιό τού Γιαχβέ, όταν έγινε δώδεκα ετών, ενώ τον είχαν χάσει, τον βρήκαν στο ναό, τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό κι ο Ιησούς τους απάντησε: «∆έν ηξεύρετε ότι πρέπει να είμαι εις τα τού πατρός μου; Και αυτοί δεν εννόησαν τον λόγον, τον οποίον ελάλησε προς αυτούς.» («Κατά Λουκάν», β΄ 42-50.) ∆ηλαδή τόσον ο Ιωσήφ όσο και η Μαριάμ φέρονται να αγνοούν ή να έχουν ξεχάσει τα λόγια του αγγέλου.

Ήταν αειπάρθενος η Μαριάμ;
«Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαριάμ μετά τού Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου», («Κατά Ματθαίον», α΄ 18)· κρίνος δεν αναφέρεται πουθενά. Το «πριν συνέλθωσιν» σημαίνει ότι κάποια στιγμή αργότερα «συνήλθαν», το οποίο επαναλαμβάνει με άλλα λόγια μερικές παραγράφους πιο κάτω ο Ματθαίος: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν (την Μαριάμ ο Ιωσήφ), εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α΄ 25). Δεν την «γνώριζε» μέχρι που γέννησε, επομένως την «γνώρισε» μετά.
Εξ άλλου, για να αναφέρεται ο Ιησούς ως πρωτότοκος υιός της Μαριάμ, σημαίνει ότι αργότερα έκανε κι άλλα παιδιά. Ως «πρωτότοκο» γιο της Μαριάμ αναφέρει τον Ιησού και ο Λουκάς (β΄ 7).
Τά παιδιά της Μαριάμ και αδέλφια τού Ιησού αναφέρονται από τρεις ευαγγελιστές, τον Ματθαίο (ιβ΄ 46-50), τον Μάρκο (γ΄ 31-35) και τον Λουκά (η΄ 19-20).


Η παρθενία της Μαριάμ και μάλιστα η αειπαρθενία της κατασκευάστηκε από τις Ιερές Συνόδους μετά τον ε΄ αι. μ.Χ.. (Βλ. «Τά αδέλφια τού Ιησού», «∆αυλός», τ. 264, «Είχε και άλλα παιδιά η αειπαρθένος Μαρία;», «∆αυλός», τ. 252 και «Τά πέντε αδέλφια τού Ιησού σύμφωνα με την Καινή ∆ιαθήκη», «∆» τ. 268 ή http://www.davlos.gr/pdf/17613.pdf)

Ποιο όνομα δόθηκε στον Χριστό;
«Καί θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι μεθ' ημών ο Θεός .» («Κατά Ματθαίον», α΄ 23.)
«Καί εκάλεσεν το όνομα αυτού Ιησούν.» (Ο ίδιος δύο παραγράφους πιο κάτω, α΄ 25.)
«∆ιά να πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή.» (Ο ίδιος, β΄ 23.)

Ήταν ο Ιησούς μονογενής υιός του Γιαχβέ;
Όχι, διότι η «Γένεσις» κάνει λόγο για υιούς τού Γιαχβέ: «Ιδόντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας» (στ΄ 2).

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των Ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού «ποιμνίου» στη σημασία της γέννησης τού Ιησού για τους ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο είναι η «αγάπη».

Ας δούμε τα πράγματα όπως είναι.
O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς)· αποτελείται από τρεις υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον υιό (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). Στην «Παλαιά ∆ιαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς και ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων του Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια της κοινής λογικής. Ωρισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, στά οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς αλλά -τουναντίον- συνένοχος, έχουν παρουσιασθεί σε παλαιότερα τεύχη τού «∆αυλού». (Βλ. «∆αυλό» 154, 164-165, 169, 171, 193 κ.ά.). Ας μην τα επαναλάβουμε εδώ.

Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή ∆ιαθήκη

Η «Καινή ∆ιαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Παλαιά».
Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι .» («Κατά Ματθαίον», ε΄ 17.)
Τά εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και μισελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή ∆ιαθήκη». Στό άρθρο «Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού», «∆αυλός», τ. 271-273 ή http://www.davlos.gr/pdf/17909.pdf, έχουν αναλυθή αρκετά απ' αυτά.

Σάς παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

• Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευθή την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Όστις δ' αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς.» («Κατά Ματθαίον», ι΄ 33.)

• «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Καί θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον τού πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50.) Απίστευτες απειλές. Στήν ∆ευτέρα Παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στά καμίνια της Κολάσεως, όπου θα πέση το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία.

• «Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πύρ δεν σβήνεται .» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44.) Σκουλήκια θα τρώνε τους κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνη. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης;
Προσέξτε τή λέξη «γέενα». Η ερμηνεία, που συνήθως δίδεται γι' αυτή τή λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ωνομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Ιεριχούς. Ήταν μία ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες της Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά, για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός.



Εκεί απειλεί ότι θα πετάξη -ποιούς- ο «κήρυκας της αγάπης» Ιησούς, στην καιόμενη χωματερή της Ιερουσαλήμ.

• «Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τή βασιλεία τού Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω.» («Κατά Λουκάν», ιγ΄ 28.)

• «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε απειθών εις τον υιόν ουκ όψεται ζωήν, αλλ' η οργή τού Θεού μένει επ' αυτόν.» («Κατά Ιωάννην», γ΄ 36.)

Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά ∆ιαθήκη» αλλά και με τους λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα.
Σέ παλαιότερα τεύχη τού «∆αυλού» έχουν παρουσιασθή λειτουργικά κείμενα κατά τή Σαρακοστή [από το Τριώδιον με τους αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού (τεύχος 192), κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και κατά την Πεντηκοστή (τεύχος 280)].

∆ειγματοληπτικά κείμενα από αυτά που ψάλλουν οι ορθόδοξοι ιερείς στους χριστιανικούς ναούς της Ελλάδας μας ανήμερα τα Χριστούγεννα:

• «Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου · Κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» («Πρός Εβραίους επιστολή Παύλου», α΄ 13). Πρόκειται για λίαν εύγλωττη κι εξαιρετικά δημοφιλή στην Εκκλησία περικοπή, καθ' ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τή διάρκεια της ημέρας των Χριστουγέννων εν μέσω «αλληλούια» (=δόξα στό Γιαχβέ).

• «Ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών», αντίφωνον γ΄.

• «Η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηνται· και εις μίαν ∆εσποτείαν Θεότητος τα έθνη επίστευσαν», «∆όξα και νύν», ήχος β΄, Κασίας.

• «Καί Ισραήλ εποίησεν ισχύν», «Β΄ Αριθμών το ανάγνωσμα», 17-18.

• «Αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος α΄.

• «Μήτηρ Σιών, εκεί άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος δ΄.

• «Ισραήλ τώ ηγαπημένω υπ' αυτού», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 3, 36-38).

• «Μή δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω. Μακάριοι εσμέν Ισραήλ», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 4, 1-4).

• «Ευφράνθητι, Ιερουσαλήμ, και πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών... ∆ιά της Θεοτόκου · βρέφος γάρ τίκτεται», Ιωάννου Μοναχού, ήχος δ΄.

• «Ισραήλ γάρ ο ποιμαίνων... Χριστός», ωδή γ΄, ειρμός.

• «Οι παίδες Σιών», ωδή η΄, ειρμός.

• «Σκύλα Βαβυλών της Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο · θησαυρούς Χριστός, εν Σιών δε ταύτης», ομοίως.

* * *

Ποιό είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων και σε ποιούς απευθύνεται;
Τό μήνυμα των Χριστουγέννων συνοψίζεται στά ίδια τα λόγια τού Ιησού: «∆οξάζω σε, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια .» («Κατά Ματθαίον», ια΄ 25.)
Ο Ιησούς προορίζει την διδασκαλία του για τους μωρούς και πτωχούς τώ πνεύματι κι όχι για τους συνετούς.
«Χριστός γεννάται σήμερον, εν φάτνη των α-λόγων»...

Γιάννης Λάζαρης

Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 286, Δεκ. 2005, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=286

Το κείμενο σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ: http://www.davlos.gr/pdf/19261.pdf